Anciients

Κάνοντας μία σχετικά αθόρυβη είσοδο στη «σκοτεινή» πλευρά του progressive, οι νεοσύστατοι Anciients κυκλοφορούν φέτος την παρθενική τους δουλειά με τίτλο "Heart Of Oak". Όσο κι αν η καναδική τους καταγωγή προϋποθέτει συγκρίσεις με πολλούς και διάφορους προοδευτικούς συμπατριώτες τους, μία και μόνο ακρόαση αρκεί για να διαλύσει κάθε τέτοια υποψία, αφού οι συγκεκριμένοι Καναδοί παίζουν σε τελείως διαφορετική κατηγορία.

Οι πρώτοι παραλληλισμοί που θα γίνουν φέρνουν στο τραπέζι το όνομα των Mastodon των δύο τελευταίων δίσκων και δη των πιο «ήρεμων» στιγμών τους, αφαιρώντας όμως σχεδόν εξολοκλήρου το ανισόρροπο ταμπεραμέντο των Αμερικανών. Οι συγκρίσεις ευνοούνται και λόγω φωνητικών, όπου έχουμε το κλασικό μοτίβο συνεχών εναλλαγών brutal / καθαρών, με τα τελευταία να παραπέμπουν σε μία μείξη των Brent Hinds και Brann Dailor. Σε γενικότερο πλαίσιο ομοιότητες εντοπίζονται τόσο στους Baroness και Kylesa, κυρίως ως προς την έννοια του ζεστού «γήινου» ήχου και τις τάσεις μινιμαλισμού τους, όσο και σε μια ωμή αμεσότητα παρόμοια μ' αυτή που βγάζει ο ήχος των High On Fire.

Στον αντίποδα θα συναντήσουμε την κάφρικη πτυχή των Καναδών, εκεί όπου οι αναφορές στους Opeth έχουν κάποια βάση, περισσότερο όμως αναφορικά με τις δομές κάποιων κομματιών και λιγότερο με την προσέγγιση των Σουηδών αυτή καθεαυτή. Το στοιχείο που διακρίνεται σ' αυτή τους την πλευρά είναι η άρτια εκτελεστικότητα και το δέσιμό τους, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για τον τομέα των φωνητικών, τα οποία καταλήγουν κάπως άχρωμα και αδύναμα. Τέλος, το ποικιλόμορφο ύφος της μπάντας συμπληρώνεται από έναν ισχυρό χαρακτήρα κλασικού hard rock, εκεί όπου διακρίνεται εντονότερα η επιρροή των Thin Lizzy.

Από τα 60 λεπτά του "Heart Of Oak", αυτά που ξεχωρίζουν αφορούν κυρίως σε σκόρπιες ιδέες - μέρη κομματιών, απαρτίζοντας μία πλειάδα ενδιαφερουσών στιγμών. Ωστόσο, οι μακροσκελείς διάρκειες των εννέα τραγουδιών σε συνδυασμό με την αργή ανάπτυξή τους δεν προσφέρονται για εύκολη αφομοίωση, αφού ο ειρμός πολλές φορές χάνεται μέσω των διακυμάνσεων που απαντώνται κατά μήκος κάθε κομματιού.

Εντούτοις, τα σημεία κατά τα οποία η μπάντα φτάνει στη συνθετική κορύφωσή της ταυτίζονται με το εναρκτήριο "Raise The Sun", τα "Falling In Line" και "Faith And Oath", αλλά και το ορχηστρικό "For Lisa" που κλείνει υπέροχα το άλμπουμ, τονίζοντας τις ευαισθησίες αλλά και την υψηλή μελωδικότητα των Καναδών.

Συνολικά, με το δισκογραφικό τους ντεμπούτο οι Anciients παραδίδουν μία αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά, συνθέτοντας ένα πολύχρωμο μουσικό κολάζ ετερόκλητων ειδών. Το γεγονός ότι παρουσιάζουν πολλά διαφορετικά πρόσωπα δεν τους στοιχίζει ως προς τη διάπλαση του χαρακτήρα τους, ωστόσο πιστεύω ότι ενδεχομένως να ωφελούνταν περισσότερο εάν ισχυροποιούσαν την κάθε πτυχή τους, οδηγώντας την στα άκρα. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ πως έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που διαθέτει τις δυνατότητες να προσφέρει στα είδη στα οποία εμπλέκεται και, ως εκ τούτου, η προσμονή μέχρι το επόμενο βήμα της κρίνεται απόλυτα δικαιολογημένη.