Muse, Metric @ Prudential Center (Newark, New Jersey, Η.Π.Α.), 24/10/10

Αν στην Ευρώπη οι Muse πουλάνε, γεμίζουν στάδια όπως το Wembley και δικαίως θεωρούνται από τις καλύτερες μπάντες της εποχής μας, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Όταν το "Absolution" χτυπούσε κορυφή στη Μ. Βρετανία, στις Η.Π.Α. δεν έμπαινε καν στο "Top-100". To "Black Holes And Revelations" ήταν το πρώτο album τους που έκανε κάποια αίσθηση εκεί και το "The Resistance" αυτό που τους έδωσε τις πρώτες τους επιτυχίες, σε πολύ μικρότερη κλίμακα απ' ότι στην Ευρώπη όμως.

Χρειάστηκε η support συμμετοχή τους στην "U2 360° Tour" πέρυσι στην ανατολική ακτή και κυρίως το "Neutron Star Collision (Love Is Forever)" από το "Twilight" ώστε οι Muse να μπούνε και στα αμερικανικά σπίτια. Εξού και τα πολλά μπλουζάκια με τον μορφονιό Pattinson που παρατήρησα σε fans γένους θηλυκού κατευθυνόμενος προς το πανέμορφο Prudential Center στο Newark του New Jersey για τη συναυλία των Muse.

Όταν το support group, οι Metric, βγήκε στη σκηνή, το γήπεδο ήταν ακόμα μισοάδειο. Με εξαίρεση την αρένα, η οποία είχε γίνει sold-out, στην κερκίδα υπήρχαν ακόμα διαθέσιμες θέσεις. Όμως όσοι είχαν σπεύσει νωρίς φαίνονταν συνειδητοποιημένοι, καθώς οι Metric έτυχαν πολύ θερμής υποδοχής, δίνοντας την εντύπωση πως κάποιο ποσοστό των παρευρισκομένων είχε έρθει κυρίως για αυτούς. Οι, καναδικής καταγωγής, Metric δε μας απογοήτευσαν με τους indie ρυθμούς τους και με το πιο γνωστό τους κομμάτι "Help I'm Alive" παρέδωσαν τη σκηνή στους Muse.



Κάτι παράδοξο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, αλλά ίσως όχι για τα αμερικανικά, συνέβη λίγο πριν την εμφάνιση των Muse. Κάποιος dj ενός ραδιοφωνικού σταθμού εμφανίστηκε στη σκηνή και προλόγισε το show των Muse, τονίζοντας και αυτός το γεγονός πως στις Η.Π.Α. άργησαν να συνειδητοποιήσουν την αξία αυτής της μπάντας. Όταν μια συναυλία ξεκινάει με κομμάτι όπως το "Uprising" δε θέλει και πολύ να πάρει «φωτιά». Το σκηνικό που είχαν στήσει οι Muse ήταν από τα πιο εντυπωσιακά που έχω δει. Μία κυκλική σκηνή με τρεις πυλώνες - «ασανσέρ», όπου στον καθένα επάνω βρισκόταν και ένα μέλος της μπάντας. Ακολουθεί το "Map Of The Problematique" και αμέσως το "New Born", στο οποίο όλος ο χώρος λούζεται με επιληπτικά πράσινα λέιζερ.



Ο sexy ρυθμός του "Supermassive Black Hole" σηκώνει τον κόσμο από τα καθίσματα και το "Resistance" τραγουδιέται από όλο το κοινό. Η μεγάλη ανταπόκριση στα κομμάτια του "The Resistance" δείχνει και αυτό που λέγαμε στην πρώτη παράγραφο περί επιτυχίας. Εξαιρετικός βιρτουόζος της κιθάρας ο Bellamy, αποθεώνεται όταν πριν το "Hysteria" παίζει τον αμερικανικό εθνικό ύμνο, γνωστό και ως "The Star-Spangled Banner", σε μια a la Jimi Hendrix εκτέλεση.

Το ότι η απόδοση των Muse θα άγγιζε το τέλειο προσωπικά το περίμενα με βάση τις συναυλίες τους που είχα παρακολουθήσει κατά το παρελθόν. Η συγκεκριμένη συναυλία όμως μου έδωσε την εντύπωση πως όσο περνάει ο καιρός, η μπάντα δεν επαναπαύεται, αλλά γίνεται όλο και καλύτερη. Να έπαιξαν ρόλο άραγε τυχόν προσπάθειές τους να εντυπωσιάσουν ακόμα περισσότερο το αμερικανικό κοινό; Όπως και να 'χει, πέρα από τον Bellamy, και ο Wolstenholme με το χαρακτηριστικό του παραμορφωμένο ήχο και ο Howard στα τύμπανα απέδειξαν γιατί οι Muse είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχουμε δει στα μουσικά δρώμενα από το 2000 και μετά.



Η δυναμική εκτέλεση του "Citizen Erased" θα μου μείνει ως και η καλύτερη στιγμή του live, καθώς ήταν η έκπληξη της βραδιάς, αφού δεν παίζεται και πολύ συχνά το κομμάτι. Στο "Feeling Good" τα όμορφα projections, που το συνόδευαν και στην προηγούμενη περιοδεία, έχουν παραμείνει και η φοβερή ερμηνεία του Bellamy επισκιάζει για άλλη μία φορά την αυθεντική εκτέλεση. Σε ένα ιδιότυπο karaoke, ο frontman των Muse παίζει λίγο από το "House Of The Rising Sun", με το κοινό να τραγουδάει, για να καταλήξει στο "Time Is Running Out". Το "Starlight" και το επιθετικό riff του "Plug In Baby" σημαίνουν και το τέλος του main set.



Για το encore, μαζί με το συγκρότημα ανεβαίνει στη σκηνή και ο Morgan Nicholls, το ανεπίσημο τέταρτο μέλος των Muse στα live τους και υπεύθυνος για τα πλήκτρα. Ακολουθεί το "Exogenesis: Symphony Part I (Overture)", ο συνδυασμός του οποίου με διάφορα διαστημικά projections στους πυλώνες δίνει μια απόκοσμη χάρη και το κάνει να φαίνεται σαφώς πιο ενδιαφέρον από τη studio εκδοχή του. Το "Stockholm Syndrome" μας επαναφέρει ξανά σε rock ρυθμούς, πριν το "Knights Of Cydonia", με μια εισαγωγή βγαλμένη από την άγρια δύση, κλείσει αποθεωτικά τη συναυλία.



Οι Muse έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι φετινές συναυλίες τους στις Η.Π.Α. είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να εδραιωθούν και εκεί, με αποτέλεσμα να προσπαθούν κάθε βράδυ να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό. Ειρωνικά, το "Neutron Star Collision (Love Is Forever)", που με ανυπομονησία περίμεναν αρκετοί teenagers να ακούσουν και που όπως προείπαμε έχει βάλει το λιθαράκι του στην επιτυχία των Muse στην Αμερική, δεν παίχτηκε και γενικά δεν παίζεται σε αυτό το leg της περιοδείας τους. Ίσως σοφά οι Muse θέλουν να στρέψουν την προσοχή του αμερικανικού κοινού σε άλλα κομμάτια τους και να μην το αφήσουν να τους ταυτίσει με το συγκεκριμένο χιτάκι.

Όσο για το συγκεκριμένο κοινό... Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι παραπάνω πρέπει να επιδείξουν οι Muse, πέρα από την πληθώρα των καλών τους τραγουδιών και των εκρηκτικών εμφανίσεων, όπως αυτή στο Prudential Center, για να συνειδητοποιήσουν στις Η.Π.Α. την αξία της συγκεκριμένης μπάντας. Η ανταπόκρισή τους ευτυχώς δείχνει πως το «νερό μπαίνει στο αυλάκι» έστω και σιγά - σιγά.



Setlist:

Uprising
Map Of The Problematique
New Born
Supermassive Black Hole
Resistance
Hysteria
Nishe
Citizen Erased
United States Of Eurasia
Feeling Good
Helsinki Jam
Undisclosed Desires
Time Is Running Out
Starlight
Plug In Baby
--------------------------
Exogenesis: Symphony Part I (Overture)
Stockholm Syndrome
Knights Of Cydonia

Γιάννης Κοτζιάς