Spiritual Beggars, Full House Brew Crew, SiΧForNinE, Drunk Motherfuckers @ Κύτταρο Club, 11/10/13

Για καλή μας τύχη, φαίνεται ότι οι Spiritual Beggars μας επισκέπτονται με μια σχετική περιοδικότητα. Τρία χρόνια και κάτι μέρες μετά από την εμφάνισή τους στον ίδιο χώρο, το βράδυ της Παρασκευής βρέθηκαν ξανά στον τόπο του εγκλήματος, με  το καινούριο τους άλμπουμ στις αποσκευές τους για να μας χαρίσουν μια περισσότερο groovy βραδιά με μειωμένα τα stoner στοιχεία.

Ήταν ακριβώς 20:00 όταν βάσει προγράμματος οι Drunk Motherfuckers εμφανίστηκαν στην σκηνή για να αποδώσουν το υλικό τους μεταξύ συγγενών και φίλων αφού ο κόσμος εκείνη την στιγμή ήταν πολύ λίγος. Δυστυχώς στα πρώτα δυο τραγούδια ο ήχος που είχαν ήταν άθλιος και έτσι το μόνο που άκουγες ήταν μια συνεχή βαβούρα. Φανταστείτε ότι δεν καταλάβαινες λέξη από τους στίχους. Από το τρίτο τραγούδι και μετά υπήρξε μια βελτίωση, όχι σημαντική όμως, και έτσι η εμφάνιση τους σε σύνολο θα μπορούσε να ήταν καλύτερη ηχητικά. Παρόλα αυτά το ίδιο το group έκανε ότι μπορούσε έτσι ώστε να δείξει ότι άξια συμμετέχουν στο billing κάτι που κατάφεραν.



Έχουν επιλέξει να εκφράζονται μουσικά μέσα από το stoner. Τα τραγούδια τους έχουν άπλετο δυναμισμό και πραγματικά αν είσαι οπαδός του είδους θα περάσεις καλά. Ίσως το όνομα της μπάντας τους να μην είναι τυχαίο αφού βάση της μουσικής τους, τους ταιριάζει απόλυτα: Ποτό και Καλιφορνεζικο metal. Ακούστηκαν τραγούδια από την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους "...And Alcohol For All" αλλά και τρία καινούργια. Οι Drunk Motherfuckers αποτελούν ένα σχήμα που αξίζει να έχει μια καλή πορεία στον χώρο αφού το υλικό τους είναι αρκετά ξεσηκωτικό και σίγουρα ικανοποιεί τον οπαδό. Καλό θα είναι όμως να προσέξουν την εικόνα που εκπέμπουν από σκηνής, ειδικά ο τραγουδιστής. Για να γίνεις μεγάλος θέλει εκτός της μουσικής σου να ξέρεις και τι λες από μικροφώνου. Βεβαίως υπάρχει και το ελαφρυντικό της νεαρής ηλικίας αλλά το υλικό κάθε σχήματος το κρίνει ο κόσμος και όχι τα ίδια τα μέλη.

Οι επόμενοι στην σειρά SiXforNinE είναι ένα νεοσύστατο συγκρότημα στο οποίο το μικρόφωνο κρατάει ο Φώτης Benardo, ο drummer των Septic Flesh. Ξεκίνησε σαν ο παραγωγός τους στην ακυκλοφόρητη ακόμα πρώτη δουλειά τους, αφού ψάχνουν εταιρεία, και κατέληξε να είναι ο τραγουδιστής τους.



Ο κόσμος που είχε πια πυκνώσει περισσότερο, τους έβλεπε για πρώτη φορά αφού εκείνο το βράδυ έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση στο κοινό. Παρόλο που θα μπορούσαν να έχουν το τρακ του πρωτάρη, εκείνοι με μπροστάρη τον Benardo που έχει μεγάλη εμπειρία στο σανίδι ήξεραν πως να σταθούν και να μεταδώσουν στον κόσμο την μουσική τους που από τις αντιδράσεις άρεσε πολύ. Από τα συνολικά τρία support που είχε η βραδιά, είχαν την μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο που σε κάθε τραγούδι τους συμμετείχε όπως μπορούσε. Οι SiXforNinE ανήκουν μουσικά στον alternative/ prog ήχο και χώρο. Αν σου αρέσουν σχήματα όπως οι Alice In Chains, Audioslave, Warrior Soul αλλά και το σύγχρονο progressive power metal, τότε θα αγαπήσεις και αυτούς. Τα τραγούδια τους αποτελούν τον ιδανικό συνδυασμό όλων αυτών των στοιχείων και στυλ. Από την σκηνή εξέπεμπαν έναν άκρατο δυναμισμό που σαφώς ενισχυόταν από τον καλό ήχο που είχαν, σε αντίθεση με τους πρώτους.



Η μπάντα σίγουρα έχει μέλλον και το απέδειξε με την εμφάνιση της που ήταν άκρως επαγγελματική σαν εικόνα. Ψάξτε τους στο διαδίκτυο να τους ακούσετε, θα βρείτε ένα σχήμα πολύ αξιόλογο.

Το πλήρες setlist τους ήταν: 649 / All My Heroes / Sound / Out Of Line / Drifted / Hourglass / Wasted.

Τηρώντας με ελάχιστη απόκλιση της ώρες του προγράμματος, ήταν η σειρά των Full House Brew Crew να πάρουν την σκυτάλη πάνω στην σκηνή. Πριν τρία χρόνια τους είχαμε δει και πάλι να «προλογίζουν» τους Spiritual Beggars και προφανώς η επανάληψη αυτής της επιλογή δεν έγινε τυχαία. Παρόλο που στην σύνθεση τους δεν υπάρχει πλέον δεύτερη κιθάρα, με την πολύ καλή σκηνική τους παρουσία και τον γεμάτο ήχο τους, κατάφεραν ακόμα μια φορά να κερδίσουν τις εντυπώσεις.



Κουρδισμένοι λίγο βαρύτερα από τους SiXforNinE και με εμφανείς τις επιρροές τους από το southern rock και τους Black Label Society, παρουσίασαν κομμάτια από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, αλλά και ένα νέο κομμάτι, κρατώντας την απόδοσή τους σε αρκετά ψηλά επίπεδα. Η κινητήριος δύναμη του συγκροτήματος Van Ace, έμπειρος πλέον από μεγάλες σκηνές, όντας μέλος των Rotting Christ, εκτελούσε με άνεση τα κομμάτια του, έχοντας και την στιβαρή υποστήριξη από το rhythm section. Και πώς να μην το κάνει όταν από κάτω είχε και τα μέλη του μεγαλύτερου black metal ελληνικού συγκροτήματος, που είχαν έρθει για να τον στηρίξουν. Ελπίζω, αυτό που παράλληλα εύχομαι στα ελληνικά συγκροτήματα, που διαχειρίζονται με τέτοιον επαγγελματισμό αυτό που κάνουν, να μπορέσουν κάποια στιγμή να λάβουν το μέρος της προσοχής που τους αξίζει, και γιατί όχι, να ξεπεράσουν τα ελληνικά σύνορα.

Full House Brew Crew setlist: Black Empty Box / All Pray In Row / Legal Crime / Last Chance / This Is Us / Default People / (New Song) / Black Shade / No Retreat

Λίγο μετά τις 23:00 η αναμονή για την εμφάνιση των Σουηδών επί σκηνής είχε τελειώσει. Εκείνη την ώρα, σαφώς και ο κόσμος από κάτω είχε αυξηθεί, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να φτάσει σε ασφυκτικά επίπεδα. Ήταν ικανός αριθμός για να μπορέσει να δημιουργήσει μια κάποια ατμόσφαιρα, αν και κατά την διάρκεια της βραδιάς, λίγες ήταν οι στιγμές που το κοινό υπήρξε εκρηκτικό.



Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, οι Spiritual Beggars άνοιξαν το set τους με τα "Throwing Your Life" και "Left Brain Ambassador", που ειδικά το δεύτερο συνέβαλε στο άνοιγμα της επικοινωνίας με το κοινό, που δύσκολα θα αντιστεκόταν στο άκουσμα οποιουδήποτε κομματιού από το "Ad Astra". Μετά τις απαραίτητες συστάσεις και καλησπέρες, σειρά είχε το "Turn The Tide" βγαλμένο από την τελευταία δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος, δείχνοντας παράλληλα και σε ζωντανή εκδοχή την στροφή τους σε πιο groovy και 70s hard rock ηχητικά σύνολα.

O Apollo φωνητικά κινούταν με μεγαλύτερη άνεση σε αυτό το στιλ, μιας και η φωνή του και η χροιά που έχει, ταιριάζουν περισσότερο σε αυτό, παρά στην πιο βαριά και γεμάτη γρέζια πλευρά του συγκροτήματος. Περίπου με την ίδια εντύπωση είχα φύγει κι από την προηγούμενη ζωντανή εμφάνιση των Ζητιάνων, αλλά με μία πολύ σημαντική διαφορά. Στο live της Παρασκευής ο Apollo φάνηκε να πατάει πιο γερά στα πόδια του και να είναι πιο σίγουρος για την απόδοσή του σε κομμάτια της μπάντας που περιέχονταν σε άλμπουμ πριν από το 2000, δίνοντας ίσως μια πιο Gillan διάσταση στις ερμηνείες των κομματιών. Επίσης, κατάφερε και πάλι να κερδίσει την συμπάθεια του κοινού ιδιαίτερα στον «διάλογο» που υπήρξε μεταξύ αυτού και της κιθάρας του Amott στο τέλος του "Beneath The Skin". Εκεί ήταν και το σημείο που οι Spiritual Beggars, έδωσαν στο κοινό να καταλάβει τις διαθέσεις τους για jamming, που σε κάποια σημεία πήρε μορφή υπερβάλλοντα ζήλου. Υπήρξαν  στιγμές που όπως αυτή του Sabbath-ικού "Young Man, Old Soul" και του "Magic Spell" που ισορροπούσαν λίγο την hard rock- stoner πλάστιγγα, που επέμενε όμως να γέρνει προς την «παλιακή» πλευρά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι τους παρακολουθήσαμε στα πλαίσια της προώθησης του "Earth Blues", που κι αυτό από τέτοια στοιχεία χαρακτηρίζεται. Κάτι που δεν έλλειψε από το live, ήταν και τα σόλο τόσο των drums, μετά το τέλος του "Fool's Gold", όσο και των πλήκτρων στο "One Man's Curse".  Ειδικά στο τελευταία, θα πρέπει να γίνει κάποια ιδιαίτερη μνεία, αφού ο Per Wiberg με την απόδοσή του, μπορεί να συμπεριληφθεί άνετα μεταξύ σπουδαίων βιρτουόζων του hammond. Μπορεί κάποιες φορές να «μονοπωλούσε» τον ήχο που έφτανε στα αυτιά μας, καθώς σε αρκετά σημεία τα πλήκτρα ήταν αρκετά δυνατά, αλλά τουλάχιστον αυτός το έκανε πιο ευχάριστο.



Το βασικό set των Σουηδών έκλεισε με το "Mantra" για να επιστρέψουν μετά από την απαραίτητη ολιγόλεπτη διακοπή με ύμνους όπως το "Blind Mountain" και φυσικά το "Euphoria" που κέρδισαν την ιδιαίτερη συμμετοχή ενός γενικότερα χλιαρού κοινού. Οι Spiritual Beggars με την εμφάνισή τους μας έδωσαν να καταλάβουμε την νέα εποχή που διανύουν ως μπάντα, παρουσιάζοντας μεν κομμάτια από όλη τους την δισκογραφία (παραλείποντας «προκλητικά» το "Angel Of Betrayal" και το "Killing Time"), εμφανώς στιλισταρισμένη πάνω σε πιο hard rock πρότυπα. Σε πολλούς έλλειψε το γρέζι και λίγο η αλητεία της προηγούμενης εποχής τους και η  μεγαλύτερη εκρηκτικότητα της προηγούμενη εμφάνισής τους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μας έλειψε η πολύ καλή απόδοση και ποιοτικές ερμηνείες από την πλευρά του συγκροτήματος. Και μία βραδιά που χαρακτηρίζεται από αυτά τα δύο, σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται αποτυχημένη.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com