Wovenhand, Moa Bones @ Fuzz Club, 08/10/14

Δεν θα πω ψέματα, πρόσμενα με ανυπομονησία τον ερχομό του ινδιάνου και της κομπανίας του να χορέψουν τον βροχερό τους χορό ευθύς μπροστά σε ένα κοινό που ανέκαθεν τους αγκάλιαζε. Το Fuzz χάιδευε ικανοποιημένο την κοιλιά του όντας πανηγυρικά χορτάτο από κοινό, αν και βράδυ Τετάρτης. Κάτι η εμφάνισή τους, που εποχιακά συνέπεσε με την κάθοδο του υδραργύρου, ούτως ώστε να ταιριάξει με το συννεφιασμένο mood που δημιουργούν... Κάτι η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο Edwards, όπου μίλησε για πνεύματα που επηρεάζουν τις ζωές μας και για μεγάλους αδερφούς... Κάτι που αναμέναμε να ακούσουμε ζωντανά ένα από τα ανατριχιαστικότερα κομμάτια του 2014... Ναι, όλα είχαν χτιστεί στην εντέλεια.

Το ζέσταμα ανέλαβε η θερμή φωνή του Moa Bones, ο οποίος ντυμένος σε στολή Αμερικανού singer / songwriter, παρέα μοναχά με μια ακουστική κιθάρα, εκτέθηκε με θράσος στο κοινό και βγήκε νικητής. Με εξαιρετική φωνή και δίχως τη μάστιγα της ελληνικής προφοράς, μας παρουσίασε υλικό από το προ διετίας ντεμπούτο του, αλλά και πολύ όμορφες διασκευές σε καλλιτέχνες όπως ο Neil Diamond και ο Loudon Wainwright.



Η φωνή του άλλοτε αποκτούσε μια αναπάντεχα original «βλαχιά» τύπου The Tallest Man On Earth, άλλοτε έβγαζε, λόγω χροιάς, κάτι από David Bowie. Μας άφησε όλους άκρως ικανοποιημένους, αν και πιστεύω ότι με ενορχήστρωση από πλήρες συγκρότημα οι συνθέσεις του μπορούν να ανέβουν ακόμα περισσότερο. Το ταλέντο, πάντως, υπάρχει αδιαμφισβήτητα.

Έπειτα, στήθηκαν τα δύο μικρόφωνα-σήμα κατατεθέν του David Eugene Edwards: ένα για τον redneck και ένα για τον απάτσι εαυτό του. Καταρχάς -και πριν προβούμε σε οποιονδήποτε περαιτέρω σχολιασμό- να ενημερώσουμε όλους όσους δεν έχουν παρατηρήσει την αλλαγή τροχιάς που συντελέστηκε τα τελευταία αστρικά χρόνια στον πλανήτη Wovenhand: όταν πας σε μια συναυλία των Wovenhand πας σε μια metal συναυλία.



Ναι, υπάρχει κάπου στη γωνιά η country του ροζιασμένου αμερικάνικου νότου. Ναι, υπάρχει η βαριά ψυχεδέλεια (psychedelic folk το λέμε, σημειώστε το). Ναι, υπάρχει το alternative στο πλέον σκοτεινό του προσωπείο... Όμως μιλάμε κατά 90% για ένα metal live. Δεν ξέρω κατά πόσο το γνώριζε αυτό εκ των προτέρων το πολυπληθές κοινό που παρευρέθηκε, αλλά πάλι κανείς δεν έμοιαζε να χαλιέται, πόσω μάλλον δε να ζορίζεται, οπότε όλα καλά.



Δεν εθελοτυφλούμε λέγοντας πως δεν είναι απίστευτοι οι δίσκοι των 16 Horsepower. Ούτε θα αρνηθούμε πως κάθε κομμάτι του "Consider The Birds" είναι επιθυμητό σε οποιαδήποτε συναυλία των Wovenhand. Ωστόσο, ο Edwards πιστεύει ακράδαντα στο νέο υλικό του, εξ' ου και γέμισε το setlist του με κομμάτια από τους δύο τελευταίους δίσκους. Και πολύ καλά κάνει εδώ που τα λέμε, αφού τόσο το "The Laughing Stalk" όσο και το "Refractory Obdurate" στέκονται επάξια δίπλα στις κυκλοφορίες της εικοσαετούς καριέρας του.



Οι Wovenhand είναι ζωντανοί, εξελίσσονται, βρίσκονται σε ακόμη μια από τις κορυφές της πορείας τους και είναι πιο heavy από ποτέ. Τόσο heavy και φασαριόζοι που μας άρπαξαν απ' τον γιακά στις πρώτες επτά συνθέσεις που ακούσαμε, με την κορυφή να σχηματίζεται στο "King O King". Έπειτα, ο Edward χαμήλωσε λίγο ρυθμούς και άρπαξε το μπάντζο του για τα φοβερά "Corsicana Clip" και "The Refractory" που αποτέλεσαν το highlight της βραδιάς. Αλλά και η συνέχεια δεν υστέρησε, αφού περιελάμβανε "Field Of Hedon", "Salome", "Whistling Girl"... Πάρε να 'χεις!



Μετά απ' όλα αυτά τα διθυραμβικά, όμως, ας κάνουμε και μια μικρή ομολογία: τα κομμάτια των Wovenhand δεν είναι καλύτερα στο σανίδι απ' ό,τι στο στερεοφωνικό σου -όπως συμβαίνει με κάποια άλλα συγκροτήματα. Είναι, ίσως, η φύση της μουσικής τους. Αλλά, αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Ο καταιγισμός της εκκωφαντικής κιθάρας, το ευφυές rhythm section, ο αντίλαλος της μπαρουτοκαπνισμένης φωνής του Edwards, οι απίστευτες συνθέσεις... Αυτά είναι που εν τέλει γέρνουν την πλάστιγγα και αυτά είναι που θα θυμόμαστε από την εμφάνιση ενός σχήματος που μας επισκέφτηκε στο καλύτερο timing που θα μπορούσε να υπάρξει: την ίδια περίοδο που κυκλοφόρησε έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com