Συνέντευξη: Grayceon

Η μοναδικότητα είναι ένα προτέρημα που σπανίζει στις μέρες μας. Η σκηνή του Σαν Φρανσίσκο, εκεί όπου άλλοτε ανθούσε το thrash του Bay Area, έχει βαλθεί να αποδείξει το αντίθετο, αφού τα τελευταία χρόνια έχει παραγάγει ουκ ολίγες αξιόλογες μπάντες. Μία από αυτές είναι και οι Grayceon, ένα τρίο αποτελούμενο από τσέλο, κιθάρα και ντραμς, ή αλλιώς από την Jackie Perez Gratz, τον Max Doyle και τον Zack Farwell. Το Rocking.gr επικοινώνησε με την κινητήρια δύναμη των Αμερικανών, την τσελίστρια / τραγουδίστρια Jackie, θέλοντας να μάθει τα πάντα γύρω από το εκπληκτικό τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος, "All We Destroy".

Χαιρετώ από το Σαν Φρανσίσκο! Είμαι η Jackie Perez Gratz, παίζω τσέλο και τραγουδάω στους Grayceon.

Δε μπορώ να σε συγχαρώ αρκετά για το πανέμορφο "All We Destroy"! Πώς πάνε τα πράγματα για τη μπάντα αυτό τον καιρό; Τι αντιδράσεις έχει προκαλέσει ο δίσκος;
Σ' ευχαριστώ πολύ! Τα πράγματα εξελίσσονται πολύ καλά για μας. Λαμβάνουμε πολλές θετικές αντιδράσεις για το άλμπουμ μας, τόσο από τον τύπο, όσο και από τους οπαδούς. Η Profound Lore μάς λέει ότι τα πάει καλά στις πωλήσεις και είμαι απολύτως σίγουρη ότι το "All We Destroy" έφτασε σε περισσότερα αυτιά, σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα. Πέρυσι ήταν και η πρώτη ευρωπαϊκή περιοδεία των Grayceon, όμως έγινε πριν κυκλοφορήσει το άλμπουμ, οπότε δε γνωρίζω πώς το υποδέχτηκε ο κόσμος σε διεθνές επίπεδο. Ελπίζω πάντως να καταφέρουμε να επιστρέψουμε σύντομα στην Ευρώπη.

Πρόσφατα υπογράψατε ένα νέο δισκογραφικό συμβόλαιο με την Profound Lore, που είναι επίσης και η εταιρεία της άλλης σου μπάντας. Ποιές διαφορές διακρίνεις από την προηγούμενη εταιρεία σας έως τώρα;
Η Profound Lore έχει τους δικούς της οπαδούς ως εταιρεία, ξέχωρα από αυτούς των συγκροτημάτων που υπάγονται σ' αυτήν. Ο Chris Bruni ακολουθεί το όραμά του, υπογράφοντας μόνο μπάντες οι οποίες πιστεύει ότι μπορούν να συνεισφέρουν σ' αυτό το όραμα. Αυτό είναι καλό για τους Grayceon, γιατί, εκτός από τους οπαδούς μας, το άλμπουμ αγοράστηκε ακόμα και από οπαδούς της εταιρείας που δε μας είχαν ξανακούσει ποτέ. Ο κόσμος εμπιστεύεται τις επιλογές του Chris. Επίσης, είμαστε κι εμείς μεγάλοι οπαδοί πολλών συγκροτημάτων της Profound Lore και είναι ωραία που συνδεόμαστε μαζί τους.

Πώς προσεγγίζετε τη συνθετική διαδικασία ως σύνολο;
Γράφουμε μουσική με έναν οργανικό τρόπο που λειτουργεί πολύ άνετα για μας. Δίνω στον Max riff που γράφω στο τσέλο κι εκείνος μου δίνει τα riff της κιθάρας. Παίρνουμε αυτή την πηγή και δουλεύουμε γράφοντας πάνω της ξεχωριστά ή απλά μαθαίνοντας ο ένας τα riff του άλλου. Πολλές φορές δημιουργούμε υβρίδια από τις αυθεντικές ιδέες ή τις χρησιμοποιούμε για να καταλήξουμε σε άλλες εφαπτόμενες. Ο Max είναι συνήθως αυτός που θα συνδέσει τα πάντα, θέτοντάς τα σε μία αρχική σειρά, αλλά στη συνέχεια όλα τα μέλη συμπληρώνουμε με πολλές ιδέες, μέχρι να οριστικοποιηθούν οι συνθέσεις. Τα ντραμς με τη σειρά τους επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις διαθέσεις και τις μορφές τους και, τέλος, τα φωνητικά προσδίδουν την τελική υφή.

Πώς θα περιέγραφες τον ήχο σας με δικά σου λόγια;
Αυτή είναι πάντα η πιο δύσκολη ερώτηση που πρέπει να απαντήσω! Αν οι επαγγελματίες μουσικοκριτικοί δε μπορούν να βρουν τις κατάλληλες λέξεις, δε νομίζω ότι μπορώ να τα καταφέρω καλύτερα. Ο ήχος μας συγκροτείται από rock / metal κιθάρες, έχει folk μελωδίες και thrash στοιχεία που τον εξισορροπούν, επιθετική αλλά και ντελικάτη συμμετοχή από το ηλεκτρικό τσέλο και απρόβλεπτα σφοδρές επιθέσεις στα ντραμς. Κάπως έτσι, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι ακόμα και αυτή η περιγραφή τον συλλαμβάνει πλήρως.

Ένα από τα αγαπημένα μου στοιχεία στη μουσική σας είναι η ευφυής χρήση του τσέλο. Είναι τόσο ζωτικό και συμμέτοχο και, παρόλο που τις περισσότερες φορές «διαφωνεί» με την κιθάρα, ποτέ δε δίνει την εντύπωση περίπλοκου ή «ξένου» οργάνου. Είναι κάτι το σχεδιασμένο ή απλά λειτουργεί τόσο καλά;
Το εφέ «έλξης-άπωσης» είναι ηθελημένο, όμως αυτός είναι ο τρόπος που μου αρέσει να συνθέτω μουσική. Ποτέ δεν ήθελα απλά να συνοδεύω την κιθάρα με το τσέλο μου. Γιατί δηλαδή να διασκεδάζει μόνο αυτή; Και σε μένα και στον Max μάς αρέσει να προκαλούμε τους εαυτούς μας και αρεσκόμαστε στο πολύπλοκο και μελωδικό παίξιμο. Τελικά, τις περισσότερες φορές καταλήγουμε να σολάρουμε και άλλοτε τα σόλο αυτά ταιριάζουν, άλλοτε όχι. Απλώς το διασκεδάζουμε και όταν συγχρονιζόμαστε για να παίξουμε αρμονίες ή να δώσουμε ομόηχη έμφαση σε κάποιο riff, αυτές είναι οι στιγμές που ξεχωρίζουν στη μουσική μας.

Θα προσθέτατε ποτέ επιπλέον όργανα, για παράδειγμα μπάσο ή πλήκτρα;
Κάποτε είχαμε συζητήσει την πιθανότητα της προσθήκης μπάσου, όμως αυτό δεν καρποφόρησε ποτέ, με δική μου ευθύνη. Φοβήθηκα ότι η δυναμική της μπάντας θα άλλαζε δραστικά και, απ' ό,τι φαίνεται μάλλον είχα δίκιο. Δε νομίζω ότι υπάρχει χώρος για περισσότερη μελωδία από όση παρέχουμε ήδη εγώ και ο Max. Οπότε, αν προσθέταμε ένα ακόμη όργανο, θα έπρεπε να παίζει πολύ εύκολα και απλοϊκά και αυτό δε θα ήταν ωραίο. Είναι κάτι που δε θέλουμε να κάνουμε εμείς, άρα δε θα ήθελα να αναγκάσω κάποιον άλλο να το κάνει. Ακόμα, την ίδια εποχή που σκεφτόμασταν να προσθέσουμε καινούριο μέλος, προσπάθησα να εξετάσω τους λόγους για τους οποίους θέλαμε / χρειαζόμασταν αυτό το επιπρόσθετο άτομο και καταλήξαμε στο ότι θέλαμε πιο χαμηλά και τραχιά φωνητικά. Έτσι, αντί να πάρουμε κάποιον άλλο, δοκιμάσαμε να επιλύσουμε αυτά τα ζητήματα εκ των έσω.

Jackie, παρατήρησα σημαντικές αλλαγές όσον αφορά στα φωνητικά. Δεν είναι μόνο ότι τα έχεις αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου πλέον, αλλά επίσης έχεις εμπλουτίσει το ρεπερτόριό σου με μερικές εξαιρετικές κραυγές. Εννοώ ότι, ακόμα και με τη μείωση της συμμετοχής του Max, η ποικιλία των φωνητικών είναι πιο ευρεία από ποτέ. Φαντάζομαι ότι θα έπεσε πολύ δουλειά εκεί, σωστά;
Όντως, δούλεψα πολύ σκληρά πάνω στα φωνητικά του "All We Destroy". Ήταν κάπως υποανάπτυκτα στους δύο πρώτους δίσκους και οι κριτικές πάντα το τόνιζαν αυτό. Είχα πάρει αυτή την κριτική πολύ προσωπικά, γιατί πραγματικά δεν ήξερα τι να κάνω με τη φωνή μου τότε, απλά έδινα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Τα φωνητικά αποτελούσαν πάντοτε το τελευταίο σημείο πάνω στο οποίο δουλεύαμε. Έτσι, αυτή τη φορά το προσεγγίσαμε τελείως διαφορετικά, ξεκινώντας τη δουλειά στα φωνητικά, παράλληλα με τη σύνθεση της μουσικής. Τελικά αυτό μας άνοιξε τους ορίζοντες, αφού παρατήρησα πως τα τραγούδια άλλαζαν σε μεγάλο βαθμό όταν τα φωνητικά έγιναν μια πρώιμη επιρροή για αυτά. Την ίδια στιγμή ο Max αποφάσισε ότι ήθελε να σταματήσει να τραγουδάει ζωντανά, κι έτσι έμεινα μόνη μου. Άκουσα πολλά από τα αγαπημένα μου άλμπουμ, δίνοντας έμφαση στις διάφορες φωνητικές ενέργειες και στον τρόπο που χρησιμοποιούσαν τις φωνές τους κάποιοι τραγουδιστές που μου αρέσουν. Επίσης, δουλεύοντας με τους Giant Squid έπρεπε να ουρλιάζω αρκετά και το συγκεκριμένο στυλ έμοιαζε κατάλληλο για το πιο επιθετικό υλικό των Grayceon. Κάπως έτσι συνέβη τελικά, απλώς το σκέφτηκα περισσότερο αυτή τη φορά και είχα ένα γενικό όραμα για τα φωνητικά μου από την αρχή.

Μιας και στο CD δεν υπάρχουν τυπωμένοι οι στίχοι, θέλεις να μας πεις κάποια πράγματα σχετικά μ' αυτούς;
Όλοι μου οι στίχοι προέρχονται από προσωπικές εμπειρίες, όμως μου αρέσει να τους δίνω χώρο να αναπνέουν και να επιδέχονται πάνω από μία ερμηνεία. Στο κομμάτι "Shellmounds" έχουν δοθεί τρεις ή τέσσερις διαφορετικές ερμηνείες από τον Τύπο και δε θέλω να διορθώνω κανέναν, αφού κανείς δεν έχει άδικο. Νομίζω πως είναι πιο σωστό να βλέπεις έτσι την τέχνη. Για τον καλλιτέχνη συνήθως υπάρχει μία συγκεκριμένη έννοια πίσω απ' τη δημιουργία του, όμως η ικανότητα της δουλειάς του να διεγείρει τη σκέψη είναι μεγαλύτερη όταν ο θεατής (ή ο ακροατής) σχετίζεται προσωπικά μαζί της.

Υπάρχει κάποια ενοποιημένη σημασία που συνδέει τον τίτλο του δίσκου με τους στίχους;
Ο δίσκος δεν έχει συγκεκριμένο θέμα, ωστόσο οι γενικές ιδέες πίσω από τους στίχους αντιμετωπίζουν συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν την ικανότητα να κοιτούν μπροστά, βρίσκοντας ελπίδα σε νέα ξεκινήματα.

Στο "All We Destroy" όλα τα χαρακτηριστικά της μπάντας παρουσιάζονται με πιο ακραίους τρόπους από ό,τι στα προηγούμενα άλμπουμ. Δε φοβηθήκατε ποτέ το γεγονός ότι η μουσική σας είναι αρκετά δύσπεπτη;
Όχι. Δε μας ενδιαφέρει αν η μουσική μας δε χωνεύεται εύκολα. Ο στόχος μας είναι να το διασκεδάζουμε όταν γράφουμε και όταν παίζουμε. Πάντως πιστεύω ότι το τελευταίο μας άλμπουμ είναι το λιγότερο δύσκολο από τα τρία.

Ας μιλήσουμε λίγο για τους Giant Squid, καθώς είσαι βασικό μέλος τους από το 2007. Πόσο μεγάλος είναι ο δημιουργικός σου ρόλος εκεί;
Κατά κάποιο τρόπο έχω δημιουργικό ρόλο και στους Giant Squid, όμως πολύ λιγότερο από ότι στους Grayceon. Συνεισφέρω με μελωδίες για τις συνθέσεις, εμπνεύσεις για τα φωνητικά, καθώς και τη διευθέτηση όλων των εγχόρδων. Όμως ο Aaron Gregory είναι κατά κύριο λόγο ο επικεφαλής. Είναι εκπληκτικός στον τρόπο που συνθέτει και που διηγείται τις ιστορίες του, νιώθω ότι είμαστε σε πολύ καλά χέρια.

Έχεις κανένα νέο από το στρατόπεδο των Giant Squid;
Ναι! Ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο στούντιο μέσα στον Ιούνιο με παραγωγό τον Matt Bayles για να ηχογραφήσουμε ένα EP, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο από την Translation Loss. Γίνονται κάποιες συζητήσεις για να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο. Επίσης, ο Aaron κι εγώ περιμένουμε το πρώτο μας παιδί αυτό το Σεπτέμβριο, οπότε περιμένουμε με ανυπομονησία τον ερχομό του!

Αυτό είναι υπέροχο νέο! Συγχαρητήρια! Jackie, πάντα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι για το τραγούδι "Sounds Like Thunder" από το ντεμπούτο των Grayceon. Προς το τέλος του κομματιού, τραγουδάς το ρεφρέν του "Fly People Fly" των Scorpions. Ήταν ένας φόρος τιμής στη μπάντα; Θα επαναλαμβάνατε κάτι τέτοιο στο μέλλον;
Ναι, ήταν αναμφίβολα ένας φόρος τιμής στους Scorpions. Το "Sounds Like Thunder" είναι παρόμοιο θεματικά με το "Fly People Fly" και το τελείωμα του τραγουδιού μας ταίριαζε απόλυτα με τη φωνητική τους μελωδία. Ήταν ένας ωραίος τρόπος να αποτίσω τα σέβη μου στη μπάντα, καθώς το "Fly To The Rainbow" είναι ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους των Scorpions. Στους Grayceon έχουμε επίσης «δανειστεί» μία χαρακτηριστική μπασογραμμή από το "The Chain" των Fleetwood Mac στο τραγούδι "Love Is". Όταν δημιουργούσαμε το συγκρότημα πίστευα ότι θα κάναμε πιο συχνά αυτού του είδους τους «δανεισμούς», όμως σταματήσαμε εκεί. Εστιάσαμε την προσοχή μας στις δικές μας συνθέσεις και μας ενδιέφερε λιγότερο να κάνουμε τη μουσική των άλλων να ταιριάξει με τη δική μας.

Έχεις συμμετάσχει σε δουλειές των Neurosis, Today Is The Day, Agalloch και Cattle Decapitation, μεταξύ άλλων, ενώ πρόκειται να εμφανιστείς και στην επόμενη δουλειά των Om. Ποιά είναι η ιστορία πίσω από καθεμία από αυτές τις συνεργασίες; Ποιά από αυτές θα ξεχώριζες ως την αγαπημένη σου;
Πέρασα πολύ ωραία σε όλες αυτές τις συνεργασίες, άρα είναι δύσκολο να διαλέξω την αγαπημένη μου. Μπορώ όμως να σου δώσω μία σύνοψη για την καθεμία. Οι Neurosis ήταν εργασιομανείς, με έβαζαν να ηχογραφήσω το ίδιο μέρος ξανά και ξανά μέχρι να είναι τέλειο γι' αυτούς. Η ειρωνεία είναι ότι είμαι εξαιρετικά συνεπής εκτελεστικά, κι έτσι είμαι σίγουρη ότι την τελευταία φορά το έπαιξα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως και την πρώτη. Πάντως πρέπει να πω ότι θαυμάζω την τελειομανία τους, αφού κι εγώ αισθάνομαι έτσι για τη μουσική μου! Με τους Today Is The Day ήταν επίσης πολύ ωραία, γιατί έπρεπε να ηχογραφήσω στο στούντιό τους στη Βοστόνη, ενώ εγώ έμενα στη Νέα Υόρκη για ένα σύντομο διάστημα. Η συνάντηση με τον Steve Austin έγινε μετά από μια συναυλία της μπάντας στο Μανχάταν. Μάλιστα, εκείνο το βράδυ είχε χτυπήσει στο κεφάλι με ένα μικρόφωνο και ήταν γεμάτος αίματα. Τότε ήταν που μου ζήτησε να συμμετάσχω στο δίσκο τους. Με τους Agalloch έγραψα και ηχογράφησα τα πάντα στο σπίτι μου, πράγμα που δε με ενόχλησε, καθώς έτσι δουλεύουν ως επί το πλείστον ως μπάντα. Η έκπληξη σ' αυτή τη συνεργασία ήταν ότι το εισαγωγικό κομμάτι, "They Escaped The World Of Darkness", δεν ήταν σχεδιασμένο να γίνει σόλο στο τσέλο. Έπρεπε απλά να γράψω μία μελωδία για την εισαγωγή του άλμπουμ, την οποία η μπάντα θα έκοβε, θα την ενσωμάτωνε στο πρώτο της τραγούδι και θα προσέθετε πάνω της πιάνο ή οποιοδήποτε άλλο όργανο ήθελε. Έκπληξη! Η μελωδία μου τούς άρεσε τόσο πολύ, που την άφησαν ακριβώς όπως την έγραψα κι έτσι έμεινε ένα μεγάλο σόλο κομμάτι με τσέλο με το οποίο αρχίζει το άλμπουμ. Είναι τιμή μου φυσικά, όμως θα ήθελα να ακούσω τι θα μπορούσαν να έχουν προσθέσει στη μελωδία μου. Με τους Cattle Decapitation συνεργάστηκα στο Bay Area μέσω του καλού μου φίλου, Billy Anderson, και είχα την ευκαιρία να ηχογραφήσω μαζί με τη μπάντα την περίοδο που ήταν στο στούντιο. Αυτοί ζούσαν κυριολεκτικά εκεί, ηχογραφούσαν, έτρωγαν και κοιμούνταν στον ίδιο χώρο. Μου έδωσαν την ελευθερία να γράψω οτιδήποτε ήθελα. Δεν είχαν πολλούς καλεσμένους στα άλμπουμ τους στο παρελθόν, γι' αυτό και ήταν κάπως αγχωμένοι που με άφησαν να κάνω τα δικά μου. Όμως, όταν εμφανίστηκα και τους έπαιξα αυτό που είχα γράψει ήταν τόσο ενθουσιασμένοι, που αποφάσισαν να το συμπεριλάβουν στο άλμπουμ χωρίς δεύτερη σκέψη. Το έπαιξα μία-δύο φορές ακόμα, ο Billy το ηχογράφησε κι αυτό ήταν όλο! Τέλος, πρόσφατα ηχογράφησα με τους Om για το επερχόμενο άλμπουμ τους. Πρέπει να πήγα στο στούντιο τρεις με τέσσερις φορές ώστε να πετύχω το ιδανικό συναίσθημα και την εκτέλεση που είχε στο μυαλό του ο Al. Ξέρεις, χρησιμοποιεί πολλές μη-μουσικές εκφράσεις για να περιγράψει τη μουσική του, όπως για παράδειγμα «αυτό το riff είναι υπομονετικό». Μου άρεσε πολύ αυτό και πέρασα πολύ ωραία κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας!

Κάτι που είναι ολοφάνερο είναι η εξαιρετική ευρύτητα του φάσματος των επιρροών σας. Θέλεις να κατονομάσεις μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές για τους Grayceon;
Οι Metallica, οι Judas Priest, ο Ennio Morricone, οι Led Zeppelin, οι Primus, οι The Police, ο Dvorak... αν και αυτή η λίστα είναι λίγο άδικη, γιατί πρέπει να μιλήσω και εκ μέρους των παιδιών που δεν είναι εδώ τώρα. Ο Gillian Welch, οι Pentagram, ο Peter Green, οι Scorpions και πολλοί άλλοι. Η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη...

Πέρυσι επισκεφθήκατε την Ευρώπη για μία μικρή περιοδεία μαζί με τους φίλους σας τους Jucifer αλλά και τους Darsombra. Έχετε και για φέτος παρόμοια σχέδια; Υπάρχει πιθανότητα να σας δούμε και στη χώρα μας αυτή τη φορά;
Θα ήταν καταπληκτικό αν μπορούσαμε να έρθουμε στην Ελλάδα! Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε να επιστρέψουμε στην Ευρώπη πριν το 2012, αλλά δεν είμαι σίγουρη ακόμη και για τότε. Οι Giant Squid θέλουν πολύ να έρθουν, οπότε ίσως να έχει έρθει η σειρά τους. Ελπίζω να ξανάρθουμε σύντομα με τους Grayceon, πέρυσι είχαμε περάσει υπέροχα! Πάντως θα φροντίσω να συμπεριλάβω και την Ελλάδα μέσα στο δρομολόγιό μας την επόμενη φορά.

Ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τη βιομηχανία της μουσικής και είναι λογικό οι μπάντες πλέον να δίνουν το βάρος στις περιοδείες, αφού αποτελούν τον καλύτερο τρόπο για ένα σεβαστό κέρδος. Πιστεύω πως όλο αυτό έχει και τη θετική του πλευρά, όλα τα συγκροτήματα θα έπρεπε να περιοδεύουν περισσότερο. Ποιά είναι η γνώμη σου; Σου αρέσει να βρίσκεσαι σε περιοδεία;
Είναι αλήθεια, όταν βρίσκεσαι συνέχεια στο δρόμο έχεις την ευκαιρία να κερδίσεις ένα αξιοπρεπές εισόδημα ως μπάντα. Αλλά είναι δύσκολη αυτή η ζωή. Βασικά, δεν πρόκειται ακριβώς για ζωή. Κάποιοι φίλοι μου που περιοδεύουν κατά το 80-90% της χρονιάς επιστρέφουν πραγματικά εξουθενωμένοι, χωρίς να έχουν σταθερή κατοικία και σταθερή δουλειά. Φυσικά, αμέσως μετά θέλουν να ξαναβγούν σε περιοδεία, αφού είναι το μόνο που έχουν να κάνουν. Προσωπικά νομίζω ότι γερνάω... Όσο μου αρέσει να παίζω ζωντανά και να ταξιδεύω, άλλο τόσο απολαμβάνω να κοιμάμαι στο κρεβάτι μου κάθε βράδυ! Εξάλλου, ετοιμάζομαι να ξεκινήσω δική μου οικογένεια, οπότε οι περιοδείες δε νομίζω να αποτελέσουν την πρώτη μου προτεραιότητα μέσα στην επόμενη χρονιά.

Τι σου αρέσει περισσότερο όταν βρίσκεσαι σε μια μεγάλη περιοδεία και τι δεν αντέχεις καθόλου;
Το καλύτερο είναι ότι μπορείς να παίζεις ζωντανά κάθε βράδυ. Μου αρέσει να αισθάνομαι ότι κάποιοι εκτιμούν αυτό που κάνω και συνδέονται μ' αυτό. Είναι κάτι το μαγικό, να ανεβαίνεις στη σκηνή κάθε βράδυ για 30 ή και παραπάνω μέρες. Και η μπάντα δένεται τόσο πολύ, που μετά από τόσες εμφανίσεις είναι ασταμάτητη! Το χειρότερο κομμάτι, για μένα προσωπικά, είναι ότι δε μπορώ να τρέφομαι φυσιολογικά και να φροντίζω τον εαυτό μου σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο. Δε μπορώ να περνάω χρόνο μόνη μου, που είναι κάτι μέσα στο οποίο ευδοκιμώ. Δε μπορώ να γυμνάζομαι, εκτός αν είμαι ανένδοτη μέχρι να βρω μία πισίνα. Επίσης δεν υπάρχει ύπνος! Όλα αυτά είναι πράγματα που με κάνουν να νιώθω φυσιολογική ως άνθρωπος. Οπότε, όταν περιοδεύω γίνομαι προσωρινά παρανοϊκή.

Ποιό ήταν το πιο τρελό σου όνειρο όταν ξεκινούσες τη μπάντα; Και ποιό είναι τώρα, μετά από έξι χρόνια και τρία άλμπουμ;
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα πραγματικές προσδοκίες για τους Grayceon. Διασκεδάζαμε τόσο πολύ όταν παίζαμε και όταν γράφαμε, που πίστευα ότι όσο εξακολουθούμε να περνάμε καλά θα συνεχίζουμε να δημιουργούμε μουσική όλοι μαζί. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει μέχρι σήμερα. Παραμένουμε ένα μικρού μεγέθους συγκρότημα μέσα στη διάταξη των πραγμάτων και είμαι σίγουρη ότι η μουσική μας δε θα ακουστεί ποτέ εύκολα από την πλειονότητα του κόσμου. Στην παρούσα φάση είμαστε χαρούμενοι που βρισκόμαστε εκεί που βρισκόμαστε.

Αλήθεια, τι σημαίνει Grayceon;
Jackie + Max + Zack.

Πώς μπορεί ένα μέλος των αιθέριων Amber Asylum να τα βρει με δύο τύπους από ένα Bay Area thrash συγκρότημα; Πού βρήκατε κοινό έδαφος;
Όλοι μας απολαμβάνουμε διαφορετικά είδη μουσικής, οπότε ήμασταν οπαδοί των συγκροτημάτων μας, ο ένας του άλλου. Αυτοί έρχονταν στις συναυλίες των Amber Asylum κι εγώ πήγαινα σ' αυτές των Walken. Πολύ γρήγορα γίναμε φίλοι.

Σ' ευχαριστώ πολύ Jackie! Δεν έχω κάτι άλλο να σε ρωτήσω. Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι τελευταίο;
Κι εγώ σ' ευχαριστώ πολύ, αλλά και όσους μας ακούνε στην Ελλάδα! Ελπίζουμε να έρθουμε μια μέρα και να σας γνωρίσουμε προσωπικά!

Βαγγέλης Ευαγγελάτος