Το θερμόμετρο δείχνει 24 βαθμούς υπό σκιά, ενώ μερικές μέρες πριν έφυγαν και τα τελευταία φύλλα του Οκτωβρίου από το ημερολόγιο. Ο καιρός μόνο φθινοπωρινός δεν είναι και αυτό πολλοί το αποδίδουν στις έντονες κλιματολογικές αλλαγές που έχουν προκληθεί από την ανθρώπινη περιβαλλοντική ασυνειδησία. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, κάποιος θα μπορούσε να το ερμηνεύσει ως ένδειξη σεβασμού εκ μέρους της φύσης στο νέο δημιούργημα των Calexico. Βλέπετε η βροχή και το κρύο δεν είναι οι ιδανικότεροι σύντροφοι για τη μουσική των αγαπητών Αμερικάνων, η οποία παραπέμπει σε ζεστά κλίματα, ερημικές τοποθεσίες και χαλαρή ατμόσφαιρα...
Το "Carried To Dust" αποτελεί το διάδοχο του εξαιρετικού "Garden Ruin" και από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις καταφέρνει να δείξει την αξία του. Μιλώντας για τον προπέρσινο δίσκο του συγκροτήματος, το μόνο μεμπτό που θα μπορούσε κανείς να βρει σε αυτόν είναι το ότι περιείχε υλικό αρκετά «εμπορικό», όσο εμπορική μπορεί να είναι η μουσική των Calexico, περιορίζοντας σε ένα βαθμό τα χάλκινα πνευστά και τα στοιχεία εκείνα που προσδιόριζαν το -xico στο όνομα τους, αφαιρώντας έτσι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μπάντας. Κινούμενο σε πιο mainstream δομές, έπιασε τον παλμό ενός γενικότερου κοινού, αλλά ίσως έχασε λίγους από τους πιστούς οπαδούς της, οι οποίοι δεν είδαν με καλό μάτι αυτή την αλλαγή.
Καιρός λοιπόν να αλλάξουν γνώμη οι τελευταίοι, γιατί οι Calexico με το αριστουργηματικό "Carried To Dust" επαναφέρουν όλα αυτά για τα οποία αγαπήθηκαν και ξεχώρισαν και μάλιστα τοποθετώντας τα σε περίοπτη θέση. Τα πνευστά επανήλθαν στο προσκήνιο, οι western ρυθμοί και τα ισπανόφωνα μέρη πολλαπλασιάστηκαν και η country αισθητική ξεχείλισε μέσα από τις νότες του "Carried To Dust". Η συνθετική ευχέρεια των Burns και Convertino οδήγησε στη δημιουργία 15 διαφορετικών κομματιών, που το καθένα προσφέρει εξίσου σημαντικά ένα διαφορετικό τόνο στο ηχόχρωμα του δίσκου. Διατηρώντας την αμεσότητα του προηγούμενου δίσκου, το "Carried To Dust" ακούγεται περισσότερο Mexicali παρά Calexico, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορεί αυτό να γίνει και χωρίς φυσικά να χάνεται η ταυτότητα της μπάντας σε κανένα σημείο.
Οι Calexico έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια παράδοση που τους θέλει να μη βγάζουν μέτριο δίσκο, διατηρώντας ένα επίπεδο στη μουσική τους αξιοζήλευτο. Προσωπικά, βρήκα το "Garden Ruin" εξαιρετικό, αλλά το "Carried To Dust" πάει ακόμη πιο πέρα. Θα μπορούσα να πω πως είναι ο πιο πλήρης δίσκος που έβγαλαν ποτέ οι Calexico και είναι πραγματικά θαυμάσιο που θα μπορέσουμε να τους απολαύσουμε σύντομα και πάλι στην Ελλάδα. Προλάβετε να ακούσετε το δίσκο πριν αρχίσουν τα πολλά κρύα, ειδάλλως κινδυνεύετε να χάσετε ένα κομμάτι της μαγείας του. Όπως και να 'χει, δεν έχω ουδεμία αμφιβολία ότι θα σας κερδίσει με το σπαθί του.
