Devin Townsend Project

Devin Townsend Project, πράξη τέταρτη:

Το "Ghost" έρχεται να σηματοδοτήσει την ολοκλήρωση της τετραλογίας που ξεκίνησε το 2009 με το "Ki", και την οποία ο ίδιος ο Townsend ερμηνεύει ως το ξεμπούκωμα του μουσικού του παρελθόντος, που εφεξής θα του δώσει την ελευθερία να κινηθεί σε ακόμα πιο ευρείες κατευθύνσεις. Ο δίσκος συνδέεται -φαινομενικά έστω- με το χαώδες "Deconstruction", κυρίως λόγω της ταυτόχρονης κυκλοφορίας τους, ωστόσο η μόνη συσχέτιση μεταξύ τους είναι παρόμοια με αυτή που μοιράζεται το Γιν με το Γιανγκ στο γνωστό κινέζικο σύμβολο. Το "Ghost" ορίζεται από εκ διαμέτρου αντίθετες μουσικές εκφράσεις, με τον όρο «new age ambient» να το συνοδεύει ως καταλληλότερο προσδιορισμό κατηγοριοποίησης, παρότι ο δημιουργός του το περιγράφει απλούστερα ως «μουσική για spa».

Καταρχήν, για τη σωστή εισαγωγή στο κλίμα του δίσκου θα ήταν σκόπιμο να ξεχάσουμε όλα όσα έχουμε ακούσει κατά καιρούς στα αναρίθμητα project του Devin, αφού εδώ δεν υπάρχουν παραμορφωμένες κιθάρες, ακραία φωνητικά και σχεδόν τίποτα άλλο που να θυμίζει τον πρότερο βίο του Καναδού ημιπαράφρονα. Οι συνθέσεις είναι πλήρως απογυμνωμένες, με την ακουστική κιθάρα, το φλάουτο της Kat Epple (Emerald Webb) ή ακόμη και το μπάντζο να κερδίζουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Μπάσο και κρουστά ακολουθούν σποραδικά σε χαλαρούς ρυθμούς, ενώ τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα του χρόνιου συνοδοιπόρου του Townsend, Dave Young, χρωματίζουν μονίμως το φόντο. Η εικόνα συμπληρώνεται με τα γαλήνια φωνητικά του Devin, οι πολλαπλές στρώσεις των οποίων εξυπηρετούν τον υπνωτιστικό χαρακτήρα του άλμπουμ, ενώ όλα τα παραπάνω έρχονται σε αρμονία με διάφορους ήχους της φύσης, ηχογραφημένους από τον Καναδό.

Όπως είναι λογικό κι επόμενο, η πλειονότητα των οπαδών του Townsend πολύ δύσκολα θα συγκινηθεί με αυτή τη δουλειά, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι το "Ghost" αποτελεί ένα πανέμορφο μουσικό ταξίδι. Ένα ταξίδι που έχει για αφετηρία του το αιθέριο progressive ambient των "Feather" και "As You Were", πραγματοποιεί ενδιάμεσες στάσεις στην ευεργετική νηνεμία του "Heart Baby" και στη γλυκιά folk μελαγχολία του "Monsoon" και τερματίζει με την υπεραισιοδοξία του σαγηνευτικού ομότιτλου. Συγχρόνως, υπάρχει χώρος ακόμα και για τις country διαθέσεις του "Blackberry", αλλά και το "Kawaii", που θα μπορούσε να έχει γραφτεί απ' τους Radiohead κάπου στα μέσα των '90s. Και είναι αλήθεια πως όλα αυτά μοιάζουν παράδοξα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι κεντρικό πρόσωπο είναι ο ίδιος άνθρωπος που οριοθέτησε το χάος με τον industrial ογκόλιθο "City" των Strapping Young Lad.

Γενικώς, ο ψυχισμός του "Ghost" περιέχει σχεδόν μηδαμινές διακυμάνσεις κι αυτό είναι το μοναδικό του παράπτωμα, λαμβάνοντας υπόψη και τη μακρά του διάρκεια, αφού υπερβαίνει τα 70 λεπτά. Επομένως, είναι πολύ πιθανό να περάσει και να μην ακουμπήσει εάν δεν του δοθεί η πρέπουσα προσοχή, κι αυτή θα είναι μια έκβαση που δε θα του αξίζει. Προσωπικά, μου αρέσει να σκέφτομαι το "Ghost" ως το πανίσχυρο καταπραϋντικό που έχει σκοπό να εξουδετερώσει τη νευραλγία που ονομάζεται "Deconstruction". Το γεγονός ότι τα δυο τους κυκλοφορούν και σαν πακέτο υπό την ονομασία "Calm And The Storm" μπορεί να εκληφθεί και ως μέρος του ιδιότυπου χιούμορ του Devin, χώρια από το προφανές της ακραίας πολυπραγμοσύνης που χαρακτηρίζει την οντότητά του.