Up The Hammers X: Day 1 (Titan Force, Omen, Doomsword, Atlantean Kodex κ.ά.) @ Κύτταρο, 06/03/15

Μετά το ορεκτικό του warm-up show, είχε έρθει η ώρα για το κυρίως πιάτο, το οποίο θα σερβιριζόταν μάλιστα σε δυο δόσεις (Παρασκεύή και Σάββατο). Οι ώρες ήταν πολλές, αλλά αρκετός κόσμος είχε ήδη εμφανιστεί στις 15:00 το μεσημέρι, όταν και η πρώτη μπάντα θα έβγαινε στη σκηνή του Κύτταρου. Η προσθήκη κάγκελου μπροστά από την σκηνή έφερε χαμόγελα σε αρκετούς καθώς κατ' αυτόν τον τρόπο θα αποφεύγαμε «έκτροπα» παλιότερων διοργανώσεων, ενώ και ο ήχος σε όλη τη διάρκεια της ημέρας κρίνεται αρκετά ικανοποιητικός. Νομίζω πως το σύστημα με τα tokens που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τη διοργάνωση λειτούργησε θετικά, αλλά ας δούμε όμως τι προηγήθηκε της καταπληκτικής εμφάνισης των Titan Force.

Κ.Π.

Magister Templi

Η αρχή έγινε με τους «Αγρινιώτες» Magister Templi. Ναι, καλά ακούσατε. Οι Νορβηγοί προλογίστηκαν από τον τραγουδιστή τους έτσι, μάλλον επηρεασμένος από την παραμονή του εκεί το προηγούμενο Σάββατο. Κατά τα άλλα στη μισή ώρα που εμφανίστηκαν ακούσαμε ωραιότατο heavy / doom από μια πολύ δεμένη μπάντα.



Ο ήχος από την αρχή ήταν καλός και όλα κύλισαν ομαλότατα. Highlight οι «ευλογίες» που έδωσε γονατίζοντας Abraxas D'Rukus στους μπροστινούς, που παρα το νωρίς του πράγματος έδειξαν να το ευχαριστιούνται πολύ.

Κ.Π.

Convixion

Αν και σχετικά νωρίς, ο κόσμος που μαζεύτηκε μέσα στο Κύτταρο για να δει τους Convixion ήταν αρκετός. Το πρόγραμμα ακολουθήθηκε κατά γράμμα και έτσι λίγο πριν τις 16:00 στην σκηνή βγήκαν οι Αθηναίοι, αυτή τη φορά με τον Μάριο των Sacral Rage να τους βοηθάει στην δεύτερη κιθάρα.



Ακούσαμε κολασμένο speed / thrash metal που έβαλε σε κίνηση αρκετούς σβέρκους από τους παρευρισκόμενους. Ωραίο το καινούργιο "Wings Of Vegeance", στιχουργικός χαβαλές και κοπάνημα στο "Drink Metal" και συγκίνηση στην διασκευή του "Full Moon Eyes" των Ostrogoth το οποίο ο Παπακώστας αφιέρωσε στον εκλιπόντα Rudy Vercruysse.

Κ.Π.

Damien Thorne

Τους Αμερικάνους Damien Thorne τους είχαμε ξαναδει στο Up The Hammers του 2013 και η εμφάνισή τους ήταν κατ' εικόνα και ομοίωση της προ διετίας στο An Club. Παλαιάς κοπής power / speed το οποίο δεν έδειξε να συνεπαίρνει και πολύ κόσμο, ενώ για ακόμη μια φορά ο πληκτράς τους ήταν «άφαντος».



To setlist βασίστηκε στο "Sign Of The Jackal" του 1986 και τα τραγούδια αποδόθηκαν αρκετά καλά, αν και αρχικά ο Halvarson δεν πολύ-ακουγόταν ενώ και ο ήχος στις κιθάρες στα αυτιά μου έφτανε αρκετά μπουκωμένος. Στο "Fear Of The Dark" πέταξαν προς το κοινό βινύλια (!) και CD ενώ έκλεισαν την 45λεπτη εμφάνισή τους με διασκευή στο "War Pigs" των Black Sabbath. Σημαντικό να αναφερθεί πως τα "Ritual" και "Siren's Call" είχαν να αποδοθούν live για σχεδόν 30 χρόνια, όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε όταν προλογίστηκαν.

Κ.Π.

Dexter Ward

Δεύτερο κατά σειρά εγχώριο σχήμα που βρέθηκε στη σκηνή του Κυττάρου ήταν οι τιμητές του U.S metal Dexter Ward. Τα τρία πρώτα κομμάτια του set προέρχονταν αντίστοιχα από το νπεμπούτο EP, το προ διετίας επτάιντσο single και το επερχόμενο split EP με τους Black Soul Horde (με το καινούργιο "Rendezvous With Destiny" να αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις), στα επόμενα τέσσερα όμως, από το μοναδικό μέχρι στιγμής full-length άλμπουμ της μπάντας, ήταν που το κοινό «άρπαξε» και συντονίστηκε για τα καλά με τους μουσικούς.



Η αρχή έγινε με το ριφάτο "Blackout In L.A.", το "Ghost Rider" αφιερώθηκε στις κυρίες και τραγουδήθηκε δεόντως, όπως δεόντως τραγουδήθηκε και το τρομερό "Back To Saigon". Ιδανικό επίλογο σε μία ακόμη απολύτως ικανοποιητική από όλες τις απόψεις εμφάνιση των Dexter Ward, αποτέλεσε το "Metal Rites" με την συμμετοχή του κιθαρίστα των Slauter Xstroyes, Paul Kratky - μία από τις πολλές ωραίες «εκπλήξεις» που συμβαίνουν ως είθισται σε φεστιβάλ.

Setlist: Antarctic Dream / Stars And Stripes / Rendezvous With Destiny / Blackout In L.A. / Ghost Rider / Back To Saigon / Metal Rites.

Θ.Ξ.

Battleroar MK III

Η εμφάνιση των Battleroar ήταν ηγεμονική. Με ανανεωμένη σύνθεση κατά τα 2/6, έχοντας τον George 'G. Samarithan' (Wishdoom, Arpyian Horde, Dark Nightmare) στη μία κιθάρα, αντί του Αντρέα Σωτηρόπουλου και με καινούριο βιολιστή, τον Μπάμπη, αντί του Alex, ανέβηκαν κατά τις 18:30 με το "The Swords Are Drawn" από τον τελευταίο τους δίσκο και κατευθείαν το κοινό του Up The Hammers τους παραδόθηκε αμαχητί.



Ο Gerrit είναι σε μεγάλα κέφια και «σερβίρει» πανέμορφα τα κομμάτια τους, η μπάντα είναι εξαιρετικά δεμένη και, αν και ο ήχος δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός, το μήνυμά της καταφέρνει να περάσει εύκολα στον κόσμο. Το πρόσφατο "Blood Of Legends" τυγχάνει μεγάλης αποδοχής από τους epic metal οπαδούς, πολλοί από τους οποίους τραγουδούσαν στίχο προς στίχο τα κομμάτια που ακούστηκαν από αυτό.



Οι 'Roar έπαιξαν για περίπου 45 λεπτά, φτάνοντας στο ζενίθ της απόδοσής τους κατά την εκτέλεση του αδάμαστου "Poisoned Well" και του "Dyvim Tvar" από το magnum opus τους, "Age Of Chaos" LP, δίνοντας νέο ραντεβού για το Σάββατο, με την εμφάνιση της ΜΚ II σύνθεσής τους...

Setlist: The Swords Are Drawn / Siegecraft / Poisoned Well / Dyvim Tvar / Immortal Chariot / Valkyries Above Us.

Β.Σ.

Atlantean Kodex

Στις 19:30 οι Βαυαροί Atlantean Kodex συνέχισαν το σερί των φανταστικών εν Ελλάδι εμφανίσεών τους, στη χώρα δηλαδή που τους αγκάλιασε από την αρχή της καριέρας τους. Με σύμμαχο τον καλύτερο ήχο μέχρι εκείνη την ώρα για το festival, με αδιανόητο δέσιμο, μπετόν αρμέ ρυθμικά μέρη και τον τραγουδιστή τους Marcus Becker να αποδίδει ΑΚΡΙΒΩΣ όπως στο στούντιο, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ανταπεξέλθουν, έπειτα από μια τόσο σαρωτική εμφάνιση, όπως αυτή των Battleroar, που προηγήθηκε.



Τιμώντας όλες τους τις δουλειές, αλλά και όλες τους τις -εμφανέστατες- επιρροές (βλ. Manowar, Bathory, Solstice, Candlemass κλπ.), μας παρέσυραν με ευκολία στον παγωμένα επικό τους κόσμο, αλλά και στην άφρονη κατανάλωση ζύθου και σε εκστατικές κραυγές ηδονής. Highlight της εμφάνισής τους, ήταν, και αναμενόμενα, τα τραγούδια από το φανταστικό "White Goddess". Ιδιαίτερα στο "Sol Invictus", που συγκρότημα και κοινό είχαν γίνει ένα, η πώρωση άγγιξε κόκκινο...



Καθένας νομίζω είχε την αίσθηση ότι έβλεπε μια μεγάλη μπάντα, στο peak της, κάτω από σχεδόν ιδανικές συνθήκες. Gut gemacht, Kodex!

Setlist: From Shores Forsaken / Pilgrim / Sol Invictus / Twelve Stars And An Azure Gown / The Atlantean Kodex / Enthroned In Clouds And Fire.

Β.Σ.

Doomsword

Η τρίτη γενιά του επικού heavy metal τελείωσε πανηγυρικά με μια εμφάνιση των Atlantean Kodex δέκα φορές καλύτερη από την τελευταία φορά που τους είχα δει στο Up The Hammers, πριν αρκετά χρόνια, οπότε το αίμα είχε ήδη ζεσταθεί. Και ενώ αν-omen-ουμε την πρώτη γενιά (οκ, είναι το πρώτο κακό λογοπαίγνιο που κάνω στην πορεία μου στο Rocking.gr), η μετάβαση μας βγάζει από τα παγωμένα φιορδ της γειτονικής Ιταλίας για να ολοκληρωθεί ετούτη η ατσάλινη τριπλέτα που ήδη από τα χαρτιά είναι ονειρικά χτισμένη.



Οι Doomsword, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα, περικλείουν ό,τι οφείλει να έχει η σωστή μπάντα αυτού του ήχου. Α) Κυρίαρχο συναίσθημα με εφηβική ωμότητα, κρύβοντας από πίσω τεχνική και musicianship που δεν θα περίμενες. Β) Αισθητική μουσικής, στίχων, εξωφύλλων, εμφάνισης, ήχων (αυτό το βούκινο ε) που σε πείθει ότι αυτό που ακούς δεν είναι γραφικό - τουλάχιστον όχι όσο το ακούς. Γ) Χαρακτηριστική προσωπική ταυτότητα, αποδίδοντας φόρο τιμής στα σωστά μεγαθήρια. Όλα αυτά ενσαρκώθηκαν ένα προς ένα στο σανίδι του Κυττάρου καθ' όλη τη διάρκεια του σετ των Ιταλών, με αποκορύφωμα τα δύο εκ των τριών καλύτερων κομματιών τους: Το "Heathen Assault" και το "Helms Deep", του οποίου το σημείο the baaaatle of Helms Deep είναι από τα πωρωτικότερα ευρήματα του heavy metal των '90s / '00s. (αν αναρωτιέστε ποιό είναι το τρίτο καλύτερο κομμάτι τους, είναι το "MCXIX" που δεν ακούσαμε).



Ο ήχος ξεκίνησε κακός στο εναρκτήριο "Warbringers" αλλά στην πορεία έστρωσε, με μόνο παράπονο ότι δεν ακούγαμε καλά τον καινούργιο lead κιθαρίστα τους, The Autarch, που έπαιζε κάποια εξαιρετικά πραγματάκια από πίσω. Βέβαια, αυτός που έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση ήταν ο Wrathlord, ο οποίος -για να πούμε και την υπερβολή μας- είναι ίσως ο πιο πωρωτικός heavy metal drummer που έχω δει και έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ. Ο πιο απολαυστικός είναι, φυσικά, ο Mark Zonder, μα αυτό είναι άλλη κουβέντα. Ο frontman, Deathmaster, βρισκόταν στα κλασικά του επίπεδα, δίνοντας ενέργεια σε ένα κοινό άκρως εκδηλωτικό, που τις περισσότερες φορές ήξερε απ' έξω όλους τους στίχους. "Swords Of Doom" και αποχαιρετάμε το συγκρότημα που μας έμαθε τον Rangar Lothbrok πριν το History Channel με τη γροθιά υψωμένη.

Setlist: Warbringers / Shores Of Vinland / In The Battlefield / Heathen Assault / Days Of High Adventure / The Doomsword / The Great Horn / Onward Into Battle (On The March Again) / Helms Deep / Swords Of Doom.

Μ.Π.

Omen

Το επικό-μεσαιωνικό πανηγύρι συνεχίστηκε και γιγαντώθηκε όπως ήταν αναμενόμενο στους Omen. Ακριβώς στις δέκα η τετράδα των ιπποτών-πολεμιστών βρέθηκε στην σκηνή του Κυττάρου και πριν ακόμη ξεκινήσει την επίθεσή της οι ιαχές «Omen-Omen» πλημμύρισαν τον χώρο, προμηνύοντας τι θα επακολουθήσει. Τα προερχόμενα από το θρυλικό "Battle Cry" πρώτα κομμάτια έβαλαν φωτιές, με το κόσμο να τραγουδάει μαζικά μελωδίες και στίχους.



Εκεί όμως που η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο στο ασφυκτικά γεμάτο Κύτταρο ήταν στο άκουσμα του ομώνυμου και εναρκτήριου κομματιού από το 30χρονο πλέον "Warning Of Danger". Συνολικά ακούστηκαν στη σειρά πέντε κομμάτια από το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικανών, και σε όλα οι αντιδράσεις του κοινού ήταν το λιγότερο ενθουσιώδεις, με πιο «ιδιαίτερη» στιγμή ήταν το ντουέτο του Kevin Goocher με την κόρη του στο λατρεμένο "Don't Fear The Night".

Το άτυπα τρίτο μέρος και τελευταίο μέρος του set ξεκίνησε με το "Hellas", το καινούριο και αφιερωμένο φυσικά στην χώρα μας τραγούδι των Omen, και ολοκληρώθηκε με τρία ακόμη τραγούδια από το "Battle Cry", συν το συναυλιακό στάνταρ "Teeth Οf Τhe Hydra". Ο αγέραστος δυνάστης της εξάχορδης Kenny Powell μας καληνύχτισε με το riff του "Nightmares" από το ομώνυμο EP και μετά από 80 περίπου λεπτά άφησε την σκηνή μαζί με τους Goocher/Haas/ Wittig και εμάς πλήρως ικανοποιημένους, στην καλύτερη ίσως εμφάνιση της μπάντας στην χώρα μας.



Όταν πενηντάρηδες (και βάλε) με δεκαετίες εμπειρίας στην μουσική τα δίνουν όλα σαν να μην υπάρχει αύριο, προφανώς επηρεασμένοι θετικά από τον κοινό που και εκείνο με τη σειρά του έδωσε «τα ρέστα του» σε αυτό το υπέροχο διαδραστικό «παιχνίδι», δεν έχεις παρά να βγάλεις το καπέλο σε όλους και κυρίως στους πρωταγωνιστές, νιώθοντας τυχερός ως οπαδός που γίνεσαι συμμέτοχος σε τέτοιες βραδιές.

Setlist: Death Rider / Last Rites / The Axeman / 1000 Years Reign / Dragon's Breath / Warning Of Danger / Make Me Your King / Don't Fear The Night / Ruby Eyes (Of The Serpent) / Termination / Hellas / In The Arena / Battle Cry / Teeth Of The Hydra / Die By The Blade.

Θ.Ξ.

Titan Force

Έπειτα από την μάχη που έγινε στους Omen, η πεντάδα των Titan Force βρέθηκε στην σκηνή του Κυττάρου 30 περίπου λεπτά μετά από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης, «καθυστέρηση» απολύτως λογική αν σκεφτεί κανείς ότι προηγήθηκαν οκτώ μπάντες και κάποια set τράβηξαν λίγο περισσότερο προς τέρψη του κοινού. Το ξεκίνημα με το "Too Late" από την πρόσφατη συλλογή με ακυκλοφόρητο υλικό, "Force Of The Titan", ήταν κάπως μουδιασμένο, καθώς παρότι το κομμάτι δεν ήταν καθόλου άσχημο, ο μελωδικός hard 'n' heavy χαρακτήρας του δύσκολα θα μπορούσε να συνδυαστεί με ένα γερό μπάσιμο.



Με την συγκεκριμένη επιλογή η μπάντα μάλλον ήθελε αφενός να επικοινωνήσει την πιο πρόσφατη κυκλοφορία της και αφετέρου να δοκιμάσει τον ήχο της, μιας και από το επόμενο "Small Price To Pay" ξεκίνησε στην ουσία το πραγματικό και χωρίς ίχνος υπερβολής ονειρεμένο live. Η σχετική αραίωση του κόσμου μάλλον συνετέλεσε στο να χτιστεί ένας ήχος που άγγιζε την τελειότητα δεδομένων των συνθηκών, πρόσφερε όμως και στους παρευρισκομένους πιο ανθρώπινες συνθήκες. Την διαφορά έκανε όμως η άψογη με όλη την σημασία της λέξεως απόδοση της μπάντας (παρά το ανεπαίσθητο λάθος στο "Shadow Of A Promise") και φυσικά το εξαιρετικό ρεπερτόριο.

Καταρχάς ο Stefan Flores στα τύμπανα και ο James Dikes στο μπάσο έχτισαν ένα ιδανικό rhythm section, πάνω στο οποίο ζωγράφισαν οι δύο κιθαρίστες Mario Flores και Steve Langemo. Και αν ο πρώτος axeman δεν χρειάζεται συστάσεις στο κοινό όντας ιδρυτικό μέλος, ο δεύτερος που επισκεπτόταν για πρώτη φορά την Ελλάδα μας άφησε με το στόμα ανοικτό με τον τρόπο που τοποθετούσε τα δάχτυλά του στην ταστιέρα. Κερασάρα στην τούρτα η απόδοση του απίθανου Harry Conklin. Για όσους έχουν την ατυχία να μην τον έχουν δει ζωντανά, ο άνθρωπος είναι πραγματικό φαινόμενο καθώς η φωνή του στις συναυλίες εξακολουθεί να είναι καλύτερη από ότι στις ηχογραφήσεις.



Συνολικά ακούστηκαν ακόμη τέσσερα τραγούδια από το "Winner / Loser", δύο από το demo του '94 "Only The Strong" (το ομώνυμο και το "Bright Red") και τα επτά από τα εννιά τραγούδια του ασύγκριτου "Titan Force". Παρ' ότι τα πρώτα sing-along και η ιαχή «Titan Force» ακούστηκαν σχετικά νωρίς, έπρεπε να έρθουν (μαζεμένα) τα τραγούδια του ομώνυμου ντεμπούτου για να δημιουργηθεί ο σχετικός χαμός, με αποκορύφωμα το "Blaze Of Glory" που έκλεισε το κανονικό μέρος του set. Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η εξαιρετική διασκευή στο "Over And Over" των Black Sabbath, τελευταίου κατά σειρά κομματιού από το "Mob Rules", όπου ο Conklin και οι solo κιθάρες κέρασαν πόνο.

Θα βρεθούν σίγουρα αρκετοί που θα πουν ότι οι Titan Force δεν ήταν ιδανική επιλογή για κλείσιμο ενός φεστιβάλ όπως το Up The Hammers, και θα στηρίξουν την άποψή τους στις σαφώς λιγότερο ένθερμες αντιδράσεις του ταλαιπωρημένου και μικρότερου αριθμητικά κοινού. Από την μεριά μου θα πω απλά ότι η τοποθέτηση των Αμερικανών ως headliners δικαιολογήθηκε απόλυτα από την εκπληκτική απόδοση, με «ελαφρυντικό» την παραδοχή ότι το προοδευτικής / λυρικής απόχρωσης U.S. power δεν ενδείκνυται για ανελέητο headbanging και credit το γεγονός ότι όσοι ήταν παρόντες στην αρχή του set, βρίσκονταν στο Κύτταρο και μιάμιση ώρα αργότερα.



Με πιο απλά λόγια, η εμφάνιση των Titan Force ήταν πολύ καλύτερη από την παρθενική τους στην χώρα μας το 2009, μία από τις καλύτερες στα δέκα χρόνια του Up The Hammers και για εμένα, σίγουρα στο top 10 των καλύτερων metal συναυλιών που έχω παρακολουθήσει. Τέλος, οφείλω να αναφέρω ότι είναι πραγματικά κρίμα που αυτή η τεράστια μπάντα έχει αποσπασματική παρουσία στα μουσικά δρώμενα τα τελευταία 20 χρόνια, κατάφωρη αδικία κυρίως τον εαυτό της και δευτερευόντως για τους οπαδούς.

Θ.Ξ.

Φωτογραφίες: Dorina Dragon