Mother Of Millions @ Temple, 20/01/18

Φτάνοντας έξω από το ακόμα φρέσκο Temple, λίγη ώρα πριν την προγραμματισμένη έναρξη της εμφάνισης των Mother Of Millions είδα την σχετικά μεγάλη ουρά που είχε δημιουργήσει ο κόσμος και σκεφτόμουν «τι ωραία!». Όχι μόνο γιατί αυτός ο κόσμος δείχνει ότι έχει δημιουργηθεί η απαραίτητη μαγιά του κόσμου για τέτοιες μπάντες, αλλά γιατί στην πραγματικότητα δεν μου έκανε καμία εντύπωση...

Θεωρώ φυσιολογικό και υγιές για μια οποιαδήποτε μπάντα που θα κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ σαν το "Sigma" να κερδίσει κόσμο και να τον φέρει στην ζωντανή παρουσίασή του. Ακόμα περισσότερο αν η μπάντα είναι από τα μέρη μας, όχι γιατί χρειάζεται κάποια ειδική μεταχείριση, αλλά διότι όπως πολύ ορθά είπε ο Προκοπίου για να μπορέσουν να διεκδικήσουν αυτά που αξίζουν έξω πρέπει να υπάρξει πρώτα η υποστήριξη εκ των έσω. Και οι Mother Of Millions αυτήν την εποχή είναι στην φάση που βάζουν δύναμη στα φτερά τους...

Δεν γνωρίζω αν η βραδιά ήταν τυπικώς sold out, αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ αν πρακτικά χώραγε περισσότερος κόσμος στο Temple, υπό την έννοια πως κι αυτοί που ήμασταν μέσα καταβάλαμε μια σχετική προσπάθεια για να έχουμε αξιοπρεπή οπτική γωνία με τη σκηνή. Όμως, πραγματικά δεν υπήρχαν περιθώρια για οποιαδήποτε γκρίνια...

Η μπάντα εμφανίστηκε επί σκηνής περίπου είκοσι λεπτά μετά τον προγραμματισμένο χρόνο που είχε δοθεί και χωρίς χρονοτριβές μπήκε κατευθείαν στο «θέμα», ήτοι η ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ που κυκλοφορήσαν πριν δυο περίπου μήνες, του "Sigma".

Ένα από τα βασικά θετικά σημεία της βραδιάς είναι ότι διατηρήθηκε αναλλοίωτος ο «σοβαρός» (κι όχι σοβαροφανής) χαρακτήρα του άλμπουμ. Διότι, το "Sigma" είναι ένα άλμπουμ που έχει κάτι να σου πει αν θέλεις εσύ να το ακούσεις, κι αυτό το κάτι είναι σημαντικό να περνάει μέσα από το πώς αποδίδεται ζωντανά. Έτσι, πρακτικά τα μόνα λόγια που απευθύνθηκαν προς το κοινό κατά τη διάρκεια της απόδοσής του ήταν «αυτό είναι ένα άλμπουμ για τη σιωπή»...

Ο ήχος - όπως και στο άλμπουμ - ήταν εξαιρετικός κι αυτός είναι πολύ σημαντικός παράγοντας όταν μιλάμε για μια μπάντα σαν τους Mother Of Millions που δίνει σημασία στην λεπτομέρεια, που δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τον αριθμό των νοτών που θα παίξει, αλλά με το πώς έχει βάλει το κατάλληλο κομμάτι στο μουσικό παζλ που στήνει.

Επίσης, πολύ σημαντικό είναι ότι σε αυτό το παζλ κάθε μέλος της μπάντας μοιάζει να έχει διακριτό και σημαντικό ρόλο. Το κιθαριστικό παίξιμο του Κώστα Κωνσταντινίδη είναι διαφορετικό από το σύνηθες και ξεχωρίζει, ο Γιώργος Μπουκαούρης στα τύμπανα προσθέτει νεύρο και δύναμη, ο Πάνος Πρίφτης στο μπάσο έχει καθαρές γραμμές που δεν έχουν απλά συμπληρωματικό ρόλο κι ο Μάκης Τσαμκόσογλου στα πλήκτρα ας μου επιτραπεί να πω ότι είναι η ραχοκοκαλιά της μουσικής της μπάντας. Και φυσικά ο Γιώργος Προκοπίου δεν θεωρείται τυχαία εκ των κορυφαίων εγχώριων φωνών (για πολλούς η κορυφαία). Το απέδειξε και σε αυτό το live, αποδίδοντας άψογα και με το απαιτούμενο πάθος τις συνθέσεις.

Από το παρουσιαζόμενο άλμπουμ, κατά την προσωπική μου άποψη τα highlights ήταν το "Rome" με το πρόσθετο πολυφωνικό σημείο, το προσαρμοσμένο για να παιχτεί ζωντανά, ορχηστρικό "Their Passage, The Light" που ήταν εντυπωσιακό, το πολύ δυναμικό "Collision" και το τελείωμα του "Sigma" με την φοβερή πολυφωνική μελωδία. Και βέβαια το - καλύτερο τραγούδι του άλμπουμ - το "Spiral".

Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης του άλμπουμ, η μπάντα «χαλάρωσε» λίγο, ο Προκοπίου «άνοιξε» την επικοινωνία με το κοινό και συνέχισαν αποδίδοντας τέσσερα τραγούδια από το πρώτο άλμπουμ της "Human". Ειλικρινά, η βασική σκέψη που έκανα ακούγοντας τραγούδια σαν το "Orientation" και το "Propaganda Techniques" είναι πως το πρώτο άλμπουμ τους θα άξιζε να επαναηχογραφηθεί ή τέλος πάντων να έχει μια παραγωγή αντίστοιχη του "Sigma", για να αναδειχθεί η αξία των τραγουδιών όπως τους αρμόζει.

Φεύγοντας από το venue ένιωσα την ικανοποίηση ότι είδα να αποδίδεται όπως το περίμενα ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της περσινής χρονιάς και μια ακόμα εγχώρια μπάντα να βρίσκει την αναγνώριση που της αξίζει, μη παίζοντας εκ του ασφαλούς, ούτε ακολουθώντας την πεπατημένη.

Αναλογιζόμενος πως το επόμενο βήμα, όπως αναφέρθηκε, είναι να ανοίξουν τα φτερά τους έξω από τα σύνορα - καθώς σύντομα θα ανοίξουν τις συναυλίες των For All We Know (του Ruud Jolie των Within Temptation) στην Ευρώπη - θα μου επιτρέψουν να δανειστώ έναν στίχο τους και να τον χρησιμοποιήσω παρότρυνση: να μην διστάσουν να στοχεύσουν ψηλά. "You will die if you’re flying low". Σωστά;

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography