Dirty Fuse

Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά νόμιζα ότι η χρυσή εποχή (αν υπήρξε και ποτέ ακριβώς στην Ελλάδα) που στο underground ξεπηδούσαν συνεχώς ονόματα του garage-surf-punk έχει περάσει. Είτε ισχύει, είτε όχι, πάντως, δε σημαίνει ότι ενδιαφέροντα σχήματα δε μπορεί να ξεπηδάνε ακόμα από το χώρο αυτό.

Ένα από αυτά φαίνεται να είναι και οι Dirty Fuse, που έχουν σκάρτα τρία χρόνια στις πλάτες τους, αλλά είναι σε θέση να κυκλοφορήσουν το συγκεκριμένο 45άρι με τέσσερις συνθέσεις τους. Ακολουθούν το πνεύμα του Dick Dale και των Ventures. Διανθίζουν, δε, το είδος με την απαραίτητη σκληράδα που το εκμοντερνίζει, αντλώντας από garage punk ήχους.

Το "Lost Riders" που δίνει και την ονομασία του στο δισκάκι είναι κάτι ανάμεσα σε surf και biker song, όπως τα έφτιαχναν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '60, για να συνοδεύσουν τις (πλέον) cult ταινίες. Ατίθασο και ρέμπελο, δίνει το στίγμα και για τα υπόλοιπα τραγούδια. Στο ίδιο πάνω - κάτω κλίμα και το "Look Around", με ένα πιο groovy μπασάκι και πιο εθιστική μελωδία, για μένα το καλύτερο των τεσσάρων.

Το "Perfect Devise" σκληραίνει λίγο το παιχνίδι και δε θα ήταν καθόλου εκτός θέσης σε έναν από τους πρώτους δίσκους των Last Drive. Για το τέλος μένει το "Vu", το οποίο είναι πιο χαλαρό και τριπαριστό, αλλά και τελικά, χωρίς να είναι κακό, και το λιγότερο εθιστικό από όλα.

Χωρίς να θεωρώ εαυτόν ειδήμονα ή καν θιασώτη της σκηνής, θεωρώ ότι μπορώ να αντιληφθώ την ακρόαση ενός ποιοτικού αποτελέσματος και οι Dirty Fuse αυτό το έχουν εξασφαλίσει... Η σύντομη διάρκεια του E.P. εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν κουραστικοί, αλλά τολμώ να εκτιμήσω ότι και ένα κανονικής διάρκειας άλμπουμ θα ακουγόταν εξίσου ευχάριστα. Αξιόλογη δουλειά που ελπίζω να κάνει το όνομά τους λίγο πιο γνωστό.