Dredg

The Pariah, The Parrot, The Delusion

Ohlone (2009)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 04/08/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τέσσερα χρόνια πέρασαν από το "Catch Without Arms" των Dredg και επιτέλους κυκλοφορεί πλέον το νέο τους άλμπουμ, με τον τίτλο "The Pariah, The Parrot, The Delusion", και όπως γίνεται αντιληπτό, ακόμα ένα άλμπουμ με υπόβαθρο και concept αναζητά ακροατές με αντίληψη και όρεξη για περαιτέρω ενασχόληση μαζί του. Αυτή τη φορά ο Gavin Haye, ο τραγουδιστής / στιχουργός των Dredg, αναλαμβάνει να πραγματώσει σε μουσικό πλαίσιο το δοκίμιο "A Letter to the Six Billionth Citizen" του Βρετανο-Ινδού Salman Rushdie και το αποτέλεσμα φαίνεται να τον δικαιώνει.

Το να συγκρίνουμε το "The Pariah, The Parrot, The Delusion" με τις προηγούμενες δισκογραφικές προσπάθειες των Dredg θα ήταν άτοπο, καθώς η συγκεκριμένη μπάντα από την εποχή των έντονων πειραματισμών προς εύρεση ταυτότητας του "Leitmotif" συνεχώς εξελίσσεται και προοδεύει, προσφέροντας κάθε φορά και κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό από το προηγούμενο. Και είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο που πλέον είναι απαραίτητο για να ξεχωρίσει ένα συγκρότημα στο σημερινό μουσικό στερέωμα. Και ο νέος δίσκος, το καινούριο στοίχημα για τους Dredg, βγήκε στην επιφάνεια μετά από αρκετό καιρό δουλειάς και δοκιμασίας, αφού δούλεψαν τα περισσότερα κομμάτια επί μακρόν, με σκοπό την πλήρη ενσωμάτωσή τους στη φιλοσοφία της μπάντας.

Έτσι, λοιπόν, δεκαοκτώ κομμάτια, εκ των οποίων τέσσερα ορχηστρικά ιντερλούδια και τέσσερα περιληπτικά, κάτω από τον τίτλο "Stamp Of Origin", συνθέτουν το νέο πανέμορφο δημιούργημα των Dredg. Ένα δημιούργημα, το οποίο φλερτάρει και αυτό με το λεγόμενο art rock, αλλά περισσότερο από κάθε άλλη φορά φλερτάρει και με το pop, ως ιδίωμα από την εμπορική σκοπιά. Αυτό που εντυπωσιάζει, ίσως κάποιους βέβαια τους ξενίσει, είναι η συχνή μεταβολή τόνου και ύφους από κομμάτι σε κομμάτι, με μετάβαση από ονειρώδεις στιγμές, με ατμόσφαιρα "El Cielo" ("R U O K?"), σε μια προσέγγιση πιο άμεση και περιεκτική ("I Don't Know") και τούμπαλιν. Το φάσμα της ενορχήστρωσης είναι ευρύτατο, πάει παραπέρα από το κλασικό κιθάρα - drums - μπάσο και επεκτείνεται σε έγχορδα, πνευστά και αρκετούς άλλους πειραματισμούς του "Mourning This Morning" ή στα μπάσα synthesizers των "Stamp Of Origin" κομματιών. Σε γενικές γραμμές είναι ένα άλμπουμ το οποίο, όσον αφορά το θέμα των συνθέσεων και της ηχητικής προσέγγισης σε όλη του τη διάρκεια, προκαλεί το ενδιαφέρον του ακροατή και τον κατευθύνει σε νέες ανακαλύψεις.

Όσον αφορά το θεματικό του περιεχόμενο και την επιρροή από το δοκίμιο του Salman Rushdi ("A Letter To The Six Billionth Citizen"), ο δίσκος εν ολίγοις παίζει το ρόλο ενός «ανοιχτού γράμματος», βασισμένου σε διάφορες ενότητες της ζωής, όπως η πίστη, η επιστήμη και η εξέλιξη. Το ενδιαφέρον με τον Hayes και τους στίχους του είναι ότι είναι καλλιτεχνικοί και πνευματώδεις, όχι επειδή το επιτάσσει η μόδα, το hype ή ο,τιδήποτε άλλο, αλλά αναλαμβάνει το ρόλο του αφηγητή με φιλοσοφικές αναζητήσεις και πολυπλοκότητα και ποικιλία, κάτι που στα δεκατέσσερα κομμάτια που περιλαμβάνουν στίχους οδηγεί σε μια συνολική εξιστόρηση, με μοναδικό σκοπό ένα ολοκληρωμένο καλλιτέχνημα. Ένα χαρακτηριστικό που έχει άμεση σχέση με τη μουσική τους και προσφέρει εν τέλει ένα πλήρες αρτιστικό περιεχόμενο. Εξάλλου οι Dredg έχουν συνηθίσει το κοινό τους σε concept δίσκους, οι οποίοι ναι μεν καταπιάνονται με ενδιαφέροντα θέματα και πρωτότυπα, αλλά για τους περισσότερους νόημα έχει η μουσική. Και η μουσική και σε αυτό το άλμπουμ, σε κομμάτια όπως το "Information" ή το "Ireland" και το "Gathering Pebbles", δημιουργεί συναισθήματα και εικόνες οικείες, κάτι που οι Dredg ξέρουν να προσφέρουν με μαεστρία και δημιουργικότητα σε κάθε τους κυκλοφορία.

Η προοδευτικότητα και η ποιότητα των Dredg είναι σίγουρα κάτι που δε θα απογοητεύσει ούτε με το "The Pariah..." τους οπαδούς τους, αλλά είναι πιθανό να παρασύρει και άλλους που δεν είχαν έρθει σε επαφή πρωτύτερα με τη μουσική τους. Το μουσικό ταξίδι, στο οποίο η μπάντα υποβάλλει τον ακροατή και τελειώνει με ένα αίσθημα ικανοποίησης και σχεδόν post-rock ατμόσφαιρας με το "Down To The Cellar", αφήνει γνώριμες εντυπώσεις, όπως κάθε δίσκος των Dredg, σε όσους είχαν την εμπειρία να τους ακούσουν «μονορούφι».

Προοδευτικό, αφηγηματικό, ταξιδιάρικο και ονειρικό, το νέο άλμπουμ των Dredg αποτελεί μια νέα μουσική πρόταση, η οποία αποτελεί μια εκ των κορυφαίων της χρονιάς. Απαραίτητο στους φίλους των Dredg και προτεινόμενο σε όλους.

  • SHARE
  • TWEET