Bloodbath

Κάθε κυκλοφορία των Bloodbath έχει τη χάρη της. Στην τελική, οι ποιοτικές κυκλοφορίες metal supergroups είναι αντιστρόφως ανάλογες της ποσότητάς τους. Οι death metal βετεράνοι όμως, έχουν διαμορφώσει μια αξιολογότατη δισκογραφία, η οποία αντλεί ισάξια από την παραδοσιακή αμερικανική και σουηδική (Στοκχόλμης) σκηνή. Μάλιστα, από την προσθήκη του Old Nick (Holmes) από το 2014 και το εξαιρετικό "Grand Morbid Funeral", έχουν δώσει μια πιο μακάβρια και μαύρη τροπή, η οποία εξερευνήθηκε εντονότερα στο "The Arrow Of Satan Is Drawn" του 2018.

Τέσσερα χρόνια μετά, και υπό νέα δισκογραφική στέγη, οι Bloodbath επέστρεψαν με το, ταιριαστά τιτλοφορούμενο "Survival Of The Sickest". Όπως γίνεται ξεκάθαρο και από το εναρκτήριο "Zombie Inferno" που ανοίγει επιθετικά τον χορό με μια γερή δόση Morbid Angel, το συγκρότημα επιστρατεύει όλο το οπλοστάσιο του κλασικού death metal. Ο Holmes πλέον έχει ενσωματωθεί πλήρως στο σχήμα, και αυτό στις φωνητικές του δυνατότητες, ενώ η μόνιμη προσθήκη του Tomas Åkvik των φοβερών Lik στις κιθάρες δίνει νέα πνοή.

Έτσι, ο συνδυασμός εμπειρίας με φρέσκες ιδέες και αντίληψη για το, κορεσμένο εν πολλοίς, ιδίωμα, έχοντας ως κοινή συνιστώσα το πάθος, δημιουργεί ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Αν συνυπολογίσουμε δε, τις συμμετοχές (και κυρίως τον μετασχηματισμό που προκαλεί η προσωπικότητά τους) των Barney Greenway (Napalm Death) στο "Putrefying Corpse", Luc Lemay (Gorguts) στα "Carved" και στο φρενήρες "Born Infernal" καθώς και Marc Grewe (Morgoth) στο "To Die", τότε γίνεται αντιληπτό πως οι Bloodbath δεν άφησαν τίποτα στην τύχη, και κυρίως στη νοσταλγία.

Βέβαια, η αισθητική του δίσκου, είτε από το artwork είτε από τα 45 λεπτά, μεταδίδει αυτό το παλαιομοδίτικο death metal αίσθημα. Ο ήχος βρίσκεται σε μια περίοδο διαρκούς αναβίωσης όπως έχει τονισθεί πολλάκις στο παρελθόν, και οι Bloodbath δεν θα μπορούσαν να μην αποτελέσουν μέρος της. Στην τελική, με τις πρώτες κυκλοφορίες τους έδωσαν βαρύτητα και ποιότητα στις απαρχές αυτής της τάσης που πλέον βρίσκεται σε πλήρη έξαρση, αποτελώντας το συνδετικό κρίκο με το ιστορικό παρελθόν. Με το "Survival Of The Sickest", τιμούν τις επιρροές τους με τρόπο άκρως απολαυστικό αλλά και συχνά, όπως στο εφιαλτικό όργιο του "Tales Of Melting Flesh", που συνδυάζει Grave με Asphyx, άκρως ουσιώδη.

Οι έντεκα συνθέσεις του νέου δίσκου των Bloodbath δεν αποτελούν απλώς μια συρραφή πετυχημένων επιμέρους. Με κομμάτια όπως το "Malignant Maggot Therapy" φέρνουν λίγη από την ανεξίτηλη μαγεία των Dismember, ενώ στον αντόποδα το "Affliction To Extinction" θα θυμίσει τις κλασικές στιγμές της σκηνής της Φλόριδα. Οι Bloodbath συνεχίζουν να ανακατεύουν τους μουσικούς κόσμους από τους οποίους εμπνέονται και προς τους οποίους κοιτάζουν, προσφέροντας τους ως αντάλλαγμα ένα απρόσμενα ποιοτικό death metal άλμπουμ που δεν υποπίπτει στιγμή στον πειρασμό της ρηχής επανάληψης. Κάθε riff και κάθε φωνητικό τερτίπι, κάθε ρολλάρισμα στα τύμπανα και κάθε εναλλαγή ρυθμού, είναι μεστή και απέριττη.

Όταν το doom/death φινάλε του άλμπουμ με το "No God Before Me" υπενθυμίσει μεγαλειώδεις παρόμοιες στιγμές του ήχου, ο νους δεν θα έχει ξεφύγει από το ηχόχρωμα των Bloodbath. Το συγκρότημα, στην εποχή του Holmes, διανύει μια διακριτή και ενδιαφέρουσα, παρά τις επιμέρους αστοχίες, περίοδο ώστε το σχετικό ακροατήριο να εξακολουθεί να αναμένει κυκλοφορίες του. Με το "Survival Of The Sickest" το supergroup δεν συνέθεσε έναν δίσκο ικανό να σηκώσει στις πλάτες του το ιδίωμα για την τρέχουσα χρονιά, απέδειξε όμως, ξανά, πως διαθέτει το κύρος και τη δυναμική ώστε να παρουσιάσει μια ποιοτική εκδοχή του, τηρώντας τις υποσχέσεις που το ίδιο έθεσε, αναγνωρίζοντας με ωριμότητα τα όρια του.

Bandcamp
Spotify