Fleet Foxes

Fleet Foxes

Bella Union / Sub Pop (2008)
Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 26/12/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Υπάρχει μια συγκεκριμένη αίσθηση, που βρίσκω μόνο στο “Never Going Back Again” των Fleetwood Mac. Αφαιρώντας δύο στρώματα pop, μια παρόμοια θαυματουργός αίσθηση ονειροβατεί στην ανώδυνη απαλότητα μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές κυκλοφορίες. Υποβλητικά αέρινοι ήχοι σκλάβωσαν τους απανταχού μουσικοκριτικούς. Αγγελικές μελωδίες και καλοστημένες αρμονίες χάιδεψαν τα αυτιά τους και το πρώτο άλμπουμ των Fleet Foxes απόλαυσε τις δάφνες μιας στρατιάς γαλίφηδων. Χωρίς τρίτη σκέψη, κατατάσσομαι στο πλευρό τους, χαιρετίζοντας το εντυπωσιακό δισκογραφικό βάπτισμα αυτών των πέντε από το Seattle.Το indie rock αποκτά τον δικό του μπαρόκ ρυθμό και λούζεται στην ασυδοσία των ποικίλων «γλυκαλατισμένων» folk στοιχείων, που εμπλουτίζονται από ένα κάτι, που θα βρίσκαμε στον χίπικο ψυχεδελισμό. Από τα λυρικά τους κατανυκτικά «τραλαλά», μέχρι τον ήπιο επικό τους στόμφο, οι Fleet Foxes βαδίζουν ανάμεσα σε λατρεμένους θρύλους των πιο ρομαντικών seventies. Δεν αποκαλύπτουν όμως την ακριβή τους αναφορά, αν εξαιρέσουμε το “Tiger Mountain Peasant Song”, που φέρνει στο νου τους τροβαδούρους Simon και Garfunkel. Στις άνευρες ψευδογρηγοριανές ψαλμωδίες, στα γλυκά ξέφτια από gospel και country και blues, ακόμη κι όταν πενθεί, η μουσική των Fleet Foxes παραμένει φωτεινή και ζωογόνος. Τα πάλλευκα νέφη της είναι φιλόξενα και αντέχουν θαυμαστά στην επανάληψη.Είναι εμφανές ότι το βαθύ σύμπαν του δίσκου δεν αναζητά κάποια ξιπασμένη ραδιοφωνική αποτελεσματικότητα. Ούτε καν η εξέχουσα κυκλική λιγωμάρα του “White Winter Hymnal”. Οι διαυγείς παραδεισένιες μελωδίες απεγκλωβίζουν την πιο αγνή τάση να κλείνεις τα μάτια. Η ασπίλωτη καλαισθησία της μπάντας δεν υποχωρεί ούτε στιγμή, ενώ ταυτόχρονα αποφεύγεται οποιαδήποτε υπερβολή, που θα υπενθύμιζε το ασύλληπτο κιτς του εγχειρήματος. Αρκεί να παραδοθεί στην υποτονικότητα ο ακροατής και, αν ξεχάσει δε να πατήσει το μαγικό κουμπί του «repeat», θα ίπταται ες αεί μέσα σε ένα παραμύθι των αδελφών Γκριμ, χωρίς δυνατή επιστροφή σε καμία από τις πραγματικότητες.

  • SHARE
  • TWEET