Sisters Of Mercy: «Οι System Of A Down μας έκαναν το καλύτερο κοπλιμέντο»
O Andrew Eldritch μας μίλησε για τον «εθισμό» του, το ποδόσφαιρο, το χταποδάκι, τον νέο... δίσκο και πως είναι συνηθισμένος τύπος. Τον πιστεύετε;
Από τον Γιάννη Λυμπέρη, 19/10/2015 @ 10:27
«Μιλάς για δέκα λεπτά με τον Andrew Eldritch των Sisters Of Mercy». «Καλή φάση. Πότε;». «Σε τρεις ώρες». Xωρίς χρόνο για την κατάλληλη προετοιμασία, απλά ελπίζεις ο συνομιλητής σου να πει τίποτα της προκοπής. Πριν αναφωνήσετε όλοι εσείς οι πιστοί του «τι είναι αυτά που γράφεις» να σας ξαναθυμήσω πως εν μέσω περιοδείας, αεροπλάνων και λεωφορείων, είναι τύχη να πετύχεις έναν μουσικό να μην θεωρεί μια συνέντευξη αγγαρεία. Με τον 56-χρονο Andrew το δεκάλεπτο δεν έφτασε για τίποτα! Ο ιδανικός συνομιλητής. Άμεσος, γρήγορος, ατακαδόρος, με χιούμορ. Μέχρι και τη λέξη goth πετάξαμε μια-δυο φορές και δεν συνέβη τίποτα. Σε κάθε απάντηση με «ανάγκαζε» να αφήνω έξω ερωτήσεις που είχα ετοιμάσει, και έδινε την εντύπωση πως θα απαντούσε τα πάντα, χωρίς περιστροφές. Μια σύντομη συνομιλία με έναν αγαπημένο μουσικό, δεν είναι ποτέ δυνατόν να αλλάξει αρνητικά τη γνώμη μου για αυτόν. Μπορεί όμως να σε κάνει να ακούσεις για χιλιοστή φορά, τα τραγούδια που άκουγες 14, 15 ετών, σκεφτόμενος «μόλις τα είπα με τον Andrew...».
Γειά σου Andrew, Γιάννης από Αθήνα.
Ααα, η υπέροχη Ελλάδα. Η χώρα που μπορείς να καπνίσεις οπουδήποτε! Οχι σαν εδώ στο Μάντσεστερ (έπαιξαν εκεί στις 17/10). Kάθομαι έξω στο πάργκινγκ, για να μιλήσουμε και να κάνω καμιά τζούρα.
Πέρασαν έξι χρόνια από το τελευταίο σας live στα μέρη μας. Μέσα στη συνεχιζόμενη για εμάς οικονομική κρίση, μια συναυλία των Sisters κάνει sold out, και μεταφέρεται σε venue που χωράει 2.500 κόσμο και όλα δείχνουν πως θα τιγκάρει.
Ήμαστε πραγματικά χαρούμενοι για αυτό, και δεν το λέω απλά για να το πω. Θα ήμασταν ευτυχισμένοι αν ερχόταν έστω κι ένας να μας δει και να μας ακούσει. Ελπίζω το νέο και μεγαλύτερο μέρος, να μην έχει πολλά κενά. Για αυτό φέρνουμε και πάρα πολύ... καπνό, για να κρύβουμε εκείνα τα σκοτεινά σημεία. Αν υπάρξουν...
Xθες παίξατε στο ιστορικό Rock City του Nottingham. Είμαι οπαδός της Forest, παραμένεις και εσύ «κολλημένος» με τη μπάλα;
Κανονικά! Υποστηρίζω τη St. Pauli, και όπως βλέπεις, δυστυχώς οι ομάδες μας, έχουν την ίδια πτωτική πορεία.
Η St. Pauli είναι όμως η πιο cult ομάδα της Γερμανίας.
Όχι. Της Ευρώπης! Η ίδια η πόλη, γειτονιά αν θες, είναι κάτι παραπάνω. Μια ιδιαίτερη κατάσταση του μυαλού, ένας τρόπος ζωής. («a state of mind»). Πάντως στο Nottingham η βραδιά ήταν φοβερή, ένα μεγάλο πάρτι.
Πάντα συμβαίνει αυτό στα τωρινά live;
Όχι, δεν είναι πάντα έτσι, δεν είμαι αυτός που θα σου πει, «κάθε βράδυ είναι σούπερ». Οι κακές βραδιές σημαίνουν πολύ και σκληρή δουλειά για τη μπάντα, να προσπαθούμε να αλλάξουμε το κλίμα. Πάντα όμως ανυπομονούμε να παίξουμε και πάντα έχεις το ίδιο άγχος. Δεν φεύγει.
Ποιό είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που έχεις ακούσει;
To 2012, στεκόμουν στην άκρη της σκηνής, χαζεύοντας τους System Of A Down σε ένα φεστιβάλ της Αυστραλίας. Ωραία μπάντα. Με είδαν και έπαιξαν το "Marian". Αυτό είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορούν να σου κάνουν. Να έχουν το τραγούδι στο μυαλό τους και απλά και χωρίς να το σκεφτούν, να το παίξουν. (ακούστε το από εδώ)
Και το χειρότερο;
H πλάκα είναι πως ο τύπος το θεώρησε κομπλιμέντο! Μου έστειλε γράμμα μέσω mail δίνοντάς μου συγχαρητήρια που είμαι... Ναζί! Και ήταν από μια πόλη ανθρακωρύχων. Ποτέ δεν απαντάω σε mail γιατί δεν θα μου έμενε χρόνος για οτιδήποτε, αλλά για αυτόν έκανα μια εξαίρεση. Του είπα απλά πως είναι ηλίθιος. Η ανεργία, μου έγραφε, τον οδήγησε προς τα εκεί, αλλά προσπάθησα να του εξηγήσω πως δεν είναι σωστό ο ένας άνθρωπος να... τρώει τον άλλο. Δεν είναι φυσιολογικό!
Ξέρουμε πως δεν μιλάς για τον εαυτό σου, αλλά τι κάνει ο Andrew σε μια συνηθισμένη μέρα;
Mπα, μην φανταστείς, απλά πράγματα. Είμαι και εγώ όπως όλοι σας! Ξυπνάω, τσακώνομαι και διαφωνώ στα πάντα με τη φίλη μου, μετά τσακώνομαι με τη γάτα μου. Πάρα πολλές ταινίες, δεκάδες βιβλία. Και έχω μόνιμα ένα κομπιούτερ μπροστά μου, είμαι ένας news junkie. Γενικά, τη βγάζω στο... σπίτι.
Τι είδους νέα;
Τα πάντα. Πολιτική, σινεμά, γερμανικό ποδόσφαιρο, τέχνες. Πρέπει να ξέρεις τι και από πού το διαβάζεις, και οφείλεις να ενημερώνεσαι από ένα σωρό διαφορετικές πηγές. Ακόμα και το ίδιο θέμα, αν θες να είσαι έστω λίγο σφαιρικά ενημερωμένος.
Τόσα χρόνια, πως και δεν ασχολήθηκες με κάτι πιο... κινηματογραφικό, όπως να γράψεις ένα ολόκληρο soundtrack;
Θα ήθελα πολύ να γράψω κινηματογραφική μουσική, έχω πολλές ιδέες. Πραγματικά θα το έκανα, αλλά κανείς δεν μας το ζήτησε. Όταν είχαμε τα hits και εμφανιζόμασταν στην τηλεόραση, έσκαγαν παραγωγοί που μας... έπρηζαν να δώσουμε το τάδε τραγούδι στο soundtrack ταινίας. Δεν είναι βέβαια το ίδιο.
Μιας και το έφερε η κουβέντα, αν oι Sisters Of Mercy ήταν ταινία, ποιά θα ήταν;
Αχά, ωραία ερώτηση. (μικρή παύση). Το "Sonatina" του Takeshi Kitano. ‘H το "Hanna-Bi", πάλι του ίδιου.
Ακουσες κάτι συναρπαστικό τελευταία;
Δεν θα έλεγα πως ακούω πάρα πολλή μουσική. Γενικά μου είναι πολύ δύσκολο να βάλω ένα CD και να το ακούσω. Φταίει το γεγονός ότι σαν παραγωγός συνεχώς αναλύω και «κομματιάζω» τα τραγούδια. Μου έχει κλέψει όλη την διασκέδαση.
Συνηθίζετε να κάνετε πολλές διασκευές. Υπήρξε κάποιο τραγούδι που «φοβηθήκατε» να παίξετε, αν και το θέλατε;
Τώρα που το λες, είχαμε ακριβώς αυτή τη συζήτηση με τη μπάντα πριν ξεκινήσει η περιοδεία. Δεν μπορώ να θυμηθώ για ποιό λέγαμε, αλλά δεν προχωρήσαμε γιατί δεν μπορούσαμε να το... αγγίξουμε.
Τεχνικά ή απλά δεν κολλούσε στο στιλ σας;
Και τα δύο! Να σου δώσω κι ένα παράδειγμα. Παλιότερα διασκευάζαμε Abba, το "Gimme Gimme Gimme". Το παίξαμε λίγες φορές, αλλά ακούγοντάς το, είπαμε πως θα σταματήσουμε. Φίλε μου, είναι πολύ δύσκολο, είναι απίστευτα περίπλοκο, μην ακούς τι λένε... Βέβαια, ήμουν και είμαι κακός μουσικός...
Δεν θεωρείς τον εαυτό σου και τη μπάντα goth, γενικά δεν γουστάρεις τις ετικέτες. Όταν ακούς όμως μέχρι και σήμερα, μπάντες και καλλιτέχνες να σε αναφέρουν ως επιρροή, πως αισθάνεσαι;
Μια χαρά. Και βέβαια μου αρέσουν τα κομπλιμέντα, αρκεί να προέρχονται από καλές μπάντες!
Τι να περιμένουμε από το live;
Πολύ καπνό. Και strobes. Θα παίξουμε παλιά τραγούδια, μερικά νέα και δύο από τα παλιά, που γενικά δεν τα... πολυαγγίζαμε πολύ καιρό.
Ας μην κάνουμε... spoiler.
Κoίτα, με τα reviews από το Nottingham, θα το μάθει όποιος θέλει, αλλά συμφωνώ, ας μην γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα ακούσεις. Έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος τραγουδά δυνατά κομμάτια που δεν έχουν καν ηχογραφηθεί, σε σχέση με τα παλιότερα.
Αυτό μας πάει σε μια ερώτηση που θέλουν να ρωτήσουν όλοι. Θα ηχογραφήσετε τίποτα;
Είμαστε μια χαρά που είμαστε 100% ανεξάρτητοι. Με τα καλά και τα κακά του. Μια συζήτηση έχει γίνει για νέο δίσκο, αλλά όλα είναι πιθανά. Δεν υπάρχει προγραμματισμός...
Έχετε κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα στη διάρκεια της παραμονής σας;
Να φάω χταπόδι στα κάρβουνα! Πάντα απολαμβάναμε φοβερό φαγητό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Την ίδια στιγμή, όλοι μας είμαστε «άρρωστοι» με τα μουσεία και κοιτάμε να δούμε αν προλάβουμε να πάμε στην Ακρόπολη.
Γειά σου Andrew, Γιάννης από Αθήνα.
Ααα, η υπέροχη Ελλάδα. Η χώρα που μπορείς να καπνίσεις οπουδήποτε! Οχι σαν εδώ στο Μάντσεστερ (έπαιξαν εκεί στις 17/10). Kάθομαι έξω στο πάργκινγκ, για να μιλήσουμε και να κάνω καμιά τζούρα.
Πέρασαν έξι χρόνια από το τελευταίο σας live στα μέρη μας. Μέσα στη συνεχιζόμενη για εμάς οικονομική κρίση, μια συναυλία των Sisters κάνει sold out, και μεταφέρεται σε venue που χωράει 2.500 κόσμο και όλα δείχνουν πως θα τιγκάρει.
Ήμαστε πραγματικά χαρούμενοι για αυτό, και δεν το λέω απλά για να το πω. Θα ήμασταν ευτυχισμένοι αν ερχόταν έστω κι ένας να μας δει και να μας ακούσει. Ελπίζω το νέο και μεγαλύτερο μέρος, να μην έχει πολλά κενά. Για αυτό φέρνουμε και πάρα πολύ... καπνό, για να κρύβουμε εκείνα τα σκοτεινά σημεία. Αν υπάρξουν...
Xθες παίξατε στο ιστορικό Rock City του Nottingham. Είμαι οπαδός της Forest, παραμένεις και εσύ «κολλημένος» με τη μπάλα;
Κανονικά! Υποστηρίζω τη St. Pauli, και όπως βλέπεις, δυστυχώς οι ομάδες μας, έχουν την ίδια πτωτική πορεία.
Η St. Pauli είναι όμως η πιο cult ομάδα της Γερμανίας.
Όχι. Της Ευρώπης! Η ίδια η πόλη, γειτονιά αν θες, είναι κάτι παραπάνω. Μια ιδιαίτερη κατάσταση του μυαλού, ένας τρόπος ζωής. («a state of mind»). Πάντως στο Nottingham η βραδιά ήταν φοβερή, ένα μεγάλο πάρτι.
Πάντα συμβαίνει αυτό στα τωρινά live;
Όχι, δεν είναι πάντα έτσι, δεν είμαι αυτός που θα σου πει, «κάθε βράδυ είναι σούπερ». Οι κακές βραδιές σημαίνουν πολύ και σκληρή δουλειά για τη μπάντα, να προσπαθούμε να αλλάξουμε το κλίμα. Πάντα όμως ανυπομονούμε να παίξουμε και πάντα έχεις το ίδιο άγχος. Δεν φεύγει.
Ποιό είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που έχεις ακούσει;
To 2012, στεκόμουν στην άκρη της σκηνής, χαζεύοντας τους System Of A Down σε ένα φεστιβάλ της Αυστραλίας. Ωραία μπάντα. Με είδαν και έπαιξαν το "Marian". Αυτό είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορούν να σου κάνουν. Να έχουν το τραγούδι στο μυαλό τους και απλά και χωρίς να το σκεφτούν, να το παίξουν. (ακούστε το από εδώ)
Και το χειρότερο;
H πλάκα είναι πως ο τύπος το θεώρησε κομπλιμέντο! Μου έστειλε γράμμα μέσω mail δίνοντάς μου συγχαρητήρια που είμαι... Ναζί! Και ήταν από μια πόλη ανθρακωρύχων. Ποτέ δεν απαντάω σε mail γιατί δεν θα μου έμενε χρόνος για οτιδήποτε, αλλά για αυτόν έκανα μια εξαίρεση. Του είπα απλά πως είναι ηλίθιος. Η ανεργία, μου έγραφε, τον οδήγησε προς τα εκεί, αλλά προσπάθησα να του εξηγήσω πως δεν είναι σωστό ο ένας άνθρωπος να... τρώει τον άλλο. Δεν είναι φυσιολογικό!
Ξέρουμε πως δεν μιλάς για τον εαυτό σου, αλλά τι κάνει ο Andrew σε μια συνηθισμένη μέρα;
Mπα, μην φανταστείς, απλά πράγματα. Είμαι και εγώ όπως όλοι σας! Ξυπνάω, τσακώνομαι και διαφωνώ στα πάντα με τη φίλη μου, μετά τσακώνομαι με τη γάτα μου. Πάρα πολλές ταινίες, δεκάδες βιβλία. Και έχω μόνιμα ένα κομπιούτερ μπροστά μου, είμαι ένας news junkie. Γενικά, τη βγάζω στο... σπίτι.
Τι είδους νέα;
Τα πάντα. Πολιτική, σινεμά, γερμανικό ποδόσφαιρο, τέχνες. Πρέπει να ξέρεις τι και από πού το διαβάζεις, και οφείλεις να ενημερώνεσαι από ένα σωρό διαφορετικές πηγές. Ακόμα και το ίδιο θέμα, αν θες να είσαι έστω λίγο σφαιρικά ενημερωμένος.
Τόσα χρόνια, πως και δεν ασχολήθηκες με κάτι πιο... κινηματογραφικό, όπως να γράψεις ένα ολόκληρο soundtrack;
Θα ήθελα πολύ να γράψω κινηματογραφική μουσική, έχω πολλές ιδέες. Πραγματικά θα το έκανα, αλλά κανείς δεν μας το ζήτησε. Όταν είχαμε τα hits και εμφανιζόμασταν στην τηλεόραση, έσκαγαν παραγωγοί που μας... έπρηζαν να δώσουμε το τάδε τραγούδι στο soundtrack ταινίας. Δεν είναι βέβαια το ίδιο.
Μιας και το έφερε η κουβέντα, αν oι Sisters Of Mercy ήταν ταινία, ποιά θα ήταν;
Αχά, ωραία ερώτηση. (μικρή παύση). Το "Sonatina" του Takeshi Kitano. ‘H το "Hanna-Bi", πάλι του ίδιου.
Ακουσες κάτι συναρπαστικό τελευταία;
Δεν θα έλεγα πως ακούω πάρα πολλή μουσική. Γενικά μου είναι πολύ δύσκολο να βάλω ένα CD και να το ακούσω. Φταίει το γεγονός ότι σαν παραγωγός συνεχώς αναλύω και «κομματιάζω» τα τραγούδια. Μου έχει κλέψει όλη την διασκέδαση.
Συνηθίζετε να κάνετε πολλές διασκευές. Υπήρξε κάποιο τραγούδι που «φοβηθήκατε» να παίξετε, αν και το θέλατε;
Τώρα που το λες, είχαμε ακριβώς αυτή τη συζήτηση με τη μπάντα πριν ξεκινήσει η περιοδεία. Δεν μπορώ να θυμηθώ για ποιό λέγαμε, αλλά δεν προχωρήσαμε γιατί δεν μπορούσαμε να το... αγγίξουμε.
Τεχνικά ή απλά δεν κολλούσε στο στιλ σας;
Και τα δύο! Να σου δώσω κι ένα παράδειγμα. Παλιότερα διασκευάζαμε Abba, το "Gimme Gimme Gimme". Το παίξαμε λίγες φορές, αλλά ακούγοντάς το, είπαμε πως θα σταματήσουμε. Φίλε μου, είναι πολύ δύσκολο, είναι απίστευτα περίπλοκο, μην ακούς τι λένε... Βέβαια, ήμουν και είμαι κακός μουσικός...
Δεν θεωρείς τον εαυτό σου και τη μπάντα goth, γενικά δεν γουστάρεις τις ετικέτες. Όταν ακούς όμως μέχρι και σήμερα, μπάντες και καλλιτέχνες να σε αναφέρουν ως επιρροή, πως αισθάνεσαι;
Μια χαρά. Και βέβαια μου αρέσουν τα κομπλιμέντα, αρκεί να προέρχονται από καλές μπάντες!
Τι να περιμένουμε από το live;
Πολύ καπνό. Και strobes. Θα παίξουμε παλιά τραγούδια, μερικά νέα και δύο από τα παλιά, που γενικά δεν τα... πολυαγγίζαμε πολύ καιρό.
Ας μην κάνουμε... spoiler.
Κoίτα, με τα reviews από το Nottingham, θα το μάθει όποιος θέλει, αλλά συμφωνώ, ας μην γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θα ακούσεις. Έτσι κι αλλιώς, τα τελευταία χρόνια πολύς κόσμος τραγουδά δυνατά κομμάτια που δεν έχουν καν ηχογραφηθεί, σε σχέση με τα παλιότερα.
Αυτό μας πάει σε μια ερώτηση που θέλουν να ρωτήσουν όλοι. Θα ηχογραφήσετε τίποτα;
Είμαστε μια χαρά που είμαστε 100% ανεξάρτητοι. Με τα καλά και τα κακά του. Μια συζήτηση έχει γίνει για νέο δίσκο, αλλά όλα είναι πιθανά. Δεν υπάρχει προγραμματισμός...
Έχετε κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα στη διάρκεια της παραμονής σας;
Να φάω χταπόδι στα κάρβουνα! Πάντα απολαμβάναμε φοβερό φαγητό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Την ίδια στιγμή, όλοι μας είμαστε «άρρωστοι» με τα μουσεία και κοιτάμε να δούμε αν προλάβουμε να πάμε στην Ακρόπολη.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ROCKING FEATURED
