Enslaved

E

Nuclear Blast (2017)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 03/10/2017
Από τους καλύτερους δίσκους του 2017 και από τις κορυφές της υπέρλαμπρης καριέρας τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στην περίπτωση των Enslaved δεν είναι ότι οι λέξεις χάνουν το νόημα τους, αλλά ρισκάρεις να γίνεις βαρετός επαναλαμβάνοντας σε κάθε τους δίσκο το πόσο σπουδαία μπάντα είναι και πόσο ποιοτικές δουλειές παρουσιάζουν.

Εν έτη 2017 κυκλοφορεί το 14ο άλμπουμ για τους συνεπέστερους Νορβηγούς και από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους αυτής της σκηνής και όπως συνέβαινε πάντα, η ποιότητα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, η δημιουργία είναι ασταμάτητη και οι εκπτώσεις σε ο,τιδήποτε ανύπαρκτες. 

Το μαγευτικό ξεκίνημα του "Storm Son" διαλύει κάθε αμφιβολία για την ύπαρξη της όποιας μετριότητας και ας μην έχεις ακούσει νότα από το υπόλοιπο άλμπουμ. Η εξευγενισμένη mid tempo καφρίλα του "The River’s Mouth" που εναλλάσσεται με την υπέροχη φωνητική μελωδία, η ακουστική ελεγεία στο "Sacred Horse", το επίμονο, εμφατικό riff του "Feathers Of Eolh" που δίνει τη θέση του στο υπνωτικό σχεδόν ψυχεδελικό πέρασμα, η έκπληξη στο "Hiindsiight" όπου μετά το αρχικό doom τρίλεπτο, το σαξόφωνο αλλάζει την ατμόσφαιρα δίνοντας μια jazzy αισθητική, αλλά και οι συνεχείς εναλλαγές ρυθμών, θεμάτων, ατμόσφαιρας, ακόμα και ειδών αποτελούν κομμάτια ενός πάζλ που αποκαλύπτει το μουσικό ταξίδι των Enslaved.

Ένα ταξίδι από πέρασε από κακοτράχαλα black metal μονοπάτια, πορεύτηκε μαζί με τους Vikings στις θάλασσες του βορρά, μεταφέρθηκε στη δεκαετία του '70 και φλέρταρε με το prog της εποχής, για να έρθει η στιγμή, να αξιοποιήσει όλα αυτά τα συστατικά και να οδηγήσει την μπάντα στο να δημιουργήσει μουσική που μαγεύει με την αυθεντικότητα, την φρεσκάδα και την απλότητά της.

Η μουσική των Νορβηγών ακροβατεί και σε αυτό το άλμπουμ ανάμεσα σε progressive πειραματισμούς και σε ακραίες στιγμές με έντονο viking χαρακτήρα. Είναι χαρακτηριστικό επίσης ότι έχει δοθεί μεγάλο βάρος στα καθαρά φωνητικά στα οποία η συμβολή του Håkon Vinje, νέου μέλους της μπάντας, είναι σημαντική.

Χωρίς να απαρνείται τίποτα από την ακρότητα του συγκροτήματος, πιθανότατα το "E" είναι ο πιο progressive δίσκος των Νορβηγών, όχι γιατί συγκριτικά είναι τόσο prog, αλλά γιατί μετά από 13 άλμπουμ συνεχής προόδου και εξέλιξης, μπορούν ακόμα να εμπνέονται και να δημιουργούν χωρίς να επαναλαμβάνονται, πηγαίνοντας τα όρια της μουσικής τους κάθε φορά πιο μακριά. Μουσική γεμάτη ουσία, συναίσθημα, εικόνες, έμπνευση.

Μετά από τόσα χρόνια και τόσα άλμπουμ περιμένεις ότι θα γίνει το λάθος, αλλά για μια ακόμη φορά οι Enslaved δείχνουν απτόητοι και κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2017 και μια από τις κορυφές της υπέρλαμπρης καριέρας τους.

  • SHARE
  • TWEET