Below

Με κάποια σχετική (για doom metal μιλάμε) ώθηση που εισέπραξαν από τον underground metal κόσμο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, οι Below από το Nykoping της Σουηδίας, επανέρχονται με έναν ακόμα πιο «γεμάτο» και ολοκληρωμένο δισκο. Φαίνεται πως τα λαγωνικά της Metal Blade έχουν ανακαλύψει ένα πραγματικά ταλαντούχο συγκρότημα, που εξελίσσεται, αφομοιώνει πανέμορφα τις επιρροές του και ταυτόχρονα παραμένει πιστό στις παραδοσιακές doom metal αξίες. Oι Candlemass, οι Solitude Aeturnus, οι Sorcerer (υπάρχει και guest συμμετοχή στα backing vocals του θεούλη Anders Engberg), αλλά και οι Μercyful Fate, οι Memento Mori και οι Morgana Lefay, είναι οι μπάντες που έχουν ποτίσει το DNA των Below, ενώ η παικτική/εκτελεστική τους δεινότητα είναι αντάξια των μεντόρων τους.

Μια υποβλητική και σκοτεινή ατμόσφαιρα επικρατεί καθόλη τη διάρκεια του "Upon A Pale Horse". Η ορχηστρική εισαγωγή "The Plague Within" μοιάζει βγαλμένη από κάποιο intro ταινίας της Ηammer και σε βάζει κατευθείαν στα βαθιά, καθώς λειτουργεί και ως ορεκτικό του μεγαλειώδους "Disappearing Into Nothing", που ακολουθεί... Τα λόγια είναι λίγα γι' αυτόν τον ύμνο, τον οποίο αξίζει να ακούσει κάθε λάτρης του κλασικού metal. Μιλάμε για τεράστιο, mid tempo τραγούδι, power/doom φύσης, με φοβερό βασικό riff, κολλητικό ρεφρέν και παθιασμένη ερμηνεία. Στον αντίποδα, το ομώνυμο "Upon A Pale Horse", που ξεκινά με απαγγελία από τον Νemtheanga των Primordial/Dread Sovereign, είναι ένας αργός, βαρύς και ασήκωτος δεινόσαυρος και μάλλον το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι των Below. Αυτές οι δύο συνθέσεις αποτελούν από κοινού την αιχμή του δόρατος αυτού του υπέροχου δίσκου και είναι αντιπροσωπευτικές της νοοτροπίας του συγκροτήματος: οι Below δεν εγκλωβίζονται αποκλειστικά στα ασφυκτικά περιθώρια του παραδοσιακού Doom για να αντλήσουν έμπνευση, αλλά περιέχουν στοιχεία τόσο από το κλασικό metal (Black Sabbath εποχής Dio/Martin, Iron Maiden και Bruce Dickinson κλπ.), όσο και από το βαρβάτο power metal του Κing Diamond, των Μοrgana Lefay και των Sanctuary.

Κάτω από τη «σκιά» των προαναφερθέντων ύμνων, πέντε ακόμα ποιοτικότατα τραγούδια ολοκληρώνουν το παζλ αυτής της κυκλοφορίας, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν οδηγούν το δάχτυλο στο skip. Ξεχωρίζω το up tempo "Suffer In Silence", λόγω ρεφραίν και εκτυφλωτικού κιθαριστικού σόλο και το αργόσυρτο "We Are All Slaves", που όπως αντιλαμβάνεται κανείς από τον τίτλο, είναι μια ωραιότατη doom metal ταφόπλακα, η οποία ρίχνει αριστουργηματικά τους τίτλους τέλους του δίσκου/θρίλερ και κουνά απαξιωτικά το κεφάλι στους χαζοχαρούμενους εμπόρους «θετικής ενέργειας». Δεν με ξετρέλαναν το κάπως φλύαρο "The Coven" και το επίσης μεγαλεπήβολο "Hours Of Darkness", το οποίο θεωρώ ότι υπερβάλλει σε διάρκεια και κουράζει. Ακόμα και σε αυτά όμως, δε μπορεί κανείς να μην θαυμάσει τον Zeb στα φωνητικά (ιδανική μίξη Dickinson/Martin), τα εντυπωσιακά riff και κιθαριστικά solo καθώς και την ανεπιτήδευτα σκοτεινή ατμόσφαιρα. Κάποιοι πιο περίεργοι, ίσως διαμαρτυρηθούν με την υπερβολικά «καλή» (αντιλαμβάνεσθε...) παραγωγή, αλλά θα πρέπει να συμβιβασθούν κι αυτοί με την τελειομανία των Σουηδών, που τα θέλει όλα άψογα, σε κάθε επίπεδο και λεπτομέρεια (βλ. και το όμορφο εξώφυλλο με το Χάρο που βγήκε παγανιά πάνω στο ωχρό του άλογο).

Μετά από αυτά, είναι περιττό ίσως να συμπληρώσω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια από τις καλύτερες underground metal κυκλοφορίες για τη χρονιά που διανύουμε και πιθανότατα την καλύτερη μέχρι ώρας doom metal κυκλοφορία του 2017.