Slowdive: «Κάνουμε θόρυβο σε ένα δωμάτιο για να βγει κάτι όμορφο»

H 3η μέρα του Release Athens (Τρίτη 7/6) είναι πιθανότατα αυτή που περιμένουν οι περισσότεροι, καθώς το lineup με PJ Harvey, Brian Jonestown Massacre και Slowdive είναι εντυπωσιακό. Οι τελευταίοι, σε αντίθεση με τους άλλους δύο, δεν έχουν επισκεφτεί τη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι ο τίτλος του καλύτερου δίσκου τους είναι "Souvlaki"!

Oι Slowdive, στη μικρή ζωή τους (1989-1995) στάθηκαν ισάξια δίπλα από μπάντες όπως οι Ride, My Bloody Valentine, The Verve, Cocteau Twins και The Jesus and Mary Chain στη shoegaze σκηνή, που άνθισε στα τέλη των '80s και μέχρι τα μέσα των '90s μέχρι να την ...κατασπαράξει ο βρετανικός Μουσικός Τύπος. Εδώ και δύο χρόνια, η μπάντα από το Reading επανενώθηκε, έκανε θριαμβευτικές εμφανίσεις σε φεστιβάλ και πλέον ετοιμάζεται για την δισκογραφική της επιστροφή, έπειτα από δύο «βουβές» δεκαετίες.

Μιλήσαμε με τον μπασίστα Nick Chaplin, o oποίος εξέφρασε την έκπληξη όλων των μελών για την αποδοχή της μπάντας, μια (μικρή) πικρία για τα όσα συνέβησαν και ουσιαστικά τους διέλυσαν πριν είκοσι χρόνια, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του με την Ελλάδα, μιας και η καταγωγή της αρραβωνιαστικιάς του είναι ελληνική -με επίθετο Προδρόμου- και «πετάει» από το Σαν Φρανσίσκο αποκλειστικά γι' αυτή την συναυλία!

Ετοιμάζετε νέο δίσκο. Πιστεύεις πως θα εκπλήξετε το κοινό σας;

Δεν νομίζω πως θα εκπλήξουμε τον κόσμο, τουλάχιστον όχι σε μεγάλο βαθμό. Δοκιμάζουμε νέα πράγματα, πάντα το κάναμε. Ελπίζουμε μόνο να τον ακούσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος, να αναγνωρίσουν πως είμαστε ακόμα... οι Slowdive. Θέλουμε να ακουγόμαστε πλέον ως μια μπάντα της εποχής μας. Ακούγοντας τα τραγούδια που ήδη έχουν ηχογραφηθεί και μερικά demo, νομίζω πως είναι μια καλή μίξη όσων έχουμε κάνει. Είμαστε πια 45 με 50 χρονών όλοι μας, αλλιώς ακουγόμασταν στο ξεκίνημά μας, όταν ήμασταν στα 20...

Πότε θα κυκλοφορήσει; Να περιμένουμε μια μεγάλη περιοδεία μετά;

Έχουμε ακόμα δρόμο αλλά στο τέλος Ιουλίου, θα τελειώσουμε. Θα απομένει το mastering και μετά θα ανακοινώσουμε την ημερομηνία. Η Rachel αυτόν τον καιρό είχε πάρα πολλή δουλειά με τη δεύτερη μπάντα της, τους Minor Victories. Και πολλοί από εμάς άλλες υποχρεώσεις. Αποφασίσαμε και αφήσαμε στην άκρη το πρώτο μισό του 2016 για να τελειώσουμε τον δίσκο. Πιστεύω πως το 2017 θα κάνουμε περισσότερες συναυλίες.

Κάνατε καριέρα στις αρχές των '90s, επιστρέψατε είκοσι χρόνια μετά. Ποια είναι η μεγαλύτερη διαφορά;

Τα social media είναι σίγουρα η μεγαλύτερη. Δες τι έγινε με τους Radiohead. Στην εποχή μας, για να κάνεις γνωστό πως έβγαλες κάποιο single ή EP, έπρεπε να έρθεις σε επαφή με κάποιον δημοσιογράφο ή ραδιοφωνικό παραγωγό. 'Επαιρνε βδομάδες. Τώρα, εκεί που τρως μεσημεριανό, ποστάρουμε ένα παλιότερο, πχ, τραγούδι μας και μέχρι το απόγευμα το έχουν δει 20.000 άνθρωποι.

Δεν έχετε δισκογραφική, έτσι δεν είναι;

Είναι και αυτό ένα από τα καλά της έκρηξης της τεχνολογίας. Δεν έχουμε δισκογραφική, δεν τη χρειαζόμαστε. Βέβαια, όταν κυκλοφορήσει, λογικά θα βρούμε μία γιατί υπάρχουν πάρα πολλές λεπτομέρειες που ξέρουν καλύτερα να διευθετούν αυτοί. Βέβαια, για να κάνεις όλα όσα θέλεις λειτουργώντας όπως εμείς, πρέπει να έχεις λεφτά. Είμαστε ακόμα μια παραδοσιακή μπάντα με πέντε μουσικούς που πρέπει να βρεθούν σε ένα δωμάτιο στο στούντιο για να φτιάξουν μουσική. Όχι στα σπίτια μας, ανταλλάσσοντας mail και μηνύματα. Θέλουμε να κάνουμε πολύ θόρυβο!

Σας ενοχλεί πως η πραγματική αναγνώριση, και σε επίπεδο χρημάτων, ήρθε είκοσι χρόνια μετά;

Nαι, το αναρωτιόμαστε συχνά (χα, χα). Η αλήθεια είναι πως το 2014, όταν και αποφασίσαμε να κάνουμε το reunion, δεν ξέραμε πραγματικά τί θα συμβεί. Οι κοντινοί μας άνθρωποι μας έλεγαν μπράβο, θα πάτε περίφημα, άλλοι τόσοι όμως, ήταν απαισιόδοξοι, «τι πάτε να κάνετε τώρα...».

H αρραβωνιαστικιά μου ζει στην Καλιφόρνια και ήμουν εκεί πριν λίγες εβδομάδες, σε μια μικρή πόλη που ζουν οι γονείς της, καθόλου trendy. Πήγαμε σε ένα μικρό σαντουϊτσάδικο και η φίλη μου φορούσε μια μπλούζα Slowdive. Τότε δύο νεαροί που δούλευαν εκεί, δεν πρέπει να ήταν πάνω από 21-22 ετών, άρχισαν να της λένε «πω, πω Slowdive, φοβεροί». Εκείνη, βέβαια, τους είπε πως ο αρραβωνιαστικός της, που στεκόταν δίπλα της, είναι ο μπασίστας τους. Ήταν πραγματικά σουρεαλιστική στιγμή. Αισθάνθηκα σαν τον Mick Jagger.

Mίλησες γι' αυτήν την ωραία στιγμή, αλλά ποιο ήταν το χειρότερο γεγονός που έπρεπε να αντιμετωπίσετε;

Δεν μπορώ να σου πω ένα συγκεκριμένο, αλλά υπάρχει μια ολόκληρη περίοδος. Συνιστώ σε όποιον δεν έχει δει ένα ντοκιμαντέρ, μια εξαιρετική δουλειά του Pitchfork και του αρέσουν οι Slowdive, να το δει. Εξιστορεί τη δημιουργία του δεύτερου δίσκου μας "Souvlaki". Όταν τελειώσαμε και είχαμε κάνει και την παραγωγή, είμασταν πραγματικά περήφανοι.  Αλλά η αρνητικότητα του βρετανικού Μουσικού Τύπου και η ευθεία επίθεση ουσιαστικά μας κατέστρεψε. Αισθανόμαστε πραγματικά πως είχαμε κάνει κάτι καλό, και όπως φαίνεται, ο χρόνος μας δικαίωσε. Κι όμως, τότε η ατμόσφαιρα στη βιομηχανία ήταν τοξική. Δεν κολλούσαμε πουθενά, ήμασταν κόντρα σε οτιδήποτε εμπορικό. Και φαντάσου, δεν είχαμε τα social media να απαντήσουμε. Εκείνη η περίοδος όντως ήταν κακή.

Bέβαια, πλέον δεν στεκόμαστε εκεί. Στην περιοδεία του 2014 στις ΗΠΑ, ξεπουλήσαμε σε μερικά venues και πόλεις που δεν φανανταζόμασταν ότι θα παίζαμε ποτέ. Ή το Primavera Sound στη Βαρκελώνη εκείνη τη χρονιά, όπου μαζέψαμε τόσο κόσμο όσο οι Pixies, οι οποίοι ήταν οι ήρωές μας!

Μιλώντας για ήρωες, έχεις κάποιο απωθημένο σχετικά με μια μπάντα ή καλλιτέχνη που θα ήθελες να παίξεις μαζί τους;

Μιλώντας προσωπικά, ναι βέβαια. Οι Cure. Δεν θα μπορούσα να πω τίποτε άλλο. Θέλω να παίξω μαζί τους, αλλά δεν μας το ζήτησαν ποτέ! Έχουμε και μια μικρή σχέση όλα αυτά τα χρόνια. Είναι κρίμα πραγματικά, γιατί πολλές φορές οι δρόμοι μας πλησίασαν, αλλά ποτέ δεν μοιραστήκαμε τη σκηνή. Βέβαια, έχουν το δικό τους κοινό και όσοι κάνουν support, απλά... κανείς δεν νοιάζεται.

Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις. Η Rachel περιοδεύει αυτήν τη στιγμή με τους Minor Victories, στους οποίους μετέχει ο τραγουδιστής των Twilight Sad, οι οποίοι με τη σειρά τους, περιοδεύουν με τους Cure! Πάντα υπάρχουν αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, αλλά ρε γαμώτο δεν τις έχω κάνει να λειτουργήσουν έως τώρα (γελά). Οι Cure είναι έμπνευση για όλους μας. Εχουν πατήσει καιρό τα πενήντα, παίζουν τρίωρα shows και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Νick σ' ευχαριστούμε και τα λέμε στην Πλατεία Νερού.

Εγώ ευχαριστώ και πραγματικά όλη η μπάντα είναι απίστευτα ενθουσιασμένη και ανυπόμονη!