Angra

Οι Angra είναι ένα από τα συγκροτήματα που δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι από τους κορυφαίους εκπροσώπους της βραζιλιάνικης σχολής και ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στο χώρο του power metal.

Το καινούριο τους άλμπουμ "Aurora Consurgens" είναι το τρίτο με την καινούρια σύνθεση της μπάντας, με τραγουδιστή τον Edu Falaschi, κιθαρίστες τους «παλιούς» Kiko Loureiro και Rafael Bittencourt, στο μπάσο τον Felipe Andreoli και στα τύμπανα τον Aqualis Priester. Το σύνολο αυτό φαίνεται δεμένο όσο ποτέ και το "Aurora Consurgens" συνεχίζει στο δρόμο των δύο προκατόχων του, δανειζόμενο στοιχεία εξίσου και από τα δύο. Και εξηγώ, λέγοντας ότι είναι όσο heavy είναι και το "Rebirth", αλλά και όσο progressive είναι το "Temple Of Shadows".

Επίσης συνεχίζουν την παράδοση των concept albums. Όχι βέβαια με την πολύ στενή σημασία του όρου, αλλά με μια ευρύτερη έννοια. Υπάρχει δηλαδή ένα κεντρικό νοηματικό νήμα από το οποίο κρατιέται ολόκληρος ο δίσκος, αλλά τα τραγούδια μπορούν κάλλιστα να ακουστούν και ξεχωριστά το ένα από το άλλο, χωρίς να χάνουν τη δυναμική τους. Το κεντρικό νήμα εδώ είναι οι διαφορετικές διανοητικές καταστάσεις ενός ατόμου σε άμεση σχέση με τις σκέψεις και τα όνειρα του. Σίγουρα οι Angra εδώ φτάνουν στο απόγειο της στιχουργικής τους δημιουργίας και ερευνούν σε βάθος διάφορες ψυχολογικές ιδέες.

Μουσικά, τώρα, τα πράγματα είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Ο Edu είναι εκπληκτικός και σίγουρα αντικαθιστά τον Matos με άνεση και σε μερικά τραγούδια φαίνεται και καλύτερος. Μην περιμένετε βέβαια να ακούσετε από αυτόν ό,τι κάνει ο Matos στο "Wuthering Heights" από το "Angels Cry", αλλά σίγουρα δείχνει ότι είναι ένας φοβερός power metal τραγουδιστής, απλός, άμεσος, μελωδικός, σκληρός και γενικότερα ο τραγουδιστής - όνειρο κάθε power metal συγκροτήματος.

Οι κιθαρίστες είναι κι αυτοί απίστευτοι και ανεξάντλητοι σε ιδέες. Τα σόλο είναι μαγικά, ενώ υπάρχουν διάσπαρτα στο άλμπουμ ριφάκια που σου κάνουν την τρίχα να σηκωθεί κάγκελο από την πώρωση. Σίγουρα από τα καλύτερα κιθαριστικά ζευγάρια στο power metal. Και το rhythm section όμως «σπέρνει» και γεμίζει τα κομμάτια με φοβερό βάθος.

Ας δούμε όμως και τα τραγούδια το καθένα ξεχωριστά. Το "The Course Of Nature" ξεκινάει το δίσκο και καταδεικνύει την τρομερή ποιότητα αυτού του συγκροτήματος. Τυπικό euro power με βραζιλιάνικα κρουστά. Η μελωδία σου μένει στο αυτί, ενώ τα φωνητικά είναι κρυστάλλινα. Το "The Voice Commanding You" έχει φοβερά κιθαριστικά μέρη σε γρήγορες ταχύτητες. Το ρεφρέν σου καρφώνεται στο μυαλό από το πρώτο άκουσμα. Το "Ego Painted Grey" είναι αρκετά πιο αργό, με φοβερούς στίχους που μιλούν για ένα διαταραγμένο μυαλό. Το "Breaking Ties" είναι σαφώς πιο ελαφρύ, πιο μελωδικό τραγούδι που θα μπορούσε άνετα να είναι το επόμενο single του συγκροτήματος. Για πρώτο single επέλεξαν το πρώτο κομμάτι. Το πέμπτο κομμάτι βάζει τα πράγματα στη θέση τους και οι Angra ξανακούγονται έτσι όπως μας έχουν συνηθίσει και τους αγαπάμε. Το "Salvation Suicide" είναι μια power κομματάρα που θα κάνει πολλούς λαιμούς να πονέσουν. Στη μέση υπάρχει και μια ωραία progressive γέφυρα με τις κιθάρες και τα πλήκτρα να ουρλιάζουν και τα τύμπανα να ξεσκίζονται από τον Priester.

To "Window To Nowhere" συνεχίζει στους ίδιους θεότρελους ρυθμούς, ενώ το "So Near So Far" είναι η καλύτερη μίξη σύγχρονου power metal με βραζιλιάνικη folk μουσική. Ο Andreoli εδώ προσφέρει ένα πιο jazz παίξιμο, κάτι που δίνει στο επτάλεπτο αυτό έπος ανεπανάληπτο βάθος και πάθος. Το "Passing Βy" με τον mid tempo ρυθμό του φαίνεται λίγο μπροστά στο "So Near So Far". Το "Scream Your Heart Out" συνεχίζει με έξοχες κιθάρες και φοβερές μελωδίες, ενώ το "Abandoned Fate" είναι μια όμορφη ακουστική μπαλάντα και ένα επάξιο κλείσιμο για ένα άλμπουμ - διαμάντι στο χώρο του power metal.

Όσοι αγαπάτε αυτή τη μουσική μη χάσετε αυτό το άλμπουμ. Τέτοιες δουλείες πρέπει να τυχαίνουν αναγνώρισης. Τέτοια άλμπουμ μας κάνουν περήφανους που ακούμε αυτή τη μουσική.