Baby Guru

Όλο και πιο δύσκολη κάνουν τη ζωή μας ως μουσικογραφιάδες οι Baby Guru. Έχουμε συνηθίσει για να μπορέσουμε να περιγράψουμε τη μουσική να τραβάμε αναφορές από το παρελθόν και έτσι να σχηματοποιούμε αυτό που τα αυτάκια μας ακούνε. Έλα όμως που το, ούτως ή άλλως με πολλές επιρροές, trio στο φετινό του πόνημα κάνει τη διαδικασία αυτή πιο πολύπλοκη από ποτέ.

Παρότι είναι σαφές ότι σε μεγάλο μέρος του "Marginalia" υπάρχει μία 60s έως και flower power διάθεση, επ' ουδενί αυτό δεν είναι το κυρίαρχο στοιχείο του δίσκου. Και ενώ από την άλλη κάποια prog και ψυχεδελικά στοιχεία που ήταν παρόντα στις δύο προηγούμενες δουλειές τους αφήνουν και εδώ τα σημάδια τους, τελικά αν κάτι χαρακτηρίζει το δίσκο είναι ίσως μία στροφή στην αναλογική ηλεκτρονική σκηνή των τελών των 70s και τα new wave και synth pop των 80s ενώ μέσα από αυτό το φίλτρο το αποτέλεσμα ακούγεται τελικά εντελώς σύγχρονο έως και hip indie. Μπερδευτήκατε; Κι εγώ, οπότε ας πάρουμε τα τραγούδια πιο αναλυτικά.

Το "Marginalia" ξεκινάει απροσδόκητα με το πιο κιθαριστικό και riff-άτο τραγούδι των Βaby Guru, το "Especially When", με τα πλήκτρα που το συνοδεύουν να εναλλάσσονται, όμως, από κάτι-σαν-New Order σε κάτι-σαν-Zombies ενώ το groove παραμένει πανέμορφα «a-go-go». Κι αν η αμεσότητα αυτού του τραγουδιού σε κάνει να δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι οι Baby Guru  μπορεί να γράψουν κάτι έστω και εξίσου ραδιοφωνικό, λίγο αργότερα έρχεται το "Behaviour" που βάζω από τώρα στοίχημα ότι θα είναι αυτό που θα απασχολήσει όλους τους τρέντυ σταθμούς, και καλά θα κάνει εδώ που τα λέμε αφού η indie pop αφοπλιστική του εμπορικότητα στηρίζεται σε πολύ ωραίες μελωδίες. Το τρίτο τραγούδι που ξεχώρισε στα δικά μου αυτιά, "Turtle Hearts", είναι σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση και φανερώνει τις psych / prog καταβολές των Baby Guru και κατά μία έννοια απευθύνεται σε ένα διαφορετικό κοινό, ένα κοινό όμως που έχει ήδη στρέψει το βλέμμα του σε αυτούς από το ντεμπούτο τους κιόλας.

Οι τρεις αυτές συνθέσεις αποδεικνύουν ότι οι Baby Guru, πλέον περισσότερο από ποτέ, έμαθαν να γράφουν τραγούδια. Αυτό, όταν πετυχαίνει, τους δίνει μία καθοριστική διεισδυτικότητα και όχι μόνο στα τρία προαναφερθέντα τραγούδια που ίσως μάλιστα να αποτελούν μερικά από τα καλύτερά τους. Το, με γυναικεία φωνητικά, "Baby You're So Weird" ή το (και) με ελληνικό στίχο "Exegesis" (στη δική μου διαστρεμμένη φαντασία μία διασταύρωση Γιώργου Ρωμανού με Jean Michel-Jarre) αποτελούν επίσης πολύ καλά παραδείγματα συγκροτημένης τραγουδοποιίας με εμβόλιμα τα τολμηρά στοιχεία που ξεχώρισαν τους Baby Guru από την αρχή. Υπάρχει όμως και ένα κόστος σε όλο αυτό. Εκεί που το τραγούδι ως σύνθεση δεν «τραβάει», εκτίθεται συγκριτικά με τα υπόλοιπα, ειδικά από τη στιγμή που τα πιο jam στοιχεία έχουν περιοριστεί. Τα "Explain", "Most Of The Times" και "We Need Some Space", για παράδειγμα, παρότι ηχητικά είναι αναμφίβολα τέκνα τους, παρά τις μπασογραμμές των δύο πρώτων ή τη νοσταλγική αθωότητα του τρίτου, δημιουργούν κάπως την αίσθηση ενός δίσκου δύο ταχυτήτων.

Μέσα από όλα αυτά αναδύεται για εμένα ως ακροατή, κάνοντας μία πρόβλεψη για το μέλλον, μία αντίφαση. Πιστεύω ότι το "Marginalia" θα είναι ο δίσκος των Baby Guru τον οποίο συχνότερα θα επισκέπτομαι μελλοντικά για να ακούσω κάποια μεμονωμένα τραγούδια, αλλά αυτός που λιγότερο θα ακούω ως σύνολο.