Grayceon

Δύο χρόνια μετά το εκθαμβωτικό "All We Destroy", οι Grayceon αποφασίζουν να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά κυκλοφορώντας το EP "Pearl And The End Of Days". Το γεγονός ότι τα καταφέρνουν δεν περιέχει καμία έκπληξη. Με λίγα λόγια, η τριάδα από το Σαν Φρανσίσκο εξελίσσει τον ήχο της πηγαίνοντας το μοναδικό της ύφος λίγο παραπέρα, κολακεύοντας παράλληλα το παρελθόν της και συγκεκριμένα το ομώνυμο ντεμπούτο της.

Παρένθεση: σκαλίζοντας πρόσφατα στο πατάρι, διαπίστωσα ότι το προαναφερθέν -αριστουργηματικό- "Grayceon" είχε την τιμή να βαθμολογηθεί με «0/10» στα μέρη μας. Δεν σχολιάζω, απλά γελάω και κλείνω παρένθεση.

Η παρούσα κυκλοφορία χωρίζεται σε δύο συνθέσεις συνολικής διάρκειας 28 λεπτών -το "Pearl" και το "End Of Days" (ironically enough)- και η δομή της χαρακτηρίζεται από συνεχή ανάπτυξη και αντιφατικά μουσικά θέματα. Με το που σκάει η αρχική riffάρα του Max Doyle και το "Pearl" αρχίζει να παίρνει μορφή, καταλαβαίνεις ότι μία μίξη τσέλο-κιθάρα-drums απλά είναι αδύνατον να ακουστεί προβλέψιμη. Και riffάρες σαν κι αυτή υπάρχουν πολλές μέσα σ' αυτά τα 28 λεπτά, μαζί με μαγευτικά νεοκλασικά περάσματα, ασήκωτες doomίλες, καθησυχαστικές φωνητικές μελωδίες αλλά και εξάρσεις ακρότητας, κι όλα αυτά αρμονικά αναμεμιγμένα μέσα σε δύο μόνο κομμάτια.

Το δέσιμο των τριών οργάνων είναι υποδειγματικό. Οι συνεργασίες επιδεικνύουν την εξαιρετική τους χημεία, οι αποδόσεις είναι κορυφαίες και κυρίως οι εκτελέσεις έχουν προσωπικότητα, με το fingerpicking στυλ του Farwell να ξεχωρίζει. Το αποτέλεσμα διέρχεται μέσω πολλών αλλαγών και είναι πάνω απ' όλα αυθεντικό. Τόσο που χρειάζονται πολλές ταμπέλες για να αρχίσεις να το περιγράφεις. Από το sludge  / doom στο avant-garde κι από το νεοfolk στο progressive και το post-metal, οι διαφορετικές πτυχές των Grayceon ενώνονται ιδανικά. Το ύφος τους εξωθείται για άλλη μία φορά στα άκρα, η μουσική χτίζεται σε ολοένα και μεγαλύτερα ύψη, ενώ η αίσθηση οποιασδήποτε λογικής συνέχειας καταργείται.

Εν ολίγοις, το "Pearl And The End Of Days" είναι μία όαση αυθεντικότητας και προοδευτικής αντίληψης. Μία τρομερή μικρή κυκλοφορία, που το μόνο της μειονέκτημα είναι ότι, αν αφεθείς σ' αυτή, θα σε κάνει να ανυπομονείς για το επόμενο ολοκληρωμένο βήμα της μπάντας. Γιατί με τέτοιες μπάντες ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα ακολουθήσει.