Megadeth, Kvelertak @ Entertainment Stage, 20/06/12

Συνήθως το καλοκαίρι προσφέρεται για φεστιβαλικές εξορμήσεις και συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους, αλλά μια ενδιαφέρουσα συναυλία σε κάποιο club δεν μας ενοχλεί καθόλου. Είναι η πρώτη φορά που τυχαίνει να επισκεφτώ τον συγκεκριμένο χώρο, ο οποίος συνήθως φιλοξενεί άλλου είδους εκδηλώσεις, και μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι μου άρεσε η άνεση που προσφέρει, ο εξαερισμός που διαθέτει και η γενικότερη αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα μαγαζί που δεν σε αποτρέπει να το επισκεφτείς.

Μέσα στο κατακαλόκαιρο, λοιπόν, είχαμε την τύχη να μας επισκεφτούν για μια ακόμη φορά οι Megadeth παρέα με τους Kvelertak. Σημειωτέον ότι είναι η πρώτη φορά που θα βλέπαμε τους Megadeth σε κλειστό χώρο. Μεγάλη ήταν η προσέλευση του κόσμου που γέμισε το club και με ανυπομονησία περίμενε να αποθεώσει μια σημαντική μπάντα του σκληρού ήχου.

Τη συναυλία άνοιξαν στις 21:15 οι σαλεμένοι Νορβηγοί Kvelertak. Είχα την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω πέρσι το καλοκαίρι σε ευρωπαϊκό φεστιβάλ και επομένως είχα ιδέα του τι μας περιμένει. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως με τη σειρά. Οι Kvelertak κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους πριν από δύο χρόνια και μας προσέφεραν έναν δίσκο γεμάτο φρεσκάδα, νέες ιδέες, αλλά πάνω από όλα γεμάτο ενέργεια και μια χύμα αίσθηση, που ακούγοντάς τον σε κάνει να περνάς καλά. Αυτό ακριβώς βιώσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε το βράδυ της Τετάρτης στην εν λόγω συναυλία. Εμφανίστηκαν χειμαρρώδεις, με δύναμη, ενέργεια και έντονη σκηνική παρουσία. Τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο χωρίς πολλές παρεμβολές και ανούσιους μονολόγους. Έπαιξαν ακόμα και ένα καινούριο κομμάτι, το οποίο έτσι όπως ακούστηκε είναι ακόμα πιο χαοτικό από αυτά του ντεμπούτου.



Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφεραν να μεταφέρουν την ενέργεια και τον ενθουσιασμό τους στο κοινό. Σημαντικό ποσοστό των παρευρισκόμενων επιδόθηκε σε ασταμάτητο headbanging και δεν έδειξε να πτοείται από τον προβληματικό ήχο. Υπήρξε ένα circle pit που καθ' όλη τη διάρκεια του set δεν σταμάτησε, ενώ δεν έλειψε και το crowd surfing. Δεν θυμάμαι άλλη φορά support μπάντα να τυγχάνει τέτοιας ανταπόκρισης από ελληνικό κοινό με τέτοιους είδους εκδηλώσεις και αντιδράσεις.

Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για τον Erlend Hjelvik, τον τραγουδιστή της μπάντας, ο οποίος επί 45 λεπτά όχι μόνο ηγήθηκε της παρουσίας των Νορβηγών, αλλά δεν δίστασε να πηδήξει στο κοινό τρεις φορές (με ή χωρίς μικρόφωνο), να χτυπιέται ασταμάτητα και γενικότερα να ξεσηκώνει τον κόσμο. Απίστευτο παλικάρι.



Ο κακός ήχος έδειξε να μην ενοχλεί κανέναν, καθώς οι Νορβηγοί πραγματοποίησαν μια απολαυστική εμφάνιση, μας έκαναν να περάσουμε πολύ καλά και δικαιότατα κέρδισαν το χειροκρότημα του κόσμου. Το κλισέ που λέει ότι είναι ωραίο να βλέπουμε ένα συγκρότημα στην κορυφαία του στιγμή στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει. Θεωρώ δεδομένο οι Kvelertak έχουν και άλλο περιθώριο για πορεία προς τα πάνω και θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και τα επόμενα χρόνια.

Setlist: Sjøhyenar (Havets Herrer) / Fossegrim / Blodtørst / Sultans Οf Satan / Spring (νέο κομμάτι) / Offernatt / Ulvetid / Liktorn / Nekroskop / Mjød

Μετά από την ισοπέδωση των Kvelertak, ήρθε και η σειρά των Megadeth. Το πρώτο πράγμα που προσέχεις στους Megadeth είναι ότι όλο το σκηνικό είναι στημένο γύρω από τον Mustaine. Δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά άλλωστε.



Ο ήχος ήταν και πάλι προβληματικός με πολλά σκαμπανεβάσματα, βαβούρα, ενώ σε πολλές στιγμές τα φωνητικά δεν ακούγονταν καθόλου. Μεγάλη σημασία είχε το σημείο στο οποίο στεκόσουν. Παρόλα αυτά η μπάντα ήταν εξαιρετική και παρουσιάστηκε δεμένη, ορεξάτη και σε πολύ καλή φόρμα. Ξεκίνησαν με τα "Never Dead" και "Head Crusher", πριν συνεχίσουν με τα "Hangar 18", "Trust" και "In My Darkest Hour". Είναι περιττό να αναφερθεί ότι τα παλιότερα κομμάτια τράβηξαν το ενδιαφέρον και αύξησαν τον ενθουσιασμό των παρευρισκόμενων.



Οι Megadeth επέλεξαν να μας προσφέρουν στιγμές από το τελευταίο τους άλμπουμ και από εκεί και πέρα στράφηκαν κυρίως στο ένδοξο παρελθόν τους. Εκτελεστικά (όσο μπορούσες να το διακρίνεις) ήταν άψογοι και δεν είχαν κανένα πρόβλημα να κερδίσουν τον κόσμο που δεν σταμάτησε να τους χειροκροτεί και να τους αποθεώνει. Είναι από τις περιπτώσεις που το ελληνικό κοινό δείχνει την αγάπη του στη μπάντα στον υπερθετικό βαθμό.



Εντυπωσιακές υπήρξαν οι sing-along στιγμές σε ορισμένα παλιά κομμάτια κατά τα οποία το τραγούδι του κόσμου κάλυπτε τον ήχο της μπάντας, όπως επίσης και η ιαχή «MEGADETH» κατά τη διάρκεια των βασικών riff κομματιών σαν το "Hangar 18" και το "Symphony Of Destruction". Οι ίδιοι έδειχναν να απολαμβάνουν πραγματικά αυτές τις αντιδράσεις και να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους. Αν θέλουμε να αναζητήσουμε τις κορυφαίες στιγμές, αυτές μάλλον αφορούν στα παλιότερα κομμάτια της μπάντας, όπως είναι τα "In My Darkest Hour", "Dawn Patrol", "Angry Again", "Symphony Of Destruction" και "Holy Wars... The Punishment Due", χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστέρησαν τα καινούρια τους (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων).



Το μόνο αρνητικό στοιχείο μιας πολύ ωραίας και άκρως απολαυστικής βραδιάς υπήρξε ο μετριότατος ήχος. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό, αλλά το τελευταίο διάστημα τείνει να μας γίνει συνήθεια να παρακολουθούμε συναυλίες με προβλήματα στον ήχο. Θα ήταν άδικο όμως να σταθούμε σε αυτό, καθώς είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε δύο μπάντες από δύο διαφορετικές γενιές μουσικών που τα έδωσαν όλα και μας προσέφεραν μια μοναδική βραδιά.

Setlist:

Never Dead
Head Crusher
Hangar 18
Trust
In My Darkest Hour
She-Wolf
Dawn Patrol
Poison Was The Cure
Sweating Bullets
A Tout Le Monde
Angry Again
High Speed Dirt
Guns, Drugs & Money
Whose Life (Is It Anyways?)
Public Enemy No.1
Symphony Of Destruction
Peace Sells
-----------
Holy Wars... The Punishment Due

Υ.Γ.: Μου άρεσε πολύ που μετά το τέλος της συναυλίας είδα γονείς να περιμένουν με τα αυτοκίνητα να παραλάβουν και να πάνε σπίτι τη νέα γενιά οπαδών. Αν μη τι άλλο, το όλο σκηνικό πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται και τα επόμενα χρόνια.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν