Muse @ Terra Vibe, 04/10/07

Όταν το καλοκαίρι ανακοινώθηκε ο ερχομός των Muse στη χώρα μας για μια και μοναδική συναυλία, κάτι μου έλεγε πως δε θα κυλούσαν όλα ομαλά και το όνειρο του να δω live μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, θα έμενε απραγματοποίητο. Κύλησαν οι μέρες, οι εξεταστικές έφτασαν στο τέλος τους, ο καιρός επέμενε καλοκαιρινός και τα πάντα φαίνονταν ευνοϊκά για ένα show που έμελλε να μείνει στην ιστορία. Και έτσι έγινε την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου του 2007, μια ημερομηνία που χαράχτηκε στις καρδιές όλων όσων μαζεύτηκαν εκείνη τη μέρα στο χώρο του Terravibe με μοναδικό σκοπό να ακούσουν καλή μουσική και να περάσουν ένα όμορφο δίωρο.

Η ώρα είχε περάσει τις 8 και 30 και οι Βρετανοί rockers δεν είχαν βγει ακόμα στη σκηνή. Μια σκηνή εξοπλισμένη με 3 οθόνες στο πάνω μέρος και ένα διαστημικό σκηνικό με φωτάκια διαφόρων χρωμάτων και σχημάτων, ενώ το background απεικόνιζε έναν έναστρο ουρανό. Στο πάτωμα μπροστά στη σκηνή υπήρχαν σωλήνες από τους οποίους όπως αποδείχτηκε αργότερα θα έβγαιναν καπνοί.



Λίγο μετά τις 8.40 από τα ηχεία ακούστηκε το "Dance Of The Knights" του Sergei Prokofiev από την ταινία Romeo & Juliet, το οποίο οι Muse χρησιμοποιούν ως intro του "Knights Of Cydonia" σε ολόκληρη την περιοδεία τους. Στο πέρας της εισαγωγής και με τη μπάντα να έχει πάρει τη θέση της στη σκηνή δίνεται η έναρξη ενός πάρτυ αλλιώτικου από τα άλλα.



Matthew Bellamy στα αριστερά, φορώντας ένα κόκκινο γιλέκο, Chris Wolstenholme στα δεξιά, ξυρισμένος με μαύρο εφαρμοστό μπλουζάκι και μαύρη γραβάτα, Dominic Howard στο κέντρο και πίσω, με ένα λαχανί κιτς παντελόνι, και πίσω δεξιά ένας τύπος του οποίου το όνομα μου διαφεύγει και ο οποίος είχε αναλάβει τα ηλεκτρονικά στοιχεία του live. Πίσω από τον Bellamy βρισκόταν ένα πιάνο με ουρά και διαφανές κάλυμμα.



Όταν ακούστηκε το κάλπασμα των αλόγων όλοι κατάλαβαν ότι η συναυλία θα άνοιγε με το καλύτερο ίσως κομμάτι του τελευταίου τους δίσκου, το "Knights Of Cydonia". Ακολούθησαν άλλα 16 κομμάτια και από τους 4 δίσκους τους, με τη μερίδα του λέοντος να ανήκει στα "Black Holes And Revelations" και "Absolution".



Άψογες εκτελέσεις των κομματιών με εμφανείς αλλαγές, κάνοντας τα πιο ηλεκτρονικά, πιο rock και ταυτόχρονα πιο blues. H κινητικότητα και των τριών επί σκηνής είναι ένα θέαμα που σπάνια βλέπεις σε συναυλίες. Σχετικά ομιλητικοί, κυρίως ο Bellamy, αν και τα ελληνικά του λίγοι κατάλαβαν. Στα ενδιάμεσα των τραγουδιών αναγνώριζε κανείς riffs από κλασσικά κομμάτια όπως το "Whole Lotta Love", ενώ έπαιζαν και νέες δικές τους ιδέες, τις οποίες ίσως ακούσουμε ολοκληρωμένες στον επόμενο δίσκο τους. Ιδιαίτερες στιγμές δεν υπάρχουν, αφού όλο το live ήταν από μόνο του μια ξεχωριστή στιγμή.



Η παρουσία και μόνο σε μια τέτοια συναυλία είναι εμπειρία από μόνη της. Μια μυστική συνομωσία όλων των υπολοίπων παραγόντων, πέραν των μουσικών, συνετέλεσε στο να αποτελέσει αυτή η εμφάνιση των Muse μια από τις κορυφαίες συναυλίες που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα, χωρίς υπερβολή. Ο συνδυασμός ήχου και εικόνας σε μετέφερε σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου το μόνο που άκουγες ήταν η λυτρωτική μελωδία που πηγάζει από το συνδυασμό των νοτών, με έναν τρόπο που μόνο οι Muse ξέρουν να κάνουν. Ο κόσμος φάνηκε να το καταχάρηκε, σαν ένα απωθημένο να έβγαινε και να ελάφραινε την ψυχή του, τραγούδησε, χόρεψε, χοροπήδαγε στους ρυθμούς που επέβαλλε το συγκρότημα και έδειχνε μεγάλη διάθεση να περάσει καλά και να δείξει στο συγκρότημα τι εστί live στην Ελλάδα.



Ιδιαίτερα όταν βγήκαν τα τεράστια μπαλόνια τα οποία μέσω crowd surfing έκαναν τον γύρο των θεατών επικράτησε ένα πανδαιμόνιο. Από τη μεριά τους, η κορυφαία rock / indie μπάντα αναγνώρισε την αγάπη του κόσμου και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του, δίνοντας ένα ρεσιτάλ, ματώνοντας την φανέλα, στη διάρκεια του οποίου έκαναν και 2 encore. Άκρως επαγγελματική αλλά ταυτόχρονα και γεμάτη συναίσθημα εμφάνιση, υπόδειγμα προς τους υπόλοιπους μουσικούς που τόλμησαν να θεωρήσουν την Ελλάδα μια αρπαχτή.



Ένα είναι σίγουρο, αν η χρονική περίοδος υπό την οποία έγινε η συναυλία ήταν ιδανική (καλοκαίρι, Σαββατοκύριακο), ο κόσμος θα ξεπέρναγε κατά πολύ τις περίπου 8 με 9 χιλιάδες που βρίσκονταν στο Terravibe. Εις το επανιδείν λοιπόν και εύχομαι αυτό να είναι σύντομα.

P.S.: Μια θερμή παράκληση προς τους διοργανωτές για την κατά τα άλλα αλάνθαστη διεξαγωγή της συναυλίας είναι η τοποθέτηση πλαστικού ή νάιλον «χαλιού» ώστε να αποφεύγονται τα κύματα σκόνης που σηκώνονται όταν οι θεατές χοροπηδούν. Σε παλιότερες διοργανώσεις έχει γίνει με επιτυχία αυτό και είναι κρίμα μια τόσο όμορφη εικόνα και εμπειρία να χάνει από μια τέτοια λεπτομέρεια.



Setlist:

01. Knights Of Cydonia
02. Map Of The Problematique
03. Hysteria
04. Supermassive Black Hole
05. Butterflies And Hurricane
06. Sing For Absolution
07. Feeling Good
08. Apocalypse Please
09. Invincible
10. Starlight
11. Time Is Running Out
12. New Born
13. Soldier's Poem
14. Unintended
15. Plug In Baby
16. Take A Bow
17. Stockholm Syndrome