Envy

Ούτε εισαγωγές, ούτε τίποτα. Πέντε χρόνια μετά και δεν χρειάζεται να γράψεις τίποτα. Όταν η ίδια η μουσική σε βάζει άμεσα στο κλίμα, στον ήχο, στο ύφος και στην διαφορετικότητα των Γιαπωνέζων, όλα είναι περιττά.

Το "Βlue Μoonlight" τα διαλύει όλα από την αρχή. Το πρώτο κομμάτι της κυκλοφορίας, ενώ προσπαθεί για είκοσι δευτερόλεπτα να σε ξεγελάσει με μια ήρεμη εισαγωγή, απότομα εκρήγνυται και με δύναμη, ταχύτητα, αστάθεια, εκπληκτικές κιθάρες και τύμπανα, σε ξεσκίζει για τα καλά. Πως να μην έχουν επηρεαστεί από τον πανέξυπνο οχετό της μπάντας αυτής, οι Deafheaven και οι Touche Amore τα τελευταία χρόνια. Πως να μην θεωρούνται από τις πιο δυνατές, εκρηκτικές και θορυβώδεις μπάντες στο χώρο. Μανία και παράνοια. Στίχοι που φτύνονται στα μούτρα σου στα Ιαπωνικά και ω ναι, καταφέρνουν ακόμα και σε αυτή την γλωσσά να σε επηρεάσουν. Ηardcore προσέγγιση. Μανιώδες punk. Κραυγαλέο, θορυβώδες και αγενές rock. Όλα αυτά στα τέσσερα μόλις πρώτα λεπτά του δίσκου. Στην συνέχεια και μέχρι το τέλος, αν και μόλις 43 λεπτά, σε οκτώ κομμάτια στο σύνολο, η προοδευτικότητα και η αλητεία συνεχίζονται ακάθεκτες. Το συγκρότημα γυρίζει πίσω, στα πρώτα του άλμπουμ. Θυμίζει "A Dead Sinking Story" και ακουμπάει ακόμα και το "All Τhe Footprints You've Ever Left Αnd Τhe Fear Expecting Ahead" του 2001. Οι Envy σε «αγγίζουν». Σε «ακουμπούν» στην καρδιά.

Γνώριμο στυλ και στο επόμενο κομμάτι, "Ignorant Rain Αt Τhe End Of The World", το οποίο σαν άλλοτε σε συνθλίβει συναισθηματικά στο πρώτο μισό και σε καθοδηγεί με τον ρυθμό του στο δεύτερο. Χτυπιέσαι για να μπεις στο "Shining Finger" που ακολουθεί και σε χαλαρώνει μελαγχολικά. Ο Testuya μιλάει πάνω στα μελωδικά και γαργαλιστικά ήρεμα περάσματα των εγχόρδων και καταφέρνει να παρουσιάσει ένα απίστευτα όμορφο κομμάτι. Ήρεμο μέχρι να σπαράξει και να στείλει τις κραυγές του καταμεσής της ψυχής σου. Μαύρο, σκληρό και βαρύ στο συναίσθημα. Γλυκό, πανέμορφο και γαλήνιο στ' αυτιά. Σκαμπανεβάσματα και πανέξυπνες συνθετικές εναλλαγές. Όπως και στο "Ticking Time Αnd String", ξεκίνημα με λόγια και πορεία προς το συναίσθημα με post-rock θόρυβο και ουσιαστικά ένα από τα πιο αργά κομμάτια της μπάντας που έχω ακούσει ποτέ, με εξαιρετικά ποιητικό και υποδειγματικό από κάθε άποψη κλείσιμο.

Στο "Footsteps In The Distance" που ακολουθεί η σύνθεση και η ενορχήστρωση μαγεύουν. Ο ύμνος ξεκινάει με κυματιστές κιθάρες και παίζει με τον ρομαντισμό του είδους, για να καταλήξει στην δημιουργία ενός εκπληκτικά καλοχτισμένου αγάλματος το οποίο στέκεται αγέρωχο και σε αναγκάζει να το θαυμάσεις. Σε ταξιδεύει μακριά και σε μαλακώνει για να δεχθείς ξανά γροθιές από το επόμενο "An Insignificant Poem". Μοντέρνο και προοδευτικό hardcore με έντονες δώσεις θορύβου. Ασταμάτητο και γεμάτο post-rock που διαφέρει από την κλασική συνταγή.

Μετά, το αργόσυρτο και σχεδόν sludge / doom άνοιγμα του "Two Isolated Souls" ξεκινάει κι αναρωτιέσαι τι θ' ακολουθήσει. Πόνος και βία. Εξαιρετικά δυνατό στην συνέχεια, σε στέλνει στα '90s. Σου σκαλίζει τις αναμνήσεις. Σε κάνει να χαμογελάς και να αναπολείς screamo ύμνους. Όπως και το τελευταίο "Your Heart And My Hand" που συγκεντρώνει όλο τον οίστρο και το παρελθόν τους. Αργό και μελωδικό. Γρήγορο και θορυβώδες. Όλη η αλητεία και η συναισθηματική φόρτιση που ξέρουν να χαρίζουν. Η αγάπη και η ένταση που εξυψώνουν. Στιγμές που σε αφήνει ο θόρυβος και σε πετά σε όμορφα χορδές και τοπία γεμάτα γλυκούς ήχους.

Οι Envy είναι punk. Οι Envy είναι hardcore. Οι Envy είναι emo. Οι Envy είναι μπροστά. Οι Envy είναι πιο μπροστά. Οι Envy είναι χαοτικοί. Οι Envy είναι συναίσθημα. Οι Envy είναι Ιάπωνες και τα κάνουν καλύτερα από πολλούς Αμερικάνους συνοδοιπόρους τους. Είναι οι παραμορφωμένες κιθάρες τους. Είναι οι εξαιρετικές ιδέες τους. Είναι τα φανταστικά ουρλιαχτά τους. Είναι το ασύλληπτα μοντέρνο χτίσιμο στις συνθέσεις τους. Είναι μοναδικοί. Είναι αυτοί που μπορούν και δημιουργούν μια καταπληκτική ακουστική και  πνευματική εμπειρία για τον ακροατή.

Είμαι κάτι παραπάνω από ικανοποιημένος. Ξεπέρασαν κατά πολύ τις προσδοκίες μου.