Explosions In The Sky

Όταν ακούω το όνομα-φράση αυτής της μπάντας, το μυαλό μου απευθείας πάει στον αξεπέραστο δίσκο "The Earth Is Not Α Cold Dead Place" του 2003. Σχεδόν αυτόματα μελωδίες και νότες από τις συνθέσεις αυτές τρεμοπαίζουν στ' αυτιά μου. Είμαστε τυχεροί όσοι το ακούσαμε τότε που κυκλοφόρησε. Είμαστε τυχεροί, που στην εποχή μας παράγει μουσικές μια από τις καλύτερες post-rock μπάντες εκεί έξω.

Πάνε χρόνια, από τον προηγούμενο δίσκο τους. Πέντε χρόνια δεν είναι και λίγα. Από τότε άκουσα δυο-τρία, πραγματικά, αδιάφορα soundtrack που έφτιαξαν. Σαν να μην με άγγιξαν ποτέ. Σαν να τα έχω ξεχάσει ήδη. Τόσο μέτριες δουλειές, για τη συγκεκριμένη μπάντα, που η προσμονή μου γι' αυτήν εδώ την κυκλοφορία, άγγιζε τα όρια της εξιλέωσης. Της αναμονής και λαχτάρας για εξιλέωση για την ακρίβεια.

Για να μην πλατειάζω, θα μπω στο ψητό κατευθείαν. Η εξιλέωση ήρθε. Το συγκρότημα περπατάει ξανά στις μέρες του "Those Who Tell Τhe Truth Shall Die, Those Who Tell Τhe Truth Shall Live Forever", στις όμορφες μουσικές του "All Οf A Sudden I Miss Everyone". Ο φετινός δίσκος είναι ένα υπέροχο, ανεξάρτητο, μοντέρνο κι ελπιδοφόρο μουσικό παραλήρημα. Τα τρία πρώτα κομμάτια, "Wilderness", "The Ecstatics" και "Tangle Formations" τρέχουν σαν ποτάμι. Μοιάζουν ένα και διακατέχονται από μια απρόσμενη μαγική σκηνοθεσία. Το ηχοτοπίο που φτιάχνουν έχει μια απαράμιλλη ομορφιά και η εικόνα που ζωγραφίζουν αγγίζει την πιο θορυβώδη και συνάμα καλοστημένη rock συνοδεία για τις σκέψεις σου. Tα επόμενα τρία, "Logic Of A Dream", "Disintegration Anxiety" και "Losing The Light", αγγίζουν την τελειότητα. Στο πρώτο έρχονται τα καλύτερα τύμπανα που έχω ακούσει ποτέ από τους EITS. Μετά μαζεύουν απίθανες ιδέες, που ούτε στα καλύτερα τους δεν είχα φανταστεί ότι θα ακούσω και στο τέλος αγγίζουν το τέρας Tim Hecker σε μια αδιανόητα υψηλής ποιότητας ambient post-rock σύνθεση. Αρκούν αυτές οι τρεις συνθέσεις να φέρουν τον δίσκο στην κορυφή. Να θυμίσουν γιατί οι Τεξανοί είναι μια τεράστια μπάντα. Γιατί αυτά τα σκαμπανεβάσματα, οι θόρυβοι και οι τρομερές μελωδίες τους, μπορούν να σε στραγγαλίσουν και να σε αφήσουν ανήμπορο να πασχίζεις για αέρα. Οι ρυθμοί που έπλασαν εδώ, δεν παίζονται. Είναι από άλλο πλανήτη. Είναι εξωπραγματικοί. Το μικρό, "Infinite Orbit", που ακολουθεί τη μαγική τριάδα, είναι κάπως άμορφο. Σε ξεγελάει, μέχρι να σκάσει. Μέχρι να εκραγεί και να δείξει την εκπληκτική του ομορφιά. Ακολουθούν, τα "Colours In Space" και "Landing Cliffs" για το κλείσιμο. Μαζί απογειώνουν την κυκλοφορία. Εμπεριέχουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Δείχνουν όλη την ιστορία της μπάντας κι εξακολουθούν να δημιουργούν νέα τερτίπια που αργότερα κάποιοι άλλοι θα αντιγράφουν. Είναι το επιπλέον πανί στο καράβι του συγκροτήματος. Ανοίγει και είναι έτοιμο να σπρώξει το όχημα γρήγορα μπροστά. Έτοιμο να το χώσει μέσα στα κύματα, την ομίχλη, την καταιγίδα και την τρικυμία.

Το όχημα των EITS, δεν θα ναυαγήσει ποτέ. Η μουσική τους θα συνεχίσει να εξυμνείται και να παρουσιάζεται σαν παράδειγμα και ορισμός για τα μουσικά είδη που υπηρετούν. Συναρπαστικό, μπλεγμένο, εξερευνητικό, ανακατασκευασμένο, πλήρες, εξωτικό και γεμάτο.