Calexico

Ο ήλιος καυτός, το βανάκι φορτωμένο με μουσικά όργανα, τεκίλες και μπόλικη έμπνευση. Στα μπροστινά καθίσματα ο Joey Burns και ο John Convertino και το νέο ταξίδι των Calexico αρχίζει. Τέσσερα χρόνια μετά το "Carried To Dust" και αφού στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα ασχολήθηκαν με τα soundtracks των ταινιών "Circo" (2010) και "The Guard" (2011), η καθιερωμένη διαδρομή τούς οδηγεί για άλλη μια φορά στην πόλη κοντά στα σύνορα μεταξύ Καλιφόρνιας και Μεξικού, εκεί που το συγκρότημα βαπτίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '90. Για πρώτη φορά στο πλευρό τους η Anti- Records, αδελφοποιημένη εταιρεία με την Epitaph, με ευρύτατο ρόστερ που περιέχει (ή περιείχε) ονόματα όπως οι Kate Bush, Tom Waits, Yann Tiersen, Nick Cave και Tricky, μεταξύ άλλων.

Το ταξίδι είναι για άλλη μια φορά άκρως ενδιαφέρον, γεμάτο χρώματα, νέες εμπειρίες και πανέμορφες μελωδίες. Όσο δύσκολο και αν είναι για τους Calexico πλέον να ξαφνιάσουν, ιδιαίτερα μετά από τις τόσο σημαντικές κυκλοφορίες τους παρελθόντος, οι Αμερικανοί καταφέρνουν για άλλη μια φορά να παρουσιάσουν έναν δίσκο κοντά στο γνωστό μουσικό τους ύφος χωρίς όμως να αναλώνονται σε αχρείαστες επαναλήψεις. Το ντουέτο μεταφέρθηκε στο Algiers, γειτονιά της Νέας Ορλεάνης, μητρόπολης της jazz και ηχογράφησε εκεί τον έβδομο δίσκο του. Έναν δίσκο που περνά σαν μια στιγμή ενώ ταυτόχρονα είναι γεμάτος από αξιόλογες συνθέσεις.

Το εναρκτήριο "Epic" με τον θαρραλέο ως θρασύ τίτλο ξεκινά τον δίσκο αργά, όμορφα, ρυθμικά και σταθερά. Μαζί με το "Splitter" που το διαδέχεται αποτελούν και τις πιο εμπορικές, τις πιο ραδιοφωνικές στιγμές του δίσκου, χωρίς όμως αυτές να στερούνται ποιότητας. Το αποκορύφωμα όμως έρχεται με το "Sinner In The Sea" που συνδυάζει τον παραδοσιακό ήχο των Calexico με την americana και φέρνει τον Burns πιο κοντά στον David Eugene Edwards (16 Horsepower, Wovenhand). Καταπληκτική ερμηνεία σε μια από τις αγαπημένες μου συνθέσεις για τη χρονιά που διανύουμε. Πιο κοντά στο παρελθόν του συγκροτήματος το instrumental "Algiers" με τον mariachi ρυθμό του (κάτι που δεν συναντάμε συχνά στον συγκεκριμένο δίσκο), ενώ απόλυτα ταιριαστή στο γενικό ύφος των Calexico αλλά και στον συγκεκριμένο δίσκο το "Νο Te Vayas". Η απλή στιχουργικά αλλά όμορφη ισπανόφωνη μπαλάντα περιέχει τον μουσικό πλούτο που οι Calexico μας έχουν συνηθίσει και δένει με την μελαγχολική και ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα του "Algiers". Συμπερασματικά, έχουμε να κάνουμε με μια πολύχρωμη μουσική παλέτα όπου ετερόκλητα στοιχεία αναμειγνύονται με τον πιο πετυχημένο τρόπο.

Τη σήμερον ημέρα που οι όροι americana και alt-country κερδίζουν όλο και περισσότερους οπαδούς και μεγαλύτερη δημοσιότητα, οι Calexico έρχονται με πανέξυπνο τρόπο να αποδείξουν ότι προϋπήρχαν του μεγαλύτερου μέρος της σκηνής και έχουν την δυνατότητα να επωφεληθούν από την πρόσφατη μόδα του indie μουσικού κοινού. Το θέμα όμως είναι ότι, όπως και στο παρελθόν, οι Burns/Convertino έχουν ακόμα τα εφόδια και την έμπνευση να συνθέτουν τραγούδια γεμάτα  μελωδίες που βοηθούν τον ακροατή να τους ακολουθήσει ή ακόμα και να πραγματοποιήσει το δικό του, μοναδικό ταξίδι. Και αν η μουσική των Calexico περιορίζεται στην ευρύτερη περιοχή των συνόρων μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Μεξικού, τα συναισθήματα που το συγκρότημα προκαλεί έχουν την προοπτική να βρουν ανταπόκριση σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη.