Machine Head, God Forbid, Caliban
Από τους Γιάννη Βόλκα, Παναγιώτη Λουκά, 28/12/2004 @ 08:57
13/12/04. Gagarin 205, Αθήνα
Rock Of Gods 1996, πρώτη εμφάνιση των Slayer στην Ελλάδα, Rockwave 1997, πρώτη εμφάνιση των Megadeth στην Ελλάδα, Soulfly στο Ρόδον και άλλα πολλά (Metallica το '93, Iron Maiden το '88 ). Τα παραπάνω είναι μερικά από τα πολλά live που έχουν γίνει στην Ελλάδα και τα οποία έχουν μείνει στην συναυλιακή ιστορία της χώρας μας όχι μόνο λόγω της πρώτης εμφάνισης των group, αλλά για την απίστευτη εμπειρία που είχαν βιώσει οι παρευρισκόμενοι. Κάτι τέτοιο καταγράφτηκε στο κατάμεστο Gagarin στις 13/12. Ένα group που ευτυχώς είδαμε πάνω στα ντουζένια του και όχι με εικοσαετή καθυστέρηση (πχ Wasp) και ελπίζουμε να είναι προπομπός και για άλλες επισκέψεις συγκροτημάτων του Αμερικανικού σκληρού ήχου (System Of A Down, Slipknot) στα μέρη μας.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Γερμανοί Caliban με το "The Beloved And The Hate" και για την επόμενη μισή ώρα συνδύασαν τo hardcore με μεταλλικά στοιχεία, με τον κόσμο όμως να μην συμμετέχει ενεργά καθώς κράταγε δυνάμεις για τους headliners.
Στη συνέχεια την σκυτάλη πήραν οι Αμερικάνοι God Forbid, δίνοντας βάση στον τελευταίο τους δίσκο "Gone Forever" με τα αδέλφια Coyle στις κιθάρες να δίνουν τον ρυθμό με τα πορωτικά τους riff και τον κόσμο να αρχίζει σιγά σιγά να ζεσταίνεται και να σχηματίζει τα πρώτα circle pit. Για 45 λεπτα προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για τους Machine Head ενώ ορισμένα από τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν τα "Judge The Blood", "Better Days" και "Precious Lie".
Μετά από μια μικρή αναμονή οι πρώτες νότες από το "Imperium" ακούστηκαν μετατρέποντας το Gagarin σε ένα ατελείωτο moshing pit. Η συνέχεια ήταν εξίσου δυναμική ("Days Turn Blue To Gray", "Ten Ton Hammer", "The Burning Red"), όταν ένας οπαδός έδωσε στον Rob Flynn ένα πανό αφιερωμένο στον Dimebag Darrell, το οποίο αμέσως κρεμάστηκε μπροστά από το drum kit. Στη συνέχεια, ο Flynn αφιέρωσε το "Descend The Shades Of Night" στον αδικοχαμένο Darrell, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες είχε δολοφονηθεί επί σκηνής από έναν παράφρονα οπαδό των Pantera, με το κοινό συγκινημένο να αποτίμει τον δικό του φόρο τιμής στον μεγάλο μουσικό που χάθηκε τόσο σύντομα.
Στα μεγάλα τους hits ("Davidian", "Old", "The Blood, The Sweat, The Tears") έγινε πραγματικός χαμός και ο Flynn μας αποχαιρετά, για να επανέλθει σύντομα λέγοντας για ένα group που έχει κυκλοφορήσει ένα album με τον τίτλο "Riding The Lighting" και οι πρώτες νότες του "Creeping Death"’ ακούστηκαν. Κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Ακολούθησε διασκευή σε κομμάτι των Pantera ("Walk"’) και το κερασάκι στην τούρτα ήταν το "Trooper". Στην εμφάνιση τους στην Θεσσαλονίκη έπαιξαν και τα "Seek And Destroy", "Territory" προκαλώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Η συναυλία τελείωσε με το "Block" και το group μας ευχαρίστησε, αφήνοντας μας με την υπόσχεση ότι θα ξαναέλθει σύντομα.
Καθ' όλη την περιοδεία τους τα διάφορα review που υπήρχαν στο internet σχετικά με τα live τους ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδη. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι επί σκηνής οι Machine Head είναι πολύ μεγάλο συγκρότημα. Μετά την δεκαετή παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα έχουν κρατήσει τον ενθουσιασμό που είχαν στο ξεκίνημα τους και σε συνδυασμό με την εμπειρία που έχουν αποκτήσει, σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, πραγματοποίησαν το καλύτερο live που είδαμε σε κλειστό χώρο το 2004.
Το group με την εμφάνιση του απέδειξε την λαθεμένη νοοτροπία που υπήρχε για χρόνια στην Ελλάδα περί του Αμερικάνικου ήχου των 90's.
Ατελείωτες ήταν οι συζητήσεις που έγιναν για το πόσο οι Pantera, Machine Head, System Of A Down είναι metal ή όχι. Τους Pantera δυστυχώς τώρα δεν πρόκειται να τους δούμε ποτέ, αλλά είχαμε την τύχη να δούμε τους Machine Head και καθώς υπάρχει έντονη φημολογία για το Rockwave με συγκρότημα από τη μεριά της Αμερικής, είναι ευκαιρία να ανοίξει η συναυλιακή αγορά της Ελλάδος και προς αυτόν τον ήχο με σκοπό να βλέπουμε διαφορετικά συγκροτήματα από αυτά που έχουμε συνηθίσει.
14/12/04, Πύλη Αξιού, Θεσσαλονίκη
Αέρας εξωτερικού έπνεε στη Θεσ/νίκη αφού τέτοια πακέτα δε μας επισκέπτονται καθημερινά, ακόμα και τώρα που οι συναυλίες, ποσοτικά τουλάχιστον, μας καλύπτουν πλήρως. Μια μπάντα, στο αποκορύφωμα της καριέρας της, ένα όνομα τεράστιο στη σύγχρονη σκληρή μουσική. Μαζί της δύο καυτά, σχετικά νέα, ονόματα, ελπίδες της σκηνής για το κοντινό μέλλον.
Ήταν αναμενόμενο λοιπόν ο κόσμος να γεμίσει την Πύλη Αξιού. Όποιος γκρίνιαξε για την επιλογή του χώρου, κατά τη γνώμη μου κάνει τρομερό λάθος. Τα είπαμε για το Fix, τα λέμε και τώρα, τέτοιοι χώροι έχουν τον καλύτερο εξοπλισμό (φώτα, σκηνή) και τις πιο ανθρώπινες συνθήκες παρακολούθησης συναυλιών.
Ο κόσμος ακόμα ερχόταν όταν βγήκαν στη σκηνή οι Γερμανοί Caliban. Με νέο δίσκο, τον πιο εμπορικό και μελωδικό μέχρι στιγμής έχουν προκαλέσει αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομα τους και πολλοί ανυπομονούσαν να τους δουν. Τελικά, προσωπική μου και πολλών άλλων άποψη, είναι ότι ήταν πολύ χλιαροί επάνω στη σκηνή, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αδιάφορο. Αν και μουσικά δεν έχω παράπονο, η υπερβολική χαλαρότητα που έδειχναν επί σκηνής, είτε λόγω κούρασης, είτε λόγο "άνεσης", άφησε μια άσχημη τελική εικόνα. Σίγουρα μπορούν καλύτερα.
Ανίθετα, οι God Forbid έδειξαν μεγαλύτερη ζωντάνια και επαγγελματισμό. Όπως αναμενόταν έδωσαν βαρύτητα στην τελευταία τους κυκλοφορία "Gone Forever", η οποία επανακυκλοφόρησε πρόσφατα. Κομμάτια όπως τα "Precious Lie", "Gone Forever", "Broken Promise" και "Judge The Blood" ζέσταναν τον κόσμο που "φούντωνε" ακόμα περισσότερο όταν ο frontman-μορφή Byron Dallas "τα έχωνε" στην Αμερική ή αφιέρωνε κομμάτι στον αδικοχαμένο Dimebag Darrell. Η 80ήμερη περιοδεία τους, τους είχε δώσει τα κατάλληλα εφόδια ώστε να κερδίσουν τον κόσμο και να ανοίξουν το δρόμο για τα καλύτερα που θα ακολουθούσαν...
Άπειρες φορές είχε ακουστεί ότι οι Machine Head θα επισκεφτούν τη χώρα μας αλλά... τίποτα. Επιτέλους όμως, έπειτα από 5 studio albums μας έκαναν την τιμή, χαροποιώντας τους πάντες. To set list ήταν κατά το ήμιση ίδιο με το "Hellalive" album τους αλλά διανθισμένο με κομμάτια από το τελευταίο τους "Through The Ashes Of Empires".
Με το "Imperium" από τον παραπάνω δίσκο άνοιξαν την εμφάνιση τους και συνέχισαν με κομμάτια από όλους τους δίσκους. Οι Machine Head είναι πλέον μια μεγάλη, έμπειρη μπάντα, ο frontman Robb Flynn παίζει στα δάχτυλα τον κόσμο που χοροπηδά και χτυπιέται ασταμάτητα. Απαραίτητη δόση ηρεμίας με το "The Burning Red" και συνέχεια στο ξύλο με το "Take My Scars".
Η Θεσ/νίκη είναι ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας και έτσι τα μέλη της μπάντας δείχνουν να διασκεδάζουν πάνω στη σκηνή, παραμένοντας όμως δυναμικοί στο παίξιμο τους.
Το πιο γνωστό κομμάτι των Machine Head, το "Davidian", κλείνει τη συναυλία... Λάθος! Μας περιμένει μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που έχει συμβεί σε ελληνικό live. Ένα medley που περιλαμβάνει τα "Trooper", "Seek And Destroy", "Walk", "Territory" και το δικό τους "Fuck It All" ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό φινάλε για μια από τις καλύτερες συναυλίες των τελευταίων ετών και ακόμα και αυτοί που έφυγαν με μύτες ανοιχτές, έφυγαν ευχαριστημένοι...
Rock Of Gods 1996, πρώτη εμφάνιση των Slayer στην Ελλάδα, Rockwave 1997, πρώτη εμφάνιση των Megadeth στην Ελλάδα, Soulfly στο Ρόδον και άλλα πολλά (Metallica το '93, Iron Maiden το '88 ). Τα παραπάνω είναι μερικά από τα πολλά live που έχουν γίνει στην Ελλάδα και τα οποία έχουν μείνει στην συναυλιακή ιστορία της χώρας μας όχι μόνο λόγω της πρώτης εμφάνισης των group, αλλά για την απίστευτη εμπειρία που είχαν βιώσει οι παρευρισκόμενοι. Κάτι τέτοιο καταγράφτηκε στο κατάμεστο Gagarin στις 13/12. Ένα group που ευτυχώς είδαμε πάνω στα ντουζένια του και όχι με εικοσαετή καθυστέρηση (πχ Wasp) και ελπίζουμε να είναι προπομπός και για άλλες επισκέψεις συγκροτημάτων του Αμερικανικού σκληρού ήχου (System Of A Down, Slipknot) στα μέρη μας.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Γερμανοί Caliban με το "The Beloved And The Hate" και για την επόμενη μισή ώρα συνδύασαν τo hardcore με μεταλλικά στοιχεία, με τον κόσμο όμως να μην συμμετέχει ενεργά καθώς κράταγε δυνάμεις για τους headliners.
Στη συνέχεια την σκυτάλη πήραν οι Αμερικάνοι God Forbid, δίνοντας βάση στον τελευταίο τους δίσκο "Gone Forever" με τα αδέλφια Coyle στις κιθάρες να δίνουν τον ρυθμό με τα πορωτικά τους riff και τον κόσμο να αρχίζει σιγά σιγά να ζεσταίνεται και να σχηματίζει τα πρώτα circle pit. Για 45 λεπτα προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για τους Machine Head ενώ ορισμένα από τα κομμάτια που ακούστηκαν ήταν τα "Judge The Blood", "Better Days" και "Precious Lie".
Μετά από μια μικρή αναμονή οι πρώτες νότες από το "Imperium" ακούστηκαν μετατρέποντας το Gagarin σε ένα ατελείωτο moshing pit. Η συνέχεια ήταν εξίσου δυναμική ("Days Turn Blue To Gray", "Ten Ton Hammer", "The Burning Red"), όταν ένας οπαδός έδωσε στον Rob Flynn ένα πανό αφιερωμένο στον Dimebag Darrell, το οποίο αμέσως κρεμάστηκε μπροστά από το drum kit. Στη συνέχεια, ο Flynn αφιέρωσε το "Descend The Shades Of Night" στον αδικοχαμένο Darrell, ο οποίος πριν από λίγες ημέρες είχε δολοφονηθεί επί σκηνής από έναν παράφρονα οπαδό των Pantera, με το κοινό συγκινημένο να αποτίμει τον δικό του φόρο τιμής στον μεγάλο μουσικό που χάθηκε τόσο σύντομα.
Στα μεγάλα τους hits ("Davidian", "Old", "The Blood, The Sweat, The Tears") έγινε πραγματικός χαμός και ο Flynn μας αποχαιρετά, για να επανέλθει σύντομα λέγοντας για ένα group που έχει κυκλοφορήσει ένα album με τον τίτλο "Riding The Lighting" και οι πρώτες νότες του "Creeping Death"’ ακούστηκαν. Κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Ακολούθησε διασκευή σε κομμάτι των Pantera ("Walk"’) και το κερασάκι στην τούρτα ήταν το "Trooper". Στην εμφάνιση τους στην Θεσσαλονίκη έπαιξαν και τα "Seek And Destroy", "Territory" προκαλώντας φρενίτιδα ενθουσιασμού. Η συναυλία τελείωσε με το "Block" και το group μας ευχαρίστησε, αφήνοντας μας με την υπόσχεση ότι θα ξαναέλθει σύντομα.
Καθ' όλη την περιοδεία τους τα διάφορα review που υπήρχαν στο internet σχετικά με τα live τους ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδη. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι επί σκηνής οι Machine Head είναι πολύ μεγάλο συγκρότημα. Μετά την δεκαετή παρουσία τους στα μουσικά δρώμενα έχουν κρατήσει τον ενθουσιασμό που είχαν στο ξεκίνημα τους και σε συνδυασμό με την εμπειρία που έχουν αποκτήσει, σε μια συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα, πραγματοποίησαν το καλύτερο live που είδαμε σε κλειστό χώρο το 2004.
Το group με την εμφάνιση του απέδειξε την λαθεμένη νοοτροπία που υπήρχε για χρόνια στην Ελλάδα περί του Αμερικάνικου ήχου των 90's.
Ατελείωτες ήταν οι συζητήσεις που έγιναν για το πόσο οι Pantera, Machine Head, System Of A Down είναι metal ή όχι. Τους Pantera δυστυχώς τώρα δεν πρόκειται να τους δούμε ποτέ, αλλά είχαμε την τύχη να δούμε τους Machine Head και καθώς υπάρχει έντονη φημολογία για το Rockwave με συγκρότημα από τη μεριά της Αμερικής, είναι ευκαιρία να ανοίξει η συναυλιακή αγορά της Ελλάδος και προς αυτόν τον ήχο με σκοπό να βλέπουμε διαφορετικά συγκροτήματα από αυτά που έχουμε συνηθίσει.
Κείμενο: Παναγιώτης Λουκάς
Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
14/12/04, Πύλη Αξιού, Θεσσαλονίκη
Αέρας εξωτερικού έπνεε στη Θεσ/νίκη αφού τέτοια πακέτα δε μας επισκέπτονται καθημερινά, ακόμα και τώρα που οι συναυλίες, ποσοτικά τουλάχιστον, μας καλύπτουν πλήρως. Μια μπάντα, στο αποκορύφωμα της καριέρας της, ένα όνομα τεράστιο στη σύγχρονη σκληρή μουσική. Μαζί της δύο καυτά, σχετικά νέα, ονόματα, ελπίδες της σκηνής για το κοντινό μέλλον.
Ήταν αναμενόμενο λοιπόν ο κόσμος να γεμίσει την Πύλη Αξιού. Όποιος γκρίνιαξε για την επιλογή του χώρου, κατά τη γνώμη μου κάνει τρομερό λάθος. Τα είπαμε για το Fix, τα λέμε και τώρα, τέτοιοι χώροι έχουν τον καλύτερο εξοπλισμό (φώτα, σκηνή) και τις πιο ανθρώπινες συνθήκες παρακολούθησης συναυλιών.
Ο κόσμος ακόμα ερχόταν όταν βγήκαν στη σκηνή οι Γερμανοί Caliban. Με νέο δίσκο, τον πιο εμπορικό και μελωδικό μέχρι στιγμής έχουν προκαλέσει αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομα τους και πολλοί ανυπομονούσαν να τους δουν. Τελικά, προσωπική μου και πολλών άλλων άποψη, είναι ότι ήταν πολύ χλιαροί επάνω στη σκηνή, αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του κοινού αδιάφορο. Αν και μουσικά δεν έχω παράπονο, η υπερβολική χαλαρότητα που έδειχναν επί σκηνής, είτε λόγω κούρασης, είτε λόγο "άνεσης", άφησε μια άσχημη τελική εικόνα. Σίγουρα μπορούν καλύτερα.
Ανίθετα, οι God Forbid έδειξαν μεγαλύτερη ζωντάνια και επαγγελματισμό. Όπως αναμενόταν έδωσαν βαρύτητα στην τελευταία τους κυκλοφορία "Gone Forever", η οποία επανακυκλοφόρησε πρόσφατα. Κομμάτια όπως τα "Precious Lie", "Gone Forever", "Broken Promise" και "Judge The Blood" ζέσταναν τον κόσμο που "φούντωνε" ακόμα περισσότερο όταν ο frontman-μορφή Byron Dallas "τα έχωνε" στην Αμερική ή αφιέρωνε κομμάτι στον αδικοχαμένο Dimebag Darrell. Η 80ήμερη περιοδεία τους, τους είχε δώσει τα κατάλληλα εφόδια ώστε να κερδίσουν τον κόσμο και να ανοίξουν το δρόμο για τα καλύτερα που θα ακολουθούσαν...
Άπειρες φορές είχε ακουστεί ότι οι Machine Head θα επισκεφτούν τη χώρα μας αλλά... τίποτα. Επιτέλους όμως, έπειτα από 5 studio albums μας έκαναν την τιμή, χαροποιώντας τους πάντες. To set list ήταν κατά το ήμιση ίδιο με το "Hellalive" album τους αλλά διανθισμένο με κομμάτια από το τελευταίο τους "Through The Ashes Of Empires".
Με το "Imperium" από τον παραπάνω δίσκο άνοιξαν την εμφάνιση τους και συνέχισαν με κομμάτια από όλους τους δίσκους. Οι Machine Head είναι πλέον μια μεγάλη, έμπειρη μπάντα, ο frontman Robb Flynn παίζει στα δάχτυλα τον κόσμο που χοροπηδά και χτυπιέται ασταμάτητα. Απαραίτητη δόση ηρεμίας με το "The Burning Red" και συνέχεια στο ξύλο με το "Take My Scars".
Η Θεσ/νίκη είναι ο τελευταίος σταθμός της περιοδείας και έτσι τα μέλη της μπάντας δείχνουν να διασκεδάζουν πάνω στη σκηνή, παραμένοντας όμως δυναμικοί στο παίξιμο τους.
Το πιο γνωστό κομμάτι των Machine Head, το "Davidian", κλείνει τη συναυλία... Λάθος! Μας περιμένει μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που έχει συμβεί σε ελληνικό live. Ένα medley που περιλαμβάνει τα "Trooper", "Seek And Destroy", "Walk", "Territory" και το δικό τους "Fuck It All" ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό φινάλε για μια από τις καλύτερες συναυλίες των τελευταίων ετών και ακόμα και αυτοί που έφυγαν με μύτες ανοιχτές, έφυγαν ευχαριστημένοι...
Κείμενο / Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
