Neurosis, Godflesh @ HMV Forum (Kentish Town, Λονδίνο), 02/12/12

Δύο τεράστιες μπάντες παρέδωσαν στο Λονδίνο ψυχή και σώμα σε μια εμφάνιση που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό και την ψυχή μου για όλη μου τη ζωή. Neurosis και Godflesh έδωσαν μια «τρομακτική» παράσταση που δύσκολα συγκρίνεται με οτιδήποτε άλλο.



Όπως σε όλα τα show στο νησί, έτσι κι εδώ όλα ξεκίνησαν στην ώρα τους. Ο κόσμος κατέκλυσε το χώρο, οι τεράστιες ουρές από έξω προχωρούσαν ταχύτατα και το Forum γέμισε γρήγορα.

Ο Justin K. Broadrick, καλλιτέχνης που επηρέασε όσο κανένας τον «περίεργο» χώρο του ακραίου metal, έκανε ό,τι πέρναγε από το χέρι του για να ζεστάνει το παγωμένο Λονδίνο. Η όρεξή του και η σκηνική του παρουσία έδειχνε πόσο πολύ το διασκέδαζε. Ουρλιάζοντας, κοπανούσε τα έγχορδα και έδειξε άμεσα ότι είχε κατακλυστεί από τεράστιες ποσότητες αδρεναλίνης. Set κομματιών που δεν μπορούν να σε αφήσουν παραπονεμένο γέμισαν με industrial ήχους τα μυαλά μας και διευκόλυναν την κατάποση μπύρας. Το μειονέκτημα ήταν ότι τα τύμπανα ήταν προηχογραφημένα. Αυτό έκανε την κατάσταση σχετικά άβολη και άχαρη, αλλά τα αρρωστημένα σκηνικά και οι περίεργες εικόνες που προβάλλονταν στο φόντο «γέμισαν» αυτό το κενό. Οι Godflesh έδειξαν γιατί τόσα metal παρακλάδια τούς αναφέρουν σαν πρωτεργάτες και απέδειξαν ότι αυτός ο ήχος είναι ακόμα μοντέρνος και ενδιαφέροντας. Ο θόρυβός τους είναι αξεπέραστος και ήμασταν τυχεροί που άνοιξαν αυτοί την βραδιά.

Setlist: Love Is A Dog From Hell / Like Rats / Christbait Rising / Streetcleaner / Tiny Tears / Weak Flesh / Bigot / Crush My Soul

Μετά από μία ώρα και κάτι, στην τεράστια σκηνή του συναυλιακού χώρου ανεβήκαν οι Αμερικάνοι άρχοντες. Χωρίς την συνοδεία βίντεο, όπως είχε ανακοινωθεί, τα «τέρατα» Scott και Steve άρπαξαν τις κιθάρες και ισοπέδωσαν τα πάντα. Όταν από τα πρώτα λεπτά του "Distill" βλέπεις τον Kelly να γκρεμίζει με το κούτελο το μικρόφωνο του και χωρίς να δείχνει ίχνος ενδοιασμού να συνεχίζει απτόητος και ακόμα πιο δυνατά, τότε είσαι σίγουρος ότι η συνέχεια προμηνύεται φανταστική. Όπως είχα φανταστεί οι κομματάρες του "Honor Found In Decay" ακούγονται εκπληκτικά ζωντανά. Ο συνδυασμός τεσσάρων νέων κομματιών με συνθέσεις από τα "Given To The Rising", "Times Of Grace" και "The Eye Of Every Storm" έδειξαν τον δρόμο που ακολουθούν πλέον, αφού είναι αισθητή η απουσία των "Locust Star" και "Through Silver In Blood", όπως και κάποιου κομματιού από το "A Sun That Never Sets". Μπορεί προσωπικά να μου έλειψαν τα παραπάνω, αλλά δεν μπορώ να έχω κανένα παράπονο από μια εμφάνιση που κράτησε μιάμιση ώρα, ένιωσα ότι διήρκεσε πέντε λεπτά και χόρτασα κάθε νότα που ερχόταν από τους αξεπέραστους νευρωτικούς Καλιφορνέζους.

Οι Neurosis έδειξαν επί σκηνής τι σημαίνει ωμότητα, πώρωση και τέλειος συνδυασμός. Ζούσαν κάθε στιγμή και ευχαριστήθηκαν αυτό που έκαναν. Ο κόσμος απολάμβανε και παρακολουθούσε θαμπωμένος. Όταν οι τέσσερις μπροστά έγερναν ρυθμικά και νωχελικά τα κορμιά τους υπό τις sludge μελωδίες και ο Jason στα τύμπανα έδινε αυτόν τον βασανιστικό ρυθμό που κατέληγε σε επικίνδυνα περάσματα, ένιωθες το πετσί σου να τεντώνει. Η ανατριχίλα με ενόχλησε ουκ ολίγες φορές και η συγκίνηση για αυτή την αξεπέραστη μπάντα ήταν τεράστια. Ακόμα και στα ήρεμα περάσματα των κομματιών, η ησυχία και η προσήλωση της πλειοψηφίας του κόσμου έδειχνε την αγάπη και την πίστη του κοινού (τους).

Θα κλείσω με δικά τους λόγια από το "My Heart For Deliverance", καθώς αυτο «το θηρίο που με κατέλαβε» μου άφησε ανοιχτές πληγές και «ταξίδεψε μέσα από το κεφάλι μου...»

Setlist:

Distill (Watching The Swarm)
My Heart For Deliverance
At The End Of The Road
Times Of Grace
At The Well
Left To Wander
We All Rage In Gold
Bleeding The Pigs
Given To The Rising