Uriah Heep live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 12-13/03/11

12/03/11, Gagarin 205, Αθήνα

Ποιό είναι το μυστικό που κάνει το κοινό να επενδύει κανά και ξανά σε καλλιτέχνες που έχουν κάνει την Ελλάδα δεύτερο σπίτι τους; Γιατί συνεχίζουμε να διασκεδάζουμε με τραγούδια 30 και 40 ετών; Παρόλο που οι απαντήσεις των παραπάνω είναι εύκολες στη θεωρία (δε χρειάζεται να ανατρέξεις στα απόκρυφα ευαγγέλια του rock για να καταλάβεις ότι ο συνδυασμός συνθέσεων που άντεξαν στο χρόνο και της πολύ καλής απόδοσης στη σκηνή είναι το κλειδί μιας τέτοιας πετυχημένης συνταγής), δεν είναι πολλά τα group που έχουν τις δυνατότητες να προσφέρουν το παραπάνω πακέτο στην πράξη.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε αρκετούς «δεινόσαυρους» να επισκέπτονται τις μικρές σκηνές της Αθήνας, αλλά η προσέλευση σε πολλούς από αυτούς είναι απογοητευτική, ακόμα και στην πρώτη τους εμφάνιση στη χώρα μας. Οι Uriah Heep τραβάνε ακόμα το κοινό. παρόλο που οι οπαδοί τους έχουν αρχίσει να χάνουν το μέτρημα των εμφανίσεων τους στην Ελλάδα.

Έτσι και στις 12 του Μάρτη στο Gagarin 205 οι φίλοι της μπάντας ήταν εκεί για να τιμήσουν ένα σημαντικό κεφάλαιο της πραγματικά κλασικής rock.

Γνωρίζοντας ότι το πρόγραμμα ξεκινά στις 21:00 (έτσι αναγραφόταν και στην αφίσα της συναυλίας), μπήκα στο χώρο στην ώρα μου, για να ενημερωθώ τελικά ότι oi 4Bitten, που άνοιγαν το πρόγραμμα, είχαν ήδη κατέβει από τη σκηνή. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον περισσότερο κόσμο και σχολιάστηκε και από τον Bernie Shaw των Uriah Heep αργότερα πάνω στην σκηνή, ο οποίος ανέφερε ότι παρακολουθώντας τη μικρή προέλευση την ώρα του support σχήματος αναρωτήθηκε «που είναι οι Αθηναίοι σήμερα;».



Γύρω στις 21:30 οι αγαπημένοι μας Uriah Heep ανέβηκαν στη σκηνή, ξεκινώντας με τρεις πολύ καλές συνθέσεις του "Wake The Sleeper" και ένα καινούργιο τραγούδι από τη συλλογή "Celebration", με το "Return To Fantasy" του 1975 ενδιάμεσα να ανάβει το ενδιαφέρον του κοινού, που όπως πάντα στην πλειονότητα του είτε αδιαφορεί, είτε γκρινιάζει όταν επιλέγονται «άγνωστα» κομμάτια στα set lists των βετεράνων.

Φυσικά αποδέιχτηκε γρήγορα ότι η γνωστή συνταγή «οι πρόσφατες συνθέσεις στην αρχή και έπειτα τα classics στη σειρά μέχρι το τέλος» λειτούργησε και πάλι για άλλο ένα κλασικό συγκρότημα που περιοδεύει ουσιαστικά όχι για να προωθήσει καινούργια τραγούδια, αλλά για να πουλά το μύθο του κομμάτι-κομμάτι, σαν ένα τεράστιο, τίμιο σταυρό που γεννά συνεχώς καινούργια.



Πάνω στη σκηνή, πάντως, οι Heep μόνο σταυρό δε δείχνουν να κουβαλούν, αφού είναι φανερό ότι το ευχαριστιούνται και δίνουν και την ψυχή τους καθ' όλη τη διάρκεια των 90 λεπτών που κράτησε παραδοσιακά η εμφάνισή τους. Ο Bernie Shaw είναι χαρισματικός frontman (αν και μου αλλάζει μερικά υπερ-αγαπημένα μου σημεία σε κάποια τραγούδια), ο Bolder και πάλι έβαλε φωτιά στο μπάσο και στα ηχεία, συνοδευόμενος από τον Russell Gilbrook που «μετάλιασε» τις εκτελέσεις των τραγουδιών με το εντυπωσιακά δυνατό -στα όρια του ενοχλητικού- drumming του. Ο Mick Box βέβαια είναι η μορφή που κουβαλά το μύθο της μπάντας και ο ουσιαστικός αργηχός που τραβά τα βλέμματα ακόμα και σήμερα, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.



Έτσι η ιστορία έγραψε και πάλι ότι οι Heep κέρδισαν το στοίχημα με την πολύ καλή και γνωστή συνταγή των υπέροχων classics τους, εκτελεσμένα με ενέργεια και πάθος. Τα "Sunrise", "Free Me" και φυσικά η τριπλέτα "July Morning", "Easy Livin", "Lady In Black" μας κάνουν κάθε φορά ευτυχισμένους και για αυτό η μπάντα δεν τα αφήνει σχεδόν ποτέ εκτός προγράμματος.

Φεύγοντας απο το χώρο λίγο μετά τις 23:00 (πολύ νωρίς για τα συνήθη δεδομένα του Gagarin) σκέφτομαι τους λόγους που ένα σχεδόν «μια από τα ίδια» show με τραβάει ξανά για να το παρακολουθήσω και αντιλαμβάνομαι ότι οι θεωρητικά εύκολες απαντήσεις των πρώτων σειρών αυτού του κειμένου δίνονται όλο και πιο σπάνια στις μέρες μας.

Set list:

Wake The Sleeper
Overload
Return To Fantasy
Only Human
Book Of Lies
Bird Of Prey
Stealin'
Rainbow Demon
Free Me
Free N' Easy
Gypsy
Look At Yourself
July Morning
Easy Living
------------------------
Sunrise
Lady In Black

Αντώνης Μουστάκας

---

13/03/11, Block 33, Θεσσαλονίκη

Παρά τις συνεχείς επισκέψεις τους στη χώρα μας, δεν είχα καταφέρει ποτέ να παρακολουθήσω ζωντανά τους Uriah Heep, όσο και αν το ήθελα, όσο και αν ένιωθα σίγουρος για την αξία τους επί σκηνής, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Ευτυχώς όμως οι γερόλυκοι μου έδωσαν ακόμα μια ευκαιρία και αυτή τη φορά δεν την άφησα να πάει χαμένη.

Μισογεμάτο, μισοάδειο το Block 33. Κόσμος αρκετός, σκεπτόμενος ότι το συγκρότημα μας έχει τιμήσει αρκετές φορές, ότι ο αγαπημενός της πολής είχε αγώνα την ίδια μέρα και ότι λίγα χρήματα μένουν στην τσέπη την Κυριακή, μετά τις κραιπάλες της Παρασκευής και του Σαββάτου. Στις πρώτες σειρές το «νέο αίμα», η νέα γενιά «ροκάδων», η οποία ανέκαθεν έδειχνε την αγάπη και τον ανάλογο σεβασμό στα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος. Λίγο πιο πίσω «οι παλιοί», ακόμα και γονείς των προαναφερθέντων, αποδεικνύουν ότι ορισμένοι γνωρίζουν πώς να εκμεταλλευτούν σωστά τις ελάχιστες εξόδους από την καθημερινότητά τους.



Χαλαροί και άνετοι, με ποδοσφαιρικές αναφορές, ανέβηκαν στη σκηνή οι Heep. «Αφού η ομάδα σας κέρδισε, μπορούμε τώρα όλοι μαζί να το γιορτάσουμε» μας είπε με λίγα λόγια ο Bernie Shaw και είχε απόλυτο δίκιο, δίοτι τέτοιου είδος συναυλίες αποτελούν τον ορισμό της rock διασκέδασης. 41 χρόνια συμπλήρωσαν οι Βρετανοί με μια τεράστια δισκογραφία και οι ίδιοι το διασκεδάζουν ακόμα, όπως φαίνεται και από τον τίτλο του "Celebration" του 2009 (με παλιότερες επιτυχίες αλλά και νέα κομμάτια), το οποίο απ' ό,τι φάνηκε δε θα είναι ούτε αυτό το άλμπουμ που θα τους κάνει να σταματήσουν. Φυσικά, οι τελευταίοι δίσκοι δεν είναι ικανοί να φτάσουν τα διαμάντια του παρελθόντος, αλλά κανείς δεν περίμενε κάτι τέτοιο. Ως γνωστόν, οι δίσκοι αυτοί αποτελούν περισσότερο μια αφορμή για να βγουν τα συγκρότηματα πίσω στο φυσικό τους περιβάλλον. Οn the road again!



Για να μη γίνει το παραπάνω τελείως φανερό, το ξεκίνημα της βραδιάς έγινε με μερικά πρόσφατα κομμάτια, όπως το "Wake The Sleeper" και το "Overload", πριν αρχίσει η ιστορική αναδρομή. Οι πιο γνωστές επιτυχίες των Uriah Heep διαδέχονταν η μία την άλλη σε ένα ιδανικό set για όποιον τους έβλεπε πρώτη φορά. Πραγματικά με μαγικό αποτέλεσμα οι εκτελέσεις των "The Wizard" και "Rainbow Demon". Απανωτά χτυπήματα με το medley "Gypsy / Look At Yourself". Απαραίτητo τo "Easy Living", ανατριχιαστικό το "July Morning", συγκινητικό το "Lady In Black".

Μεγάλη μορφή, ο άνθρωπος που ήταν πάντα εκεί, ο Mick Box με την αγαπημένη του κιθάρα στο τέρμα παρέδιδε μαθήματα ουσίας, αλλά έκανε δύσκολη τη ζωή του Bernie Shaw, o όποιος αποδεδειγμένα κρατά τη φωνή του σε άριστα επίπεδα, όταν όμως η ένταση των υπολοίπων είναι τόσο ανεβασμένη είναι λογικό να μην ακούγεται όσο θα έπρεπε. Αν και έχουν ακουστεί διάφορα παράπονα για τον ήχο του χώρου, προσωπικά πιστεύω ότι το πρόβλημα οφείλεται καθαρά στην ένταση του συγκροτήματος, την οποία καθορίζει ο εκάστοτε ηχολήπτης.

Ακούγοντας τα πιο heavy κομμάτια της βραδίας γινόταν ολοφάνερη η (έτσι και αλλιώς γνωστή) επιρροή των Heep στους Iron Maiden, στην αφετηρία της καριέρας τους. Άχρηστες, δίχως νόημα αλλά και κάπως δικαιολογημένες οι συγκρίσεις ανάμεσα στις «hammond-οκρατούμενες» μπάντες έβρισκαν ηττημένους τους αγαπημένους στο ελληνικό κοινό Deep Purple, σκεπτόμενοι την απόδοσή τους στις τελευταίες εμφανίσεις τους. Φυσικά θα έχουν και αυτοί την ευκαιρία να πάρουν το αίμα τους πίσω και όλοι ευχόμαστε να τα καταφέρουν.
Εκτός από τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια που παρακολουθούσαμε, ιδιαίτερη ευχαρίστηση προκάλεσε η ταπεινότητα και η ευγένια της μπάντας προς το κοινό. Μετά από τέσσερις δεκαετίες και όταν δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να απολαύσεις την επιτυχία σου.

Ορισμένα συγκροτήματα δείχνουν την αξία τους επί σκηνής. Όταν ακόμα αποδίδεις και αφήνεις το κοινό σου ικανοποιημένο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσεις. Για αυτό το λόγο δε μπορούμε παρά να ευχόμαστε οι Uriah Heep και άλλα αντίστοιχα ονόματα του παρελθόντος να συνεχίσουν να μας τιμούν με την παρουσία τους. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Setlist:

Wake The Sleeper
Overload
Return To Fantasy
Only Human
Book Of Lies
Bird Of Prey
Stealin’
Rainbow Demon
The Wizard
Free Me
Free 'N' Easy
Gypsy
Look At Yourself
July Morning
Easy Livin'
Sunrise
Lady In Black

Γιάννης Βόλκας