Anvil

Οι Anvil κυκλοφορούν τον 16ο δίσκο της καριέρας τους και επιλέγουν με το τίτλο να περάσουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Τον ονόμασαν "Anvil Is Anvil" σαν να λένε δηλαδή «αυτοί είμαστε και αν γουστάρετε» και η αλήθεια είναι πως ακούγοντας τον δίσκο αποκλείεται ο οπαδός τους να μην γουστάρει αυτό που πρεσβεύει η μπάντα. Οι Καναδοί θέλουν να εκμεταλλεύονται με την καινούργια τους δουλειά πλήρως την ώθηση που τους έδωσε το ντοκιμαντέρ και κυκλοφορούν έναν ποιοτικότατο δίσκο.

Μπορεί το εξώφυλλο του Rob Reiner να φαντάζει λίγο «παιδικό», αλλά η αλήθεια είναι πως πιάνει στο 100% την ιδέα πίσω από τον τίτλο με την ειρωνεία του. Η παραγωγή του Martin 'Mattes' Pfeiffer είναι καλή, περισσότερο οργανική παρά πλαστική και με το ανάλογο βάθος. Από εκεί και πέρα δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που παρακολουθεί την μπάντα και να περίμενε να αλλάξουν μουσική κατεύθυνση. Ο Lips άλλωστε είναι αφοπλιστικά ειλικρινείς όταν ρωτάται σχετικά.

Ο δίσκος ανοίγει με το "Daggers And Rum" που έχει  riff ικανό να προκαλέσει θλάση στους μύες του σβέρκου, με φοβερή ρυθμική ραχοκοκαλιά, αστεία διάθεση και φρενήρες solo από τον Lips. Οι ταχύτητες θα παραμείνουν υψηλές στο δυναμικό "Up, Down, Sideways", για να ακολουθήσει το βαρύ και αργό "Gun Control", στο οποίο εκφράζουν τον προβληματισμό τους σχετικά με την οπλοκατοχή.

Στο "Die For A Lie" θα μπει στο μικροσκόπιο η θρησκεία, σε αυτό το up-tempo τραγούδι στο οποίο ο Reiner θα δώσει τον ρυθμό και θα ακουστούν κάποια αρκετά ενδιαφέροντα κιθαριστικά θέματα. Το γκάζι θα πατηθεί εκ νέου ως το πάτωμα με το αλήτικο "Runaway Train", ενώ στο "Zombie Apocalypse" οι ρυθμοί θα πέσουν εκ νέου, αλλά είναι εξόχως βαρύ και ασήκωτο.

Το "It's Your Move" είναι ένα τυπικά γρήγορο τραγούδι των Anvil με ωραίο riff και φοβερό solo. Στο "Ambushed" θα βγάλουν γούστα καθώς πρόκειται για μια κάπως παλαβή σύνθεση η οποία οριοθετείται από την ερμηνεία κατά κύριο λόγο του Lips και τα κιθαριστικά lead μέρη. Ένα από τα πιο δυνατά τραγούδια θα αποτελέσει το μανιασμένο "Fire In The Highway", με έντονο drumming από τον Rob, πιασάρικο ρεφρέν και ωραία ερμηνεία από τον Lips.

Το άλμπουμ θα κλείσει με το "Run Like Hell", στο οποίο τον τόνο θα δώσουν τα πόδια του Reiner, και το "Forgive Not Forget", το οποίο είναι αρκετά groove-ατο και στο οποίο ο Lips «διαδηλώνει» υπέρ της συγχώρεσης ειδικότερα προς εκείνους οι οποίοι δεν έχουν ανάμειξη στα εγκλήματα των προγόνων τους (βλ. Γερμανοί).

Οι Anvil επέστρεψαν, λοιπόν, γεροί και ορεξάτοι και το "Anvil Is Anvil" θα αποτελέσει μια αξιομνημόνευτη στιγμή στην 35χρονη καριέρα τους. Είναι ικανοί να μας παρουσιάζουν ακόμα υπερηχητικά riff, στιβαρό rhythm section, να μην φοβούνται να καταπιαστούν στιχουργικά με επίμαχα θέματα, αλλά πάνω από όλα να βγάζουν καλά τραγούδια που ακούγονται εύκολα χωρίς να κουράζουν.