Accidente

Ναι, επιτέλους. Κάτι τόσο όμορφο και μελωδικό, που σου ευφραίνει κυριολεκτικά την ψυχή, είχα να ακούσω από την χρονιά του all time classic -για μένα πλέον- "Sigt Efter Hjertet", τον μοναδικό ολοκληρωμένο δίσκο που κυκλοφόρησαν ποτέ οι Δανοί female-fronted punk rockers The Assassinators. Κι επειδή πάντοτε μου άρεσε λιγάκι το name-dropping, σε αυτή εδώ την δισκάρα, για την οποία θα διαβάσετε ευθύς αμέσως, παίζει μπόλικο πράγμα, καλό πράγμα.

Ανά στιγμές ο δίσκος φέρνει στο μυαλό το γρήγορο μελωδικό punk rock των NOFX και του καλιφορνέζικου ήχου. Σε άλλα σημεία το γυρίζει στην γλύκα και την pop αισθητική των Clorox Girls από το Portland, αφού πρώτα κάνει και την μελαγχολική στάση του στους Δανούς που προανέφερα. Όταν τα νεύρα τσιτώνουν και το άλμπουμ μπαρουτιάζει, σου σκάει στα μούτρα και ο τσαμπουκάς των πολωνών Post Regiment, ε και τι να κάνουμε, ο δίσκος σε αποτελειώνει. Πραγματικά, αυτό που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν οι Ισπανοί Accidente στην δεύτερη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους "Amistad Y Rebelión" με εντυπωσιάζει.

Με εντυπωσιάζει διότι με μοναδικό όπλο της την ειλικρίνεια και το καλό γούστο της για την μουσική, η παρέα αυτή από την Μαδρίτη αποδεικνύει ότι δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να δημιουργήσεις και να παίξεις ενδιαφέρουσα και αξιόλογη μουσική. Ούτε χρειάζεται να είσαι καλός παίκτης και να κατέχεις άριστα το όργανο σου, ούτε πρέπει να διαθέτεις ντε και καλά τις ύπερ-πρωτότυπες ιδέες, ούτε και φυσικά να έχεις κατοχυρωμένο το απαραίτητο budget που θα σε βοηθήσει να προσεγγίσεις την ιδεατή παραγωγή. Λίγο πάθος να υπάρχει, λίγη προσπάθεια να καταβάλεις, και πάνω απ' όλα να διαθέτεις την αισθητική που θα σε βοηθήσει να ντύσεις και τελικά να εκφράσεις τις αμέτρητες ανησυχίες σου, τότε και μόνο -για μένα- το αποτέλεσμα αξίζει, υποδεικνύοντας ότι ο στόχος έχει ιδανικά εκπληρωθεί.

Με την πρώτη ακρόαση του δίσκου θα το αντιληφθείτε κι εσείς. Τα κομμάτια είναι απλά, αλλά διάολε ακούγονται φρέσκα και πορωτικά. Είναι χορευτικά, και παρ' ότι πραγματεύονται σοβαρά ζητήματα δεν απογοητεύουν -συναισθηματικά-, και αντιθέτως σου ζωγραφίζουν στο πρόσωπο μια ελπίδα, που σου φωνάζει να συνεχίσεις την πορεία σου σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Ο δίσκος είναι τέρμα πολιτικός, και γιατί να μην είναι άλλωστε στις μέρες μας; Είναι καιρός να κατανοήσουν όλοι ότι για κάποιους μουσική σημαίνει αγώνας, σήμαινει μία καθημερινή προσπάθεια για να πετύχουν κάτι, για να προκαλέσουν ρήγματα στην σαπίλα του σήμερα, και να μιλήσουν απ' ευθείας στην καρδιά ανθρώπων που βρίσκονται στην άλλη άκρη της γης. Ναι λοιπόν, αυτό είναι μουσική. Αν πρέπει να σας βάλω ένα κομμάτι για να σας πείσω, θα προτείνω το "Rejas De Color" κατευθείαν από το bandcamp της μπάντας.