Συνέντευξη: Gamma Ray

«Για εμένα είναι όλα metal». Κόβω λίγο τη φράση του Kai Hansen από την παρακάτω συνέντευξη για την προσπάθεια διευκρίνισης της μουσικής κατεύθυνσης των Gamma Ray, γιατί απλά λέει την αλήθεια. Και αν κάποιοι μπορεί να σκεφτούν κάτι κακό για αυτό, ας τo ξεχάσουν. Ο Kai είναι metal. Είναι ευχάριστος, ομιλητικός, καλοπροαίρετος, ευθύς, ειλικρινής και αγαπάει το heavy metal. Μιλάει για όλα, χωρίς ενδοιασμούς και έχει μια ευθύτητα που σε κερδίζει. Με αφορμή το νέο τους album "To The Metal" και την επερχόμενη επίσκεψή τους στη χώρα μας για δύο συναυλίες, το Rocking.gr μίλησε για πολλά και διάφορα. «I am a man on a mission and my diligence won’t wait...»

Γεια σου Kai, που σε βρίσκουμε;
Βρίσκομαι στο σπίτι μου.

Πώς πάνε τα πράγματα στο στρατόπεδο των Gamma Ray;
Προς το παρόν, αφού ολοκληρώσαμε το album και την πραγματικά πυρετώδη περίοδο που είχαμε στο τέλος, λόγω της μεγάλης πίεσης του χρόνου με πράγματα όπως οι φωτογραφήσεις και η μίξη του album κλπ, υπήρξε μια μικρή περίοδος να ανασάνουμε, αλλά όχι τόσο πολύ.  Τώρα προετοιμαζόμαστε για τα διαδικαστικά της περιοδείας και τις συνεντεύξεις και στο να συντονιστούν όλα. Γενικά είχαμε μια γεμάτη περίοδο.



Είσαι ευχαριστημένος με το πώς προέκυψε το album στην τελική του μορφή ή όλοι αυτοί οι χρονικοί περιορισμοί τελικά ήταν πολύ πιεστικοί;
Ειλικρινά, όταν τελείωσε η μίξη και το album δόθηκε στην εταιρεία ήμουν σε μια φάση που καθόμουν στο αυτοκίνητο και έλεγα «τα πάντα είναι χάλια», ιδιαίτερα «η μίξη είναι χάλια». Αλλά, τελικά, νομίζω πως είναι απλά ένα φυσιολογικό πράγμα, γιατί δεν έχεις ουδέτερα αυτιά. Τώρα, το ακούω όλοκληρωμένο αυτό τον καιρό και πραγματικά μου αρέσει.

Υπάρχουν διαφορές στην προσέγγιση της σύνθεσης του νέου δίσκου σε σύγκριση με τις τελευταίες δουλειές σου;
Οπωσδήποτε. Μπορώ να σου πω υπήρχαν πολλές διαφορές στη δημιουργία του νέου άλμπουμ, τουλάχιστον σε σχέση με τη δημιουργία του προηγούμενου, δηλαδή του "Land Of The Free Pt.2", το οποίο έγινε ουσιαστικά κάτω από μια «σημαία», τη σημαία του "Land Of The Free", το οποίο ήταν καλό αλλά και περιοριστικό ταυτόχρονα. Αυτή τη φορά, ήμασταν απόλυτα ελεύθεροι ως προς οτιδήποτε θέλαμε να κάνουμε και δεν υπήρχαν περιορισμοί. Έτσι, αυτό ήταν πολύ ανανεωτικό και πολύ ζωντανό, να το κάνουμε με καθαρό μυαλό και να δούμε τι θα βγει και αυτό ακριβώς κάναμε.

Η πρώτη εντύπωση που αποκόμισα από τις ακροάσεις του δίσκου είναι ότι έχετε κατά κάποιο τρόπο επιστρέψει σε πιο «power metal» ήχο, σε σχέση με τον «κλασσικό heavy» ήχο στον οποίο συγκλίνατε περισσότερο στις τελευταίες δουλειές; Συμφωνείς; Επίσης, ήταν κάτι που ήρθε φυσιολογικά ή το επιζητήσατε;
Ποτέ δεν κατάλαβα πραγματικά τις διαφορές μεταξύ «power metal», «heavy metal», «speed metal» ή «melodic metal» γιατί το heavy metal μπορεί  να περιέχει ταχύτητα, μπορεί να περιέχει μελωδία, μπορεί να περιέχει τα πάντα. Οπότε, για μένα είναι όλα metal.

Ok, καταλαβαίνω τι εννοείς και ειδικά για έναν άνθρωπο που οριοθέτησε έναν ολόκληρο ήχο όπως το Ευρωπαϊκό power metal, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο, αλλά ας προσπαθήσω να κάνω πιο κατανοητή τη διαφορά. Το "Rise" από τον νέο δίσκο έχει αυτό το πομπώδες feeling που το κατατάσσει ως ευρωπαϊκό power metal διαφοροποιεί από ένα κλασσικό τραγούδι βασισμένο σε riff όπως των Judas Priest. Ίσως βέβαια και όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις να μην είναι και τόσο απαραίτητες...
(Γέλια) Μιλάμε για «δίκαση» και γρήγορες κιθάρες...



Και πομπώδη refrain!
Πομπώδη refrain; Ναι, η αλήθεια είναι ότι έχουμε! Βασικά, δεν το έχουμε σκεφτεί ποτέ έτσι. Η αλήθεια είναι πως όταν ηχογραφούσαμε το δίσκο είχαμε δύο πράγματα στο μυαλό μας. Να κάνουμε τα τραγούδια πιο απλά, πιο εστιασμένα, χωρίς να περιλαμβάνουμε πολλά διαφορετικά μέρη μέσα σε ένα τραγούδι. Θέλαμε να μείνουμε με τα βασικά ενός τραγουδιού χωρίς να το κάνουμε πολύ πολύπλοκο και πολύ μεγάλο σε διάρκεια, γιατί ανακαλύψαμε ότι είχαμε πολλά μεγάλα τραγούδια στο παρελθόν και όποτε πηγαίναμε να σχηματίσουμε το setlist καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι έχουμε πρόβλημα λόγω των πολλών μακροσκελών τραγουδιών. Έτσι, προσπαθήσαμε να γράψουμε πιο εστιασμένα και κυρίως πιασάρικα τραγούδια και τραγούδια με δυνατές μελωδίες, το οποίο οδηγεί και στα refrain, «πομπώδη» που λες και εσύ.

Υπάρχει κάποιος άλλος καλύτερος όρος;
Όχι, είναι αλήθεια. Μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψεις τη μουσική, ειδικά όταν αυτή είναι δική σου. Το αφήνω αυτό σε άλλους και μετά βλέπω αν συμφωνώ. Για να επανέλθουμε στην αρχική ερώτηση (σ.σ.: περί διαφοράς heavy και power), νομίζω πως καταλαβαίνω καλά τι εννοείς, αλλά δεν μπορώ πραγματικά να σου απαντήσω στο αν είχαμε μια προσέγγιση πιο κοντινή στο power metal ξανά. Δεν το κάναμε αυτό. Απλά κάναμε αυτό που μας βγήκε και ο τρόπος που το περιγράφω τώρα ίσως είναι αυτό που εννοείς.

Κάτι που σκέφτηκα όσο μιλάμε. Ας συγκρίνουμε το refrain του ομώνυμου τραγουδιού με αυτό του "All You Need To Know". Είναι το ίδιο;
Είναι δύο διαφορετικά τραγούδια. Και αυτό είναι κάτι ακόμα που θέλαμε να έχουμε στο νέο album, την ποικιλία. Γιατί αν πάρεις δύο τραγούδια, όπως το "Empathy" και το "All You Need To Know" είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά και πάλι όταν τα ακούς δεν νιώθεις ότι είναι δύο διαφορετικές μπάντες που παίζουν ή ότι θα έπρεπε να είναι σε δύο διαφορετικά albums.



Σίγουρα, και τα δύο μπορεί να αναγνωρίσει κάποιος ότι είναι Gamma Ray, αλλά μιας και ανέφερες τα δύο συγκεκριμένα τραγούδια να σε ρωτήσω κάτι που ήθελα. Αρχικά, το "Empathy" αναφέρεται σε κάποιον συγκεκριμένα;
Το "Empathy"; Όχι! Οι στίχοι του ίσως είναι λίγο δύσκολοι να καταλάβει κάποιος με τι καταπιάνονται. Είναι κάτι αρκετά περίεργο και έχει να κάνει με τον Ιησού, όταν ήταν στο Σταυρό και δεν ήταν μόνο αυτός, ήταν και άλλοι άνθρωποι. Ήταν μάλλον στο λόφο όπου ο Χριστός σταυρώθηκε, όπως και άλλοι άνθρωποι. Είδα λοιπόν, δύο Ρωμαίους στρατιώτες να στέκονται στο λόφο και εγώ στεκόμουν δίπλα τους, αλλά ήμουν αόρατος και τους άκουγα που μιλάγανε. Αυτοί βλέποντας τους ανθρώπους πάνω στο σταυρό έλεγαν πως αισθάνονται στενάχωρα για αυτούς, νιώθοντας συναισθηματική κατανόηση (empathy) και τότε γύρναγαν προς την άλλη πλευρά και έφευγαν λέγοντας ένα αστείο. Σκέφτηκα πως αυτό είναι κάτι πολύ δυνατό γιατί πιστεύω πως έτσι χειριζόμαστε γενικότερα τα θέματά μας. Αν ακούσουμε κάτι πραγματικά κακό, όπως π.χ. ότι γίνεται ένας πόλεμος, θα πούμε «Α, αισθάνομαι άσχημα για τους ανθρώπους που είναι εκεί», αλλά έτσι είναι και απλά συνεχίζουμε τις ζωές μας. Αυτό είναι λίγο περίεργο. Τότε είδα αυτούς τους ανθρώπους να σηκώνονται από τους σταυρούς τους σαν φαντάσματα και όλο μαζί είχε νόημα, ήταν ελεύθεροι από το φορτίο τους.

Ακούγεται ενδιαφέρον σίγουρα. Ας προχωρήσουμε στο άλλο τραγούδι τώρα, το "All You Need To Know" στο οποίο συμμετάσχει ο Michael Kiske. Πώς και προέκυψε; Σαν αναβίωση του "Time To Break Free" από το "Land Of The Free";
Όχι. Στην πραγματικότητα, όταν ετοιμάζαμε το "Land Of The Free Pt.2" είχα ένα ακόμα τραγούδι έτοιμο που σκέφτηκα ότι θα κόλλαγε με την φωνή του Michael Kiske, αλλά από την άλλη πλευρά δεν το έκανα για θα ήταν πολύ προφανές. Προφανές από την άποψη ότι ο Michael τραγούδησε στο πρώτο μέρος του "Land Of The Free", άρα θα πρέπει  να τραγουδήσει και στο δεύτερο μέρος του και μου φάνηκε λίγο «cheesy», οπότε δεν τον κάλεσα τότε. Αλλά αυτή τη φορά, με το "All You Need To Know" -που είναι και το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για το δίσκο- είχα τελειώσει το demo, είχα ολοκληρώσει το τραγούδι και τότε ξεκίνησα να αλλάζω τα φωνητικά και τις φωνητικές γραμμές με αποτέλεσμα να τις γράψω  εξαρχής, καταλήγοντας σε αυτό  το chorus. Όταν έκανα το νέο demo, τραγούδησα το chorus και αμέσως η φωνή του Michael μου ήρθε στο μυαλό. Σκέφτηκα ότι είναι ένα πραγματικά καλό chorus για να το τραγουδήσει, οπότε τον κάλεσα και του ζήτησα αν ήθελε να το κάνει, παρόλο που είναι αρκετά επιθετικό και σκληρό τραγούδι και αυτές τις μέρες δεν είναι πολύ υπέρ της δίκασης και όλων αυτών.

Το μεγάλο μυστήριο του Michael Kiske...
Ναι, ακριβώς. Αλλά όπως και να έχει, είπε πως είναι αρκετά σκληρό αλλά από τη μια πλευρά του άρεσε πολύ το πώς έρεε η μελωδία και από την άλλη είναι ένας παλιός φίλος και υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός. Έτσι τελικά είπε ναι και είμαι πολύ χαρούμενος.

Ναι, αλλά αυτός δεν φτιάχνει μια νέα metal μπάντα τους Unisonic;
Μην περιμένεις να ακούσεις power metal, αλλά rock.

Σκέφτηκα ότι αφού ήδη έχει σε rock τους Place Vendome θα έκανε κάτι πιο κοντά στο metal.
Ναι, αλλά αυτή δεν είναι δική του μπάντα. Είναι ένα project στο οποίο συμμετάσχει και είναι διαφορετικό. Αυτή, θα πρέπει να είναι μια κανονική μπάντα.

Οπότε να μην έχουμε προσδοκίες ότι θα τον ακούσουμε να τραγουδάει metal σύντομα, ε;
Δεν νομίζω!

Μόνο στα δικά σου albums και στου Tobias Sammet; Αν είναι έτσι κανόνισε να είναι και στο επόμενο από τώρα.
(Γέλια). Θα το κάνω.



Ωραία. Τώρα θα ήθελα να κάνω μερικές ερωτήσεις σχετικά με τη Γερμανική metal σκηνή. Μου μοιάζει σαν μια μεγάλη οικογένεια: Helloween, Gamma Ray, Michael Kiske, Pink Cream 69, ο Tobbias Sammet και οι Edguy. Μπορώ να σκεφτώ μια σειρά από projects που τελικά όλοι λίγο πολύ σχετίζονται μεταξύ τους δημιουργώντας ένα κύκλο. Πώς το βλέπεις από μέσα;
Λίγο πολύ όλοι ξέρουμε ο ένας τον άλλον και υπάρχει πολλή δραστηριότητα και αυτό  είναι πολύ ωραίο γιατί νιώθουμε πολύ ενωμένοι και δεν υπάρχει κακός ανταγωνισμός μεταξύ των συγκροτημάτων. Είμαστε φίλοι μεταξύ μας και όταν βρισκόμαστε σε κάποιο φεστιβάλ πάντα στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και περνάμε καλά.

Αυτό είναι πραγματικά ωραίο. Βλέποντας, πρόσφατα την ανακοίνωση για τους Edguy (που μου αρέσουν πολύ) ότι θα παίξουν ως support των Scorpions στην Γερμανική περιοδεία δεν μπορώ παρά να σκεφτώ ότι οι Gamma Ray δεν είχαν κάποια αντίστοιχη ευκαιρία στην πορεία τους. Έχει να κάνει με την εποχή; Ίσως όταν οι Gamma Ray ήταν στα πάνω τους δεν βοηθούσε η εποχή; Τι πιστεύεις;
Στην πραγματικότητα δεν κάναμε πολλές περιοδείες ως support group. Και αν επιλέγαμε να κάνουμε, το κάναμε πολύ προσεκτικά, όπως πχ με τους Iron Maiden που κάναμε στο παρελθόν. Αλλά πέρα από αυτό πάντα κάναμε τις δικές μας περιοδείες.

Υποθετικά μιλώντας όμως, αν σας ζητούσαν εσάς οι Scorpions να είστε support σε αυτή την τελευταία τους περιοδεία και ειδικά στην χώρα σας, θα το έκανες ή θα επέμενες στην headline tour που έχετε μπροστά σας.
Οπωσδήποτε θα το έκανα! Οι Scorpions είναι σπουδαία μπάντα, μου άρεσαν πάντα και θα ήταν σπουδαίο και για εμάς.

Ok. Ας επιστρέψουμε λίγο στο μουσικό κομμάτι των Gamma Ray. Θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά, αν έπρεπε να φτιάξεις μια best of συλλογή της «μετά-Land Of The Free» εποχής, ποια τραγούδια πιστεύεις θα χώραγαν από το "To The Metal";
Wow! Πόσα μπορώ να βάλω;

Εσύ θα κρίνεις!
Το 'All You Need To Know" είναι το πρώτο που θα διάλεγα, το "To The Metal" επίσης. Θα περιελάμβανα το "Empathy' και... εεε... δεν ξέρω (γέλια). Είναι δύσκολο.



Ωραία, ας το κάνουμε ελάχιστα πιο εύκολο. Για την ίδια εποχή, δηλαδή μετά το "Land Of The Free", ποιό νομίζεις ότι είναι το πιο δυνατό album που βγάλατε;
Πάλι δύσκολα βάζεις. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Τώρα που μιλάμε υπάρχει μόνο μια απάντηση και είναι το νέο άλμπουμ. Νομίζω ότι ξεπερνά τα υπόλοιπα. Αλλά αν όχι αυτό θα διάλεγα το "No World Order". Πραγματικά μου αρέσει αυτό το album. Είναι πάντως δύσκολο γιατί είναι άδικο για τα άλλα albums, αφού είναι αντίστοιχα καλά, αλλά είναι διαφορετικά.

Πώς κρίνεις ότι γίνεται διαρκής αναφορά και συσχετισμοί με το "Land Of The Free" που είναι ένας δίσκος ορόσημο και benchmark όχι μόνο για τους Gamma Ray, αλλά για το ιδίωμα.
Αυτό το album ήρθε σε μια εποχή που το κλασσικό heavy metal θεωρείτο ότι ήταν τελείως πεθαμένο, εκτός μόδας. Τότε υπήρχε το grunge, το alternative και αυτού του είδους το rock. Αυτό το είδος του metal ήταν κάτι σαν taboo.

Ναι, αλλά έχει έμπνευση από αυτές που δεν επαναλαμβάνονται.
Σωστά, δεν μπορείς να το προκαταβάλεις . Είναι αστείο γιατί εκείνη την περίοδο ήταν η ιδεολογική μας αντεπίθεση, που μας ώθησε να κάνουμε αυτό το άλμπουμ και το καλό ήταν ότι πήγε πολύ καλά. O κόσμος το αποδέχτηκε, του άρεσε και έγινε κλασσικό. Ήταν πολύ σημαντικό να δούμε ότι δεν κάναμε λάθος, γιατί νιώσαμε πολύ καλύτερα και πιο δυνατοί για τη μουσική μας ξανά.

Μήπως όμως αυτό είναι άδικο για τα επόμενα άλμπουμ. Μετανιώνεις καθόλου για την επιλογή να κάνεις το δεύτερο μέρος; Μήπως θα βρίσκεται πάντα στη σκιά του πρώτου και όλοι είχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις από αυτό;
Ξέρεις, είναι πάντα πολύ δύσκολο να κάνεις το δεύτερο μέρος κάποιου πράγματος και να έχει ίση αντιμετώπιση εξαρχής. Ένα album είναι πάντα σαν μια φωτογραφία που έχει να κάνει με μια δεδομένη χρονική στιγμή και δεν μπορείς να το επαναλάβεις. Είναι διαφορετικό, άλλη στιγμή, ακόμη και η τεχνολογία στη φωτογραφία έχει αλλάξει. Αυτό συμβαίνει και με το album και υποθέτω ότι πρέπει να του δώσουμε μερικά χρόνια ακόμα. Το "Land Of The Free" θεωρείται κλασσικό αφού έχουν περάσει κάποια χρόνια, ενώ το "Land Of The Free Pt. 2" δεν μπορεί να θεωρηθεί κλασσικό γιατί είναι ακόμα πολύ φρέσκο και δεν μπορείς να τα συγκρίνεις. Για παράδειγμα, ξέρω αρκετό κόσμο που έγινε οπαδός του heavy metal με το "Land Of The Free". Πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν το δεύτερο ουδέτερα, χωρίς να το συγκρίνουν με το πρώτο; Δεν το μετανιώνω, γιατί πιστεύω ότι είναι πραγματικά καλό. Φυσικά, είναι στην κρίση του καθενός να πει «δεν ανταπεξήλθε στις προσδοκίες μου». Οι προσδοκίες είναι κάτι που δεν μπορείς να ικανοποιήσεις για όλους.



Κατανοητό. Ανέφερες πριν την κατάσταση στα 90s, οπότε ας δούμε και λίγο την τελευταία δεκαετία που δεν ήταν και τόσο καλή. Ως ηγετική φιγούρα του power metal μπορείς να πεις αν κάτι πήγε στραβά και τι είναι αυτό;
Νομίζω πως αυτή η μουσική διαρκώς επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της. Το heavy metal ή γενικότερα το metal είναι κάτι σαν τη Λερναία Ύδρα. Σαν ένας δράκος με πολλά κεφάλια και μερικές φορές χάνει ένα κεφάλι, αλλά βγαίνει ένα καινούργιο και αυτό είναι μια φυσική διαδικασία. Κανείς δεν έκανε κάτι λάθος, τίποτα δεν πήγε στραβά, απλά συνέβη και φυσικά μερικές φορές είναι ένα πικρό χάπι που πρέπει να καταπιείς, αλλά είναι αυτό που είναι και πρέπει να το αντιμετωπίσεις.

Νομίζω πως μερικές μπάντες που τα κατάφεραν αυτή την περίοδο, είναι γιατί προόδευσαν λίγο τον ήχο τους ενσωματώνοντας νέα στοιχεία στη μουσική τους. Πιστεύεις ότι κάποιες μπάντες παγιδεύτηκαν στον ήχο τους και αυτό υπήρξε περιοριστικό σε εμπορικό επίπεδο;
Ίσως. Είναι πάντα πολύ δύσκολο να πεις και να προβλέψεις τι γίνεται. Έστω ότι έχεις μια μπάντα που βγάζει ένα album που είναι σπουδαίο και οι οπαδοί τους αγαπάνε για αυτό που είναι. Στο επόμενο album κάνουν το ίδιο ξανά και ακόμα τους αγαπάνε. Ίσως στο τρίτο album κάνουν το ίδιο και ο κόσμος αρχίσει να τους αντιπαθεί γιατί γίνονται βαρετοί και θα λένε ότι κάνουν το ίδιο πράγμα ξανά. Τώρα σκέψου την ίδια διαδικασία και η μπάντα στο τρίτο album σκέφτεται ότι πρέπει να αλλάξει κάτι, αλλιώς θα είναι βαρετή και αλλάζει. Τότε οι οπαδοί αρχίζουν να παραπονιούνται πως άλλαξαν! Οπότε ότι και να κάνεις θα υπάρχει πάντα κάποιος που θα παραπονιέται, άρα καλύτερα να μην σε νοιάζει.



Μπορείς να πεις τους καλύτερους αντιπρόσωπους του power metal για την τελευταία δεκαετία και ενδεχομένως κάποιες μπάντες ή άλμπουμ που ξεχώρισες;
Φυσικά. Από πιο παλιές μπάντες θα έλεγα τους Blind Guardian και τους Edguy. Υπάρχουν ακόμα οι Rage που είναι σπουδαία μπάντα και πολύ υποτιμημένη. Στην τελευταία περιοδεία γνώρισαν και τους Axxis που θεωρώ πως είναι μια πολύ καλή μπάντα και οι Helloween φυσικά.

Κάποιο album που άκουσες και είπες ότι αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο;
Ναι. Των Tenacious D. Το soundtrack της ταινίας "Pick Of Destiny". Είναι ξεκαρδιστικό! Είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχουν γίνει εδώ και καιρό.

Θα πέθαινα να δω τους Gamma Ray να παίζουν ζωντανά το "The Metal".
(γέλια) Θα ήταν κάτι. «You can' t kill the Metal»! Έχει απόλυτο δίκιο με αυτό. Επίσης, κάτι που πραγματικά μου άρεσε αν και όχι power metal είναι οι Sonic Syndicate. Αν και είναι μοντέρνο metal έχει αρκετά στοιχεία κλασσικού metal, αλλά ο τρόπος που παίζουν είναι διαφορετικός και το κάνει ενδιαφέρον. Τι άλλο; Δεν είχα και αρκετό χρόνο ελεύθερο να ακούσω μουσική. Συνήθως ακούω μουσική από cd που βάζουν περιοδικά και τα ακούω στο αμάξι μου για να έρθω σε επαφή με νέα μουσική, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι που άκουσα και μου κόλλησε στο μυαλό.

Είσαι κλασσικός τύπος. Πιστεύω ότι ακόμα ακούς τους παλιούς κλασσικούς metal δίσκους των Iron Maiden και των Judas Priest και κάνεις headbanging όπως οι απλοί οπαδοί του heavy metal.
Οπωσδήποτε! Έχεις τόσο δίκιο.



Πριν μιλήσουμε για την επερχόμενη περιοδεία, πες μου πως πήγε η περιοδεία με τους Helloween. Πώς ήταν πρώτα από όλα για εσάς;
Θαυμάσια. Ήταν πραγματικά καλά διότι πριν ξεκινήσουμε όλοι στους Gamma Ray και τους Helloween είχαμε τις αμφιβολίες μας για το αν όλα θα κυλήσουν ομαλά. Ποτέ δεν ξέρεις γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες στις δύο μπάντες και μπορεί να υπάρχει ζήλεια, προβλήματα πάνω στη σκηνή ή οτιδήποτε, οπότε ήμασταν όλοι σε μια φάση «ας το δούμε». Αλλά από την πρώτη μέρα ήταν όλα τόσο καλά, που δεν ήταν σαν να περιοδεύουν δύο μπάντες, αλλά σα να περιοδεύει μια μεγάλη μπάντα. Και όταν τελείωσε η περιοδεία νιώθαμε όλοι τόσο άδειοι και όμως θέλαμε να συνεχίσουμε γιατί ήταν πολύ ωραία, είχε πολλή πλάκα, καλή ατμόσφαιρα, ήταν γενικά μια πολύ ωραία εμπειρία και είμαι ευγνώμον. Ήταν κάτι που ήδη σκεφτόμουν κάποια χρόνια -να βγούμε σε κοινή περιοδεία- για να δείξουμε πρώτα στον κόσμο ότι δεν υπάρχει πρόβλημα μεταξύ των Gamma Ray και των Helloween και από την άλλη ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γυρίσω πίσω σε κάτι που δεν είναι όπως ήταν έτσι κι αλλιώς. Έτσι, τώρα ο κόσμος έχει δύο καλές μπάντες, άρα ποιο το πρόβλημα;

Αν όχι στους Helloween λοιπόν, θα συνεργαζόσουν στα πλαίσια ενός project άλλου με τον Kiske και τον Weikath;
Θα ήταν κάτι ωραίο και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα, αλλά όλοι έχουμε τις μπάντες μας. Και επειδή δεν είναι κάτι εύκολο να γράψεις μουσική, θέλει χρόνο και αφιερώνουμε ήδη πολύ χρόνο και ενέργεια στο να το κάνουμε αυτό. Για να κάνουμε κάτι τέτοιο θα χρειαστούμε περίπου ένα χρόνο. Σε αυτό το χρόνο ο Kiske δεν θα μπορεί να παίξει με το νέο του project, ο Weikath με τους Helloween και εγώ με τους Gamma Ray. Προτιμώ να επικεντρώνομαι σε ένα πράγμα κάθε φορά και να μην κάνω χίλια πράγματα ταυτόχρονα, δεν μπορώ και δεν το θέλω. Οπότε τεχνικά δεν θα ήταν εφικτό να πραγματοποιηθεί.

Ως συνθέτης κάποιων τραγουδιών έχεις λόγο, οπότε πώς σου φάνηκαν οι εκτελέσεις των τραγουδιών στη συλλογή που κυκλοφόρησαν;
Στην πραγματικότητα, πρέπει να πω ότι δεν έχω ακούσει όλο το δίσκο. Έχω ακούσει μόνο την έκδοση του "I Want Out" γιατί μου ζήτησαν αν μπορώ να γράψω ένα σόλο και να σου πω ειλικρινά δεν μου άρεσε η εκτέλεση. Δεν το είχα «ακούσει» ποτέ έτσι αυτό το τραγούδι (σ.σ.: «This is not how I ever heard this song» ήταν τα ακριβή λόγια), οπότε είπα όχι δεν πρόκειται να παίξω σόλο. Δεν ξέρω το υπόλοιπο του δίσκου, οπότε δεν μπορώ να πω.

Για την επερχόμενη περιοδεία τι πρέπει να περιμένει ο κόσμος;
Τώρα βρισκόμαστε στην δύσκολη περίοδο της επιλογής του setlist. Δεν θέλουμε να παίξουμε τα ίδια που παίζαμε τα τελευταία 2-3 χρόνια γιατί είναι κάποια στάνταρντ τραγούδια που παίζουμε συνεχώς. Κοιτάζουμε να αφαιρέσουμε κάποια τραγούδια και να βάλουμε κάποια άλλα που δεν έχουμε παίξει εδώ και πολύ καιρό και θέλουμε να κάνουμε το show πιο διασκεδαστικό. Νομίζω ότι οι οπαδοί μπορούν να περιμένουν ένα πραγματικά καλό Gamma Ray show.

Ερχόμενοι στην Ελλάδα όλοι θυμόνται ένα live, εκείνο που είχες βουτήξει από τον εξώστη!
Έχει γράψει ιστορία, ε; (πολλά γέλια)



Όλοι μιλάνε για ένα καταπληκτικό live και συγκρινόμενο με σήμερα είναι λίγο στενάχωρο ότι ο κόσμος φαίνεται να μην έχει την ίδια δίψα με τότε, κάτι που δε συμβαίνει μόνο με τους Gamma Ray, αλλά με τα περισσότερα συγκροτήματα. Είναι κάτι που πρέπει να μας απασχολήσει ως κοινό το γεγονός αυτό που φαίνεται τα τελευταία χρόνια;
Είναι κάποιες συγκεκριμένες πόλεις που κάθε μπάντα πηγαίνει και σε αυτές τις πόλεις έχει μεγάλη ευχέρεια να πηγαίνεις σε συναυλίες. Και πάνε σε 1,2,3,4,5,6,7 ώσπου φτάνουν να έχουν δει 25 shows και ενώ την πρώτη φορά είναι κάτι συναρπαστικό μετά από μερικές φορές είναι σα να τρως το αγαπημένο σου φαγητό κάθε μέρα. Δεν είναι τόσο ξεχωριστό από ένα σημείο και μετά. Αυτό συμβαίνει στις μεγάλες πόλεις.

Ναι, αλλά δεν υπάρχει ανανέωση του κοινού; Παλιότερα, ιδιαίτερα οι πιο νεαροί σε ηλικία οπαδοί το ζούσαν ένα live, τώρα μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι πάνε σε ένα live και στέκονται απαθείς ουσιαστικά, περιμένοντας να γράψουν την άποψή τους στο internet μετά το live.
Καταλαβαίνω καλά τι εννοείς, αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις την εποχή. Είναι πραγματικά διαφορετικά σήμερα. Όμως ακόμα υπάρχει κόσμος και μικρά παιδιά που δεν έχουν πάει σε πολλές συναυλίες και τρελαίνονται στα shows. Και πάλι δεν νομίζω ότι μπορούμε να παραπονιόμαστε, αφού σε σχέση με άλλους έχουμε πολύ καλό show και πολύ καλή ανταπόκριση.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια των Gamma Ray; Τι περιμένεις από την περιοδεία, τον δίσκο και γενικότερα.
Οι προσδοκίες μου; Νομίζω είναι προτιμότερο να χαμηλώνεις τις προσδοκίες σου στο μηδέν. Αυτό είναι το καλύτερο. Τότε δεν απογοητεύεσαι. Έτσι δεν περιμένω πολλά, απλά πάω σε περιοδεία και δεν το σκέφτομαι. Πόσοι άνθρωποι θα έρθουν και τι θα γίνει. Έτσι συγκεντρώνομαι στο ότι είναι καλό που περιοδεύω, αυτό είναι πιο σημαντικό.

Κάτι τελευταίο που θέλεις να προσθέσεις;
Όχι τίποτα. Απλά μην ποστάρετε τα τραγούδια μας στο YouTube ή οπουδήποτε στο internet. Είμαστε στεναχωρημένοι γιατί αφιερώσαμε τόσο χρόνο, περίπου ένα χρόνο για την παραγωγή του και νομίζω ότι ήταν τόσο ωραία στο παρελθόν, που δεν μπορούσες να ακούσεις ένα album πριν την κυκλοφορία του. Δεν υπήρχε internet, δεν υπήρχε πληροφόρηση οπότε την ημέρα κυκλοφορίας του πήγαινες στο δισκάδικο το αγόραζες και το άκουγες για πρώτη φορά. Μπορεί να ενθουσιαζόσουν ή να απογοητευόσουν αλλά υπήρχε προσμονή και ήταν σπουδαία στιγμή όταν έπαιρνες το δίσκο στα χέρια σου. Τώρα μπορεί να μπει στο internet, να ψάξει, να το βρει, να το κατεβάσει και μετά δεν χρειάζεται καν να πάει να το αγοράσει. Φυσικά, δεν είναι μόνο η οικονομική ζημιά, αλλά και η έλλειψη σεβασμού για το αίμα και τον ιδρώτα της δουλειάς μας.

Λοιπόν, Kai σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.
Και εγώ. Να σαι καλά.