Μπλε: «Η ελληνική δισκογραφία βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση knock down»

Είκοσι χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Μπλε έκαναν την επίσημη πρώτη τους σαν συγκρότημα στην ελληνική μουσική σκηνή. Με τον νέο δίσκο τους "20" στις βαλίτσες, κατεβαίνουν σε λίγες μέρες στην Αθήνα για ένα πολυαναμένόμενο ακουστικό live το Σάββατο 11 Ιουνίου στον open-air Τριανό. Τους πετύχαμε στον δρόμο και μιλήσαμε μαζί τους για πολλά και διάφορα, ελπίζουμε, ενδιαφέροντα.

Μια δεκαετία σχεδόν μετά το «Όνειρα Σου Τραγουδάω» του 2006, έρχεται ο νέος δίσκος, έβδομος κατά σειράν, με τίτλο "20". Γιατί αφήσατε τόσο μεγάλο κενό;

Γιώργος Παρώδης: Ίσως να φαίνεται λίγο περίεργο αυτό το κενό, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου. Το «κάθε δυο χρόνια βγάζω δίσκο» δεν συνάδει με την καλλιτεχνική δημιουργία αλλά με το εμπόριο. Ευτυχώς εμείς είχαμε την πολυτέλεια να αφεθούμε σε μια παθητική δημιουργικότητα, αφού οι συγκυρίες μας το επέτρεψαν. Άλλωστε, η έμπνευση είναι μία πολύ δύσκολη κυρία και δεν είναι πάντα διαθέσιμη κατά τα δικά σου κέφια!

Πώς και επιστρέψατε στο format ενός άλμπουμ; Είχατε δηλώσει υπέρμαχοι των single και ότι «μπορεί να υπάρξει κάποιος λόγος να βγει μια ολοκληρωμένη δουλειά, ένα concept συγκεκριμένο». Ποιο είναι τώρα αυτό το concept;

Γιώργος Παρώδης: Το concept είναι απολύτως πρακτικό. Ανήκουμε στη γενιά του βινυλίου και των CD. Το γεγονός αυτό, μας κάνει ελαφρώς συντηρητικούς σε σχέση με το άυλο προϊόν που επικρατεί τώρα. Κι αφού είχαμε έτοιμα πολλά τραγούδια, δεν υπήρχε πια λόγος να μην βγάλουμε το νέο μας CD. Μπορεί εμπορικά πλέον να μην περνάει, αλλά σίγουρα αποτελεί μία ασφάλεια σε περίπτωση απομαγνητισμού και καταστροφής του σκληρού δίσκου ή έλλειψης internet λόγω απλήρωτου λογαριασμού! Το CD δηλαδή αποτελεί στις μέρες μας ένα σίγουρο και ασφαλές back up!

Το "20" είναι ο πρώτος σας δίσκος εντός κρίσης. Ποιες διαφορές διακρίνετε στη διαδικασία παραγωγής, αλλά και διάθεσης της μουσικής πλέον;

Γιώργος Παρώδης: Δεν υπάρχουν απλώς διαφορές. Πρόκειται για μία εντελώς νέα κατάσταση. Κανείς πια δεν σε πληρώνει για την παραγωγή, η διάθεση γίνεται με ένα στιγμιαίο κλικ στον υπολογιστή και όλα φαντάζουν απλούστερα και καταπληκτικά ελεύθερα. Το ζήτημα βέβαια προκύπτει από το αντίθετο της ελευθερίας που είναι η ανάγκη. Και δυστυχώς στο οικονομικό θέμα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Οπότε συνεχίζουμε ταπί και ψύχραιμοι απολαμβάνοντας μία ελευθερία που δεν ξέρουμε τί να την κάνουμε!

Πώς κρίνετε την κατάσταση της δισκογραφίας σήμερα στην Ελλάδα;

Γιώργος Παρώδης: Είναι σε κατάσταση knock down! Είναι η πρώτη βιομηχανία παγκοσμίως που δέχτηκε τα αδυσώπητα χτυπήματα της εξέλιξης, δηλαδή στην προκειμένη φάση, της τεχνολογίας. Καλλιτέχνες και εταιρείες κοιτιούνται αμήχανα μην μπορώντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Η περίοδος είναι σίγουρα μεταβατική και αφάνταστα δύσκολη. Κάθε καινούργιο τα έχει αυτά. Πάντως η εμπνευσμένη μουσική πάντα θα υπάρχει, απλώς θα κυκλοφορεί με άλλο ένδυμα και ίσως δεν θα σου δίνει -και καλά θα κάνει- τη δυνατότητα να ζεις μία γελοιωδώς χλιδάτη ζωή!

Ο τίτλος του άλμπουμ φυσικά και δεν είναι τυχαίος. Κλείνετε τα είκοσι χρόνια σας σαν μπάντα. (Να τα εκατοστήσετε! Αν λέγεται αυτό σε μπάντα...) Με μια φράση, ποια είναι η σοφία που έχουν χαρίσει στους Μπλε αυτά τα είκοσι χρόνια μουσικής παρουσίας και δημιουργίας;

Γιώργος Παρώδης: Είναι μία! Πως μόνος δεν υπάρχεις, πως μόνος είσαι νεκρός, πως μόνος είσαι ένα αυτάρεσκο τίποτα που νομίζει ότι είναι κάτι. Όσο δύσκολες και να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις -που αναμφίβολα είναι-, την αληθινή συγκίνηση θα την παίρνεις πάντα και μόνο από τους ανθρώπους. Έξυπνος δεν είναι ο έχων υψηλό I.Q., αλλά E.Q. Έξυπνος είναι αυτός που μπορεί να συναναστρέφεται τους άλλους, να συνεργάζεται με τους άλλους, να ζει μέσα από τους άλλους. Υπό την έννοια αυτή, εμείς είμαστε... Einstein!

Live σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο;

Γιώργος Παρώδης: Όλες οι περιπτώσεις για μας είναι μια ευχάριστη εμπειρία! Υπαίθριος, ημιυπαίθριος ή και κλειστός χώρος, όταν δημιουργείται αυτή η δαιμονιακή κατάσταση (Duende κατά Λόρκα) ανάμεσα στο κοινό και στην μπάντα όλα μα όλα γίνονται μαγικά.

Γιατί και πάλι όχι αγγλόφωνοι στίχοι; Δεν πιστεύετε ότι το Internet ίσως σας προσφέρει μια άλλη καριέρα αν «μιλήσετε» μια διεθνή γλώσσα; Σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, μια εκτός των συνόρων προσπάθεια;

Γιώργος Παρώδης: Πάντα μας ενδιέφερε και μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο για λόγους αγοράς, δηλαδή οικονομικούς, αλλά και κάποιας αταβιστικής επίμονης ματαιοδοξίας. Γιατί, κατά τα άλλα, κατοικούμε σε μία γλώσσα και για μας το να γράφεις σε άλλη είναι σα να μεταφράζεις ερωτικό γράμμα!

Οι διασκευές σας είναι πάντα ενδιαφέρουσες. Ετοιμάζετε μήπως κάποια καινούργια;

Γιώργος Παρώδης: Το κοινό είναι αυτό που μας κρατάει στις ήδη υπάρχουσες. Υπάρχουν πολλές σκέψεις για κάποια καινούργια τραγούδια που σίγουρα στο μέλλον θα ευοδωθούν.

Αν μετράω σωστά, εσύ Τζώρτζια κλείνεις δεκαοκτώ χρόνια στους Μπλε, δηλαδή πλέον έχετε μια «ενήλικη» δημιουργική σχέση... Είναι ο νέος δίσκος δείγμα αυτής της ενηλικίωσης;

Τζώρτζια: Από άποψη «πείρας» ναι... Κατά τ’ άλλα, η ενηλικίωση είναι κάτι που ελπίζω να μη μου συμβεί ποτέ, επειδή νομίζω πως μοιάζει με το συμπέρασμα στη σκέψη. Καταλήγεις δηλαδή. Αποκτάς βεβαιότητες. Αρχίζουν οι δέκα εμπειρίες σου να ζωγραφίζουν τον μικρόκοσμό σου. Έψαξες, αλλά δεν βρήκες, οπότε είσαι σίγουρος πως δεν υπάρχει, κι ένα σωρό άλλα ατυχή φρεναρίσματα φαντασίας, ζωής, αντίληψης που ενστικτωδώς αποφεύγω.

Έχεις αγαπημένο τραγούδι από τον νέο δίσκο; (Το δικό μου θα το μαντέψεις από επόμενη ερώτηση...)

Τζώρτζια: Νομίζω πως το «Φίλα Με Στο Στόμα» έχει μία κρυφή, βραδυφλεγή γοητεία, το «Τίποτα» είναι πιο κοντά «στα νερά μου», και αμέσως επόμενα το «Μόνο Τα Όνειρά Σου» και το "I Like You"... Πολλά είπα ε;... (γέλια)

Διάβασα κάπου ότι το βίντεο κλιπ του «Φίλα Με Στο Στόμα» ήταν και το τελευταίο που σκηνοθέτησε ο Μανώλης Τζιράκης πριν φύγει από τη ζωή. Είχατε συνεργαστεί και στο παρελθόν, το αποτέλεσμα είναι πολύ αληθινό και ευαίσθητο. Λυπάμαι για την συγκυρία.

Τζώρτζια: Ο Μανώλης ήταν ο σκηνοθέτης του «Τρελός», «Δεν Θέλω», του «Έλα Να Δεις» κ.α. Είχαμε μια σταθερή σχέση, η οποία ξεκίνησε από πολύ νωρίς, με τον μαγικό τρόπο που κάποιοι συνεννοούνται χωρίς να λένε πολλά. Δυστυχώς, το «Φίλα Με Στο Στόμα» ήταν το τελευταίο μας. Μας άφησε με αυτήν την αίσθηση του αδιανόητου, που ήρθε όταν ο Μανώλης, αφού τέλειωσε γεμάτος ενέργεια γυρίσματα και μοντάζ, έφυγε από τη ζωή.

Έχεις στο παρελθόν δηλώσει αρκετές φορές ότι απεχθάνεσαι τις «ταμπέλες» στην μουσική. Πού πιστεύεις, όμως, ότι κατατάσσει πλέον το κοινό τους Μπλε; Είστε τελικά μια mainstream pop μπάντα ή ένα rock κουαρτέτο;

Τζώρτζια: Η απάντηση είναι σχετικά απλή, και δεν τη δίνω μόνο εγώ. Όσοι μας έχουν δει ζωντανά, μας χαρακτηρίζουν rock μπάντα, όσοι γνωρίζουν τη δισκογραφία μας μόνο, μας χαρακτηρίζουν pop, με ιδιαίτερο ήχο και προσμίξεις άλλων ειδών. Τώρα το mainstream δεν ξέρω αν σημαίνει εύκολος ήχος (συνταγή που αρέσει σε πολλούς) ή εμπορική επιτυχία. Δεν μας απασχόλησε ποτέ σε κύριο λόγο αυτό. Τα τραγούδια μας σίγουρα δεν είναι «σύνθετες» ή «πειραματικές» δημιουργίες (παρόλο που έχουμε δώσει και τέτοια δείγματα κατά καιρούς), αλλά ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την ευφυΐα του απλού;! Ίσως τελικά αυτό να είναι και το ζητούμενο.

«Στη μέση του αιώνα, όλες οι αγάπες μικρές» λένε οι στίχοι του «Φίλα Με Στο Στόμα»... Αλλάζει ο έρωτας με τα χρόνια;

Γιώργος Παρώδης: Όλα αλλάζουν! Και βέβαια αυτό το βαρύγδουπο δεν το λέμε εμείς, αλλά ο κύριος Ηράκλειτος. Αλλάζουν οι σχέσεις, αλλάζουν τα φύλα, αλλάζει η φύση άρα δεν είναι δυνατόν ο κατεξοχήν αλήτης έρωτας να κάθεται στα ωραία του αυγά! Κι αν τώρα εμείς γκρινιάζουμε για κάποιον μεσαίωνα στις ερωτικές σχέσεις... μη μας ακούτε. Είναι που ζηλεύουμε τα νιάτα και μας πιάνει μια βιολογική κακία. Ο έρωτας βρίσκεται πάντα στην γωνία ενός δρόμου, έτοιμος να σε διαλύσει πανέμορφα κι ολοκληρωτικά. Απλώς αν μάθετε την συγκεκριμένη οδό, πείτε την και σε μας!

Ποιος είναι αλήθεια ο ρόλος του έρωτα στην κοινωνία του σήμερα; Τελικά, συναίσθημα ή κυνισμός;

Γιώργος Παρώδης: Ο έρωτας είναι από τη φύση του κυνικός. Είναι το πιο δυνατό μαζί με τον θάνατο ένστικτο (κατά Freud), οπότε δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια υγιούς κοινωνικοποιημένου συναισθήματος. Οι καρδούλες στα emoticons είναι για τα μωρά. Κι όπως είπε ο Andre Breton, «o έρωτας ή είναι τρελός ή δεν είναι έρωτας». Άρα, ο έρωτας αποτελεί πάντα την αρχή κάθε ανθρώπινης δημιουργίας μέσα από την τρέλα του και τον κυνισμό. Τα συναισθήματα συνήθως ακολουθούν τελευταία και καταϊδρωμένα!

Τί σημαίνει «κάνω τέχνη» εν μέσω κρίσης;

Γιώργος Παρώδης: Σημαίνει ότι καταφέρνω να μην πολυβλέπω ειδήσεις, να μην ανοίγω τους λογαριασμούς, να μην μπαίνω στο Taxisnet και γενικά καταφέρνω να προβάλλω τον εαυτό μου πάνω σε μία ελπιδοφόρα μαγική οθόνη δημιουργώντας ένα περιβάλλον παραγωγικής αναισθησίας και λειτουργικής ψευδαίσθησης.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας σαν μπάντα από 'δώ και στο εξής;

Γιώργος Παρώδης: Να συνεχίσουμε να δημιουργούμε, να παίζουμε με την ψυχή μας και να μην εξευτελίζουμε τον χρόνο και την μακρόχρονη σχέση που έχουμε μεταξύ μας, αλλά και με το κοινό.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!