Hawklords, The Bevis Frond @ Κύτταρο, 14/06/13

Απογοητευτική ήταν η εικόνα που αντικρίσα εισερχόμενος στο Κύτταρο αφού η παρουσία δύο, θεωρητικά, αγαπημένων ονομάτων στον ελληνικό χώρο και στο κοινό της prog-ο-ψυχεδέλειας περίμενα ότι θα προσέλκυε περισσότερους από τους αρκετά κάτω από 200 πιστούς που τελικά έφτασαν μέχρι την Ηπείρου για να περάσουν το βράδυ της Παρασκευής. Και εν πολλοίς εκεί αποδίδω και ότι η διαστημική αυτή βραδιά δεν ...απογειώθηκε ποτέ.

Στην πραγματικότητα ψεγάδι στα συγκροτήματα δεν μπορώ να βρω κανένα. Οι Bevis Frond είναι δύσκολο να χρακτηρίσεις τι ακριβώς παίζουν αφού μπορούν (και το έκαναν) να περνούν με χαρακτηριστική ευκολία από το space rock στην μπαλάντα, από την ψυχεδέλεια στα μεταλλικά riff κτλ. Αυτό πάντως που είναι σίγουρο είναι ότι η ικανότητά τους τόσο στη σύνθεση τραγουδιών κλασικής δομής όσο και μεγαλεπίβολων jam είναι φανερή και κέρδισε τις εντυπώσεις σε ένα κοινό που περιέργως δε φάνηκε να είναι δικό τους. Δεν ξέρω πού ήταν οι οπαδοί τους, ελάχιστοί φάνηκε να γνωρίζουν έστω και τα δύο greatest hits, όπως ο Nick Saloman βάφτισε ειρωνικά, και ίσως για τον λόγο αυτόν να απέκτησαν μεγαλύτερη επαφή με το κοινό όταν και αυτοί επιδώθηκαν σε ένα πιο φευγάτο στυλ, εγγύτερο φυσικά των Hawklords με τους οποίους εξάλλου μοιράζονται τη ρυθμική βάση. Ξεχωριστής μνείας αξίζει η επικοινωνία των δύο κιθάρων που έκανε και όλο το παιχνίδι στο show τους και που έκλεισε ταιριαστά το δικό τους μέρος περίπου μιάμιση ώρα μετά την έναρξή του.

Setlist: Reanimation / Begone / That's Why You Need Us / Maybe / He'd Be A Diamond / Tree Line / Superseded / High On A Downer / Cruel World / Confusion Days / Lights Are Changing / Reflections / Stain On The Sun / I'm The Only One / Olde Worlde

Από την άλλη για τους Hawklords δεν έχεις καμμία αμφιβολία ως προς το πού να τους κατατάξεις. Καθαρό, ανόθευτο space rock παίζουν και το κάνουν αυτό ξεκάθαρο πριν καν παίξουν έστω και μία νότα τόσο με τα φωσφοριζέ χρώματα με τα οποία είχε βαφτεί ο τραγουδιστής τους (Ron Tree), όσο και με το απαραίτητα «χασιματικό» light show (το οποίο μοιράζονταν πάντως και με τους Bevis Frond). Η εκκίνηση με το "Master Of The Universe" ήταν ιδανική αν και οι σπαστικές χορευτικές φιγούρες του Tree ήταν κάπως υπερβολικές και έκαναν το οπτικό κομμάτι να πλησιάζει την παρωδία, παρότι μουσικά οι Hawklords δε φαίνεται να έχουν κάτι να ζηλέψουν από την τωρινή μορφή των Hawkwind. Αυτό το απέδειξαν και σε όλες τις επιλογές από το παρελθόν που αποδώθηκαν όπως έπρεπε. Οι πιο γνωστές έτυχαν και μεγαλύτερης ανταπόκρισης από το κοινό (στο "Spirit Of The Age" το μικρόφωνο μοιράσηκε στους θεατές της πρώτης σειράς) αλλά οι επιλογές από την πορεία των Hawkwind με το "PXR5" του '79 και το "Choose Your Masques" του '82 έτυχαν πιο μετριοπαθούς ανταπόκρισης όπως επίσης και τα καινούργια τους τραγούδια. Περιέργως δε, δεν παίχθηκε τίποτα από το μοναδικό άλμπουμ των αυθεντικών Hawklords οπότε όσοι είχαν ελπίδες για ένα "Psi Power" ή πολύ περισσότερο "The Dead Dreams Of The Cold War Kid" έμειναν με την δίψα.

Ίσως σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με τους Bevis Frond αλλά και πάλι εμφανώς, και οι Hawklords δεν κατάφεραν να σπάσουν την παγωμάρα ενός μισοάδειου χώρου. Παρά τη διάθεσή τους και παρά την δεκτικότητα του κοινού, ειδικά όσων ήταν μπροστά στη σκηνή, η βραδιά αυτή μένει, σε εμένα τουλάχιστον, ως μία από αυτές που στα χαρτιά ήταν όπως θα έπρεπε αλλά χρειαζόταν κάτι ακόμα στην ατμόσφαιρα για να γίνει άριστη. Αυτό το κάτι που σταματάει αυθόρμητα τα πηγαδάκια των συζητ'ήσεων και αφήνει τους θεατές με ανοιχτό το στόμα. Και πάλι όμως, δύσκολα οποιοσδήποτε θα έφυγε παραπονεμένος από ένα χορταστικό τρίωρο οπότε το τελικό πρόσημο είναι θετικό.