Enforcer, Screamer, Monument, Demolition Train, Nightbreed @ Κύτταρο, 19/12/15

Σπάνια σε ένα event με τόσα ονόματα και τόσο κόσμο πάνε όλα τόσο πρίμα, όσο στις 19/12/2015 στο Κύτταρο. Πέρα από το ότι το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα (χαρακτηριστικό είναι ότι όλες σχεδόν οι μπάντες έπαιξαν λίγο παραπάνω από το προβλεπόμενο, αλλά κέρδισαν χρόνο, μειώνοντας τα διαλείμματα μεταξύ των εμφανίσεών τους), ο ήχος και στα πέντε σχήματα ήταν από πολύ καλός έως τέλειος (ειδικά στους Screamer και στους Εnforcer), η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ενθουσιώδης απέναντι σε όλους και -το σπουδαιότερο, φυσικά- η απόδοση των μουσικών ήταν «στα κόκκινα». Αξίζουν, λοιπόν, συγχαρητήρια σε άπαντες, διοργάνωση, συγκροτήματα και τεχνικούς, για την εορταστική βραδιά που ζήσαμε και θα κάνουμε αρκετό καιρό για να ξεχάσουμε!

Το intro των Αθηναίων old school thrashers Nighbreed, ακριβώς στις 19:00, άνοιξε τον δρόμο για το παραδοσιακό, γερμανικής κοπής thrash metal που θα μας χτυπούσε ανελέητα για το επόμενο 35-λεπτο. Με τραγούδια μέσα από το demo και το πρώτο τους ομώνυμο full length ("In The Mouth Of Madness", "Epilepsy", "Nightbreed", μεταξύ άλλων), κέρδισαν θαρρώ τις εντυπώσεις και ζέσταναν για τα καλά τον κόσμο. Ήταν αρκετά συγκρατημένοι στη σκηνική τους παρουσία, αλλά πολύ συγκεντρωμένοι στο παίξιμό τους (ο μπασίστας τους έπαιζε με δάχτυλα τις υπερ-γρήγορες συνθέσεις, κάτι που γλύκαινε το συνεχές «ξύσιμο» και την γερμανικής τεχνοτροπίας διπλή κιθαριστική τους επίθεση) και αυτό είχε εμφανές θετικό αντίκτυπο στο δέσιμο και στην ακρίβεια με την οποία απέδωσαν τις συνθέσεις τους. Μας παρουσίασαν και ένα νέο κομμάτι ("Grace Below", αν άκουσα καλά), στο γνωστό Sodom meets Destruction ύφος τους, το οποίο τιμήθηκε με παθιασμένο headbanging από τις πρώτες σειρές...

Πιο rock 'n' roll καταστάσεις θα ακολουθούσαν στη συνέχεια. Στις 19:45 ανεβαίνουν στο stage οι Demolition Train, με το speed / thrash metal χουλιγκανικό υλικό τους. Μπροστά σε αρκετό κόσμο, που ολοένα αυξανόταν με σταθερό ρυθμό, συνέχισαν το σερί των πολύ καλών εμφανίσεών τους. Με μόνο γρήγορες συνθέσεις, που θυμίζουν έντονα τη λογική των πρώιμων αμερικάνικων thrash metal δίσκων (βλ. "Kill 'Em All", "Fistful Of Metal", κλπ) και ψήγματα punk και μοτορχεντικού rock 'n' roll στον ήχο τους, αποτελούν κατεξοχήν συγκρότημα που ακούγεται πολύ πιο διασκεδαστικό στην σκηνή απ' ό,τι στο στούντιο, πράγμα που νομίζω ότι είναι και το ζητούμενο. Κορυφαία στιγμή του set τους ήταν το "Metal Mayhem", μέσα από τον δίσκο τους ("Unleash The Hordes", 2015) με τη χαρακτηριστική μελωδική δισολία, αλλά και τα "Unleash The Hordes" και "All Hell Is Breaking Loose" παρουσιάστηκαν με περίσσια λύσσα και τιμήθηκαν αναλόγως από το κοινό.

Στις 20:39 ήρθε η ώρα των Βρετανών (με Έλληνα τραγουδιστή, τον υπερκινητικό Peter Ellis) Monument. Αληθινό old school heavy metal, εμφανώς κολλημένο με τους Iron Maiden, ήταν το μενού που μας παρουσίασαν, με πολύ κέφι και πολλά χαμόγελα. Ενθούσιασαν τον κόσμο, και ιδιαίτερα τους νεώτερους, που έδειχναν να εγκρίνουν και να απολαμβάνουν τις Maiden on speed πιασάρικες μελωδίες τους. "Final Attack", "Crusaders", "Rock The Night", ήταν κάποια από τα κομμάτια που ακούστηκαν, ενώ ιδιαίτερης μνείας αξίζει ο Ellis, ο οποίος είναι σαφώς το δυνατό όπλο του συγκροτήματος, με την Bruce-ική χροιά του και την άνεσή του στις ψηλές νότες. Απευθύνθηκε αρκετές φορές στα ελληνικά στον κόσμο, τον οποίο κέρδισε εύκολα, συνεπικουρούμενος από μια μπάντα ορεξάτη και δεμένη σαν γροθιά.

Οι Screamer, αν και ουδέποτε ήταν του γούστου μου, οφείλω να παραδεχτώ ότι έδωσαν ένα πολύ δυνατό σόου και ότι δεν άφησαν κανέναν οπαδό τους ανικανοποίητο. Σε heavy / power metal ύφος, οι Σουηδοί σφυροκόπησαν το Κύτταρο για τα επόμενα 45 λεπτά, μέχρι τις 22:15 περίπου. Είχαν άψογο ήχο και παικτικά αποδείχθηκαν γνήσιοι Σουηδοί, αποδίδοντας εντυπωσιακά το υλικό από τα δύο άλμπουμ τους ("Phoenix" και "Adrenaline Distractions"). Τελευταίο κομμάτι το "Can You Hear Me", και το χαλί είναι στρωμένο για τους headliners, για τους οποίους το κοινό έδειχνε φανερά να ανυπομονεί.

Τι να πει κανείς για τους Enforcer... Τα τρομερά παιδιά του σουηδικού metal έχουν καταφέρει να γυρίζουν δεκαετίες πίσω τον χρόνο και συγχρόνως να παραμένουν φρέσκοι και ανανεωτικοί. Οι συναυλίες τους πάντοτε χαρακτηρίζονται από τα ψηλά ντεσιμπέλ, το οργιαστικό παίξιμο και τα φρενήρη ρεφρέν που αναγκάζουν και τον πιο ψύχραιμο οπαδό να τα ουρλιάζει με όλη τη δύναμή του. Το κυριότερο: οι Enforcer ενώνουν όλες τις γενιές μεταλλάδων, τουλάχιστον στην Ελλάδα, έχοντας βρει τη χρυσή τομή στο γούστο των old school σαρανταπεντάρηδων, των εικοσάχρονων πωρωμένων thrashers και όλων ενδιάμεσα.

Στις 22:55 οι Enforcer, σαν αφηνιασμένοι δαίμονες, εξαπολύουν στο Κύτταρο τα "Destroyer" και "Undying Evil" στα καπάκια, αποδεικνύοντας ότι το φετινό άλμπουμ τους, "From Beyond", ακούγεται το ίδιο καταπληκτικό και ζωντανά. Όχι ότι είχε κανείς αμφιβολία. Η μπάντα κυκλοφορεί συνεχώς δίσκους στο ίδιο απαρέγκλιτο ύφος, αλλά με αυξανόμενη ποιότητα στις συνθέσεις. Έτσι, πλάι στο σαρωτικό "Scream Of The Savage" του ντεμπούτου, στο υμνικό "Katana" του "Diamonds" και το καταιγιστικό "Death Rides This Night" του "Death By Fire", ακούσαμε, σε τέλειες εκτελέσεις, τα πρόσφατα "Below The Slumber" (οι W.A.S.P. θα ήταν υπερήφανοι) και "Mask Of Red Death", τα οποία ήδη είναι κλασικά.

Όπως σε κάθε σωστό old school metal show, είχαμε και το solo ντραμς μας (για να ηρεμήσουν οι υπόλοιποι από την τσίτα), το οποίο ευτυχώς δεν τράβηξε πολύ, είχαμε πολύ headbanging, αρκετό stagediving και λίγα λόγια. Ο Olof Wikstrand χειραγωγούσε το κοινό με μαεστρία, θυμίζοντας τον Chris Holmes των W.A.S.P. οπτικά και έναν εικοσάχρονο James Hetfield μουσικά, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας έδωσαν και την ψυχή τους, ποτίζοντας με ιδρώτα και μπύρα το σανίδι του Κύτταρου.

Αν «στη σκηνή κρίνονται όλοι», τότε οι Enforcer έχουν κερδίσει προ πολλού το στοίχημα. Όσο διασκεδαστικοί είναι στα άλμπουμ τους, το ίδιο και περισσότερο εντυπωσιακοί είναι επί σκηνής, προσφέροντας απλόχερα καυτό metal, χωρίς περιττές πόζες, χωρίς κολακείες και υπερβολές, με μόνο σύμμαχό τους την αγάπη για τη μουσική, τη σκληρή δουλειά και την εντιμότητα απέναντι στους ίδιους και τους οπαδούς τους.

...πάλι δεν έπαιξαν το "Running In Menace", αλλά ποιό από τα παρακάτω θα μπορούσε να λείπει;