Blood Incantation

Κι ενώ χάραξαν με δύναμη το όνομα τους ως νέοι μεταλλικοί κολοσσοί στο ξεθώριασμα της προηγούμενης δεκαετίας, οι Blood Incantation επιστρέφουν με το πολυαναμενόμενο τρίτο τους full length, αφήνοντας προς στιγμή πίσω το προοδευτικό τους death metal για χάρη του ambient. Προσωπικά ψοφάω για τέτοιες μικρές επαναστάσεις: μπάντες που προχωράνε σε απρόβλεπτες κινήσεις, που αλλάζουν ολοκληρωτικά genres, που εκφράζουν μια καλλιτεχνική πείνα. Όσο όμως κι αν λατρεύει κανείς αυτές τις εκπλήξεις στη μουσική, καλό είναι να αναρωτιόμαστε αν είναι κινήσεις με περιεχόμενο ή αν απλώς εξυπηρετούν προσωπικές σημειολογίες.

Τα "Starspawn" και "Hidden History Of Human Race" είναι modern classics για το technical death metal, είχαν όμως και τα δύο στραμμένο το βλέμμα τους προς το διάστημα. Σε αυτό ακριβώς το space στοιχείο παραδίδεται εξολοκλήρου το "Timewave Zero" και αφιερώνεται ψυχή τε και σώματι σε μια μουσική διαστρική περιπλάνηση. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε αυτό το άλμπουμ, η περιέργεια μας ήταν για το αν θα πρόκειται για ένα αποκλειστικά ambient έργο ή αν θα περιπλέκεται και με metal/rock ήχους. Τελικά, αναπτύσσεται ξεκάθαρα το πρώτο σενάριο. Οι δύο εικοσάλεπτες συνθέσεις του "Timewave Zero" είναι χτισμένες αποκλειστικά πάνω στα synths και τα ambient effects, με μόνο σποραδική εμφάνιση κάποιων κιθαριστικών μελωδιών.

Η φράση-κλειδί είναι μόνο μία: Tangerine Dream. Το "Timewave Zero" θυμίζει - σχεδόν αποκλειστικά! - το έργο των μεγάλων Γερμανών μαστόρων και όσοι έχουν άλμπουμ σαν το "Phaedra" σε περίοπτη θέση στη δισκοθήκη τους αποτελούν και το κυρίως target group αυτής εδώ της δουλειάς. Η μουσική θέλει να οικοδομήσει τον αριστοτελικό αιθέρα, να γίνει μέσο και διάμεσο προς μέρη μακρινά και απρόσιτα για το ανθρώπινο σώμα, μέρη που δεν υποκύπτουν στη γραμμική αίσθηση του χώρου ή του χρόνου.

Επιτυγχάνει το "Timewave Zero" τον διαστρικό σκοπό του; Φυσικά. Πρόκειται 100% για ένα άλμπουμ για νυχτερινές ακροάσεις (κατά προτίμηση κάτω από έναστρο ουρανό) και καλά ακουστικά. Σε τέτοιες συνθήκες, ο ζεστός αναλογικός ήχος των "Io" και "Ea", τα αργά arpeggios και οι ακίνητες μελωδίες των keyboards, είναι ικανά να συντροφέψουν το νου σε nebulas και σκουληκότρυπες της φαντασίας σου. Ναι, υπάρχει εδώ ένα μονοπάτι που θα ανταμείψει τον ακροατή, οι φίλοι της space/ambient μουσικής γνωρίζουν να το περπατούν.

Αν όμως θελήσουμε να συζητήσουμε σοβαρά για το αν το "Timewave Zero" έχει κάποιο βαθύτερο λόγο ύπαρξης, τα πράγματα δεν είναι και πολύ ξεκάθαρα. Νομίζω πως αυτό το άλμπουμ έχει τον χαρακτήρα και τη βαρύτητα μιας δήλωσης, δεν είμαστε η συνηθισμένη σου death metal μπάντα, τα πόδια μας πατάνε και σε άλλους κόσμους. Αν αυτό είναι το νόημα του, ok, η δήλωση εισακούστηκε. Οι Blood Incantation όμως θα αδικήσουν τον εαυτό τους αν θεωρήσουν αυτόν τον ambient κόσμο ως ισότιμο με την extreme metal τους ταυτότητα, για τον απλό λόγο ότι στον πρώτο είναι μια μπάντα κοινή ενώ στον δεύτερο κορυφαία.

Η μεγάλη πρόκληση θα είναι φυσικά στο αν και πόσο θα μπορέσουν να ενσωματωθούν στοιχεία του "Timewave Zero" στον «κανονικό» ήχο των Blood Incantation. Εκεί κείτεται η πρόκληση, εκεί κρύβεται η μοναδικότητα και η εξέλιξη τους. Θα αναμένουμε με ενδιαφέρον να το διαπιστώσουμε, και η αλήθεια είναι ότι λιγουρευόμαστε ένα τέτοιο σενάριο. Ως τότε, το "Timewave Zero" είναι καλό άλμπουμ, άξιο για δυο-τρεις ποιοτικές ακροάσεις αλλά λίγα πράγματα πέραν αυτού. Οι mellotron ήχοι προς το φινάλε του "Ea" υπόσχονται δειλά κάτι. Αγαπάμε τα λόγια και τα παραμύθια, αγαπάμε περισσότερο τις πράξεις.

Spotify