The Last Drive, The Dark Rags @ Fuzz Club, 23/12/11

Δεν είναι μικρό πράγμα να γιορτάζεις ως μπάντα τα 28 χρόνια στις rock σκηνές της Ελλάδας και να καταφέρνεις με ευκολία να γεμίζεις το Fuzz. Μπορείτε να σκεφτείτε πολλά συγκροτήματα που θα μπορούσαν να καυχηθούν το ίδιο; Καλά το φαντάστηκα.

Δε μου αρέσει να χάνω τα support συγκροτήματα στις συναυλίες γιατί σέβομαι την αγωνία τους και την προσπάθειά τους για προβολή μέσω τέτοιων εκδηλώσεων. Για το λόγο αυτό να ζητήσω συγνώμη από τους Penny Dreadful που έχασα το set τους λόγω μιας ακινητοποιημένης εθνικής οδού. Από ό,τι έμαθα πάντως ήταν το λιγότερο αξιοπρεπείς αν και έπαιξαν σε λιγοστό κόσμο σε σχέση με την υπόλοιπη βραδιά. Κάτι το οποίο ακούγεται λογικό αφού ακόμα και όταν οι Dark Rags έπαιζαν στη σκηνή, η ουρά για το ταμείο του Fuzz ήταν σημαντική και ο χώρος γέμιζε ακόμα. Οι οποίοι Dark Rags έπαιξαν με πολύ κέφι και έμπνευση ένα παλιομοδίτικο garage punk από αυτό που προσωπικά με έλκει όπως υποθέτω και πολλούς ακόμα από τους παρευρισκόμενους ειδικά όσους αρέσκονται στα πρώτα χρόνια των Last Drive. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το χειροκρότημα που κέρδισαν αλλά και το συγχρονισμένο κούνημα του κοινού που σε σημεία κατάφεραν ήταν αυθόρμητο και ειλικρινές.



Ακόμα και στο τέλος των Dark Rags ο συνωστισμός αυξανόταν και αυτό είναι κάτι που κάποια στιγμή, ειδικά στο συγκεκριμένο χώρο θα πρέπει να προσεχθεί. Δεν περιμένω πλέον οι sold out συναυλίες να είναι ευρωπαϊκού χαρακτήρα, δηλαδή να μπορείς να πας, για παράδειγμα, από το μπαρ στο σημείο που στέκεται η παρέα σου κρατώντας δυο μπύρες χωρίς:
α. Να χύσεις τη μισή ποσότητα στη διαδρομή
β. Να πατήσεις και σπρώξεις κάθε πιθανό θεατή
Θεωρώ όμως υποχρέωση να μπορείς με άνεση να σηκώσεις τα χέρια σου για να χειροκροτήσεις το συγκρότημα που γουστάρεις. Και για το «προνόμιο» αυτό θα ήμουν διατεθιμένος να πληρώσω και κάτι παραπάνω από το, ομολογουμένως, πολύ χαμηλό εισητήριο της συναυλίας αυτής.

Από την άλλη, βέβαια, ήταν όμορφο που σε αυτήν την επέτειο των Last Drive μαζεύτηκε τόσος κόσμος να γιορτάσει μαζί τους καταδεικνύοντας ακριβώς το πόσο σημαντική πορεία διέγραψαν όλα αυτά τα χρόνια. Ίσως διαισθανόμενο και ακριβώς αυτόν τον συμβολισμό, το συγκρότημα βγήκε στη σκηνή πιο συγκεντρωμένο από ποτέ και πιο αφοσιωμένο στην απόδοσή του. Αυτό κόστισε σε ενέργεια και άργησε να «ζεστάνει» το κοινό αλλά ενίσχυσε τις πιο ατμοσφαιρικές στιγμές του. Δεν είναι τυχαίο που στην αρχή συγκεντρώθηκαν κυρίως οι πιο πρόσφατες δημιουργίες τους. Με προεξέχοντα τα τραγούδια του “Heavy Liquid” που έχουν ήδη γίνει κλασικά, στιγμές από τα τελευταία άλμπουμ τους λίγο πριν τη διάλυσή τους αλλά και την έκπληξη μερικών νέων τραγουδιών, έδειξαν τις πολλές πλευρές και τον πολύμορφο χαρακτήρα τους. Η αλήθεια είναι ότι τα νέα τραγούδια δεν φάνηκε να έχουν την αμεσότητα με την οποία μας είχαν εντυπωσιάσει αυτά του “Heavy Liquid” όταν τα είχαμε ακούσει σε παρόμοιες συνθήκες. Αλλά οι πιο χαμηλοί τόνοι τους, οι funky ρυθμοί τους και ο ψυχεδελίζων θόρυβός τους, εικάζω ότι χρειάζεται το χρόνο και την άνεση της στούντιο ηχογράφησης για να εκτιμηθεί.

Μιλώντας όμως για αμεσότητα, γίνεται κατανοητό μόλις αρχίζουν να ξεπηδούν τα παλιά αγαπημένα garage διαμαντάκια γιατί αυτά θα κερδίζουν πάντα την προσοχή και την αγάπη του κοινού στις συναυλίες. Με χορευτική διάθεση που θα ξεσηκώσει τους πάντες και θα επιφέρει επιτέλους και το απαραίτητο stage diving έκλεισε το βασικό μέρος της συναυλίας με ένα σαγηνευτικό “I Love Cindy”, το πρώτο encore με ένα εκπληκτικό “Gone, Gone, Gone” (περιείχε και ένα απόσπασμα από το “Looking At You” των MC5) και η βραδιά με μία καθηλωτική “Misirlou” μετά από πάνω από δύο ώρες μουσικής. Ενδιάμεσα ακούστηκε, μεταξύ άλλων, ένα επιφώνημα αγαλίασης με τις πρώτες νότες του “Valley Of Death” και ένα “Baby It’s Real” που μετέφερε την επί πάλκου αδιάκοπη κινητικότητα του συγκροτήματος στους επί αρένας θεατές.

Ακολουθεί setlist, άλλα συμπεράσματα μην περιμένετε, για τους Last Drive μιλάμε, μία απορία μόνο. Άραγε σε εκείνη τη συναυλία στις 23/12/83 με ποια τραγούδια να είχαν ανοίξει και πόσο ωραία θα ήταν να έκλειναν ετούτη με αυτά τα ίδια! Oh well…

Setlist:

1. Cahoun Surf
2. Glass Of Broken Dreams
3. Magdalene
4. Let It Bo (καινούργιο)
5. Blood From A Stone
6. Novocain Rush
7. Headlong To The Edge
8. Black Rain Blues (καινούργιο)
9. Get Off My World
10. Child Of The Sky (καινούργιο)
11. Fleshdiver
12. Have Mercy
13. Killhead Therapy
14. Alabama Blues
15. Butterfly 69 (καινούργιο)
16. Overloaded
17. Valley Of Death
18. Russian Roulette
19. I Love Cindy
------------------------
20. Baby It’s Real
21. Bad Roads
22. Gone Gone Gone
------------------------
23. Holy War
24. Poison
25. Misirlou

Κώστας Σακκαλής
Φωτογραφίες: Βιβή Κεφαλωνίτη