Megadeth @ Piraeus Academy, 05/07/16

...η ατάκα με την οποία κλείνει ο Mustaine τις εμφανίσεις του, αυτήν τη φορά ανταποκρινόταν πλήρως στην πραγματικότητα μιας και ο κόσμος ήταν όντως απίθανος αποθεώνοντας συνεχώς την μπάντα, αλλά και η αρμάδα του Dave και των υπολοίπων έδωσαν ένα show ανάλογο της ιστορίας τους. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Είχα υπερθεματίσει υπέρ του χώρου σε παλιότερο report και αν και εξακολουθώ να τον βρίσκω πολύ ικανοποιητικό από άποψη θέασης (με κάποια τυφλά σημεία) και καλό ήχο γενικά, η παντελής έλλειψη εξαερισμού/κλιματισμού εχθές έκανε τα καζάνια της κολάσεως να φαντάζουν οάσεις δροσιάς μπροστά του. Το συνειδητοποιήσαμε αμέσως μπαίνοντας στον χώρο που είχε γεμίσει, αλλά ευτυχώς τα όσα διαδραματίστηκαν στη συνέχεια (και οι μπύρες) μας κάνανε κάπως να ξεχαστούμε.

Η ώρα έναρξης της εμφάνισης των Megadeth είχε οριστεί για τις 21:15 και με μια πεντάλεπτη μικροκαθυστέρηση, τα φώτα σβήνουν, οι οθόνες πάνω στη σκηνή παίζουν ένα βίντεο και από τα ηχεία ακούγεται το "Prince Of Darkness". Ο κόσμος εκστασιάζεται και υπό την ιαχή "Megadeth", η τετράδα εμφανίζεται στη σκηνή και εγένετο... "Hangar 18". Αρχικά, οι κιθάρες είναι χαμηλά και δυσκολεύεσαι να τις ακούσεις, αλλά στην πορεία του τραγουδιού φτιάχνουν και μπορούμε να απολαύσουμε τον καταιγισμό solo από τον Kiko Lureiro, o οποίος ήταν φανταστικός.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο setlist από αυτό που έχουν φτιάξει οι Megadeth για αυτήν την περιοδεία. Πρέπει να ήταν από τις ελάχιστες φορές που έφυγα από συναυλία χωρίς να σκέφτομαι «ήθελα να παίξουν και το τάδε». Τα κομμάτια από τον καινούριο δίσκο είναι καλά και σωστά κατανεμημένα στο set και έτσι η όλη φάση κύλησε νερό. Δεν είχαμε φλυαρίες, δεν είχαμε κουραστικά solo drums και επιδείξεις κιθαριστικών δεξιοτήτων. Η εμφάνιση τους κράτησε κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα, αλλά ήταν μιάμιση ώρα μόνο μουσικής.

Το "Tornado Of Souls" αφιερώθηκε (ξανά) στον Nick Menza, κακός χαμός σε "Wake Up Dead" και "In My Darkest Hour", δωράκι για τους Έλληνες το "A Tout Le Monde", καθώς δεν το παίζουν στην περιοδεία τους (μόνο στο Hellfest το παίξανε λόγο Γαλλικών) και ωραίο sing along από τον κόσμο. Στο "Symphony Of Destruction" ο κόσμος τα σπάει και τραγουδά συνέχεια συνοδεύοντας το βασικό riff με τις κλασικές ιαχές, ενώ το τελευταίο κομμάτι της κανονικής διάρκειας ήταν το φανταστικό "Peace Sell" με φοβερή ανταπόκριση από το κοινό και με τον Vic να εμφανίζεται στη σκηνή για να κάνει τα δικά του. "Holy Wars... The Punishment Due" με τον Mustaine να μας συστήνει την μπάντα για encore και βουρ προς την έξοδο σε αναζήτηση καθαρού και λιγότερο ζεστού αέρα.

Κάνοντας τη σούμα της βραδιάς, το μοναδικό αρνητικό ήταν η αποπνικτική ατμόσφαιρα, γιατί κατά τα άλλα οι Megadeth σάρωσαν τα πάντα στο πέρασμα τους. Lureiro φοβερός παίχτης, Ellefson ζούσε την κάθε στιγμή χαμογελαστός, ο Dirk Verbeuren μια χαρά έπαιξε τα θέματά του και ήταν πολύ άνετος και αεράτος και ο αρχηγός αν και μίλησε ελάχιστα στον κόσμο, φάνηκε να έχει όρεξη, έπαιξε τα θέματα του ικανοποιητικά (αν και δεν είχε τον ίδιο μπόμπα ήχο με τον Kiko στα solo) και φωνητικά ήταν αξιοπρεπέστατος (ανά σημεία ήταν πολύ χαμηλά). Συναυλιάρα με τα όλα της!

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής