Συνέντευξη: SepticFlesh

Ένας από τους πιο αναμενόμενους δίσκους του 2011 για το metal είναι το "The Great Mass" των δικών μας SepticFlesh. Μετά το studio report που σας παρουσιάσαμε, το Rocking.gr είχε την ευχαρίστηση να ξανακούσει το δίσκο και να μιλήσει για αυτόν με το βασικό συνθέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή τους, τον Σωτήρη Βαγενά, σε μια από τις πολύ λίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει τα τελευταία χρόνια. Σε μια περισσότερο φιλική συζήτηση, χωρίς τυπικότητες, αναλύει σε βάθος τη δημιουργία του νέου άλμπουμ, αναφερόμενος και στη γενικότερη πορεία της μπάντας. «Are you ready for a great mass of SepticFlesh?».

Ο νέος δίσκος φαίνεται ότι έχει όλα τα στοιχεία για να κερδίσει το κοινό σας αλλά και να σας πάει ως συγκρότημα ένα βήμα παραπέρα. Βρίσκεσαι ακόμα στη φάση της δημιουργίας του δίσκου ή πλέον βλέπεις το αποτέλεσμα που προέκυψε;
Είμαι στη δεύτερη φάση. Όσον αφορά τη δημιουργία του δίσκου, η διάρκεια της ήταν πολύ μεγάλη. Επειδή η υπόλοιπη μπάντα περιόδευε, εγώ είχα ήδη αρχίσει να γράφω κομμάτια περίπου ένα χρόνο πριν. Φυσικά οι διαφορές των πρώτων συνθέσεων από τις τελικές είναι ριζικές. Φιλτράρονται τα πιο αδύναμα στοιχεία και το τελικό αποτέλεσμα είναι το απόσταγμα. Παράλληλα, συνθέτουν και τα παιδιά και τότε παίρνουμε όλοι μαζί τις αποφάσεις σχετικά με το που θα κινηθεί ο δίσκος και αυτό μας διευκολύνει στην επιλογή των κομματιών που τελικά θα μπουν στο δίσκο.

Υπάρχει μια αρχική ιδέα, δηλαδή, στην οποία προσαρμόζετε τα κομμάτια σας;
Όχι, αρχικά αφήνουμε την έμπνευση να δουλέψει και από αυτές μετά επιλέγουμε τις πιο αντιπροσωπευτικές για το επόμενο βήμα των Septic Flesh.

Πώς γίνεται πλέον η διαδικασία της σύνθεσης και δημιουργίας του δίσκου, από τη στιγμή που όλοι πλέον συμμετέχετε ενεργά σε αυτήν;
Ο καθένας γράφει κάποια μέρη τα οποία τα στέλνουμε ο ένας στον άλλο και από αυτά διαλέγουμε τι αρέσει σε όλους μας. Μπορεί κάτι που έγραψε ο ένας τελικά να μείνει απ' έξω, αλλά η ουσία είναι ότι στο τέλος το συνολικό αποτέλεσμα θα είναι αποδεκτό από όλους. Αυτό δείχνει ότι είμαστε μπάντα και δεν κάνει κουμάντο μόνο ένας. Θέλουμε τα κομμάτια να είναι συλλογικά, όχι αυτό είναι του Χρήστου ή αυτό είναι του Φώτη. Ωστόσο, αν κάποιος θέλει πολύ ένα σημείο, τελικά μάλλον θα μπει στο κομμάτι, αλλά αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει σε ολόκληρη σύνθεση.

Όπως ακούσαμε και στο "Mad Architect", οι στίχοι φαίνεται να συνδέονται αρκετά με την ατμόσφαιρα του κομματιού.
Ναι, φυσικά. Εγώ θέλω οι στίχοι να ντύνουν το κομμάτι, όπως ένα ρούχο το σώμα. Δε μου αρέσει για παράδειγμα να υπάρχει ένα κομμάτι με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και εγώ από πίσω να λέω τα δικά μου. Εξετάζω ποιες θεματολογίες κολλάνε σε κάθε κομμάτι και αυτό γίνεται παράλληλα με τη σύνθεση, δεν το αφήνω για τελευταία στιγμή. Λαμβάνω φυσικά υπόψη και τις γνώμες των άλλων παιδιών. Όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι, όταν άκουσα τα σημεία του Χρήστου μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από λαβύρινθο. Το κομμάτι αυτό ακούγεται χαοτικό, αλλά παράλληλα είναι δομημένο. Φαίνεται ότι έχει δομηθεί από ένα πειραγμένο μυαλό. Έτσι προέκυψε και ο τίτλος. Γενικότερα, μετά από τόσους στίχους που έχω γράψει καταφέρνω να βλέπω μια κεντρική ιδέα ανάμεσα στα κομμάτια, ένα συνδετικό κρίκο. Η όλη διαδικασία γίνεται πολύπλοκη με τη συμμετοχή και των υπολοίπων παιδιών, αλλά ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να γράψετε δίσκο με ενιαίο θέμα, δηλαδή να υπάρχει συγκεκριμένο concept πίσω από αυτόν, πέρα από το "Revolution DNA" και τη θεματολογία του;
Η ιδέα υπάρχει, αλλά τα πράγματα ήδη είναι πολύπλοκα και η όλη διαδικασία επίπονη. Εμείς δε θέλουμε να γράψουμε έναν concept δίσκο που θα έχει 5-6 σχετικά με το θέμα  κομμάτια και 4-5 γεμίσματα. Θέλουμε αυτό που θα γίνει να είναι ενιαίο. Και επίσης το να γίνει ένας τέτοιος δίσκος είναι δουλειά κυρίως ενός ατόμου και αυτό σε μας δε γίνεται. Αν επίσης θέσεις από την αρχή μια τέτοια βάση, στην οποία θα πρέπει να προσαρμόσεις την ιστορία σου, περιορίζεις την έμπνευσή σου. Η πρόκληση για μένα είναι να έρθω αντιμέτωπος με πράγματα που δεν τα περιμένω, γι' αυτό και δεν αναγκάζω τους υπόλοιπους να συμβιβαστούν για παράδειγμα με ένα concept που έχω στο μυαλό και τους αφήνω ελεύθερους να συνθέσουν, προσαρμόζοντας εγώ μετά τη θεματολογία στο κομμάτι. Στο "The Great Mass" θα δούμε το πιο πολύπλευρο πρόσωπο των Septic Flesh, γιατί κάθε κομμάτι από την σύμπραξη όλων των μελών είναι διαφορετικό από το προηγούμενο, αλλά και στην πορεία του αλλάζει χαρακτήρα. Μου αρέσει να προκαλώ τον ακροατή με κάτι διαφορετικό, να μη μπορεί δηλαδή να προβλέψει την εξέλιξη του κομματιού.

Μας λες δηλαδή ότι οι Septic Flesh θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν progressive;
Ναι, η νοοτροπία μας είναι γενικά progressive. Θέλουμε να πειραματιζόμαστε και ξεκινώντας να γράφουμε δε λέμε αυτό θα είναι death metal, black metal ή κάτι άλλο. Εξάλλου οι επιρροές μας κυμαίνονται σε όλο το φάσμα του metal και εκτός αυτού. Έτσι, λοιπόν, το όλο πείραμα αυτό, εκτός από τη μουσική πλευρά, έχει και το νοητικό επίπεδο με τους στίχους και το οπτικό υλικό που υλοποιεί ο Σπύρος. Για παράδειγμα, μπορεί να του εξηγήσω εγώ κάποιο συμβολισμό σχετικό με τη θεματολογία και αυτός να το μετουσιώσει σε μια εικόνα. Αυτή μπορεί με τη σειρά της να αποτελέσει ερέθισμα για περαιτέρω σύνθεση και αλλαγή του κομματιού. Γίνεται δηλαδή ένα «πάρε-δώσε» μεταξύ μας σε διάφορα επίπεδα μέχρι να ολοκληρωθεί ένα κομμάτι. Ενώ θα μπορούσαμε να πούμε «ας γράψουμε ένα δίσκο με τα στοιχεία που έχουμε δει ότι αρέσουν στον κόσμο», προτιμάμε να μην το κάνουμε και αντί αυτού να πειραματιστούμε. Γι' αυτό και σε κάθε δίσκο ξεκινάμε από μηδενική βάση, χωρίς να έχουμε ως πρότυπο τον προηγούμενο. Μόνο ως κάτι που πρέπει να το ξεπεράσουμε με τη νέα δουλειά.

Αυτό που λες είναι κάτι πολύ υγιές για μια μπάντα, δηλαδή να δίνει στον ακροατή αυτό που θέλει η ίδια να δώσει και όχι αυτό που θα περίμενε ο ακροατής από αυτήν...
...και ξέρουμε από πριν ότι πολλοί οπαδοί θα δυσαρεστηθούν. Γι' αυτό και πολλές μπάντες δε ρισκάρουν να το κάνουν και δημιουργείται αυτό το τέλμα στο metal. Εμείς θέλουμε να καλύπτουμε το κενό που αφήνουν μπάντες που ξέρουν να κάνουν κάτι καλά ή όχι και το συνεχίζουν καθ' όλη την πορεία τους. Φυσικά δε λέω ότι το ένα είναι σωστό και το άλλο λάθος, γιατί στη μουσική χρειάζονται όλα. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι το να γράφω μουσική που προκαλεί στον άλλο κάποια συναισθήματα, ακόμα και αν δεν έχει ιδέα από νότες, είναι κάτι το μαγικό.

Διαβάζοντας κάποιος την ανακοίνωση σχετικά με το νέο δίσκο δε μπορεί παρά να εντυπωσιαστεί. 130 μουσικοί, φιλαρμονική ορχήστρα, σοπράνο, harpsichord, ethnic όργανα και σε όλα αυτά ο Peter Tägtren. Τι είναι αυτό που θεωρείς ότι μπορεί να τον κάνει να ξεχωρίσει;
Πλέον έχουμε ένα διαφορετικό τρόπο να βλέπουμε τα κομμάτια μας. Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να τα περάσουμε και στον ακροατή. Για παράδειγμα, μια μελωδία που παραδοσιακά θα έπαιζε η κιθάρα, τώρα θα την ακούσετε από ένα όμποε, γιατί επιλέξαμε άλλο ηχόχρωμα που η κιθάρα δε μπορούσε να δώσει. Και όλα αυτά τα όργανα και τον κόσμο που χρησιμοποιήσαμε έγινε για συγκεκριμένο σκοπό και όχι για εντυπωσιασμό. Η φωνή, σαν ιδιαίτερο όργανο που είναι, προσθέτει άλλο τόνο στις συνθέσεις και ήταν σημαντικό για εμάς να έχουμε αρκετές επιλογές. Στο "The Great Mass" έχουμε μια mezzo soprano, την Ανδρονίκη, που τραγουδάει και στους Chaostar, έχουμε μια soprano με prima φωνητικά, ένα παιδάκι που δίνει ένα πιο horror soundtrack ύφος και έχουμε και μια ανδρική χορωδία, σε συνδυασμό με τα δικά μου πιο gothic φωνητικά, που δίνει μια αίσθηση λιτανείας. Γενικότερα όπου είδαμε ότι ταίριαζε το κάθε στοιχείο το βάζαμε.

Ας περάσουμε λίγο στα κομμάτια του "The Great Mass". Θεωρείς πιο αντιπροσωπευτικό το πρώτο κομμάτι, το "The Vampire From Nazareth";
Το ύφος του αρχικά εμπεριέχει αρκετά γούστα και έχει ένα υπόστρωμα πολλών επιπέδων και στον καθένα θα αρέσει για διαφορετικό λόγο. Περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και στο νέο δίσκο, γι' αυτό και είναι τόσο αντιπροσωπευτικό.

Ενώ το συγκεκριμένο ξεκινάει πιο δυνατά και προς το τέλος ρίχνει τις ταχύτητες, στο επόμενο "The Great Mass Of Death" γίνεται ακριβώς το αντίθετο.
Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι δώσαμε ιδιαίτερη βαρύτητα στη σειρά που θα βάζαμε τα κομμάτια στο δίσκο. Θέλαμε να υπάρχει μια ενότητα, να ακούγεται ο δίσκος σαν ένα σύνολο, όπως καταφέραμε και στο "Communion". Δηλαδή, ακόμα και αν ο καθένας για τους δικούς του λόγους προτιμά το ένα ή το άλλο κομμάτι, θέλουμε με το που τελειώνει ο δίσκος να τον βάζει και πάλι από την αρχή να παίξει. Ο «σινεματικός» χαρακτήρας του δίσκου επιβάλλει τις εναλλαγές της έντασης, την ύπαρξη αιχμών καθ' όλη τη διάρκεια του κομματιού. Για παράδειγμα, ένας ολόμαυρος πίνακας αφαιρεί τη δύναμη του μαύρου, αλλά όταν συνδυαστεί κατάλληλα με άλλα χρώματα αναδεικνύεται. Θέλαμε επίσης στα κομμάτια να καθρεφτίζονται όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, όχι μόνο τα άσχημα.

Το "Oceans Of Grey" είναι ένα από τα κομμάτια που με πρώτο άκουσμα σε τραβάει, τουλάχιστον εμένα προσωπικά. Πιστεύεις ότι το κοινό των Septic Flesh αναζητά τέτοια τραγούδια στους δίσκους σας;
Ναι, έχει αποδειχθεί αυτό με την πάροδο των χρόνων. Τέτοια κομμάτια αποτελούν ένα μέρος της γοητείας της μπάντας. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει στοιχεία από παλιότερα, όπως το "Setting Of The Two Suns", αλλά, όπως άκουσες, πολλές μελωδίες που θα περίμενες να παιχτούν από κιθάρα, παίζονται από άλλα μουσικά όργανα.

Μπορούμε να πούμε ότι πλέον η ορχήστρα είναι ένα κομμάτι των Septic Flesh;
Ναι, φυσικά.

Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσουμε στο μέλλον ένα δίσκο σας χωρίς αυτήν;
Επειδή είμαστε απρόβλεπτοι γενικότερα ως σχήμα, δε θα το απέρριπτα. Αλλά προς το παρόν δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο, γιατί βλέπουμε την ορχήστρα ως μια βάση για πειραματισμό. Τις πλήρεις δυνατότητες της ακόμα δεν τις έχουμε ανακαλύψει. Στο "The Great Mass" αναλαμβάνει και σημεία πιο περίεργα και αναλόγως το κομμάτι ακόμα και ρυθμικά μέρη. Ο συνδυασμός τυμπάνων και ορχήστρας σε κάποια κομμάτια βγάζει ένα tribal συναίσθημα, ζωώδες πιο συγκεκριμένα.

Σχεδόν σε κάθε δίσκο είχατε ένα κομμάτι συναυλιακό, που θα το ζήταγε ο κόσμος κάθε φορά στα live. Η εντύπωση μου σε αυτό το δίσκο είναι ότι ίσως για πρώτη φορά απουσιάζει, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο κακό ή καλό. Πώς το βλέπεις αυτό;
Αυτό έχει να κάνει περισσότερο με τα γούστα του καθενός. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος αυτός γράφτηκε ως ένα ενιαίο σύνολο. Υπάρχουν ωστόσο συνθέσεις, όπως το "Rising", που είναι αρκετά κιθαριστικές, με πιασάρικα refrain. Γενικότερα, όμως, ενώ ίσως ένα κομμάτι σε πάει κάπου και περιμένεις το μελωδικό σημείο, εμείς το οδηγήσαμε κάπου εντελώς αλλού, σε κάτι εντελώς μαύρο και ίσως αυτό ξενίσει μερικούς. Επίσης, οι ρυθμοί του νέου δίσκου έχουν δουλευτεί αρκετά και συγκριτικά με το "Communion" είναι αρκετά πιο περίπλοκοι και πειραματικοί.

Κλείνοντας λίγο τη συζήτηση σχετικά με τα νέα κομμάτια, θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σχετικά με το closing track του δίσκου, το οποίο πάντα είχε ιδιαίτερη σημασία για τη μπάντα. Ακούσαμε μελωδίες και φωνητικά από το παρελθόν. Τι ακριβώς πρεσβεύει το συγκεκριμένο τραγούδι;
Καταρχήν να τονίσω ότι το τελευταίο κομμάτι κάθε δίσκου έχει έναν παραπάνω ρόλο, δηλαδή να πείσει τον ακροατή να ξανα-ακούσει το δίσκο από την αρχή. Ήθελα επίσης να υπάρχει μια αντίθεση σε σχέση με το χαοτικό "Mad Architect" που προηγείται. Να είναι πιο απλό σε δομή και βασισμένο και σε μελωδικά φωνητικά. Είναι αρκετά διαφορετικό και πιο πιασάρικο ίσως. Όπως στις ταινίες έρχεται η τελευταία σκηνή με ένα πιο up tempo κομμάτι, για παράδειγμα στο "Dracula" του Coppola το κλείσιμο με το "Love Song For A Vampire". Έχει μια χλωμή ομορφιά όπως έλεγα και παλιότερα.

Πόσο σημαντική είναι για σας η soundtrack ατμόσφαιρα στη μουσική; Υπάρχει γενικότερα μια post apocalyptic αίσθηση στο δίσκο.
Αυτό ακριβώς. Και από το στίχο επίσης βγαίνει μια τέτοια ατμόσφαιρα. Μέσα από τους στίχους αποκαλύπτονται κάποια πράγματα. Επίσης υπάρχει και το κομμάτι "Apocalypse" που από μόνο του οδηγεί εκεί.

Πες μας λίγα πράγματα σχετικά με τη θεματολογία του δίσκου.
Ο τίτλος, "The Great Mass", επιδέχεται αρκετές επεξηγήσεις. Αρχικά ονομάζονταν έτσι τα μεγάλα κλασικά μουσικά έργα, όπως του Mozart, του Stravinsky. Δείχνει δηλαδή το έντονα κλασικό στοιχείο του album. Από την άλλη, είναι η λειτουργία του χριστιανισμού που αναφέρεται στο "Communion", ενώ επίσης μεταφρασμένη ως μεγάλη μάζα, πιάνει το μυστήριο του κόσμου. Γενικότερα βρήκα πολλές και διαφορετικές ερμηνείες του τίτλου και το κάθε κομμάτι μπορεί να συνδεθεί με αυτόν.

Παρατήρησα ότι υπάρχουν και πάλι στοιχεία γεωμετρίας σε κομμάτι.
Ναι, το "Five-Pointed Star" που μιλάει για το πεντάκτινο αστέρι του Πυθαγόρα και επίσης αντιπροσωπεύει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης και την ιδέα, το θεϊκό στοιχείο. Πέρα από το φιλοσοφικό κομμάτι, προσπάθησα να το συνδέσω και με τη θεωρία για τη δημιουργία των άστρων και του σύμπαντος. Όλα ξεκίνησαν από αστρόσκονη και όλοι έχουμε μέσα μας στοιχεία από αστέρια.

Υπάρχει περίπτωση να δούμε τους Septic Flesh με συνοδεία ορχήστρας ζωντανά;
Αυτή η ιδέα πρέπει να πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή, αλλά χρειάζεται πολλή οργάνωση και είναι αρκετά δαπανηρή. Θα πρέπει να είναι ένα event που θα μαγνητοσκοπηθεί και θα έχει προοπτικές ωφέλιμες. Είναι κάτι που θα το θέλαμε, αλλά είναι αρκετά δύσκολο.

Αν γινόταν, ποιά κομμάτια θα επέλεγες να παιχτούν σε μια τέτοια εμφάνιση;
Όπως θα παρατηρήσεις, και στο παρελθόν είχαμε στοιχεία που παρέπεμπαν σε ορχήστρα, άσχετο αν ήταν samples. Το "Microcosmos", το Tartarus" ή το "Crescent Moon", για παράδειγμα. Θα ήθελα επίσης να βάλω και άλλα πιο περίεργα, όπως το "Narcissism", ένα αρκετά θεατρικό κομμάτι, πιο μελωδικά, όπως το "Marble Smiling Face", και πιο κλασικά, όπως το "The Eldest Cosmonaut". To "Burning Phoenix" καθώς και το "Geometry In Static" και από το "The Great Mass" το "Mad Architect" θα άξιζε να τα δει ο κόσμος με ορχήστρα. Καλό θα ήταν να υπάρχει ένα κομμάτι τουλάχιστον από κάθε δίσκο, γιατί είναι αλήθεια ότι πλέον τα live περιορίζονται στους τελευταίους δίσκους.

Είναι δύσκολο και για τους οπαδούς να βρουν τους παλιότερους δίσκους σας.
Υπάρχει πρόβλημα με τη Holy Records και είναι δύσκολο για την τωρινή μας εταιρία, τη Season Of Mist, να αγοράσει τα δικαιώματα των δίσκων. Είναι καθαρά θέματα εταιριών.

Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις remaster σε παλιά δουλειά;
Δε βρίσκω το λόγο να γίνει κάτι τέτοιο και παράλληλα δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος. Θα έπρεπε να αφήσουμε πίσω το νέο υλικό για να γίνει αυτό.

Και δε θα μπορούσατε να αναπαράγετε την ατμόσφαιρα που είχε ο δίσκος πριν 10 χρόνια, για παράδειγμα.
Σίγουρα η μαγεία της στιγμής δεν ξαναπιάνεται. Ξέρεις, όταν ασχολείσαι τόσο πολύ με τα κομμάτια και τα συνηθίζεις έτσι, μετά και καλύτερη παραγωγή να έχουν, κάπως σε χαλάει το αποτέλεσμα. Δε μπορείς να προσαρμόσεις στα τωρινά επίπεδα τον ήχο του παρελθόντος.

Πάμε λίγο στην έννοια του παραγωγού, που στις μέρες μας έχει διαφορετικές αρμοδιότητες ανά μπάντα. Σε κάποιες τους γράφει τα κομμάτια, σε άλλες τους λέει ποιά θα μπουν ή όχι στο δίσκο. Ο Tägtren τι ρόλο έπαιξε στο "The Great Mass";
Ουσιαστικά ήταν συμπαραγωγός του δίσκου. Έχουμε πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το δίσκο και ουσιαστικά μας βοήθησε να φτιάξουμε τον ήχο που θέλουμε. Τον επιλέξαμε για την εμπειρία του και το ότι βρίσκεται πολύ καιρό στο χώρο και ως μουσικός. Θέλαμε επίσης να έχουμε έναν ήχο ογκώδη στην κιθάρα. Να ισορροπήσει το brutal και το κλασικό στοιχείο. Ήταν ανοιχτός σε ιδέες, άκουγε τι θέλαμε και έκανε τρεις διαφορετικές εκδοχές για κάθε κομμάτι. Μας βοήθησε να πάρουμε κάποιες αποφάσεις, βλέποντας τα πράγματα από έξω, αλλά δεν επενέβη καθόλου στο συνθετικό τομέα. Συμμετείχε όμως καθ' όλη τη διάρκεια της παραγωγικής διαδικασίας.

Με ποιά μπάντα θα ήθελες να βγείτε σε περιοδεία;
Τους Morbid Angel! Είμαστε και στην ίδια εταιρία, είναι από τις επιρροές μας. Πραγματικά θα ήταν πάρα πολύ ωραίο να βγαίναμε μαζί σε περιοδεία.

Αν σου έλεγαν να επιλέξεις κάποια μπάντα που σου άρεσε για να ανοίξει για τους Septic Flesh;
Τους Deathspell Omega θα έλεγα, χωρίς να θέλω να ακουστώ κάπως. Είναι τρομερά πρωτότυπη μπάντα και μπορεί να δώσει νέα πνοή στο χώρο. Δεν είναι εύκολη στο άκουσμα, ωστόσο.

Πώς είναι να βλέπεις τη μπάντα να έχει αυτό το status στην Ευρώπη από λίγο διαφορετική σκοπιά, με το σκεπτικό ότι εσύ δε μπορείς να συμμετέχεις ενεργά στα live και τις περιοδείες; Πώς βλέπεις τη μπάντα που δημιούργησες από μικρός να έχει φτάσει τόσο ψηλά;
Χωρίς να θέλω να ακουστώ τετριμμένος, θα πω ότι όταν ξεκινήσαμε δεν περιμέναμε ότι 20 χρόνια μετά θα είχαμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο και μάλιστα με ανοδική τάση. Γράφαμε και γράφουμε μουσική που πρώτα από όλα έκανε εμάς τους ίδιους να ανατριχιάζουμε. Να νιώθουμε πράγματα από τη μουσική μας και μετά αυτά να τα μεταφέρουμε στους ακροατές μας. Οι συγκυρίες μετά το "Sumerian Daemons" ήταν ευνοϊκές με τη Season Of Mist. Το τελευταίο στάδιο ήταν τα live και περιοδείες όπως με Behemoth, Cradle Of Filth πάντα βοηθάνε.

Το internet βοήθησε αρκετά τη μπάντα αρχικά για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο, όπως και άλλες πιο underground μπάντες.
Στο "Esoptron" ήμασταν μόνο δυο άτομα και δεν υπήρχε περιθώριο προώθησης και όμως ο κόσμος κατάφερε και μας έμαθε. Υπήρξε ένα cult κοινό που μας στήριξε τότε και χωρίς καν περιοδείες, οι οποίες ξεκίνησαν από το "Ophidian Wheel", όσον αφορά το εξωτερικό.

Πιστεύεις ότι αν δεν υπήρχε η παύση που έγινε μετά το "Sumerian Daemons" οι Septic Flesh θα βρίσκονταν ψηλότερα;
Ναι, σαφώς. Ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή και υπήρξαν πολλές αντίξοες καταστάσεις. Είχαμε απογοητευθεί και η τότε εταιρία είχε οικονομικά προβλήματα και μας έκανε ακόμα χειρότερα. Ο καθένας μας επίσης κοίταζε τι θα κάνει στη ζωή του, πώς θα προχωρούσε και θέλαμε να δώσουμε έμφαση εκεί. Όλα αυτά οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αν και δεν ήμουν θετικός σε αυτό. Όταν είδα όμως ότι οι υπόλοιποι δε μπορούσαν άλλο και ενώ είχαμε συμφωνήσει με τον Χρήστο και τον Σπύρο ότι Septic Flesh χωρίς κάποιον από μας τους τρεις δεν υφίστανται, είδα ότι δεν υπήρχε άλλη λύση.

Μερικές φορές όταν βγαίνεις από μια δύσκολη κατάσταση, είσαι πιο δυνατός.
Αφού πεθάναμε μια φορά, δε φοβόμασταν πλέον. Πάντα αναρωτιόμασταν αν ο κόσμος θα ενδιαφέρεται για τη μπάντα όταν δε θα υπάρχουμε πλέον. Και είδαμε ότι υπήρχε κόσμος που ζήταγε τους Septic Flesh πίσω όλη τη διάρκεια που λείπαμε. Σημαντικό ρόλο στην επαναδραστηριοποίηση μας έπαιξε και το αφεντικό της Season Of Mist, που ήταν οπαδός μας. Γενικότερα, η Γαλλία έχει βοηθήσει αρκετά τις ελληνικές μπάντες, όπως και η Holy Records, η οποία πραγματικά μας βοήθησε στις αρχές μας.

Έχεις ακούσει τις νέες δουλειές από Nightfall και Rotting Christ;
Ναι, μου άρεσαν. Ιδιαίτερα των Nightfall με παραξένεψε ευχάριστα. Αν και είχαν πάρει μια πορεία που δε μου άρεσε πολύ, το καινούριο album μού βγάζει μια ενέργεια. Και το "Aealo", αν και, κατά τη γνώμη μου, δύσκολος δίσκος, ήταν αρκετά καλός.

Μίλησε μας λίγο για το project σου που ξεκίνησε εκείνες τις μέρες που δεν υπήρχαν πλέον Septic Flesh.
Το Aenaos λες. Καταρχήν να πω ότι δε σκόπευα να βγάλω τη μουσική μου προς τα έξω. Αν διαλύσουν και πάλι κάποια στιγμή οι Septic Flesh εγώ θα συνεχίσω να γράφω μουσική γιατί το κάνω για μένα. Μαζεύτηκαν έτσι σιγά-σιγά τα κομμάτια και αποφάσισα να τα ανεβάσω στο MySpace και είδα ανταπόκριση από τον κόσμο. Είπα λοιπόν να δοκιμάσω να τα στείλω σε κάποια εταιρία. Ενώ είχα ετοιμάσει τα promo να στείλω στις εταιρίες ήρθε η επανασύνδεση και έριξα εκεί το βάρος.

Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να το κυκλοφορήσεις;
Ναι, ίσως.

Τα κομμάτια εκείνα είναι πιο κοντά στις παλιές εποχές.
Σίγουρα, με κύριο στοιχεία τα μελωδικά φωνητικά. Ίσως κάποια στιγμή όταν το πάρω απόφαση να το προχωρήσω. Υλικό σίγουρα υπάρχει, αλλά ποτέ δε θα ήθελα να γίνει εμπόδιο στους Septic Flesh.

Αν και δε θα συμμετάσχεις σε αυτές, έχεις κάποια πληροφορία σχετικά με περιοδείες που θα γίνουν για την προώθηση του νέου δίσκου;
Υπάρχουν προτάσεις. Στο Hellfest προς το παρόν σίγουρα. Γενικότερα δεν έχω ξαναδεί τέτοια προώθηση σε αυτό το πρώιμο στάδιο. Ιδιαίτερα στην Αμερική υπάρχει πολλή ζήτηση από μπάντες που μας ζητάνε για περιοδείες, ακόμα και από χώρους εκτός του black και του death metal. Το ωραίο στα live που μου λείπει είναι ότι βλέπεις τις αντιδράσεις του κόσμου.

Δηλαδή να περιμένουμε κάποιο special show, όπου θα εμφανιστείς και εσύ, όπως στην εμφάνισή σας στην Πάτρα το 2010;
Ναι, σίγουρα. Να περιμένετε επίσης special εκδόσεις του "The Great Mass". Μια από αυτές θα περιλαμβάνει και οπτικό υλικό, σε περιορισμένο αριθμό ωστόσο.

Να επανέλθουμε λίγο στο setlist που συζητάγαμε και νωρίτερα. Υπάρχουν περιθώρια αλλαγής, μιας και ο κόσμος φαίνεται να ζητάει κομμάτια που πλέον δεν παίζετε ζωντανά; Και αναφέρομαι σε δίσκους πριν από το "Revolution DNA".
Εγώ προσωπικά είμαι υπέρ της αλλαγής. Είναι λογικό όταν παίζουν πολλά live να έχουν ένα συγκεκριμένο αριθμό κομματιών, αλλά πάντα χρειάζεται να μπαίνουν καινούρια κομμάτια.

Δεν έχει να κάνει με τα δικαιώματα των κομματιών, δεν εμπλέκονται εταιρίες;
Όχι, όχι, καθόλου. Έχει να κάνει και με το κοινό στο οποίο εμφανιζόμαστε, όπως για παράδειγμα στην περιοδεία με Cradle Of Filth θα ήταν λίγο παράταιρο να παίξουμε το "Marble Smiling Face". Επειδή όμως είμαστε μπάντα που μας χαρακτηρίζουν τόσο τα brutal, όσο και τα μελωδικά στοιχεία, καλό θα ήταν να βάλουμε και παλιότερα κομμάτια.

Για να κλείσουμε, δώσε ένα στίγμα στους οπαδούς που περιμένουν να ακούσουν το "The Great Mass".
Να περιμένουν κάτι έντονα συναισθηματικό, μεγαλειώδες και ακραίο.

Ευχαριστούμε πολύ.

Χρήστος Καραδημήτρης, Άλκης Κοροβέσης