Angra

Έχουν περάσει 15 χρόνια από την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την μουσική των Angra, όταν σχεδόν αυτόματα έγιναν τότε και για κάποια χρόνια μια από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες. Σκεπτόμενος το πόσα έχουν μεσολαβήσει σε αυτό το διάστημα - τόσο για την μπάντα, όσο και στην δική μου αντίληψη ως προς τη μουσική - μου φαίνεται εντυπωσιακό πως με κάθε νέα τους δουλειά καταφέρνουν να με κερδίσουν με τόση ευκολία. Στην πραγματικότητα, όσο κι αν το ενδιαφέρον μου για τον ήχο ατονεί, ποτέ δεν προσπέρασα καμία δουλειά των Βραζιλιάνων με αδιαφορία και στο σήμερα η νέα τους δουλειά με τον τίτλο "Aqua" ακούγεται το ίδιο θελκτική.

Εισερχόμενοι στη νέα (ενδεχομένως τρίτη) φάση της καριέρας τους, αφού πάλι ενδιάμεσα βρέθηκαν λόγω κακών χειρισμών του management στο χείλος της διάλυσης, επανακάμπτουν με τον Ricardo Confessori να επιστρέφει μετά από μια δεκαετία πίσω από τα τύμπανα. Μαζί με το δυναμικό παίξιμο, ο Confessori προσέφερε και το εξοχικό του σπίτι για τις ηχογραφήσεις του δίσκου, κάτι που είχε γίνει και κατά τη δημιουργία του κλασσικού και αξεπέραστου "Holy Land".

Το "Aqua" είναι concept άλμπουμ, στα πρότυπα του "Temple Of Shadows" με το οποίο είναι πιο κοντά από κάθε άλλη προγενέστερη δουλειά του συγκροτήματος και καταπιάνεται στιχουργικά με το τελευταίο έργο του Shakespeare "The Tempest". Το εναρκτήριο single "Arising Thunder" είναι το πιο καθαρόαιμο power metal τραγούδι, ενώ οι υπόλοιπες συνθέσεις φλερτάρουν περισσότερο με το progressive εμπεριέχοντας ρυθμούς και ήχους που αποτελούν σήμα κατατεθέν του σχήματος και της καταγωγής του. To "Awake From Darkness" είναι χαρακτηριστική σύνθεση που συνδυάζει έμπνευση, μελωδικότητα, τεχνική και πρωτοτυπία όντας ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχουν γράψει. Η πιστοποίηση της φόρμας και της έμπνευσης παρέχεται σε επιμέρους σημεία σχεδόν κάθε τραγουδιού, όπως στο μεσαίο μέρος του "The Rage Of The Waters" ή στο refrain του "Weakness Of A Man". Η λυρικότητα, οι δυνατές ενορχηστρώσεις και η χρήση πιάνου δίνουν επιπλέον διάσταση στη μουσική του δίσκου που είναι εμφανής σε τραγούδια όπως το  "Leash For Life", το "Spirit Of The Air" ή το "Ashes".

Οι ερμηνείες του Falaschi είναι γεμάτες δύναμη και συναίσθημα και παρόλο που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παίζει στο top επίπεδο που έπαιζε ο προκάτοχος του ως προς τις φυσικές ικανότητες, το πάθος του υπερκαλύπτει την όποια διαφορά. Το rhythm section είναι πάντα σε υψηλό επίπεδο και υπάρχουν στιγμές που εντυπωσιάζει, ειδικά σε κάποια ενδιάμεσα σημεία, όμως το μεγάλο όπλο του συγκροτήματος βρίσκεται στην κιθαριστική δουλειά. Πιστεύω ακράδαντα, πως οι Kiko Loureiro και Rafael Bittencourt αποτελούν ένα από τα πιο ταλαντούχα κιθαριστικά δίδυμα στο heavy metal στερέωμα, αφού η έμπνευση, η προσωπικότητα στο παίξιμο και η καθαρότητα του ήχου τους είναι στοιχεία που δεν συναντώνται συχνά. Ως μάλλον υποτιμημένοι και παραγνωρισμένοι σε ένα βαθμό θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με τις καλές μέρες των Andy LaRoque και Mike Wead.

Γεμάτο έμπνευση, το "Aqua" έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουν κάνει τους Angra ξεχωριστούς και τους βοήθησαν να γίνουν τεράστιο όνομα τόσο στην χώρα τους, όσο και στην Ιαπωνία, διατηρώντας τη φήμη τους μέχρι και σήμερα. Κάποτε ήταν έτσι και στη χώρα μας, αλλά λίγοι θα θυμούνται ότι τον περισσότερο κόσμο που είχε μπει ποτέ στο θρυλικό «Ρόδον» τον είχαν οι Angra στην περιοδεία για το "Holy Land". Αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά βλέποντας όλες τις μεγάλες μπάντες της χρυσής γενιάς του power metal να κυκλοφορούν νέες δουλειές στο τρέχον έτος, δύσκολα θα βρεθεί κάποια από αυτές να μπορεί να συναγωνιστεί το "Aqua" των Angra.