Diviner

Οι Diviner δημιουργήθηκαν από τους Θύμιο Κρίκο (κιθάρα - Innerwish) και τον Γιάννη Παπανικολάου (φωνή - Rock 'N' Roll Children) το 2010 με σκοπό να εκφράσουν τις πιο heavy μουσικές τους ανησυχίες. Στην πορεία προστέθηκαν ο Γιώργος Μαρούλης (κιθάρα - 4Bitten), ο Ηρακλής Μπουζιώτης (μπάσο - SixForNine) και ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης (ντραμς - Innerwish) και όλοι μαζί δουλέψανε στη δημιουργία του "Fallen Empires" που κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες από την Ulterium Records.

Νομίζω πως το ομώνυμο που ανοίγει τον δίσκο είναι -κατά μια έννοια- ενδεικτικό της ατμόσφαιρας του συνόλου των τραγουδιών του, χωρίς αυτό να σημαίνει πως λείπει η ποικιλία. Η παραγωγή του άλμπουμ και κάποια riff θα βγάλουν μια μοντέρνα συνολικά αίσθηση αλλά σε όρους songwriting οι φόρμες που ακολουθούνται είναι περισσότερο κλασικομεταλλάδικες. Ο Γιάννης Παπανικολάου έχει δουλέψει πολύ στο να βγάλει μια αγριάδα και ένα γρέζι στις ερμηνείες του. Μάλιστα αν θελήσει κάποιος να υπερβάλει θα μπορούσε να πει πως είναι σχεδόν αγνώριστος σε σχέση με το «βελούδινο» ύφος που ακούσαμε στο προ 17-ετίας "Waiting For The Dawn" που είχε κυκλοφορήσει με τους Innerwish. Να μην παρεξηγηθώ όμως, αυτό που λέω δεν είναι αρνητικό, αλλά καταδεικνύει την εξέλιξή του και πώς μπορεί να προσαρμόσει τη φωνή του σε ένα στυλ που δεν τον είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα, ακολουθώντας με επιτυχία το ύφος  των συνθέσεων. Σε πολύ υψηλό επίπεδο στέκονται και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία δείχνουν τεχνική επάρκεια και ποιότητα στο παίξιμό τους και το αποτέλεσμα βγαίνει πολύ δεμένο λόγω της απόδοσής τους.

Συνήθως τα βαριά και στιβαρά θέματα νιώθεις να σε «πνίγουν» λόγω έλλειψης μελωδίας, οπότε κάθε φορά που τα καλοδουλεμένα ρεφρέν έρχονται, αποσυμπιέζουν την κατάσταση με τον λυρισμό τους, δημιουργώντας μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση. Ο Θύμιος με τον Γιώργο μας συστήνουν riff που άλλοτε θα φέρουν σε τευτονικό Accept-ικο metal, άλλοτε θα θυμίζουν την μετά-"Painkiller" εποχή των Judas Priest (βλ. "Evilizer"), και κάποιες φορές θα φέρνουν στο μυαλό τους Iced Earth. Όλα αυτά τα στοιχεία όμως έχουν αφομοιωθεί πολύ όμορφα και αισθάνομαι πως οι Diviner βγάζουν έναν δικό τους χαρακτήρα κατευθείαν με το ντεμπούτο τους. Αν θα ήθελα να σταθώ σε κάποιο κομμάτι ιδιαίτερα, θα επέλεγα το "Riders From The East" το οποίο στα αφτιά μου ξεχωρίζει με την ενέργεια που βγάζει, τις ανατολίτικες κλίμακες, τους γυναικείους αμανέδες και το καταπληκτικό του ρεφρέν. Ειδικά εκεί προς το τέλος οι εναλλαγές στο παίξιμο του riff και του ρυθμού από τον Φραγκίσκο δίνει αρκετούς πόντους, ενώ μαγευτική είναι και η δεύτερη «ψηλή» του Γιάννη. Γενικά όμως το επίπεδο των τραγουδιών είναι πολύ καλό, με κάποια μοιραία να ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο, όπως το προαναφερθέν, το ομώνυμο λόγω του μοντέρνου riff με τις αρμονικές και το πιασάρικο ρεφρέν που το καθιστά ένα έξοχο opener, καθώς και το "Sacred War" με την power metal διάθεσή του.

Κάποιες φορές όταν μια δουλειά είναι καλή δεν χρειάζεται να πεις πολλά και το ντεμπούτο των Diviner είναι ένας πραγματικά δυνατός και μεστός δίσκος, ικανός να τους βάλει γερά στο παιχνίδι. Η ποιότητά του είναι δεδομένη, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με τη διαχρονικότητά του, αυτή θα είναι μια συζήτηση που θα την κάνουμε αφού μεσολαβήσουν κάποια χρόνια. Αν θέλουμε όμως να δώσουμε προγνωστικά, φαίνεται πως το "Fallen Empires" είναι ικανό να το κερδίσει και αυτό το στοίχημα. Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για έναν καλοδουλεμένο heavy metal δίσκο με μοντέρνα αύρα που δύσκολα θα μπορέσει να περιοριστεί στα στενά σύνορα της χώρας μας.