Corrections House

Μόλις δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του, "Last City Zero", το supergroup των Corrections House επιστρέφει, αποδεικνύοντας ότι δεν ήταν ένα απλό πείραμα μεταξύ φίλων αλλά κάτι πολύ παραπάνω που ενέχει όραμα. Τα τέσσερα μεγαθήρια που απαρτίζουν τους Corrections House, δηλαδή οι Scott Kelly (Neurosis), Mike IX Williams (Eyehategod), Bruce Lamont (Yakuza, Circle Of Animals) και Sanford Parker (Minsk, Buried At Sea, Nachtmystium, Circle Of Animals), αφήνουν στην άκρη τις προσωπικές τους δουλειές και συνεργάζονται σε μια σπάνια εποποιία που κάνει τον όρο «supergroup» να ακούγεται πολύ λίγος για να τους περιγράψει.

Στον νέο τους δίσκο οι Corrections House καταφέρνουν και απεμπολίζουν σχεδόν ολοκληρωτικά τις στάμπες των μελών του και δείχνουν να έχουν αφομοιώσει πλήρως αυτή την industrial αισθητική που ούτως ή άλλως είχαν σαν στόχο εξαρχής. Συν τοις άλλοις, χωρίς να χάνουν σε σκοτάδι και μιζέρια, στο "Know How To Carry A Whip" εναγκαλίζουν ακόμα περίσσοτερο το electro-industrial των Skinny Puppy και Download, περιορίζοντας μερικώς το sludge το οποίο είχε κυρίαρχο ρόλο στον πρώτο τους δίσκο. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει αλλά όχι απόλυτα.

Με εξέχουσα μορφή τον Williams, ο οποίος σαν καταραμένος beatnik ποιητής, στάζει βιτριόλι, βγάζοντας μια πρωτόλεια απόγνωση και αφαιρετικότητα στους στίχους του, που θυμίζει κάτι μετάξυ Allen Ginsberg και William Burroughs. Ο δεύτερος που κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι ο Parker με τα στοιχειωτικά synth του, ο οποίος μοιάζει να είναι ο πιο άνετος από τους τέσσερις, 100% μέσα στο στοιχείο του. Καταφέρνει και προσδίδει στον ήχο των Corrections House μια τρομακτική και ψυχρή αισθητική η οποία όλως περιέργως, ανά σημεία έχει μια pop-ίζουσα διάθεση. Οι εναπομείναντες δύο φαίνεται να έχουν έναν σχετικά πιο άχαρο ρόλο, αν και ανα διαστήματα οι εκκωφαντικές κιθάρες του Kelly, τρυπάνε εξαίσια το μυαλό καθώς επίσης τα διαπεραστικά φωνητικά του, αντιπαραβάλλονται άψογα των αντίστοιχων spoken word του Williams. Ο Lamont, όπως και στο "Last City Zero", έτσι κι εδώ, έχει τρομερά περιορισμένο ρόλο και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πρωταγωνιστεί ακόμα περισσότερο. Με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στο σαξόφωνο του, θα μπορούσαμε να έχουν ένα avant-garde / industrial αριστούργημα που θα έκανε τους Naked City να ψάχνουν γωνία να κρυφτούν (υπερβολή αυτό, αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω).

Αν και συνολικά το "Know How To Carry A Whip" δείχνει να έχει καλύτερη συνοχή από τον προκάτοχό του και να είναι ακόμα πιο εστιασμένο, τελικά δεν έχει αυτό το κάτι παραπάνω που θα προκαλούσε τον παραμικρό εθισμό. Είναι απόμακρο, απροσπέλαστο και ψυχρό αλλά δεν έχει αυτό το τραγούδι που θα τραβήξει την προσοχή ή εκείνη την τεράστια στιγμή που θα κάνει το σαγόνι να γκρεμοτσακιστεί στο πάτωμα από θαυμασμό. Τελικά, απ' ό,τι φαίνεται το καλύτερο πράγμα που έχει κάνει η μπάντα μέχρι τώρα, είναι εκείνο το 7άρι που κυκλοφόρησαν πριν το "Last City Zero", το "Hoax The System / Grin With A Purpose", αφού εκεί συμπυκνωνόταν όλη η ογκώδης industrial μαυρίλα που πάντα ήθελαν αλλά δεν κατάφεραν να ξαναπιάσουν.