Συνέντευξη Fates Warning (Jim Matheos)

Βράδυ Κυριακής και μόλις είχε τελειώσει η, κατ' εμέ, εκπληκτική συναυλία των Fates Warning στο Fuzz Club. Ίσως η καλύτερή τους που έχω παρακολουθήσει. Ήρθαν με καινούργιο άλμπουμ ανά χείρας, το οποίο αρχικά μου είχε κάτσει στο λαιμό, μα εν τέλει με κέρδισε ολοκληρωτικά, και μας έδωσαν τα μυαλά στο χέρι με ένα φοβερό setlist και εντυπωσιακή απόδοση. Μετά το πέρας της, ανέβηκα στο δωμάτιο των παρασκηνίων όπου ο Ray Alder και ο Bobby Jarzombek μιλούσαν χαμογελαστοί και προσιτοί στους νικητές των meet 'n' greet. Ο Jim Matheos, ως συνήθως, επιλέγει να μείνει στη σκιά... Όπως μας είπε και ο ίδιος, δεν είναι του χαρακτήρα του τα πολλά πάρε-δώσε με τους έξω. Προτιμά να μιλά με τη μουσική του. Με περίμενε στο παραδίπλα δωμάτιο, όπου, κάναμε μια ενδιαφέρουσα και ευχάριστη κουβέντα. Όχι εφ' όλης της ύλης, γιατί είχα λίγο χρόνο στη διάθεσή μου, κάτι που αποφάσισα να σεβαστώ επειδή μόλις είχαν τελειώσει ένα πανέμορφο live... Ο Matheos μου μίλησε για το νέο του δίσκο, τα ακούσματά του, τη μουσική βιομηχανία, τα πλάνα του για το μέλλον και την αγάπη του για την Ελλάδα. Ιδού τι είπε...

Γεια σου Jim. Είμαι ενθουσιασμένος με το "Darkness In A Different Light"... Πού αναφέρεστε όταν μιλάτε για σκοτάδι και φως;
Δεν πρόκειται για έναν εντελώς concept δίσκο. Ο τίτλος προέκυψε ως εξής: Είχαμε ήδη γράψει την πλειοψηφία των στίχων του άλμπουμ και όταν τους διαβάσαμε πάλι, παρατηρήσαμε ότι υπήρχε κάτι που επανέρχεται συνεχώς στην επιφάνεια, μια προσπάθεια να βρούμε φως. Μερικές φορές φυσικό φως, μερικές συναισθηματικό ή ψυχολογικό. Οπότε, αναλογιστήκαμε αυτό, καθώς επίσης και το γεγονός ότι οι περισσότεροι δίσκοι μας ήταν πολύ σκοτεινοί, μουσικά... Και αυτός είναι σκοτεινός, αλλά προσπαθήσαμε να τον παρουσιάσουμε με έναν πιο θετικό τρόπο, να δείξουμε μια αισιόδοξη πλευρά. Είμαστε ακόμα, ελπίζω, μια ατμοσφαιρική και σκοτεινή μπάντα, αλλά προσπαθούμε να το δείξουμε υπό ένα διαφορετικό φως (σ.σ.: in a different light). Αλλά, όπως είπα, τους στίχους για το κάθε κομμάτι τους γράψαμε αυτόνομους. Απλά, όταν κάναμε επανάληψη και τους ξανακοιτάξαμε φάνηκε να υπάρχει ένα θέμα εκεί, κάτι που δεν έγινε συνειδητά. Μάλλον, είναι κάτι που υπήρχε στα κεφάλια μας...

Οπότε αυτό δεν ήταν συνειδητό... Ήταν, όμως, συνειδητό που ακούγεται πιο βαρύ απ' ό,τι θα περίμενε κανείς;
Νομίζω ότι αυτό ήταν λίγο συνειδητό. Ξέρεις, κατά ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στο ότι παίζαμε με τον Bobby (σ.σ.: Jarzombek-drummer) τα τελευταία έξι-εφτά χρόνια. Το στυλ του στο παίξιμο είναι πιο metal.

Είναι πιο επιθετικός...
Ναι. Και το γεγονός ότι παίζαμε συναυλίες μαζί του τα τελευταία έξι-εφτά χρόνια «άνοιξε» αυτή την πλευρά μας και με έκανε να θέλω να γράφω περισσότερο σε αυτό το ύφος. Δεν εννοώ ότι ήταν αποκλειστικά αυτός ο λόγος, καθότι ήταν κάτι που ήμουν έτοιμος να κάνω. Είχα ήδη εξερευνήσει άλλα πράγματα με τους O.S.I. και τους τελευταίους δύο δίσκους των Fates, οπότε ήταν φυσικό επακόλουθο αυτή η πορεία.

Εμένα, προσωπικά, δεν μου φάνηκε πολύ αναπάντεχο, καθότι είχες κυκλοφορήσει έναν απίστευτο δίσκο σαν Arch/Matheos.
Σε ευχαριστώ.

Μήπως φταίει, επίσης, ότι τα γούστα σου επέστρεψαν στο metal; Όταν κάθεσαι μόνος σου στο δωμάτιο και ακούς μουσική...
Δεν ακούω καθόλου metal. Αλήθεια. Μου είναι διασκεδαστικό να γράφω τέτοια πράγματα, όμως. Το ότι απέχω από αυτό, ίσως είναι που το κάνει πιο ενδιαφέρον. Αν άκουγα metal όλη μέρα δεν νομίζω ότι θα μου ήταν το ίδιο ενδιαφέρον να κάτσω να γράψω τέτοιου είδους μουσική. Συνεπώς, ακούω πολύ σπάνια metal. Ακούω λίγο Opeth, αλλά αυτό δεν είναι και πολύ metal. Ακούω λίγα συγκροτήματα που μου αρέσουν, αλλά κυρίως ακούω ηλεκτρονική μουσική ή singer/songwriters. Πολλά πράγματα... Αλλά metal, όχι τόσο.

Έχεις σκεφτεί να εισάγεις περισσότερα τέτοια στοιχεία στη μουσική των Fates Warning;
Νομίζω ότι το κάνω λιγάκι. Είναι ένα από τα πράγματα που κάνουν τους Fates να ξεχωρίζουν κάπως. Δεν έχουμε μόνο metal. Υπάρχουν ηλεκτρονικές επιρροές, οι οποίες ήταν περισσότερο εμφανείς στον προηγούμενο δίσκο και όχι τόσο σε αυτόν. Υπάρχουν και στοιχεία από singer/songwriters θέλω να πιστεύω...

Συμφωνώ, μπορεί κάποιος όντως να τα διακρίνει αυτά. Συμφωνώ, επίσης, ότι οι δύο τελευταίοι σας δίσκοι απέχουν μεταξύ τους, ηχητικά.  Πιστεύω ότι το "Darkness In A Different Light" είναι πιο κοντά στο "Disconnected" παρά στο "FWX".
Ναι.

Πέρα από αυτά, σας πήρε πολύ καιρό να βγάλετε καινούργιο δίσκο. Γιατί;
Φτιάξαμε το "X" και σε εκείνο το σημείο αποφασίσαμε ότι θέλαμε ένα μικρό διάλειμμα. Δεν ξέραμε ότι θα μας έπαιρνε εννιά χρόνια. Χρειαζόμασταν το διάλειμμα  γιατί ηχογραφούσαμε και περιοδεύαμε μαζί για πολύ καιρό και θέλαμε να απέχουμε από αυτά για λίγα χρόνια. Αλλά αυτά τα λίγα χρόνια έγιναν εννιά χρόνια. Ξέρεις, ο χρόνος απλά «πετάει». (Σ.σ.: time just flies, ενδεχομένως λογοπαίγνιο από τους στίχους του "A Handfull Of Doubt"). Εγώ ασχολήθηκα με τους O.S.I., ο Ray με τους Redemption, ο Mark αποφάσισε να κάνει άλλα πράγματα… Όλοι μας περνούσαμε ωραία με τα project μας, αλλά γνωρίζαμε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέφαμε στους Fates Warning. Δεν υπήρξε ποτέ ζήτημα σχετικά με το αν όλο αυτό είχε λάβει τέλος. Συνεχίζαμε να δίνουμε κάποιες συναυλίες κάθε χρόνο, από το 2004 μέχρι σήμερα. Απλά, δεν μας φαίνονταν ιδανικές οι συνθήκες για να μαζευτούμε και να ηχογραφήσουμε καινούργιο δίσκο. Τώρα μας φάνηκαν.

Ελπίζω την επόμενη φορά να μην σας πάρει πάλι τόσο χρόνο!
Όχι, όχι! (γέλια) Όλοι με ρωτάνε αυτό...

Είναι η προφανής ερώτηση.
Ναι, ναι, ναι. Φυσικά. Ο σκοπός μας είναι να επιστρέψουμε με καινούργιο άλμπουμ σε δύο-τρία χρόνια.

Αυτά είναι τέλεια νέα. Εν τω μεταξύ, έχεις κανένα άλλο project;
Έχω ένα ακόμα solo project που ελπίζω να κυκλοφορήσει μέσα σε λίγους μήνες. Όχι ακουστικό σαν τα προηγούμενα. Είναι εντελώς διαφορετικό. Κάτι ηλεκτρονικό...

Instrumental;
Ναι, θα έχει παντού κιθάρα.

Ωραία. Θα ήθελα τώρα να γυρίσουμε στους Fates και να επισημάνω ότι ήταν ο πρώτος σας δίσκος με τον Aresti από το "Inside Out" του 1994 και μετά. Τι διαφορετικό έφερε στο στούντιο, εκτός από το ότι συνυπογράφει το εναρκτήριο κομμάτι;
Πολύς κόσμος πιστεύει ότι παίζει στην πραγματικότητα στο δίσκο... Η αλήθεια είναι ότι παίζει κιθαριστικά solo στο δίσκο. Πέντε ή έξι. Αλλά αυτό είναι όλο. Όλα τα υπόλοιπα είναι, βασικά, όπως τα κάναμε. Και τα κάναμε με αυτόν τον τρόπο από το "Perfect Symmetry", αλήθεια. Ο καθένας έπαιζε τα κομμάτια που έγραψε. Οπότε, αν υπήρχε ένα τραγούδι που έγραψα εγώ, θα το έπαιζα όλο εγώ. Έτσι έγινε και σε αυτόν το δίσκο. Οπότε έπαιξα εγώ όλα τα κομμάτια και ο Frank ήρθε κι έπαιξε τα solo. Πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό, για μένα, καθότι είναι εξαιρετικός lead κιθαρίστας. Παίζει πολλά πράγματα που εγώ δεν θα μπορούσα να τα παίξω ή δεν θα ήθελα να τα παίξω - κυρίως δεν θα μπορούσα! Οπότε ήταν μεγάλη η συνεισφορά του. Ήταν φοβερά που τον είχαμε εκεί και μας λείπει στην περιοδεία.

Μιας και το ανέφερες, πώς είναι να είσαι ο ιθύνοντας νους του συγκροτήματος και επί σκηνής να είσαι ο πιο low-profile; Πώς σου φαίνεται;
(γέλια) Μου φαίνεται φυσιολογικό. Έτσι είμαι εγώ. Δεν μου αρέσει να τραβάω την προσοχή, δεν μου αρέσουν τα φώτα (της δημοσιότητας). Μου αρέσει να είμαι στο background. Δεν μου αρέσουν οι συνεντεύξεις, δεν μου αρέσει τίποτα από όλα αυτά.

Το 'πιασα, θα προσπαθήσω να είμαι γρήγορος! (γέλια)
Όχι! Δεν πήγαινε σε σένα αυτό! Απλά ήμουν ειλικρινής.

Πάντως, εμένα μου φαίνεται πολύ όμορφη εικόνα ο ιθύνων νους ενός συγκροτήματος να είναι στη σκιά... Συνεχίζοντας, λοιπόν, βρίσκεσαι στη μουσική βιομηχανία με τους Fates Warning εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες. Σίγουρα θα έχεις παρατηρήσει πολλές αλλαγές. Πριν λίγο καιρό ήρθε το Spotify και στην Ελλάδα... Η βιομηχανία παλεύει να επιβιώσει. Σαν καλλιτέχνης, πώς το βλέπεις όλο αυτό;
Δεν ξέρω αν αυτό βγάζει νόημα στους Έλληνες, αλλά αισθάνομαι σαν πωλητής αυτοκινήτων αυτόν τον καιρό. Σαν να πουλάω ένα προϊόν. Παλιά, τα πράγματα ήταν πιο καλλιτεχνικά. Απλά κυκλοφορούσες τη μουσική σου και επικοινωνούσες με αυτόν τον τρόπο με τους οπαδούς σου. Τώρα, πρέπει συνεχώς να πουλάς πράγματα. Και πρέπει να έχεις τα social media και να πουλάς όλη την ώρα τον ίδιο σου τον εαυτό. Όπως είπα, δεν μου αρέσει όλο αυτό. Δεν αισθάνομαι άνετα να βγάζω τον εαυτό μου εκεί έξω. Δεν έχω Facebook, δεν έχω Twitter. Δεν έχω τίποτα απ’ όλα αυτά. Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, προς τα εκεί πηγαίνει η μουσική βιομηχανία. Οι πωλήσεις είναι τόσο χαμηλές που προσπαθούν να βρουν άλλα μέσα να σε κάνουν να ακουστείς στον κόσμο. Και υπάρχει συνεχώς το «Πρέπει να βγεις έξω στον κόσμο! Πρέπει να tweet-άρεις κάτι! Πρέπει να ανεβάσεις κάτι στο Facebook σου!». Κατ’ εμέ, όλα αυτά είναι σκατά. Δεν μου αρέσει τίποτα σχετικό με αυτά.

Μιλώντας για αλλαγές, αυτό ήταν το πρώτο άλμπουμ των Fates Warning με την InsideOut. Κάνουν τίποτα διαφορετικό αυτοί; Σας ωθούν σε αυτήν την κατεύθυνση;
Έχουμε πραγματικά πολύ καλές σχέσεις με την InsideOut. Το ίδιο και με την Metal Blade. Οι O.S.I. ήταν στην InsideOut και πήγαν στην Metal Blade. Οι Fates Warning ήταν στην Metal Blade και πήγαν στην InsideOut. Οπότε, εγώ δεν βλέπω κάποια διαφορά. Τα πάμε καλά και με τους δύο. Μέχρι στιγμής, η InsideOut και η Century Media κάνουν φοβερή δουλειά.

Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της συνέντευξης, θα ήθελα να μου πεις πέντε δίσκους που άκουγες τελευταία.
Είναι πάντα δύσκολη ερώτηση αυτή. Ο νούμερο ένα δίσκος που άκουγα κάθε, μα κάθε, μέρα αυτής της περιοδείας είναι από μία μπάντα που ονομάζεται City And Colour.

Α ναι, κυκλοφόρησαν άλμπουμ φέτος.
Ναι, έβγαλαν καινούργιο, αλλά εγώ ακούω το "Bring Me Your Love" (2008). Το ακούω κάθε μέρα της περιοδείας μας. Επίσης, τον τελευταίο δίσκο των Bon Iver... Τέτοια πράγματα ακούω, στην πραγματικότητα.

Πρέπει να σου πω ότι μου αρέσουν και οι δύο δίσκοι που ανέφερες.
Τους ακούω συνέχεια στο repeat. Ειδικά όταν είμαστε καθ’ οδόν. Τους ακούω και κοιτάζω τα τοπία…

Οι Bon Iver με τις ατμόσφαιρές τους είναι ιδανικοί για ταξίδια.
Ναι. Το κομμάτι που λέγεται "Holocene" είναι πανέμορφο.

Και τι φοβερό video clip που έχει...
Α, ναι! Το video είναι απίστευτο! Έτσι τους έμαθα αρχικά. Το λατρεύω αυτό το video. Ακούω επίσης κάποια παλιά πράγματα. Tangerine Dream... Τους ακούω συνέχεια. Το "Phaedra".

Κλασικός δίσκος.
Οπότε να, έχουμε τρεις δίσκους. Τώρα, τσεκάρω με το μυαλό μου το iPod μου... Δεν μου έρχεται κάτι άλλο τώρα, συγγνώμη.

Δεν πειράζει. Για τέλος, θα ήθελα να σου πω ότι είστε μία από τις μπάντες που εμείς οι Έλληνες αγαπάμε πολύ. Σίγουρα θα το έχεις παρατηρήσει...
Φυσικά και το έχω παρατηρήσει. Είναι το αγαπημένο μου μέρος στον κόσμο να δίνω συναυλίες. Μακράν. Αγαπάω τους Έλληνες οπαδούς. Αγαπάω το πάθος των Ελλήνων οπαδών.

Υπάρχουν κάποια συγκροτήματα που έχουμε στην καρδιά μας και οι Fates Warning είναι, σίγουρα, ανάμεσά τους.
Το καταλαβαίνω. Πίστεψέ με. Είναι το καλύτερο σημείο της κάθε περιοδείας μας. Όχι μόνο για μένα, αλλά για όλους στο συγκρότημα. Ενθουσιαζόμαστε όποτε μαθαίνουμε ότι η Ελλάδα θα είναι στο πρόγραμμα της περιοδείας ή όποτε μας δίνεται η ευκαιρία να έρθουμε εδώ. Αισθανόμαστε την Ελλάδα σαν το σπίτι μας. Εδώ έχουμε καλύτερη ανταπόκριση απ’ ό,τι οπουδήποτε στις Η.Π.Α. Λατρεύω να έρχομαι εδώ για διακοπές. Λατρεύω να έρχομαι εδώ για συναυλίες.

Κι εμείς λατρεύουμε να σε έχουμε εδώ.
Ευχαριστώ.

Δεν θα σε κρατήσω άλλο. Καλή ξεκούραση, καλή διασκέδαση, ανάλογα με το τι έχεις σκοπό να κάνεις τώρα...
Ευχαριστώ Μάνο. Ελπίζω να επιστρέψουμε σύντομα.