Amorphis

Συνεπείς στο ραντεβού τους, οι εδώ και αρκετά χρόνια αναγεννημένοι Amorphis κυκλοφορούν φέτος το δέκατο δίσκο τους σε είκοσι χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Μετά το απογοητευτικό "Far From The Sun", το οποίο ήταν και το τελευταίο με τον Pasi Koskinen στα φωνητικά, ακολούθησε το "Eclipse", που έθεσε νέα standards στη μπάντα και τους επανέφερε για τα καλά στο προσκήνιο. Επόμενο, το "Silent Waters", πιο ατμοσφαιρικό από τον προκάτοχό του, που, χωρίς να πρωτοτυπεί ιδιαίτερα σε σχέση με αυτόν, το πολύ δυνατό υλικό του το έφερε βασικό διεκδικητή του κορυφαίου δίσκου της δεύτερης εποχής των Amorphis. Το προπέρσινο "Skyforger" συνέχισε στα ίδια μοτίβα, αλλά και πάλι κατάφερε να τρυπώσει στο στερεοφωνικό των φίλων του σχήματος και να αργήσει αρκετά να βγει από αυτό. Στις τρεις αυτές κυκλοφορίες παρατηρούμε τη μπάντα να έχει κατασταλάξει όσον αφορά το στυλ της και δίχως πολλά ρίσκα να κυκλοφορεί αξιολογότατους δίσκους, ικανοποιώντας στο έπακρο τους οπαδούς της.

Μετά το διάλειμμα και την επανηχογράφηση παλιών κομματιών στο "Magic And Mayhem - Tales From The Early Years", ήρθε η ώρα του "The Beginning Of Times", ενός τίτλου που παραπέμπει λίγο σε παλιές εποχές και ίσως να έκανε τους λάτρεις της "Tales From The Thousand Lakes" εποχής να αναθαρρήσουν, αν το περιεχόμενο του ανταποκρινόταν στο όνομά του. Όπως όμως δήλωναν και οι ίδιοι, δε σκόπευαν να επανεξετάσουν τον ήχο τους. Ήθελαν μια συνέχεια του "Skyforger" και αυτό είναι στο περίπου ο νέος δίσκος. Στην ουσία, όμως, ενώ κινείται και πάλι στα γνώριμα χνάρια των προηγουμένων, ρίχνει αρκετές λοξές ματιές στο παρελθόν τους. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι στο "The Beginning Of Times" παρατηρούμε την εκτενέστερη χρήση brutal φωνητικών που έχει κάνει ο Tomi Joutsen από την έλευσή του στη μπάντα. Φαίνεται η αναβίωση των παλιών συνθέσεων τον ξεσήκωσε. Από την άλλη, η ύπαρξη γυναικείων φωνητικών ("Mermaid") προσδίδει μια ελεγειακή νότα στο όλο μυθολογικό concept του δίσκου και οι ακουστικές κιθάρες φορτώνουν, μαζί με τα πλήκτρα, με εντονότερα folk ηχοχρώματα τις συνθέσεις. Για τις κιθάρες δε χρειάζεται να γίνει λόγος, αφού για άλλη μια φορά ο Tomi και ο Esa σκαρφίστηκαν μελωδίες που φωνάζουν Amorphis από χιλιόμετρα. Στο "Song Of The Sage" παρατηρεί κανείς το φάσμα των επιρροών τους, που ξεκινά στο εισαγωγικό Maiden riff και συνεχίζει σε πιο '70s prog, ύφους Jethro Tull. Το επιλεγμένο single "You I Need", αν και όχι το δυνατότερο κομμάτι, ταιριάζει στη ροή του, ενώ εναλλακτική επιλογή θα μπορούσε να είναι το "Three Words", που ναι μεν ξεκινάει ήρεμα, στην πορεία του, όμως, εξελίσσεται σε ένα αρκετά συναυλιακό refrain, για να κλείσει δυναμικά με ένα brutal ξέσπασμα του Joutsen, εμπεριέχοντας έτσι όλα τα στοιχεία του δίσκου.

Κρίνοντας το στο σύνολό του, το "The Beginning Of Times" είναι ένας ακόμα ποιοτικός δίσκος των Φινλανδών, που δε χάνει τη ρότα των προηγούμενων δίσκων, αλλά και πάλι έχει τη δύναμη να σε κάνει να τον ακούς ξανά και ξανά, λόγω κυρίως των νέων στοιχείων του. Θα έλεγα πως καταφέρνει να ξεπεράσει το "Skyforger". Το κομμάτι που προσωπικά ξεχώρισα στο άλμπουμ είναι το "Beginning Of Time", που για κάποιο όχι και τόσο ανεξήγητο λόγο μου θυμίζει το "My Kantele" στην εισαγωγή και διακρίνεται από μια γενικότερη αναχρονιστική αίσθηση, διατηρώντας το νέο ύφος της μπάντας. Μια αίσθηση που σε διακατέχει καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου και ομολογώ πως, ενώ στις πρώτες ακροάσεις δε μπόρεσα να τα διακρίνω, στην πορεία ανακάλυψα όλα εκείνα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναδρομές στο παρελθόν. Αυτή είναι και η δύναμη του "The Beginning Of Times" και αυτό το στοιχείο το κάνει να ξεχωρίζει.