Epica, Jaded Star @ Fuzz Club, 27/03/15
Δείχνουν να βρίσκονται σε άκρως θετική καμπή της πορείας τους και το απέδειξαν εμφατικά μπροστά σε ένα φοβερά εκδηλωτικό κοινό
Από τον Μάνο Πατεράκη, 30/03/2015 @ 10:38
Είναι γνωστό πως το συμφωνικό metal με γυναίκες τραγουδίστριες (πάρε 'δω κατηγοριοποίηση!) έχει ισχυρό fanbase στην Ελλάδα, οπότε διόλου μας παραξένεψε η αδρή προσέλευση του κοινού την περασμένη Παρασκευή στο Fuzz Club για να δει τους Epica.
Η μπάντα που έφτιαξε ο Mark Jansen μετά την φυγή του από τους After Forever, όχι μόνο έχει την ομορφότερη εκ των τραγουδιστριών του είδους, αλλά επίσης κυκλοφόρησε πέρσι έναν από τους καλύτερους δίσκους σε αυτά τα μονοπάτια εδώ και πολλά χρόνια. Το "The Quantum Enigma", μπορεί να μην καταλαβαίνω με ποιόν τρόπο ακριβώς ανοίγεται στην κβαντική φυσική, αλλά αποτέλεσε απρόσμενη κορυφή των Ολλανδών μετά από μια περίοδο στασιμότητας.
Τη συναυλία άνοιξαν οι νεοσύστατοι Jaded Star με προεξέχουσα φιγούρα την πληθωρική Maxi Nil (Visions Of Atlantis), πλαισιωμένη από τον Raphael Saini που ενδεχομένως να θυμάστε από το πέρασμά του από τους Iced Earth, τον Κώστα Βρετό των εξαιρετικών Wardrum και τον Μπάμπη Νίκου. Επρόκειτο για την πρώτη τους συναυλία στη χώρα μας και -αν κάνω λάθος διορθώστε με- την τρίτη τους συνολικά σαν συγκρότημα.
Δεδομένης της απειρίας τους και, κυρίως, του πολύ κακού τους ήχου, δεν μπορώ να πω ότι κατάφερα να διακρίνω το συστατικό που θα τους κάνει να καταφέρουν να ξεπεράσουν τα κλισέ που τους έχουν αλυσοδεμένους. Επίσης, πρέπει να ομολογήσω πως μου κακοφάνηκε λίγο που τα πλήκτρα ήταν προηχογραφημένα... Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τις περγαμηνές τους και τα ελαφρυντικά που προανέφερα, είμαι σίγουρος πως στο στούντιο θα ακούγονται καλύτεροι (το ντεμπούτο τους, "Memories From The Future", θα κυκλοφορήσει οσονούπω).
Κάμποση ώρα αργότερα -αλήθεια γιατί τόσο μεγάλο κενό;- βγήκαν στη σκηνή φουριόζοι οι Epica και για κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα με εξέπληξαν ευχάριστα με τις άρτια εκτελεσμένες συνθέσεις τους και τη δυναμική που βγάζουν επί σκηνής τα κομμάτια του νέου τους δίσκου, τα οποία μεγεθύνονταν χάρη σε ένα υποδειγματικά εκδηλωτικό κοινό που δεν έχανε ευκαιρία να εκφράσει την αγάπη του.
Η Simone Simons, με άκρως λιτή εμφάνιση, μακριά από το παρουσιαστικό ντίβας που συνηθίζεται από άλλες συναδέλφους της, έδωσε τα διαπιστευτήρια με τις φωνητικές της ακροβασίες, αν και δεν έβγαζε ιδιαίτερο πάθος όσον αφορά τις κινήσεις και τις εκφράσεις της. Μικρό το κακό. Το μυαλό του συγκροτήματος, Mark Jansen, έκανε αισθητή την παρουσία του, τόσο με το στιβαρό του παίξιμο στην κιθάρα, όσο και με τα πολύ καλά brutal φωνητικά του - βέβαια, σε αυτά συνάντησε ένα προβληματάκι με τον ήχο, το οποίο λύθηκε.
Το τρίτο μέλος των Ολλανδών που αξίζει ειδική μνεία είναι ο Arien Van Weesenbeek, με καταιγιστικό drumming και κάμποσα έξυπνα προοδευτικά περάσματα που κρύβονταν μέσα στις συνθέσεις. Ωστόσο, το drum solo του λίγο πριν το encore ήταν σίγουρα αχρείαστο, αν και σωστά τοποθετημένο, λίγο μετά την κορύφωση του live που δεν ήταν άλλη από το κολλητικό "Victims Of Contingency".
Ευνοϊκοί άνεμοι δείχνουν να πνέουν στα πανιά των Epica, οι οποίοι βρίσκονται, ενδεχομένως, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Ικανοποίησαν στο έπακρο τους οπαδούς τους σε μια συναυλία που δεν κατέβασε σχεδόν ποτέ ταχύτητες και βάρος, αφού σε στιγμές τα death metal στοιχεία έβγαιναν στην επιφάνεια περισσότερο απ' ό,τι στο στούντιο. Νομίζω ότι είναι αδιαπραγμάτευτο πως θα μας επισκεφτούν πάλι στην πρώτη ευκαιρία, μετά από την επιτυχία της περασμένης Παρασκευής.
The Second Stone
The Essence Of Silence
Unleashed
Storm The Sorrow
Fools Of Damnation
Natural Corruption
Sensorium (επιλογή κοινού)
The Obsessive Devotion
Victims Of Contingency
Cry For The Moon
Drum Solo
Design Your Universe
Encore:
Sancta Terra
Unchain Utopia
Consign To Oblivion
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com
Η μπάντα που έφτιαξε ο Mark Jansen μετά την φυγή του από τους After Forever, όχι μόνο έχει την ομορφότερη εκ των τραγουδιστριών του είδους, αλλά επίσης κυκλοφόρησε πέρσι έναν από τους καλύτερους δίσκους σε αυτά τα μονοπάτια εδώ και πολλά χρόνια. Το "The Quantum Enigma", μπορεί να μην καταλαβαίνω με ποιόν τρόπο ακριβώς ανοίγεται στην κβαντική φυσική, αλλά αποτέλεσε απρόσμενη κορυφή των Ολλανδών μετά από μια περίοδο στασιμότητας.
Τη συναυλία άνοιξαν οι νεοσύστατοι Jaded Star με προεξέχουσα φιγούρα την πληθωρική Maxi Nil (Visions Of Atlantis), πλαισιωμένη από τον Raphael Saini που ενδεχομένως να θυμάστε από το πέρασμά του από τους Iced Earth, τον Κώστα Βρετό των εξαιρετικών Wardrum και τον Μπάμπη Νίκου. Επρόκειτο για την πρώτη τους συναυλία στη χώρα μας και -αν κάνω λάθος διορθώστε με- την τρίτη τους συνολικά σαν συγκρότημα.
Δεδομένης της απειρίας τους και, κυρίως, του πολύ κακού τους ήχου, δεν μπορώ να πω ότι κατάφερα να διακρίνω το συστατικό που θα τους κάνει να καταφέρουν να ξεπεράσουν τα κλισέ που τους έχουν αλυσοδεμένους. Επίσης, πρέπει να ομολογήσω πως μου κακοφάνηκε λίγο που τα πλήκτρα ήταν προηχογραφημένα... Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τις περγαμηνές τους και τα ελαφρυντικά που προανέφερα, είμαι σίγουρος πως στο στούντιο θα ακούγονται καλύτεροι (το ντεμπούτο τους, "Memories From The Future", θα κυκλοφορήσει οσονούπω).
Κάμποση ώρα αργότερα -αλήθεια γιατί τόσο μεγάλο κενό;- βγήκαν στη σκηνή φουριόζοι οι Epica και για κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα με εξέπληξαν ευχάριστα με τις άρτια εκτελεσμένες συνθέσεις τους και τη δυναμική που βγάζουν επί σκηνής τα κομμάτια του νέου τους δίσκου, τα οποία μεγεθύνονταν χάρη σε ένα υποδειγματικά εκδηλωτικό κοινό που δεν έχανε ευκαιρία να εκφράσει την αγάπη του.
Η Simone Simons, με άκρως λιτή εμφάνιση, μακριά από το παρουσιαστικό ντίβας που συνηθίζεται από άλλες συναδέλφους της, έδωσε τα διαπιστευτήρια με τις φωνητικές της ακροβασίες, αν και δεν έβγαζε ιδιαίτερο πάθος όσον αφορά τις κινήσεις και τις εκφράσεις της. Μικρό το κακό. Το μυαλό του συγκροτήματος, Mark Jansen, έκανε αισθητή την παρουσία του, τόσο με το στιβαρό του παίξιμο στην κιθάρα, όσο και με τα πολύ καλά brutal φωνητικά του - βέβαια, σε αυτά συνάντησε ένα προβληματάκι με τον ήχο, το οποίο λύθηκε.
Το τρίτο μέλος των Ολλανδών που αξίζει ειδική μνεία είναι ο Arien Van Weesenbeek, με καταιγιστικό drumming και κάμποσα έξυπνα προοδευτικά περάσματα που κρύβονταν μέσα στις συνθέσεις. Ωστόσο, το drum solo του λίγο πριν το encore ήταν σίγουρα αχρείαστο, αν και σωστά τοποθετημένο, λίγο μετά την κορύφωση του live που δεν ήταν άλλη από το κολλητικό "Victims Of Contingency".
Ευνοϊκοί άνεμοι δείχνουν να πνέουν στα πανιά των Epica, οι οποίοι βρίσκονται, ενδεχομένως, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Ικανοποίησαν στο έπακρο τους οπαδούς τους σε μια συναυλία που δεν κατέβασε σχεδόν ποτέ ταχύτητες και βάρος, αφού σε στιγμές τα death metal στοιχεία έβγαιναν στην επιφάνεια περισσότερο απ' ό,τι στο στούντιο. Νομίζω ότι είναι αδιαπραγμάτευτο πως θα μας επισκεφτούν πάλι στην πρώτη ευκαιρία, μετά από την επιτυχία της περασμένης Παρασκευής.
SETLIST
The Second Stone
The Essence Of Silence
Unleashed
Storm The Sorrow
Fools Of Damnation
Natural Corruption
Sensorium (επιλογή κοινού)
The Obsessive Devotion
Victims Of Contingency
Cry For The Moon
Drum Solo
Design Your Universe
Encore:
Sancta Terra
Unchain Utopia
Consign To Oblivion
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com - Ανδρέας Πανόπουλος / whentimefreezes.com
ΣΧΕΤΙΚΑ
ROCKING FEATURED
