Andreas Polyzogopoulos

Οι Pink Floyd είναι ένα πολύ δύσκολο συγκρότημα για να διασκευάσεις. Όχι μόνο γιατί έχουν ακουστεί και αγαπηθεί τόσο πολύ που δεν είναι εύκολο να αλλάξεις έστω και νότα χωρίς να ξενίσεις κάποιους, ούτε γιατί, στο φινάλε, δύσκολα βελτιώνεις το τέλειο. Κυρίως γιατί είναι τόσο ιδιαίτερη η μουσική τους που είναι πρόβλημα για δυνατούς λύτες το να καταφέρεις να κρατήσεις ζωντανή την ατμόσφαιρα των συνθέσεών τους αλλά ταυτόχρονα να δώσεις έναν διαφορετικό χαρακτήρα, να περάσεις τη δική σου προσωπικότητα. Γι αυτό και οι περισσότερες τέτοιες προσπάθειες πέφτουν είτε στην κατηγορία «πιστό αντίγραφο» είτε στην κατηγορία «εκτός πνεύματος του πρωτότυπου». Ένας λόγος παραπάνω που ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος με την παρέα του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για την τόσο επιτυχημένη δουλειά τους.

Με ένα δίσκο που «φωνάζει» ECM σε όλα του, από εξώφυλλο μέχρι μουσική, ο Πολυζωγόπουλος μεταφέρει σε ένα σύγχρονο jazz τοπίο δέκα πασίγνωστες συνθέσεις των Pink Floyd, κυρίως της περιόδου από το "Dark Side Of The Moon" και μετά. Ο ίδιος ο εμπνευστής της ιδέας συμμετέχει στην τρομπέτα με τον Κ. Χριστοδούλου στα πλήκτρα, τον Β. Στεφανόπουλο στο κοντραμπάσο και τον S. Ivanovic στα drums ενώ λίγο ως πολύ όλοι βάζουν το χέρι τους και σε κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία που διανθίζουν διακριτικά το άλμπουμ.

Η καλλιτεχνική προσέγγιση που συνήθως επιλέγουν οι τέσσερεις αυτοί μουσικοί έχει ως αφετηρία το χαρακτηριστικό στοιχείο του κάθε τραγουδιού των Pink Floyd, είτε αυτό είναι το μπάσο του "Money" και του "Another Brick In The Wall", είτε τα πλήκτρα και η φωνητική μελωδία του "One Of My Turns" για να φέρουμε κάποια παραδείγματα, τα οποία στοιχεία όμως εξελίσσονται τις περισσότερες φορές σε πορείες εντελώς εκτός των ορίων που οι Pink Floyd είχαν θέσει, κάνουν έναν περιπετειώδη κύκλο που τους πάει σε μονοπάτια καθαρά προσωπικά των τεσσάρων εκτελεστών και ξαναγυρίζουν κάποια στιγμή να πιάσουν το νήμα εκεί που τους το έδωσαν τα είδωλά τους. Στο διάστημα αυτό έχουν προλάβει να παίξουν με ατμόσφαιρες, εντάσεις, να δώσουν μία (ακόμα πιο) διαστημική χροιά στο αποτέλεσμα, να δείξουν την δεξιοτεχνία του ο καθένας στο όργανό του και το κυριότερο να δέσουν όλα αυτά τα στοιχεία τόσο οργανικά στη βάση των αρχικών τραγουδιών ώστε τίποτα να μη φαίνεται στημένο αλλά να ρέει στην εξέλιξη της σύνθεσης λες και ήταν εξαρχής γραφτό του να βρίσκεται εκεί.

Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά φανταστικό. Ειδικά η τριλογία "Have A Cigar" / "Pigs" / "Hey You" με τον τρόπο που διαδέχεται το ένα τραγούδι το άλλο χωρίς ανάσα, αποτελεί κορυφαία στιγμή του δίσκου αλλά δεν πάει πίσω και το ταξιδιάρικο χάσιμο του "Set The Controls For The Heart Of The Sun". Είναι πιθανότατα το καλύτερο άλμπουμ διασκευών στους Pink Floyd που έχω ακούσει από οποιονδήποτε καλλιτέχνη σε διεθνές επίπεδο και απαραίτητο άκουσμα για τους φίλους των Pink Floyd αλλά και όσους αρέσκονται στην σύγχρονη και ελαφρώς ηλεκτρονική jazz.