Ένας Moonshiner που δεν πουλάει το παράνομο αλκοόλ που παρασκευάζει και το φυλάει για τον γάμο του. Τις Τρίτες προσπαθεί να κάνει εκπομπή στο Rocking Radio με τον έτερο εκτός νόμου...
Greenleaf
Trails And Passes
Small Stone (2014)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 18/06/2014
Οι Greenleaf συνεχίζουν να διδάσκουν ήθος, ποιότητα και συνέπεια χωρίς κόλπα του marketing, ακόμα και τώρα που προσπέρασαν το "Universe" των Truckfighters
Είναι η περίπτωση εκείνη που η μπάντα ενδιαφέρεται πρωτίστως να συνθέσει μουσική, να συγγράψει στίχους κι όχι να γίνει αρεστή και με άλλα μέσα. Ίσως αυτό να αποτέλεσε και τροχοπέδη στο status δημοφιλίας τους, καθώς τα κύρια συστατικά να αυξήσουν για ένα δυο κλικ ακόμα τον όγκο των οπαδών τους τα έχουν. Από την καταγωγή και την μουσική τους προϊστορία, την ποιοτική προγενέστερη δισκογραφία τους και τα συγκοινωνούντα δοχεία με αγαπημένα συγκροτήματα του τότε και του τώρα, οι Greenleaf υπήρξαν αυτοβούλως (;) λίγο πιο πίσω από εκεί που θα περίμενε κανείς.
Το γεγονός όμως πως παραμένουν ενεργοί και αναγνωρίσιμοι έπειτα από την μεγάλη σκούπα που έπεσε στον ευρύτερο χώρο του stoner rock, ίσως να είναι το στοιχείο εκείνο που θα τους δικαιώσει εν τέλει. Το προ διετίας "Nest Of Vipers" επανέφερε το όνομά τους στα χείλη των θαμώνων της σκηνής έπειτα από μακρά δισκογραφική απουσία και το "Trails And Passes" ακούγεται ικανό να διατηρήσει την προφορά του, ίσως και κάτι παραπάνω.
Η απουσία του Oscar Cedermalm προκειμένου να αφοσιωθεί πλήρως στους Truckfighters και η έλευση του παντελώς άγνωστου Arvid Jonsson, είναι ένα ρίσκο που μόνο τώρα θα φανερώσει την επιτυχία του ή όχι και ο ελάχιστος αριθμός ακρόασης υπήρξε απόλυτος υποστηρικτής της απόφασης αυτής. Προφανώς και μειώθηκαν οι όποιες δομικές ή μουσικές σχέσεις με τους Truckfighters, φέρνοντας στο προσκήνιο τους Dozer αλλά και μια καινούργια σχέση μεταξύ τραγουδιστή και σύνθεσης. Ο Jonsson δεν είναι πίσω, ίσα-ίσα, έχει όμως το χάρισμα εκείνο να προετοιμάζει το έδαφος για τους υπόλοιπους. Ναι, τραγουδάει πάνω στην μελωδία και ναι, έχει εξαιρετική φωνή, το παλιακό ύφος της οποίας έχει τη δυνατότητα να σου μεταδώσει τι θα ακολουθήσει και πότε.
Υπάρχει ένας εκπληκτικός συγχρονισμός όλων τους που δεν συνάδει με την '70s rock προσταγή, ίσως επειδή δεν ακούγονται retro ή vintage κι έχουν ενσωματώσει την εν λόγω δεκαετία στα δικά τους δεδομένα. Ίσως πάλι λόγω του ότι δεν έχουν ξεχάσει τα stoner βιώματά τους όπως αυτά φανερώνονται στο ομότιτλο τραγούδι και δεν φοβούνται να παίξουν με τα delay, τα echoes και τα πετάλια στην καλύτερη στιγμή του δίσκου. Το "With Eyes Wide Open" με τον επικό και συνάμα ήχο κατατεθέν του Tommi Holappa στην κιθάρα, θα μπει στο φετινό πάνθεον όπως και λογικά ολόκληρο το "Trails And Passes". Οι Greenleaf συνεχίζουν να διδάσκουν ήθος, ποιότητα και συνέπεια χωρίς κόλπα του marketing, ακόμα και τώρα που προσπέρασαν το "Universe" των Truckfighters, αλλά πάλι...ποιός σου είπε πως θα το παραδεχτούν;
Το γεγονός όμως πως παραμένουν ενεργοί και αναγνωρίσιμοι έπειτα από την μεγάλη σκούπα που έπεσε στον ευρύτερο χώρο του stoner rock, ίσως να είναι το στοιχείο εκείνο που θα τους δικαιώσει εν τέλει. Το προ διετίας "Nest Of Vipers" επανέφερε το όνομά τους στα χείλη των θαμώνων της σκηνής έπειτα από μακρά δισκογραφική απουσία και το "Trails And Passes" ακούγεται ικανό να διατηρήσει την προφορά του, ίσως και κάτι παραπάνω.
Η απουσία του Oscar Cedermalm προκειμένου να αφοσιωθεί πλήρως στους Truckfighters και η έλευση του παντελώς άγνωστου Arvid Jonsson, είναι ένα ρίσκο που μόνο τώρα θα φανερώσει την επιτυχία του ή όχι και ο ελάχιστος αριθμός ακρόασης υπήρξε απόλυτος υποστηρικτής της απόφασης αυτής. Προφανώς και μειώθηκαν οι όποιες δομικές ή μουσικές σχέσεις με τους Truckfighters, φέρνοντας στο προσκήνιο τους Dozer αλλά και μια καινούργια σχέση μεταξύ τραγουδιστή και σύνθεσης. Ο Jonsson δεν είναι πίσω, ίσα-ίσα, έχει όμως το χάρισμα εκείνο να προετοιμάζει το έδαφος για τους υπόλοιπους. Ναι, τραγουδάει πάνω στην μελωδία και ναι, έχει εξαιρετική φωνή, το παλιακό ύφος της οποίας έχει τη δυνατότητα να σου μεταδώσει τι θα ακολουθήσει και πότε.
Υπάρχει ένας εκπληκτικός συγχρονισμός όλων τους που δεν συνάδει με την '70s rock προσταγή, ίσως επειδή δεν ακούγονται retro ή vintage κι έχουν ενσωματώσει την εν λόγω δεκαετία στα δικά τους δεδομένα. Ίσως πάλι λόγω του ότι δεν έχουν ξεχάσει τα stoner βιώματά τους όπως αυτά φανερώνονται στο ομότιτλο τραγούδι και δεν φοβούνται να παίξουν με τα delay, τα echoes και τα πετάλια στην καλύτερη στιγμή του δίσκου. Το "With Eyes Wide Open" με τον επικό και συνάμα ήχο κατατεθέν του Tommi Holappa στην κιθάρα, θα μπει στο φετινό πάνθεον όπως και λογικά ολόκληρο το "Trails And Passes". Οι Greenleaf συνεχίζουν να διδάσκουν ήθος, ποιότητα και συνέπεια χωρίς κόλπα του marketing, ακόμα και τώρα που προσπέρασαν το "Universe" των Truckfighters, αλλά πάλι...ποιός σου είπε πως θα το παραδεχτούν;