Sanctuary live σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, 24-25/09/11

25/09/11, Gagarin 205, Αθήνα

Η ώρα είναι σχεδόν 23:30 και βγαίνω από το Gagarin νιώθοντας ισοπεδωμένος από τον οδοστρωτήρα που ακούει στο όνομα Sanctuary. Ο άτιμος ο Warrel το είχε πει στη συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει προ ολίγων ημερών, αλλά δεν ξέρω πόσοι τον είχαν πιστέψει... «prepare for the onslaught, cause the battle is still raging».



First things first όμως, που λένε και στο χωριό μου, οπότε ας ασχοληθούμε αρχικά με τους Disharmony, οι οποίοι λίγο πριν τις 21:00 ανέβηκαν στη σκηνή και τους οποίους είχαν επιλέξει οι ίδιοι οι Sanctuary ως support act, κατόπιν της σχετικής ψηφοφορίας που είχε διεξαχθεί. Η μπάντα φαινόταν αρκετά δεμένη, αλλά κάτι ο υπερβολικά δυνατός και βαβουριάρικος ήχος, κάτι οι παραφορτωμένες συνθέσεις, δεν επέτρεψαν στο Nevermore-ικο τους metal να με εντυπωσιάσει. Στη μισή ώρα που κράτησε η εμφάνισή τους μάς παρουσίασαν δείγματα από την καινούρια τους δουλειά, "Shades Of Insanity", και προς τιμήν τους στο τέλος του live μοίραζαν δωρεάν κόπιες στον κόσμο. Νομίζω πάντως πως αξίζουν την προσοχή μας και θα ακούσω το άλμπουμ τους με πραγματικό ενδιαφέρον.



Η ώρα όμως είχε φτάσει και μετά από 20 ολόκληρα χρόνια οι Sanctuary θα εμφανίζονταν μπροστά στο αθηναϊκό (και όχι μόνο) κοινό - το οποίο δεν είχε κατακλύσει ασφυκτικά το χώρο, ώστε να αποστομώσουν με την απόδοσή τους όλους όσους διατηρούσαν επιφυλάξεις σχετικά με αυτό το reunion. Υπό τους ήχους του "Eden Lies Obscured" το συγκρότημα πατάει στο σανίδι και για την επόμενη 1,5 ώρα έδωσε τα μυαλά στο χέρι σε όσους τυχερούς είχαν αποφασίσει να παραβρεθούν. "Die For My Sins" και "Battle Angels" για τη συνέχεια και ο κόσμος παραληρεί από ενθουσιασμό. Ο ήχος από την αρχή είναι πολύ καλός, ενώ ο Dane μοιάζει κάπως προσεκτικός στα ψηλά σημεία, προσπαθώντας να μη φαλτσάρει. Καθώς η ώρα περνάει, βέβαια, και η φωνή του ζεσταίνεται, δε διστάζει να πλησιάσει περισσότερο στο μικρόφωνο και να μας χαρίσει μια ερμηνεία αντάξια του παρελθόντος. Το συγκρότημα αποδίδει σε υψηλότατο επίπεδο και ο κόσμος τα δίνει όλα, με τα πρώτα crowd surfing να κάνουν την εμφάνισή τους.



Στις παύσεις μεταξύ των κομματιών ο Dane υμνεί το ελληνικό κοινό και αναφέρεται στην εμφάνισή τους το προηγούμενο βράδυ στη Θεσσαλονίκη, όπου κι εκεί τύχανε αποθεωτικής υποδοχής, με τον κόσμο να είναι πολύ εκδηλωτικός. Τριπλέτα "The Mirror Black", "Sanctuary" και "Future Tense" και η αδρεναλίνη στο κοινό έχει ανέβει σε επικίνδυνα επίπεδα, αναγκάζοντας το να προβεί σε ανελέητο headbaging, με τους πιο τολμηρούς, υπό την παρότρυνση του Dane, να ανεβαίνουν στη σκηνή και αφού συνυπάρξουν με τα ινδάλματά τους για λίγα δευτερόλεπτα να βουτάνε πίσω στον κόσμο.

Μετά το "Soldiers Of Steel" είχε έρθει η ώρα για τη δεύτερη διασκευή της βραδιάς στο "Animal Magnetism", με τον -ξανθό πλέον- καπελοφόρο τραγουδιστή, αφού κάνει μερικές τσαχπινιές με κάποια κοπέλα στις μπροστινές σειρές, να μας αναλύει τη θεωρία του ότι είναι πιο δύσκολο να παίζεις αργά, παρά γρήγορα, με τον Rutledge να δείχνει πως δε συμφωνεί απόλυτα και κατόπιν με τα "Termination Force" και "Veil Of Disguise" να ολοκληρώνεται το κύριο μέρος του set.



Η αναμονή για το encore ήταν ελάχιστη, αλλά θα μπορούσα να περιμένω για ώρες αν ήταν να ακούσω τα "Long Since Dark" και "Taste Revenge", με τα οποία έκλεισε αυτή η πραγματικά καταπληκτική ζωντανή εμφάνιση. Με την υπόσχεση του Dane πως θα επιστρέψουν μόλις κυκλοφορήσουν το καινούριο άλμπουμ, αποχώρησαν από τη σκηνή και μαζί με αυτούς κι εμείς από το venue, μαζεύοντας τα κομμάτια μας και κάνοντας τον απολογισμό μας.

Συμπερασματικά, η απόδοση και το δέσιμο του συγκροτήματος ήταν τέτοια που σε καμία περίπτωση δε μπορείς να πιστέψεις πως πρόκειται για την πέμπτη μόλις ζωντανή του εμφάνιση μετά από 20 χρόνια, ενώ ο Dane, χωρίς να πιάνει το επίπεδο των studio ηχογραφήσεων, για μένα παραμένει ένας εκπληκτικός και χαρισματικός performer. Αυτό που τελικά δεν ακούσαμε ήταν κάποιο καινούριο τραγούδι (όπως είχε προαναγγείλει ο ίδιος), αλλά δε με χάλασε καθόλου, ενώ την όποια συζήτηση περί απουσιών από το setlist τη θεωρώ εντελώς ανούσια, αν λάβουμε υπόψη τις κομματάρες που ακούσαμε. Μελανό σημείο η μπουζουκοκατάσταση που επικράτησε στο "Taste Revenge", με πολύ κόσμο να ανεβαίνει στη σκηνή, καθώς και οι χλωμές αντιδράσεις του κοινού πριν το encore.



Οι Sanctuary ήρθαν και μάς χάρισαν μια καταπληκτική εμφάνιση, ανεβάζοντας το συγκρότημα κατά πολύ στα μάτια τόσο των παλιών, όσο και των νεότερων οπαδών, και ομολογουμένως  νομίζω πως δικαιούμαι να αναφωνήσω... για σου ρε μάγκα Warrel με την παρέα σου, πάντα τέτοια!

Setlist:

Eden Lies Obscured
Die For My Sins
Battle Angels
Seasons Of Destruction
White Rabbit (Jefferson Airplane cover)
The Mirror Black
Sanctuary
Future Tense
One More Murder
Soldiers Of Steel
Animal Magnetism (Scorpions cover)
Termination Force
Veil Of Disguise
-----------------------
Long Since Dark
Taste Revenge

Κώστας Πολύζος
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν

---

24/09/11, Principal Club Theater, Θεσσαλονίκη

Κάπου μέσα στο καλοκαίρι που μόλις, αν και λίγο αργοπορημένα, τελείωσε συμμετείχα σε μια συζήτηση, όπου κάποιος του οποίου τα λόγια ήταν αρκετά πειστικά ανέφερε «έχουμε να δούμε πολύ metal φέτος». Και είχε απόλυτο δίκιο, αφού ήδη έχουν ανακοινωθεί πολλά κλασικά αλλά και cult ονόματα του χώρου, όπως οι Coroner, Trouble, Jag Panzer, Virgin Steele και Crimson Glory.

H επανασύνδεση των Sanctuary αποτελεί μια τελείως διαφορετική και ξεχωριστή περίπτωση. Η φυγή των Jeff Loomis και Van Williams έβαλε αναγκαστικά τους Nevermore στον πάγο, ενώ οι εναπομείναντες Dane και Sheppard δεν είχαν άλλη επιλογή από το να πραγματοποιήσουν αυτό που πολλοί ονειρεύονταν αλλά κανείς δεν πίστευε. Η σταθερά ανοδική εμπορική επιτυχία των Nevermore δεν άφηνε περιθώρια, αλλά τελικά ο διάολος έσπασε το ποδάρι του (κρίνετε εσείς αν αυτό ήταν θετικό ή αρνητικό) και το εν λόγω reunion έγινε πραγματικότητα.

Η ψηφοφορία για τους «εκλεκτούς» που θα ανοίξουν τη βραδιά είχε ως νικητές τους Sorrows Path. Στηριζόμενοι στη doom σκηνή, με επιρροές από Memento Mori, Solitude Aeternus και Candlemass, ταίριαξαν αρκετά ηχητικά με τους headliners, αλλά δεν κατάφεραν να εντυπωσιάσουν. Με καλύτερη στιγμή την πολύ καλή διασκευή στο "The Edge Of Heaven" των προαναφερθέντων Candlemass και κομμάτια από τον περσινό, δεύτερο δίσκο τους, "The Rough Path Of Nihilism", έδειξαν ότι μπορούν να καταφέρουν πράγματα στο μέλλον, αν και ακόμα χρειάζονται δουλειά.



Για να είμαι ειλικρινής, οι Sanctuary είναι η τελευταία μπάντα από το Seatlle που θα με ενδιέφερε να παρακολουθήσω ζωντανά εν έτει 2011. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι άσχημο να αναπολείς τα παλιά. Την εποχή που στα live των Nevermore παρακαλούσαμε για να ακούσουμε δυο νότες του "Future Tense".

Τα μουσικά γούστα του καθενός και τα προσωπικά βιώματά μας δεν έχουν όμως καμία απολύτως σημασία. Αυτό που παρακολουθήσαμε τη συγκεκριμένη βραδιά, αντικειμενικά, χωρίς φόβο αλλά και χωρίς ιδιαίτερο πάθος, ήταν αξιοπρεπές, αξιόλογο και πολύ, πολύ δυνατό. Ο Warrel Dane, του οποίου η φωνή έχει δεχτεί άπειρα θετικά σχόλια σε όλη την καριέρα του, βρίσκεται ακόμα σε απίστευτη φόρμα, δε δείχνει να νιώθει καμία απολύτως δυσκολία, ακόμα και στα πιο «ψηλά» φωνητικά μέρη, ενώ είναι ολοφάνερη η καλή του διάθεση, αφού το χαμόγελο δεν έσβηνε από τα χείλη του καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς. Με το ίδιο χαμόγελο, αλλά με πιο cool attitude, ο Jim Sheppard στο μπάσο απολάμβανε ακόμα μια επιτυχία.



Το κοινό φυσικά δεν ήταν τόσο χαλαρό όσο ο γράφων. Η αποθέωση άρχισε από την είσοδο του συγκροτήματος στη σκηνή, συνεχίστηκε με moshpits στα πιο δυνατά και γρήγορα κομμάτια του συγκροτήματος, όπως τα "Die For My Sins" και "Battle Angels", ενώ δεν έλειψε το crowd surfing αλλά και αγκαλιές οπαδών με μέλη του συγκροτήματος πάνω στη σκηνή. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν άτομα που περίμεναν μια ζωή το συγκεκριμένο live. Η αναμενόμενη διασκευή  στο "White Rabbit", παρανοϊκή όπως θα έπρεπε, αποτέλεσε την αγαπημένη, προσωπικά, στιγμή μου, αλλά η δεύτερη διασκευή, αυτή στο "Animal Magnetism" των Scorpions, ήταν που αποτέλεσε την έκπληξη της βραδιάς, αφού προλογίστηκε από τον Dane ως το πιο heavy κομμάτι των «Σκορπιών».



Το "Taste Revenge" αποτέλεσε ιδανικό κλείσιμο μιας βραδιάς που μάς μετέφερε για μιάμιση περίπου ώρα πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '80. Οι Sanctuary όμως δείχνουν αποφασισμένοι να μη μείνουν εδώ. Τα σχέδια για καινούργιο δίσκο είναι εδώ και καιρό γνωστά και εμείς δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τι μπορεί ακόμα να μας προσφέρει ο Warrel Dane και η παρέα του.



Setlist:

Eden Lies Obscured
Die For My Sins
Battle Angels
Seasons Of Destruction
White Rabbit (Jefferson Airplane cover)
The Mirror Black
Sanctuary
Future Tense
One More Murder
Soldiers Of Steel
Animal Magnetism (The Scorpions cover)
Termination Force
Veil Of Disguise
-----------------------
Long Since Dark
Taste Revenge

Γιάννης Βόλκας