Ayreon

Είναι πραγματικά ελάχιστες οι περιπτώσεις που θυμάμαι τον εαυτό μου να μετρά πραγματικά τις βδομάδες, τους μήνες και τα χρόνια μέχρι την ημέρα κυκλοφορίας ενός album. Ο κύριος Arjen Lucassen είναι εκείνος που μου επανέφερε αυτό το συναίσθημα της αγωνιώδους προσμονής.

Το "Human Equation" (2005) ήταν το δημιούργημα εκείνο που μπόρεσε να συνδυάσει αρμονικότατα την τέχνη της υποκριτικής και τη θεατρική αισθητική με τις καταπληκτικές αλυσίδες από νότες που βγαίνουν από το κεφάλι του πανύψηλου Ολλανδού. Το "Into The Electric Castle", πρωτίστως βέβαια, αποτέλεσε υπόδειγμα για το πως πρέπει να ηχεί μια σύγχρονη όπερα. Αν βάλεις λοιπόν λίγη ακόμη δόση φαντασίας, την όποια μουσική εξέλιξη του καλλιτέχνη αλλά κι έναν ακόμα μεγαλύτερο αριθμό οπαδών, έχεις τους Ayreon του σήμερα που καθρεπτίζονται στο "01011001".

Ο Arjen βρήκε τον τρόπο να διεγείρει το ενδιαφέρον του ακροατή, πολύ πριν ακόμα κυκλοφορήσει το νέο album. Με την ανακοίνωση και μόνο του τίτλου οι συζητήσεις ξεκίνησαν για το τι μπορεί να σημαίνει, αν και οι σχετικά μυημένοι στο group κατάλαβαν ευθύς τι κρυβόταν πίσω από αυτόν. O Arjen, γνωστός για την αγάπη του προς την τεχνολογία και προς οτιδήποτε σχετίζεται με την επιστημονική φαντασία, διάλεξε το δυαδικό σύστημα για να μιλήσει για έναν φανταστικό πλανήτη που επινόησε ο ίδιος στο παρελθόν.

Το "Y", λοιπόν, αν προτιμάτε, είναι ένα album που πραγματεύεται την ιστορία του Πλανήτη Y και του "Forever For The Stars" πλάσματος-πειράματος. Μια ιστορία που θα ζήλευαν πολλοί μεγάλοι σκηνοθέτες και η οποία έχει ως βασικό σκοπό την αφύπνιση του ακροατή για σοβαρά θέματα που απασχολούν τον πλανήτη Γη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η κυκλοφορία αποτελείται από 2 cd's, ένα εκ των οποίων φέρει το όνομα του πλανήτη που κατοικούμε, κάνοντας τον παραλληλισμό και τη «μεταφορά» ακόμα πιο εμφανή.

H αλήθεια είναι ότι το "01011001" από τη στιγμή που έπεται του "Human Equation" δε θα μπορούσε να προκαλέσει αυτή την αίσθηση του πρωτόγνωρου και της ανακάλυψης ενός διαμαντιού που κρυβόταν πολύ καλά μέσα στο μυαλό ενός μουσικού φαινομένου όπως είναι ο Lucassen. Αυτό όμως που προκαλεί είναι η αίσθηση ότι η μουσική των Ayreon μοιάζει άλλη μια φορά να σε καθηλώνει μπροστά στο cd player, κρατώντας ανά χείρας τους στίχους και παρακολουθώντας την εξέλιξη μιας άκρως ενδιαφέρουσας ιστορίας που σίγουρα όμως δε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας (βλπ. "Blade Runner").

Τα εξωγήινα πλάσματα που έχουν χάσει τα συναισθήματά τους λόγω της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης μοιάζουν να μιλούν στον καθένα από μας με αφυπνιστικό χαρακτήρα, δοσμένο μέσα από μερικές από τις σπουδαιότερες φωνές των τελευταίων ετών. Αξίζει πραγματικά να αναφερθούν τα ονόματα των:
Daniel Gildenlöw (Pain Of Salvation)
Tom Englund (Evergrey)
Hansi Kürsch (Blind Guardian)
Anneke van Giersbergen (Agua De Annique, The Gathering)
Jonas Renkse (Katatonia)
Bob Catley (Magnum)
Jorn Lande (Masterplan)
Floor Jansen (After Forever)
Steve Lee (Gotthard)
Magali Luyten (Virus IV)
Ty Tabor (King's X)
Simone Simons (Epica)
Liselotte Hegt (Dial)

...αλλά και των μουσικών:
Arjen Lucassen: Guitar, Keyboards, Synths, Bass Guitar, Programming
Tomas Bodin (The Flower Kings): Keyboards
Derek Sherinian (Planet X): Keyboards
Joost van den Broek (After Forever, Star One): Keyboards
Michael Romeo (Symphony X): Guitar
Lori Linstruth (ex-Stream Of Passion): Guitar
Ed Warby (Gorefest): Drums
Jeroen Goossens (Flairck): Flute
Ben Mathot (Dis): Violin
David Faber: Cello
που αποτελούν τον βασικότερο ίσως πόλο έλξης του νέου ακροατή.

Αυτό που θα έπρεπε να σημειωθεί είναι το γεγονός ότι το "01011001" κρύβει μέσα του πολλά στοιχεία από τους προκατόχους του και κυρίως από τις πιο ακουστικές στιγμές του "Human Equation". Για κάποιους μπορεί αυτό να ακούγεται σαν επανάληψη και στέρηση ιδεών, αλλά μάλλον θα το εκλάμβανα ως την υπογράμμιση αυτών που πρέπει να ξαναδιαβάσεις, γιατί η επανάληψη πολλές φορές σε βοηθά να αντιληφθείς πράγματα στα οποία δεν είχες δώσει την πρέπουσα σημασία. Τεράστια έκπληξη αποτέλεσε για μένα η εξαιρετική παρουσία του Steve Lee (Gotthard) που αποτελεί βασικότατο σημείο αναφοράς σε όλο το album.

Οι εναλλαγές μάλιστα στις εντάσεις, στη δυναμικότητα και στα μουσικά μοτίβα σε όλο το album μοιάζουν σα μια γρήγορη, αλλά καθόλου επιφανειακή, αναδρομή στις περισσότερες εκ των μουσικών αναζητήσεων που καταπιάστηκε ο Lucassen, από τους Vengeance μέχρι ακόμα και τους Ambeon και ασφαλώς το σχετικά πρόσφατο project Stream Of Passion.

Η παραγωγή του album, η οποία μαντέψτε από ποιου τα χέρια περνάει, σίγουρα έχει βασιστεί στις επιρροές του Arjen τα τελευταία έτη, ο οποίος έχει συμβιβαστεί απόλυτα με την έννοια της μουσικής τεχνολογίας, με αποτέλεσμα ο ήχος να ακούγεται κατά πολλούς λίγο «απόμακρος» και «στεγνός», αλλά κατ' εμέ σύγχρονος και πειραματικός.

Αν με ρώταγε κάποιος για το αν ο Lucassen είχε τη δυνατότητα να δουλέψει με επιτυχία πάνω σε άλλη μια όπερα ως υπεύθυνος για όλα, από την πρώτη βασική ιδέα μέχρι και την πληρωμή του τελευταίου guest, τότε θα έλεγα ότι το αποτέλεσμα δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι τόσο «φρέσκο», σύγχρονο και μεστό. Κι όμως, για άλλη μια φορά αποδεικνύει αυτός ο άνθρωπος ότι είναι ικανότατος, το λιγότερο, σε όλους τους τομείς της μουσικής βιομηχανίας. Κι αν το συνθετικό του ταλέντο είναι εμφανές προς όλους, δε μπορώ παρά να εξαίρω διαρκώς το οργανωτικό του πνεύμα και το όραμά του που μοιάζει σε κάθε κυκλοφορία να ολοκληρώνει ακόμα ένα μέρος του.