Rockwave Festival (Placebo, Sivert Hoyem, Cigarettes After Sex, Fat White Family, Tango With Lions κ.ά.) @ TerraVibe Park, 01/07/17

O καύσωνας δεδομένος, το ίδιο όμως δεδομένη η αγάπη μας για μουσική και ακόμα μια φεστιβαλική εμπειρία. Τα πάντα ήταν... χαλαρά στο Terra Vibe, οι κάτι παραπάνω από 6.000 θεατές, πήραν σίγουρα όσα περίμεναν. Ξεκάθαρα, Sivert Hoyem και Placebo κέρδισαν επάξια κάθε ένα χειροκρότημα με δύο δυναμικά σετ.

Amnesia Pills

Και μετά το καυτό μίλι της εισόδου από την Ανατολική Πύλη, βρεθήκαμε μπροστά στη μικρή σκηνή (Vibe Stage) για να ακούσουμε τους Αθηναίους Amnesia Pills που άνοιξαν τη δεύτερη μέρα του φετινού Rockwave. Το «βρεθήκαμε μπροστά από τη σκηνή» καταλαβαίνετε, βέβαια, πως είναι σχήμα λόγου, αφού όλοι μας πιάσαμε μια σκιά να γλυτώσουμε τη λιποθυμία, αντίδραση αναμενόμενη μεν, που δεν εξυπηρέτησε όμως την φεστιβαλική ατμόσφαιρα.

Από την άλλη, οι πρώτοι on-stage ήρωες, αν και αντιμετώπισαν ένα τεχνικό θέμα που τους έκανε να ξαναξεκινήσουν ουσιαστικά το set τους στις 16:15, διατήρησαν την καλή τους διάθεση σταθερή και φάνηκαν σχετικά ανεπηρέαστοι από τις θερμοκρασίες Κόλασης, το λιγοστό κοινό και τον βάναυσο ήλιο. Μια καινούρια μπάντα με καλή επίγευση, που όμως το '80s αγγλοστραφές rock της δεν κατάφερε να δημιουργήσει τον απαιτούμενο αντιπερισπασμό κόντρα στα δεινά του καύσωνα. Θα ξανασυναντηθούμε.

K.M.

She Tames Chaos

Δεύτερο συγκρότημα στο Vibe Stage οι She Tames Chaos οι οποίοι κυκλοφόρησαν πέρσι έναν πολύ αξιόλογο εναλλακτικό δίσκο, το "Oh Fair Father, Where Art Thou". Στο επίκεντρο της προσοχής  η frontwoman Εύη Χασαπίδου-Watson με την καταπληκτική φωνή της. Δυστυχώς η πλειοψηφία των παρευρισκόμενων λόγω ηλικίας κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τη γνωρίζουν από το παρελθόν της με τους No Man's Land και τους Echo Tattoo, δύο πολύ σημαντικά και επιδραστικά συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής.

Η φωνή της Εύης και η πολυδιάστατη μουσική των She Tames Chaos σίγουρα άξιζαν περισσότερα από μερικά απόμακρα βλέμματα αφού ο λιγοστός κόσμος προσπαθούσε απεγνωσμένα να προστατευτεί από τον καυτό ήλιο.

Γ.Β.

The Last International Playboys

Πρώτοι ανέβηκαν στο Terra Stage οι επίσης φρεσκότατοι alt-rockers The Last International Playboys. Οι διακριθέντες του διαγωνισμού του ραδιοφωνικού σταθμού Red FM 96,3 υπήρξαν μια θετική έκπληξη τόσο για μένα, όσο και για τον περισσότερο κόσμο που είχε αρχίσει πλέον να δίνει το «παρών» στη Μαλακάσα.

Από τις 17:30 και για περίπου μισή ώρα, ο (ξε)κάθαρος ήχος του ραδιοφωνικού, ρυθμικού rock των Αθηναίων μας έκανε να θυμηθούμε αγαπημένες μπάντες όπως οι The Last Shadow Puppets, οι Muse, οι Oasis, οι Starsailor και έτσι να μπούμε σε πιο φεστιβαλικούς ρυθμούς. Με σταθερή φωνή και σκηνική άνεση, ο Angel Kalantzis καθοδήγησε τους Playboys («ουχί Cowboys...») με επιτυχία ανάμεσα από τα επτά τραγούδια του set τους και, τελικά, εκτός του καμινιού που έλιωνε τα πάντα κάνοντας επίπεδη την μέχρι τότε φεστιβαλική εμπειρία.

Κ.Μ.

Tango With Lions

Επιστροφή στην «μικρή» σκηνή με τους Tango With Lions οι οποίοι κατάφεραν με αργές και προσεκτικές κινήσεις να προσελκύσουν τον κόσμο κοντά στο stage ο οποίος αρχισε σιγά σιγά να αψηφά την υπερβολική ζέστη. Αν και υπό αντίξοες συνθήκες, οι Αθηναίοι δεν έδειξαν να τα βάζουν κάτω και γέμισαν την Μαλακάσα με πανέμορφους ήχους.

Μοιρασμένες οι συνθέσεις από τους δυο δίσκους τους αλλά και ένα νέο κομμάτι, το "What You've Become" από την επερχόμενη νέα κυκλοφορία τους. Στο "In A Bar" ο κόσμος, τραγούδησε, αποθέωσε και τα πρώτα κινητά τηλέφωνα σηκώθηκαν στον αέρα αποδεικνύοντας ότι τα νούμερα και τα views στο youtube δεν κάνουν λάθος. Δεν θα αδικήσω κανέναν, απλά και οι υπόλοιπες συνθέσεις της Κατερίνας Παπαχρήστου και των συνοδοιπόρων της είναι άξιες ίδιας μεταχείρησης.

Γ.Β.

Fat White Family

Το πρώτο όνομα της ημέρας που περιμέναμε να δούμε με μια κάποια αγωνία ήταν οι Λονδρέζοι Fat White Family, οι οποίοι έχουν εξιτάρει κοινό και κριτικούς με τον ιδιαίτερο post-punk κυνισμό τους και την πειραματιστική τους, ακομπλεξάριστη διάθεση απέναντι στο songwriting. Και ίσως δικαίως, αφού συνθετικά υπάρχουν ιδέες στα τραγούδια που όντως καλλιεργούν το ενδιαφέρον (βλπ. sample από το "Aquarela Do Brasil" του Ary Barroso) και στιχουργικά εύκολα οδηγούν στο πολυπόθητο σοκ.

Το πρόβλημα εντοπίστηκε αλλού: Στις εκτελεστικές ικανότητες των μουσικών που ήταν μάλλον περιορισμένες, αλλά και στο μπλαζέ attitude και την ξενερωμένη αντιμετώπιση της συμμετοχής τους στο όλο εγχείρημα. Ακόμη και ο frontman Lias Kaci Saoudi δεν επέδειξε κανέναν ιδιαίτερο ενθουσιασμό για την επίσημη πρώτη της μπάντας του επί ελληνικού εδάφους, για να μην πω το αντίθετο.

Βαριεστημένες (και ενίοτε βαρετές) ερμηνείες, διάσπαρτα σημεία νωχελικής ψυχεδέλειας, αδέσποτο groove και ισχνή επί σκηνής κινητικότητα ήταν τα βασικά σημεία μιας εμφάνισης που έληξε είκοσι λεπτά πριν την προκαθορισμένη ώρα με ένα αμήχανο χειροκρότημα από τις πρώτες σειρές θεατών που μάλλον δεν κατάλαβαν ότι είχε έρθει το τέλος. Τώρα, αν δεν πρόκειται για σνομπισμό αλλά για θερμική εξάντληση, λυπάμαι αλλά δεν είμαι αρμόδια να το υποθέσω, ιδίως από τη στιγμή που κανείς από το συγκρότημα δεν «δικαιολογήθηκε» έστω και μεταξύ σοβαρού και αστείου για την ατονία.

Κ.Μ.

Cigarettes After Sex

Headliners στην Vibe Stage οι Cigarettes After Sex οι οποίοι βρέθηκαν ξαφνικά με μεγάλη μερίδα του κοινού να παρακολουθεί τις τελευταίες πινελιές του soundcheck λόγω της πρόωρης αποχώρησης των Fat White Family. 

Με ένα EP και μόλις μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία έχουν ήδη καταφέρει να τραβήξουν τα βλέμματα του εναλλακτικού κοινού. Η σεμνή και ευγενική συμπεριφορά τους επί σκηνής βοήθησε ώστε να γίνουν ακόμα πιο συμπαθείς και έτσι οι παρευρισκόμενοι παρακολουθούσαν με ενδιαφέρον την κάθε άλλο παρά φεστιβαλική μουσική τους.  Η ονειρεμένη pop τους θα ταίριαζε απόλυτα σε ένα πιο σκοτεινό, και δροσερό, περιβάλλον αλλά η ανδρόγυνη φωνή του Greg Gonzalez προσωρινά λειτούργησε σαν όαση με την χαλαρωτική χροιά της.

Το κλείσιμο του σετ τους ήρθε με τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, τα "Nothing's Gonna Hurt You Baby", "Affection" και "Apocalypse" καθώς και την αγνώριστη διασκευή στο "Keep On Loving You" των REO Speedwagon.

Βαδίζοντας στα χνάρια των Cocteau Twins και των Cowboy Junkies δεν μπορούμε παρά να ευχηθούμε να τους παρακολουθήσουμε ξανά υπό πιο ταιριαστές συνθήκες.

Γ.Β.

Sivert Hoyem

Ακριβώς την προκαθορισμένη ώρα και εν μέσω τιμητικών προκαταβολικών χειροκροτημάτων, ανεβαίνει στην κεντρική σκηνή του TerraVibe ο παλιός μας φίλος Sivert Hoyem. Ο τραγουδοποιός-φετίχ του ελληνικού κοινού ξεκινά αποφασιστικά το set του με ένα πιο heavy από ποτέ "Look Away Lucifer", καλωσορίζοντας στην σκηνή έναν-έναν τους νέους μουσικούς συνοδοιπόρους του με ένα τραγούδι των πάλαι ποτέ Madrugada.

Και ναι, έναν χρόνο μετά το Ηρώδειο, ο Sivert παίζει πιο ηλεκτρισμένα από ποτέ! Υπενθυμίζει έτσι σε όλους την δυναμική των μεγάλων τραγουδιών της καριέρας του, ενώ πειράζει επιτυχημένα σόλα και γέφυρες και φτάνει σε άλλα ύψη λιγότερο γνωστά αλλά εξίσου σημαντικά κομμάτια της δισκογραφίας του. Με συνοδεία εξαιρετικού πιάνου στα "Blown Away" και "Prisoner Of The Road" και αρκετές εναλλαγές μεταξύ ημι-ακουστικού και ηλεκτρικού, το setlist τα είχε όλα και δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο, τηρουμένων των αναλογιών, μιας και πρόκειται για συμμετοχή σε φεστιβάλ και ο χρόνος είναι a priori περιορισμένος. 

Μέσα από τα τραγούδια που επιλέχθηκαν να ακουστούν, αναδείχθηκε πιο ξεκάθαρα από ποτέ η βαθιά αντίθεση του δυναμισμού της σκηνικής παρουσίας του Hoyem με την ευαισθησία της φωνής του που τόσο έχει σαγηνεύσει το εγχώριο κοινό και καλύφθηκε η ανάγκη να ροκάρουμε μαζί λίγο παραπάνω.

Ο ήχος λίγο μας τα χάλασε από το σημείο που μπήκαν τα τύμπανα, τα οποία και ακούγονταν μπουκωμένα ή ξερά σχεδόν καθόλη τη διάρκεια του set, ενώ ο -γενικά δυναμικός αν και στην παρθενική του εμφάνιση- ντράμερ έχασε κάποιες φορές στην αρχή τα πατήματά του και κινδύνευσε να παρασύρει και τους υπόλοιπους στην αρρυθμία, πράγμα που τελικά αποφεύχθηκε λόγω της ρυθμικής κιθάρας του Hoyem που κρατούσε στιβαρά τα ηνία. Το όλο θέμα του ήχου όμως μοιάζει να παραβλέφθηκε απ’ όλους μας, εξ αρχής και επιτυχώς!

Highlight (και αυτής) της βραδιάς, η συγκινητική στιγμή που ο καλλιτέχνης δεν άντεξε και μείωσε την απόσταση του με τον κόσμο, ανεβαίνοντας στα κάγκελα μπροστά από τη σκηνή, αλλά και το παρατεταμένο solo και η σχεδόν εμμονική επανάληψη του ρεφρέν του "Majesty" που μας «έστειλε» εν τέλει όλους, αφήνοντάς τον σχεδόν μόνο στον θρόνο του να απολαμβάνει την εγκαρδιότητα της διάδρασης.

Η εμφάνιση έληξε με ένα ξεσηκωτικό "Moon Landing", μακρά σφυρίγματα, χειροκροτήματα αποχαιρετισμού και την υπόσχεση της γρήγορης επιστροφής. Άλλωστε, δεν τολμώ να σκεφτώ ότι θα περάσει πολύς καιρός πριν ξαναδούμε τον αγαπημένο μας Νορβηγό σε μια ακόμη κάθοδό του προς τον Νότο που τόσο εκτιμάει την φωνή και το ήθος του.

Κ.Μ.

Placebo

Φτάνοντας πλέον στους headliners της βραδιάς, ακριβώς στην ώρα τους εμφανίστηκαν στην σκηνή οι Placebo. Αγαπητοί αλλά και αμφιλεγόμενοι όσο λίγοι, ξεκίνησαν δυναμικά με το "Pure Morning" και γνώρισαν εξαρχής την αποθέωση του κοινού. Συνέχεια με πρόσφατες συνθέσεις, οι οποίες όλες έβρισκαν την ίδια θερμή ανταπόκριση, πριν φτάσουμε στο πανέμορφο "Soulmates" (την πιο heavy έκδοση του "Sleeping With Ghosts").

O Brian Molko εκτός από ελάχιστους χαιρετισμούς δεν ξόδεψε χρόνο σε περιττά λόγια προσπαθώντας ίσως να συμπτήξει το αρκετά μεγάλο setlist της φετινής περιοδείας μέσα στον ελάχιστο χρόνο που του προσφέρθηκε. Δυστυχώς κατά πάσα πιθανότητα οι περιορισμοί της περιοχής δεν του επέτρεψαν να παρουσιάσει μια πλήρη εμφάνιση η οποία περιέχει επίσης πολλές συνθέσεις από το ντεμπούτο των Placebo λόγω του εικοσιετούς εορτασμού από την ημέρα κυκλοφορίας του. Δεν θα ήθελα να σκεφτώ ότι η αγάπη του ελληνικού κοινού δεν άγγιξε ποτέ την καρδιά του βρετανικού συγκροτήματος.

Το παραπάνω γεγονός είναι και το μοναδικό «παράπονο» σε μια κατά τα άλλα αψεγάδιαστη εμφάνιση. Οι Molko και Olsdal ξεσήκωναν το κοινό με συνοπτικές διαδικασίες, οι πιο αγαπητές συνθέσεις από όλη τη δισκογραφία των Placebo διαδέχονταν η μία την άλλη και όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς. Μια τετράδα χαλαρών συνθέσεων δεν έριξε καθόλου τη διάθεση του κοινού αφού τα μπαλαντοειδή κομμάτια είναι ίσως και τα πιο αξιόλογα στο πλούσιο οπλοστάσιό τους. Αποκορύφωμα το "Without You I'm Nothing" με τη φιγούρα του David Bowie να διακοσμεί με συγκινητικό τρόπο το φόντο της σκηνής.

Στη συνέχεια οι ρυθμοί ανέβηκαν με πιο up-tempo συνθέσεις και πλέον οι παρευρισκόμενοι σύσσωμοι τραγουδούσαν τα "Special K" και "The Bitter End" λίγο πριν έρθει η λήξη της κανονικής διάρκειας με το "Infra- Red" και τις οθόνες να δείχνουν τον Donald Trump απεικονισμένο σε πακετό τσιγάρων με την αναγραφόμενη προειδοποίηση "Seriously harms you and others around you".

Το κλείσιμο της βραδιάς ήρθε με τον αναμενόμενο τρόπο και, δυστυχώς, ακριβώς στην προγραμματισμένη διάρκεια με την διασκευή στο "Running Up That Hill" της Kate Bush. Οι Placebo άφησαν το κοινό ικανοποιημένο αν και μερικά κομμάτια επιπλέον χώριζαν τους Βρετανούς από την απόλυτη επιτυχία.

Συμπερασματικά η δεύτερη ημέρα του Rockwave κυμάνθηκε σε χαλαρούς ρυθμούς με όμορφες και ατμοσφαιρικές μουσικές και τα δυο τελευταία ονόματα, τον Sivert Hoyem και τους Placebo, με δεδομένη την αγάπη που τρέφει το ελληνικό προς τα πρόσωπά τους να κερδίζουν με ευκολία τις εντυπώσεις.

Γ.Β.

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής