Witchcraft, Violet Vortex, Low Gravity live @ Underworld

12/11/05, Underworld Club, Αθήνα

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βλέπεις ζωντανά μια μπάντα την περίοδο που είσαι τρελά κολλημένος με τη μουσική της. Τον τελευταίο καιρό τα δύο album των Witchcraft είναι συνεχώς στα cd player σπιτιού και αυτοκινήτου παίζοντας ασταμάτητα και η είδηση ότι το Monolith τους φέρνει στην Ελλάδα όπως καταλαβαίνετε με ευχαρίστησε ιδιαιτέρως!

Μπαίνοντας στο Underworld το βράδυ της συναυλίας με χαρά είδα ότι ένα μικρό μέρος του club είχε μετατραπεί σε περίπτερο με προϊόντα Witchcraft και Monolith. Αφού η παρέα σήκωσε ότι βρήκε (7ιντσα, μπλουζάκια κτλ) καθίσαμε μέχρι να ξεκινήσει η συναυλία με τους Low Gravity. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταγγείλω την έλλειψη XXL μεγέθους στα t-shirts, μια καθαρά ρατσιστική στάση προς εμάς τους κάπως εύσωμους ανθρώπους, καθώς και τη φτηνή τιμή στους δίσκους βινυλίου (κάποια κορόιδα τα είχαν χρυσοπληρώσει σε internet shops)! Αφού βολεύτηκα με ένα XL μπλουζάκι και ενώ σκεφτόμουν πως θα καταφέρω να το φορέσω, οι Low Gravity ανέβηκαν στη σκηνή.

Χωρίς φωνή αλλά με την κιθάρα και τα πλήκτρα να "μιλάνε" μεταξύ τους και ένα πολύ καλό rhythm section (μπάσο και drums) πραγματικά με εντυπωσίασαν. Έβγαλαν πολύ καλό και καθαρό ήχο ενώ το μίγμα funk, ψυχεδέλειας και σκληρών riff μου θύμισε παλιές καλές '70s εποχές. Πρωταγωνιστής ήταν φαινομενικά ο κιθαρίστας αλλά πολύ σημαντική συμβολή στο τελικό αποτέλεσμα είχαν τα πλήκτρα και τα χρώματα με τα οποία αυτά γέμιζαν το σύνολο. Πολύ θα ήθελα να έπαιζαν περισσότερο και πραγματικά με την πρώτη ευκαιρία θα ήθελα να τους ξαναδώ.


Λίγο αργότερα ήταν η σειρά της "Βιολετιάς Δίνης" να ανέβει στη σκηνή. Η φράση "And there was doom" χαρακτηρίζει ακριβώς τον ήχο τους. Βαρύς και ασήκωτος στα αργά σημεία σε κάνει να περιμένεις πως και πως ένα γρήγορο ξέσπασμα το οποίο όταν έρχεται σε αναγκάζει να συμμετέχεις ενεργά με όποιον τρόπο μπορείς. Πολύ καλή και η σκηνική τους παρουσία, ειδικά ο τραγουδιστής - μπασίστας τα έδωσε όλα πάνω στη σκηνή. Το διαφορετικό τώρα που έχει να παρουσιάσει αυτή η μπάντα από τα ξένα σχήματα doom είναι η φωνή που είναι πολύ χαρακτηριστική (για μερικούς ίσως και πολύ "ελληνική"), κάτι που σίγουρα θα τραβήξει σε κάποιους την προσοχή και θα ξενίσει σε κάποιους άλλους. Δοκιμάστε (αν δεν το έχετε κάνει ήδη) για να δείτε σε ποια πλευρά του ποταμού θα βρεθείτε! Αξίζει.


Το τέλος της βραδιάς έμελλε να έρθει από τους τέσσερις τύπους από τη Σουηδία που μας έχουν τρελάνει με τις 2 απανωτές (2004-2005) καταπληκτικές κυκλοφορίες τους. "Some people are into Witchcraft" λοιπόν (εγώ σίγουρα!) για αρχή, και οι λίγοι και αμετανόητοι λάτρεις του doom / space / heavy / πείτε το όπως σας αρέσει rock ξεκινήσαμε μαζί με το συγκρότημα ένα ταξίδι σε μαγικά μέρη με οδηγό την άκρως μαγική και συναισθηματική φωνή του Magnus Pelander. Ακούσαμε τα καλύτερα τραγούδια από τα 2 τους album (δηλαδή σχεδόν όλα!) και ενώ η σκηνική τους παρουσία δεν ήταν κάτι εντυπωσιακό, το παίξιμο τους ήταν φανταστικό και μας κέρδισε αμέσως.


Όλα τους τα κομμάτια και ειδικά αυτά του πρώτου album ακούστηκαν ομορφότερα ζωντανά και πιστεύω πως ο λόγος είναι ότι η φωνή του Pelander ακούγεται ωραιότερη όντας "γυμνή" από εφέ. Ξεχώρισαν τα "Her Sisters They Were Weak" και "Sorrow Evoker" μαζί με τον ύμνο "Queen Of Bees" ως οι μεγάλες στιγμές μιας συναυλίας που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μας για πάντα. Όσοι τη χάσατε μην κάνετε το ίδιο λάθος όταν μας επισκεφτούν ξανά μιας και πρόκειται για πολύ μεγάλη μπάντα που είμαι σίγουρος ότι θα μας δώσει πολλά και στο μέλλον. Όσον αφορά το παρόν απλά "they danced our blues away"!